Alle inzendingen over boot

Het nieuwe jaar is hier; het aardrijk gaat ontsluiten, De botten puilen uit, de bomen zullen spruiten, Het kruid en welig gras zal kruipen wijd en breed, De bloemkens zullen staan elk op zijn best gekleed.…

Wanneer je zulks bot stelt krijg je verbeten: “Stop de vervuiling!”, naar je kop gesmeten. Maar `k ben het globaal warmen even zat; dat zeeniveau van hordes weerprofeten die van het stijgen iets denken te weten: hoe sterk het wel niet is en meer van dat. -Het maakt niet uit, een zeespiegel is plat!…

zijlende vlucht duikend met veel geschreeuw brullend als een zeeleeuw de zandplaat is droog gevallen met vele aangespoelde kwallen zeehonden aan het zonnebaden op de nieuwe wadden kade strand in grillig wadden water tijdelijk eiland met veel gesnater de natte vloedlijn vol voedsel voor het binnenduin broedsel meeuwen vissen achter de boot…

van een dwaas Mijn lief mijn schat, jij rotte appel van mijn oog borende meelworm die mij bedroog Knagend aan schillen vlees en een toereikend klokhuis maalde jij onvermoeibaar zielendeeg fijn tot hatelijk steengruis Palingen in kadaverkamers verdringen voor herinneringen verrotten al vretend scheurende repen gedachtenvlees van mijn woeste botten…

Het open stellen van ons hart, één worden met de ziel De intentie is er, maak er gebruik van in de boot van uw deinend leven.…

bouwden uit gestapeld niets de allermooiste luchtkastelen zilvermeeuwen gilden schril over het schrale van hun vangst maar als wij beide ogen sloten murmelde ons universum stil nu treft de blik enkel nog grijs krijgt geen droom meer eigen vorm schuilen vogels voor de storm schreeuwt de wereld mij van wijs kijk ik afgunstig naar een boot…

Alleen in zijn tweepersoons tombe geeuwde rammelend een eenzaam skelet klaagde steen en been en bromde waar ze bleef al die jaren, de slet Als ze niet gauw komt gaat hij afnokken een skelet heeft recht op een verzet gaat hij met zijn buurvrouw hokken die haar deur op een kier heeft gezet Ze rammelen samen prachtige duetten dromen over botten…

Hij vliegt als een vogel of vaart als een boot maar houdt zich verschrikkelijk stil. Het geheim van de dichter is vaak zo klein dat hij zelfs soms vergeet waar het ligt Dan is hij haast bang dat het weg zal zijn of zich verstopt heeft in een gedicht. Daarom schrijft hij het op in onzichtbare inkt.…

wij hadden door de honger geen ontlasting mijn broer en ik, vooral hij was een leeg pakhuis een vreemdsoortige bouwsel waaruit zijn botten tevoorschijn kwamen bij elke zucht soms vonden wij op straat een broodkorst daar wierpen wij ons op, als waren wij hondjes onder de smalende gezichten hoog uit holle vensters donker waren de uren, zwart…

De klok luidt voor wat zonder regelmaat de harmonie tot op mijn bot kastijdt. Tot in de kleinste details uitvergroot blijft mijn status in mist gehuld. Het licht ontnomen aan het verloren evenwicht trekt klinische conclusies uit het lood. Hoe waar is uw bedenkelijk gezicht: voortleven zal ik, ook al ga ik dood.…

Al ben ik dan misschien een beetje bot en jouw waardering helemaal niet waardig en vindt de wereld mij een halve zot en ben ik meestal helemaal niet aardig, toch vraag ik je ~maak mij vandaag heel blij en wees een lieve Valentijn voor mij~.…

Nee, niet dromen, dansen of zweven - jargon voor vastgelopen dichters - maar woorden waar aan gewerkt moet worden hakken, breken en priemen dwars door weke harten en loze gedachten bloed moet stromen rijkelijk vloeien soms schrijven is krassen botten kraken en in vlees snijden rake woorden vinden die striemen en schrijnen als open wonden…

mijn kooi de mooiste hij blinkt als goud komt allen heb niet het hart om me tegen te spreken in een heldere notendop: ik sta boven de wet ik maak ruim baan om je kopjes kleiner te maken ik kan je laten verdwijnen geen haan die er naar kraaien zal heksenjacht ik bedoel zuivering is mijn toverwoord niemand valt buiten de boot…

Wanneer wat fris elan zijn gang verstoort begint zijn brein gelijk een boot te stomen, er moet direct een strenge regel komen, die creativiteit ter plekke smoort. En als er van het oude wordt geweken dan raakt ie in geen dagen uitgezeikt. Hij wil en moet en zal een regel kweken waaraan het nieuwe grondig dient geijkt.…

heen Maar op je netvlies 't beeld van de buurman, waar je nog mee sprak amper een uur daarvoor Door onbekenden uit 't puin weggedragen, zonder benen Doorweekt met bloed Rood zijn de daken hier Zo anders de lucht, vogelvlucht Doodsbeelden blijven, komen en gaan, doen je verstijven Kou van mistige weilanden verkleumd tot in het bot…

