Alle inzendingen over de dragers

Want zij, wier lijkbaar dragers vindt Die al haar dagen In 't harte dragen, Eenvoudig was zij als een kind. En de enkele krans, ten uitgelei' De dood verbloemend, - De dode roemend, - In 't sterfhuis zelf verwelke hij. Uit dorre krans zal met een lach Haar beeltnis neerzien; Voor ONS dat weerzien - Voor HAAR nu Rust of Nieuwe Dag!…

ook hij is ooit jong geweest kan zich zijn eerste feest nog heugen van dat hij neerstreek en mocht blijven liggen zijn stofjes waren een eerst verschijnen van zijn geest die in vele jaren volgens een subtiel aanwezig zijn er altijd al blijkt te zijn geweest wij zijn in de loop van het leven steeds meer drager geworden van onafscheidbaar…

uit, denk aan de naamdrager, in en uit in en uit, goed zo, in en spreek de naam uit hap naar de naam, probeer te happen naar de naam als naar adem, zo ongeveer: haphap, happen naar de naam, haphap niet hoesten, happen haphap, niet hoesten adem rustig in en uit, adem in en uit, niet hoesten, adem in adem in snak naar adem als naar de drager…

ik kom ze steeds vaker tegen de pluizen als dragers van leven staar ze na gedragen door de wind die vast een goed stekje vindt wij adopteren plaats en tijd voor directe streaming van wat er blijft toeval en chaos hebben ons nooit achter de vodden gezeten want wij willen alles weten het is geen opzet je intens te volgen maar…

Het stille woud kent een vreemde vloer er heerst een zonderlinge gewichtloosheid alle seizoenen worden samengeperst in die sobere kleur van vergankelijkheid Voordat het licht verspringt naar de tint van de oorsprong vloeit alles bijeen de doden hebben hun mantels breed uitgespreid de snit verwijst nog naar de drager oogappels…

Het universum is verzot op vorm omdat het zelf de chaos wil bestrijden door mensen uit de chaos te bevrijden de dragers van de inherente norm die eerst op Aarde dienen te bewijzen dat ze bestand zijn tegen elke storm die daar historisch woedt; da's een enorm weerbarstig feit om boven uit te rijzen als 't pocherig verhaal van de baron…

de pijler was gedoopt met bloed dat stolde tegen grijs beton bruinde in de zon voordat hij drager werd bloemen aan zijn voet de knuffels en de beren heren met hun kroost en vrouw, stille auto's in het ademloos passeren hij droeg de weg pas later over andere wegen verbond gescheiden zijn ontbond het leven uit het lijf in ziel…

Ik ben jouw gevallen-speelgoedbeestje-drager Ik ben je niet te volgen babyhumorgrap Ik ben je goeiemorgenkusje Ik ben je broertje en je zusje Ik ben het looprek bij je eerste stap Ik ben de wieg waarin je uren ligt te soezen Ik ben het liedje dat je zoetjes slapen doet Ik ben de vinger in je handje Ik ben de bijtringvoor je tandje Ik ben…

speel met mij mee laat onze kunst hen eens verrassen zij moeten op de woorden passen waarmee wij jongleren eerst wat klein spul omhoog in lettergrepen tellen ritme en klank maken muziek door vaardige hand dan wat trager grote woorden zijn dragers van gewichtige begrippen jij kijkt verbaasd als mijn handen stoppen rusten hebben…

de cirkel van vuur doet me niks angst is maar emotie die ons waarschuwd voor het gif van zelfvernietigend gedrag een angel steekt ons vandaag de dag o Ohhiuchus drager van hij die sist het is de laatste draai die ons evenwicht moet herstellen een schorpioen heeft geen schubben maar schilden zoals een insect de mug zit gevangen in een eindeloze…

Maar in het binnenste wroet de kiem van rusteloze wensen naar ongeboren resten van een vroeger leven, uit beeld geraakt of door de drager zelf gekraakt hoop overtroffen door onzekerheid, de roos van het doel te missen door gedeukte illusies overeind te houden ingefluisterd door de dubbele bodem van het virus van onbezonnenheid.…

Krijtwit gehandschoend, in de vormen, volgen de dragers, zwart en zacht. Hij wordt met ongeduld verwacht Door witte maden, rode wormen.…

Zo zou je je het hoofd nog breken over het tarief van zijn zes dragers. --------------------------------------------- uit: de Tweede Ronde over 'Geld en Hebzucht', december 2001.…

De wesp is slechts de drager van de angel De wesp gaat dood maar ‘t gif beklijft in alle hoeken alle gaten De hele natie door de mangel Wat rest dat is een beker spijt Uitgeperst en godverlaten.…

de oorsprong van het begin voor zich uit het laat zich raken wellicht tot aan het beminnen toe, we zijn één en drinken uit dezelfde kom er is geen geboorte zonder de vlucht naar het einde, we zijn het universum hier op aard, laat de are groeien totdat het zaad zich wieden laat in elk bedenkbare vorm vorm is behoud en een zucht is de drager…

