Alle inzendingen over diepte interview

waar kommer en kwel de wereld regeren gespuis de huizen kraakt glinstert aangeboden liefde onverhuld en smoezelig omdat de kleur opraakt dure schijnintimiteit die door goedkope woorden geen diepte krijgt maar platvloers opgaat in te snel bereikte climaxen van patsers in vergetelheid kijk maar niet om de zelfkant heeft geen gezicht…

kom dichterbij ik wil de vingers van je hand weer voelen door je haren kroelen in de diepte van je ogen dalen om de warmte uit je liefdeshart te halen langs je wimpers naar de fronzen in je voorhoofd krullen om ze met begrip te vullen zoveel lieve woordjes in je oren fluisteren dat de haartjes op je arm rechtop mee gaan luisteren…

(voor Artifex) aardetinten leven waar haar pen de ruimte geeft er kleven nieuwe woorden aan deze dag geweven langs de weg die alle kanten uitgaat zij vindt ze, neemt ze, schikt ze tot weefsels als tapijten, kleurrijk, rood is roder blauw diept zeeën uit en geel schijnt met de zon op levendige akkers binnen, in haar woordenboek ligt…

op de dijk ligt een perspectief dat enkele dagen later zou gestraald hebben in het zonlicht met precisie omkadert hij de lijnen die hem voor zijn gegaan en wendt zich dan af van wat meer en meer op een droom begint te lijken regen vult de diepte reist langs een bedrieglijke branding langs het vluchtpunt dat op de horizon ligt als een…

waar mijn bloed tot uiting kwam in een liefdevol verpozen, is heel mijn hart gedompeld in jouw zoete nat afkomstig uit de bron waar jouw dijen zich ontvouwen maar wat zich spreekt is de eenvoud van het verleden, de ware toedracht herkent het verbond van kracht en waanzin doch jouw schouders vleugelen mij langs diepten zonder stem, zelfs…

jij genoot muziek wist van symfonie en componeren ik kende enkel maat heb mij bekwaamd in het vak van dirigeren toch waren wij niet voorbestemd om samen te gaan spelen jouw ultiem gevoel had passie en een diepte die mij snel verveelde jij verweet mij oppervlakkigheid als ik de telling in de gaten hield en ik jou corrigeerde…

Er ontspruit een stil verlangen vanuit de diepte waar jij mij raakt het gevoel waarmee ik word behangen is puur intens in schoonheid naakt Jouw zijde zachte huidige moment klopt in mijn hart zo liefdevol en warm het is iets wat ik lang niet heb gekend dit fijn signaal geeft licht alarm Mijn spiegelbeeld in helder water kijkt verlangend…

kringloop van water en regen een rad voor ogenschijnlijk min of meer als bij toeval breekt het water verborgen aan vraag me niet waarom van hier struikelt het oppervlak tuimelend als helmgras in het duin voorbij de muren van zichtbaar mijn donkere molenslagen schuwen de afdaling niet raken steeds meer gewend aan buitenzinnige diepte…

misschien moet ik gewoonweg trachten niet de cirkels op het water te zien uitdijen maar de steentjes richting diepte volgen naar donkerder, doffer en onverlichter dan het zuiverste zwart van onversneden angstdromen ooit verlaten te worden ik dan langzaam maar zeker wennen kan aan de vanzelfsprekendheid van pijn om ongecoördineerd…

De grafsteen met de gebeitelde letters die jouw intieme vriendschap in de nacht een liefdesnaam gaven staat eenzaam op het stille kerkhof bij de uitgebloeide hortensia die moe is door doden die zwijgen in alle talen bladeren van droeve bomen dwarrelen wanhopig voorbij de diepte van jouw dromen maar jij zal nooit tot leven komen…

Hoe vaak, heb ik, met open ogen, de diepte van de nacht gedroomd. Hoe vaak, liep ik, een akker zo bezaaid met zomers, waar de zwoelte mij verloren, ruisend namen vol van warmte, had beloofd.. Ik heb ze, gekoesterd. Ze gedragen, zo ver als ik maar kon.…

Ik tuurde gisternacht vanaf mijn stee de diepte in naar het wel en wee. Ik raad gevloek niet aan, maar snap nu dat het fijn is om je af en toe te laten gaan. Ik wond me op over dat gekloot op aarde en het duurde godverdommes eer dat ik bedaarde.…

iedere zin en ik ik schilder ga daar altijd dwarser tegen in wil op doek jouw warmte in penselenstreken schaduw ik je zwakke kant maar het verkeerde licht trekt alles uit verband zet nachts de daglamp aan werk met het mooist pigment het ochtendlicht maakt alles grijs alsof ik mesde met cement het is de avondzon die diepte…

jouw hart woon met alle vage woordenwisselingen die mijn humeur hebben beïnvloed er zal ook geen brief komen die zal getuigen van mijn verdriet want jij kan niet meer lezen in het zwijgen van jouw graf misschien een gedicht een poging om te blijven zodat er iemand later weet dat ik mijn best deed om te schrijven over wat mij in de diepte…

onherkenbaar veranderd zeggen wij die nu leven, nu zien Er is een wereld, diep beneden, hoog boven ons die wij hier alleen vermoeden kunnen Het moment na de laatste toon voor de eerste herinnering: een ruimte die bij iedere ontdekking verder uitdijt De trein ratelt over de brug ik kijk naar beneden, naar een visser die even iets uit de diepte…

