Alle inzendingen over donderwolk

wanneer het donker zich knus naast mij vlijt voel ik me licht zweef hoog in de lucht zing gedichten voor mijn prins breek uit de gouden kooi kom terecht in donderwolken grijparmen van de zee laat me door storm omarmen doorbreek de tijd bevrijd de woorden nooit gebruikt voor mijn vermiste doden en als het licht de beelden uit…

Wanneer het donker zich knus naast mij vlijt voel ik me licht zweef hoog in de lucht zing gedichten voor mijn prins breek uit de gouden kooi kom terecht in donderwolken grijparmen van de zee laat me door storm omarmen doorbreek de tijd bevrijd de woorden nooit gebruikt voor mijn vermiste doden en als het licht de beelden uit…

spelen geen leentjebuur bij Mondriaan Het duin wordt groen en het strand kakelbont van de paviljoenen Met een trekker sleept hij schelpen uit zee - beulen hoeft niet meer Blad na blad sluiten de bomen buiten mijn vergezicht Kastanjetakken laten hun groene handjes wapperen Ze verteren opgeslagen krachten - takken in de vaas Donderwolken…

Als donderwolken zich gaan vormen En de zon steeds zwakker schijnt Helder denken niet meer lukken wil En je zelfvertrouwen verdwijnt Wanneer je de kracht ontbeert om te vechten En je terugtrekt in je schulp Schreeuwen niet meer lukken wil En je niet meer vragen kunt om hulp Dan staan zij voor je klaar En bieden je een helpende hand Luisteren…

Aanrollend, donderwolkend grijsgifgroen, smijtend met vuurlansen, aarde geselend. Beneveld bos, kletterend, klaterend zingt de zilveren beek zich een weg door mos. Aardkorst splijtend, lavavuur, kolkt en wolkt alles mee, natuur, heel puur, ziedt stomend de wachtende zee.…

Over de toppen van de horizon vomeert een regenbouw dauw slaapt verder in het bekken van de rust Vreemde kabouter gniffelt onbezorgd over zijn terracotta kluis ziet grijnzend onweer verschijnen Ongrijpbare cupido voor geldwolven springt energiek recht uit zijn klaveren bedje voelt de eerste druppels al en vlucht naar binnen Donderwolk…

De wolken vertellen een verhaal hoe ik door het leven dwaal Ik kijk en zie ze veranderen Van zacht wit in donker grijs De lucht verandert van helder blauw in zwart paars Donderwolken boven mijn hoofd De wolken vertellen een verhaal Hoe ik het door het leven dwaal De wolken gaan voort Zoals het in het leven hoort Hoog Heel hoog Daar dondert…

En je weet, donderwolk we horen jouw stem nog tijdens nagelbijten van tijd die jou geen dode ziel verwijt trouw strelen trillende snaren dragen tussen benen geen beelden of onder zwijgzame metaforen tillen handen doorzichtig zand een nooit vergeten tastbaar ooit in het afleiden, heen dragen van herinneren de zee vragen, tijdens het bos…

onbeschreven naïef gebleven hofnarren en dieven bij de vleet nijverige huisvrouwen met smetvrees anderhalve meter dichter of verder weg bij de waarheid zonder ommekeer met koude vingers van een zwerver en de warme voeten kleine God op weg naar de afsluitdijk om onze tedere wonden te likken onvergetelijke detaillering boven zee doemende donderwolken…

liefde verdwalen denken dat het niet meer kon heel onverwacht in mijn leven een gevonden diamant denken het duurt maar even schuif je gevoelens aan de kant een vriend om mee te praten hield geen rekening met mijn hart nu zou ik alles verlaten en gevoel zo heel.... apart als het even kan bij je zijn je diepste "jij" leren kennen donderwolk…

Ziet hij daar niet sterkten rijzen in de lucht, Dreigend als bevrachte donderwolken? Scherpt men 't zwaard niet op de rug der volken, Wijl de legers te allen kant als slangen krielen, Om de vrijheid in hun schakels te vernielen?…