't verhaal dat 't mes bot was speelde heel geen rol zelfs de wijn in 't glas zorgde niet voor extra lol. Ze vertrok, net op tijd verloor zich niet, raakte niks kwijt waar ze later spijt van zou krijgen, op 't scherpst van de snede.…

ochtendgloren staan gevels blikken te bekoren ze tonen ieder hun gezicht de statigheid van zwaargewicht de geur vertelt per deur verhalen passanten moeten tol betalen ramen geven slechts een vluchtig zicht generaties hier zijn voor het geld gezwicht bomen dromen langs de grachten vogels zitten op de zon te wachten die gaat spiegelen langs de boten…

Alsof een document je drijvend houdt wanneer je omslaat in een boot, je redden kan bij ademnood door giftige gassen, of als een vloedgolf je verrast. Geld waarmee je pijn verzacht, levens redt en beter maakt, blijft spaarzaam in de kas voor later, voor de oude dag, voor in te kopen zorg van de naderende toekomst die men nalatig borgt.…

Vogels zitten op de zon te wachten, die gaat spiegelen langs de boten. Ik woon al lang in deze buurt. De gevels heb ik met mijn geest ommuurd. Dit plaatje heb ik in mijn hart gesloten.…

een schipper had een lief gevonden In een land ver over zee al snel ging hij op anker voer hij ver van huis vandaan Hij dacht toch wel te weten hoe bij haar de bakens staan maar zij bedroog hem lachend en dat viel nog lang niet mee Men bezeilt niet altijd wat men heeft bestevend hij werd beroofd en in de boot genomen het was gedaan met mooie…

Hier woonden reuzen, hun botten hebben we verzameld in musea, hun geesten in mijsea van status en macht, trots en begeerte Wij zijn de blinkende olielampen waarin de geesten leven van wensen die we soms niet in de hand hebben Dan ontsnapt er een en waart hij rond over de aarde die hem gewicht geeft en zwaar maakt een reus die veel te…

Ik zie trotse schippers en hun historische boten In de oude haven liggen, masten vol scheepstouw dragen een collectief lichtsnoer doen het erfgoed belichten, verenigd met Rotterdam..…

Stephan in zijn zwembroek op zijn board Ze bijten op hun onderlip en dromen, hun handjes klemvast tussen dij en dij, in fantasie een stille vrijpartij, nog eventjes en dan zullen ze komen Ze kijkt naar posters wie nog meer bekoort en zoekt dan naar een nieuwe strategie, wellicht maakt ze bij Vrienten toch meer kans En vangt de bakvis bot…

er eigenlijk precies gezegd Wie sprak haar toe op liefdevolle toon Het was voor haar behoorlijk ongewoon Eenmaal ontwaakt, werd het haar uitgelegd En ze verstond een warm wees welkom hier Er is plek genoeg en dat geeft rust Het was wel ver nietwaar, naar deze kust Je spoelde aan, je haren vol met wier Bewegingloos en koud,te vol de boot…

Wie hier gaat vissen voor de grap vangt bot en beenderen, verdorde. Het is de geest, de inspiratie, die mist, spieren en weefsels trekt over de letters van weleer. Boven de wateren zweeft niet meer de adem die nieuw leven wekt. de nacht is wars van incarnatie.…

De hotmailtiktok generatie X Heeft niets met diepgang, daar kiest men niet voor Het dringt niet tot hun botte breinen door Kijkt 24/7 graag naar niks Het was verplicht, en tegen elke prijs Van basisschool tot vwo en mavo Nu schrijft en leest geen kind goed op de havo Door 't EU digitale rijbewijs Laatst vroeg ik bij ah een ex-mavist…

Ik zie trotse schippers en hun historische boten In de oude haven liggen, masten vol scheepstouw dragen een collectief lichtsnoer doen het erfgoed belichten, verenigd Rotterdam..…

Ik ben geen imitator van Vasalis Haar Tijd is immers een dichtmonument Geen lezer die haar schoon poëem niet kent Ik boots niets na, ik weet dat dat brutaal is De tijd schrijdt onverminderd malend voort Zoals de ouden zeiden 'tempus fluit' Gevolgd door het gevleugeld 'hora ruit' De tijd kent geen genade, ongehoord 't Is ook…

nog steeds knaagt de tand des tijd aan botten spieren en gerafelde pezen die had ik vroeger ook al zij zijn gewoon zichzelf gebleven nu wat meer in de actualiteit ach ik was toen mijn tijd vooruit ook ben ik weer op sport gegaan met korting voor de leeftijd de zware ijzers raak ik nog maar amper aan wij gaan meer voor het evenwicht…

ze stijgen op van m'n papier als motten onzeker zoekend groeien ze in kracht verdwijnen door het venster, zoemen zacht en springen in het diepe, bouwen vlotten ik blijf hier achter met alleen de botten hun vlees en bloed heeft mij al lang de wacht aangezegd, alles ligt nu in hun macht de sleutels zijn verstopt in smalle grotten ik heb verhalen…