in zijn stem hoor ik leven, bloed aarde, de melancholie de openbaring van een ziel soms zo zacht zoet dan weer aangescherpt, wel mild, verstild zo het was, zo het nog moet ook de vader van gedachten althans waarop ik zal wachten die diepte en klank heb ik altijd gewild besnaard op hout met rondingen een klankkleur met mondingen naar een…

je ze kwijt Maar de herinnering is sterker Dan de werking van de tijd Zo keren schimmen uit het verleden Terug in jouw bestaan Nestelen zich in je gedachten Stilte is niet te verstaan de kalmte kan je redden Als je niet al verdronken bent De eenzaamheid zal verdwijnen Golven van onrust sleuren je mee En de tijd heelt alle wonden In de diepte…

ik zag hoe vingers zacht bewogen in je opgestoken hand een armzwaai die toch geen afscheid gaf de tekens bleven komen uit de diepte van je hart ik kan ze slechts vertalen in woorden die ik schreef wilde dat je bleef voor nog een laatste kus een stevige omarming wij hebben samen dromen in een wereldje apart kom kijk met mij…

Heel gestaag kerft nu jouw branding rake woorden in mijn huid en almaar verder word ik meegetrokken door de golven, soms omhoog getild, dan weer bedolven, getroffen door een stilte, een krachtige storm en ik lach, er wellen warme tranen op, voor mijn ogen krijgt jouw diepte vorm.…

Zeggen, dat je eenzaam bent is een verwijt aan de ander Eerst van jezelf leren houden We gaan nu de diepte in Jij wordt geregeerd door algoritmen en angst Nu afstand nemen om naar jezelf te kijken Bij deze een levensveranderend inzichtje Mijn hersenen hebben je geparkeerd bij de?…

m’n oog vertelt me wat het ziet maar wie je werkelijk bent en wat je voelt weet ze niet prachtig fluwelen haar azuurblauwe ogen die ogenschijnlijk nog nooit door iemand zijn of zelf hebben bedrogen toch in de peilloze ondoordringbare diepten van heldere zeeën en meren kunnen soms de meest onheilspellende creaturen verkeren en achter…

ik zie de golven overslaan hoe donker wordt verzwolgen hoe wit maar steeds blijft gaan ik volg het krullen van de lijn het schuim verdwijnt en laat de diepte zwart verschijnen ik draai en kolk mee het sissen wiegt verleiding ik voel de vrijheid van de zee nog aarzel ik terwijl het water langs me gaat vandaag zich spiegelen laat…

ik zag je dromen in de tekeningen die je maakte op school het springen van je zo gedachtenloos je pasjes licht frivool de wereld om je heen liet je alleen, speelde zogenaamd niet mee je had je handen vol aan jaren zonder diepte, verdiende liefde als goedkeurend woord je dacht jezelf verloren dat niemand je zou horen maar je…

Golvend meegenomen in de stroming van de zee, stromen mijn gedachten golvend met mij mee En vogels vliegen door mijn hoofd gestoken in de lucht Zij stelen mijn gedachten maar de vissen geven ze terug Zo zal ik blijven zwemmen met gedachten om mij heen Totdat ze weer bezinken en laten mij alleen Als ik duik in de diepte tot de bodem van…

Ze wist niet goed waaraan ze was begonnen, En vond de Britse royals heel gemeen, Vandaar dat zij met herrie daar verdween, Om nu in California te zonnen. Na hertogin, haar vorstelijke leven, Blijkt dramaqueen haar op het lijf geschreven.…

Sommigen zien een oude vrouw, ik zie je jeugd, je wijsheid, je trouw Sommigen zien een mopper, een zeur, ik zie je diepte, je gevoel, je kleur Sommigen zien een mens, zo moe en leeg, ik zie je kracht, die ik ook van je kreeg Sommigen zien iemand zonder gevoel, ik zie je wensen, je hoop, je doel Sommigen zien een muur om je heen, hoe…

Is het dan een wonder dat je met je vloed van leugens al verdrinkt bij eb door de diepte van waarheid? Hoor ik iemand naar adem snakken of is ook dat een gewoonte, een manier en is de bodem nog steeds niet bereikt en ben je alleen te redden als voedsel voor de aarde.…

ik heb jou de mooiste stukjes van mijn ziel gegeven in de meest intrigerende kleuren van onze nieuwe lente luisterend naar buitenaardse tonen die in universele uitvoering ons in hemelse odes diepte en warmte betonen jij hebt de rode erupties van mijn liefde in het nachtelijk duister op zien spatten in het samen voelen van mijn…

Een hijgende horizon wacht even Maar rent toch verder door de regenboog God leeft Het hart klopt sneller dan rijen regendruppels Niet luisterend naar lege verre vergetelheid Liefde Kogels ketsen af tegen verre oorden Maar het zuivere zien geeft ze wijsheid De mens Geen zonnestraal zal het ooit weten Ondanks het gemis van de donkere diepte…

En dan een wezen zich losgerukt uit de diepte in opstand komend tot de deinende golvenmassa strijdend als eenling zich de weg banend naar de rand verlost door eigen wijsheid, een eigen plas, rustig, ongestoord.…