De klok de drager van de tijd kent nimmer verbittering en nimmer spijt. Dagelijks gaat zij in vierentwintig uur rond; ondersteunt zij het ritme van mijn hart, van schemering tot ochtendstond.…

Onsterfelijke zwaan vlottend in waan verlaten te drijven met vol gemoed over het meer, drager van onbestemde bijmaan. Zonder gezel in het kielzog, het hart beroet in eenzaam avondschijnsel: alles doorstaan. Neen! Bedankt. Ik loochen uw bestaan.…

De dood onderaan de lijst schraapt mijn eelt van de dragers van de pion die hier schrijft, voeten tillen niet meer maar slijten als verstekelingen die bij verstek niet worden gehoord de weg van adem, vergezeld door kokers gevuld met lood, gaat met lange halen die de vlucht van een buizerd volgt op haar jacht naar het aangeschoten wild schitteringen…

zodat hij de aandacht op zich gericht zal weten of wil iemand heel blij dit gewoon uiten en het de omgeving laten ruiken met zo’n geurtje van: kom maar dichterbij en ruik mij ach het is natuurlijk niet een en al verdriet maar wat een overdreven parfumgeur niet vertelt is hoe het geestelijk werkelijk achter z’n onechte geur met de drager…

Hoe zou het zijn om te heten zoals jij heet, drager te zijn van jouw voor en achternaam je mooie naam , die ik maar niet kan vergeten laat staan doorstrepen en al helemaal niet kan uitgummen nu van onder de letters die ik blind aanraak dagelijks het toetsenbord beelden geeft en gedachten ongevraagd op blijven doemen.…

Hoe lang staan nu op afstand weer de dragers die elkaar omarmden. De vuren die ons hart verwarmden met zonnegloed, zij zijn niet meer. Is alles broos en zonder vastheid, is weemoed d'enige kleur die blijft? Ga jij ook heen, kan jij niet bieden een schuilplaats voor mijn hart dat beeft?…

Het leven en de dood waren je dragers. Ze vormden je oorsprong en het doel. Onuitwisbaar stroom je in mijn brandende tranen, ben je diep geworteld in de grond van mijn hart.…

Neem plaats in de wachtkamer of op de brancard fasten your seatbelts want er heerst gevaar er komt turbulentie de lucht wordt zo zwaar 'k Wil klappen voor zorgdragers dragers van zorgen broeders van zieken en zusters van morgen Plegers van lijders genezers die zweren dat geen der patiënten een bed zal ontberen Te langen…

altijd een drager van degenen die niks weten. draag het mee dan ben je begrepen begrijp je dan niet dat jij vernietigt niets wetend alleen van duister niet in het licht maar ook erg zeldzaam zo uniek. strijders van preken dat zeker niet.…

De warme smid, de onverdachte drager van licht en warmte in mijn winterschuur, versmoort de kilte van dit rillend uur en maakt de armoe voelbaar minder mager.…

ik schrok toen ik hem zag, wat was hij mager in holle ogen zag ik reeds de dood maar toch die rechte rug, hij hield zich groot bleef blijkbaar strijden tegen zijn belager van welke wrede kiemen was hij drager hier stond een arme ziel in stervensnood wie schonk hem aandacht, bracht genadebrood hij liet geen traan, was kennelijk geen klager…

In de onderwereld ener grote stad, Daar huist en jaagt en tiert de boze rat, De drager hij der giftige bacillen, Die steeds van afgrijzen de mens doen rillen. Ik haat de rat, maar ik bemin de muis, Het vale diertje, dat zo fijn kan piepen, Dat vrijelijk omzwerft in mijn gastvrij huis.…

haar warme lichaam, ik wil haar kalmte voelen op haar naakte huid haar waarheid is diep in slaap gezonken, ik benijd haar - mijn rust is me eens ontnomen, niet gegund zelfs niet in mijn allermooiste dromen hoe langer ik haar betast, hoe meer mijn adem de weg kwijt raakt, help me ik wil een eeuwige rust, ‘ k zal dankbaar zijn aan de dragers…

Aardse geesten vechten om geschillen en de macht Duizend mensen sterven door granaat en kogelregen Waken duizend engelen aan gene zijde Brengen vriend en vijand naar de overkant Zijn de dragers van het licht en vrede wonen in een hemels land Dictators knechten volk en natie lang Zijn bezeten van hun rijkdom heersen ijdel en meedogenloos…

Brokstukken van de vorige dag leggen stil her en der verspreid getuigenis af van wat nu open veld is Het jongetje verschijnt tussen stoffige stenen alsof hij hier niet vaker is geweest - en zoekt naar wat niet meer is Zijn gebreide slobbertrui voedt het vermoeden van een eerdere drager, die wat ouder is dan hij met z’n veel te grote…