Het maakt verschil, als je aandachtig luistert, omlijsting in een intiem gedicht, vaak onvoltooid hoor hoe de donderwolken breken op het aanbeeld van de zon, haar gouden haren om een bevestiging smeken de oorsprong dwingt je de details niet te vergeten om die steeds opnieuw te baren maar dan wel zonder pijn.…

Je blies donderwolken en waaide de warmte weg, je waaide weg Ik droom jou veilig in mijn liefde onder watervallen van geluk Ik droom en droom en droom nog een keer maar het blijft sneeuwen Is er een jas tegen de kou? Is er een jas met dikke zakken? Is er een jas warm genoeg?…

Zware donderwolken verduisteren maanlicht de gele trompetnarcis breekt in donkere nachtmerrie naast de steen met de naam van een vriend uit onzekere tijden landwegen kronkelen zich in zijn sombere gedachten emoties stromen zijn als wilde rivieren tranen vinden warme wangen alle onrust in een nacht gevangen er is een weg naar…

Niet meer dan wat wol aan mijn voeten, hetzij wat katoen als de winter haar vacht weer intrekt en ik een insteek heb aan de wereld waarom trekt de lucht zich samen in 't blauw met zwijgzame strepen het gesprokene is nog niet koud als de donderwolken zich verweiden Aan elke druppel hangt een wit woord dat ik in onvruchtbare grond gezaaid…

als een koorddanser balanceer ik op de lijn die leven heet de ene dochter in de ene hand mezelf in het midden en in de andere hand mijn andere dochter geleidelijk lopen wij stapje voor stapje twee stappen vooruit, één terug samen doorstaan we weer en wind, donderwolken en zonneschijn nadat jij bent weggegleden uit ons midden, is…

flarden zon verwarmen mijn koude gezicht terwijl ik in dromen verzonken paden betreed waar ik normaal gesproken angstig bezweet met rasse spoed mijn hielen zou hebben gelicht wervelende wind verwaait zijden herfstdraad terwijl het pad vaag onheilvoorspellend wordt een donderwolk razendsnel het licht verkort en de hele omgeving laat ruiken naar…

zich nestelen in een onvoltooide wereld op de spitzen van het avondrood in een transparant decor de plotselinge verschijning van de muzen zelf die zich willen bewijzen achter het zwart van de mascara als magistrale aftiteling op het gespannen vel van onze getijdegong het maakt verschil, als je aandachtig luistert, hoe de donderwolken…

." Een heli komt om hem daar weg te halen Hij weigert, wordt door 'n donderwolk verslonden Komt in de hemel, raast tegen zijn God "Waarom hebt gij mij in de steek gelaten?!" God zegt: "Ik zond een heli, 't mocht niet baten Och Abraham, ik had jou niet bedot!…

Dat maakt het verschil, als je aandachtig luistert en hoort hoe de donderwolken breken op het aanbeeld van de zon en haar gouden haren in belofte tot je spreken en de oorsprong je dwingt de fijnste details niet te vergeten en opnieuw te baren.…

In het schrale licht, ingeklemd tussen de winternachten lig ik naast hem op het marmeren bed dieper kunnen we de slaap niet vatten zo ijl zijn de afstanden onraakbaar dichtbij gedachten van weleer, gevangen in de weigering om volwassen te worden een koperen voorhoofd weerkaatst de voortjagende donderwolken rond het wegvluchtende levenslicht…

drijfzand haak ik naar de steiger van jouw enkel je verdunt het helend zaad van venkel in water blus de schilfers op mijn lip zalf de kloven in mijn strot stip mijn fouten met vetrood aan de dennenhouten mast van ons zeilschip splijt door de schicht, het twistziek tumult een ontlading die wortelt in wervels van lood de jichtknobbel in onze donderwolk…

Afstand en tijd liet zich bedwingen, donderwolken schoven stil nader, een denken liet alles in schaduw, ons zalig lied verder uitzingen. Een draaikolk der vele illusie's, vocht blijvend trouw in mezelf, ver van 'n nog verborgen vlinder, eindigde in vele krachtloze ruzies.…

een magistrale aftiteling, de omlijsting van een ultiem gedicht, maar altijd onvoltooid , beeltenis van muzen, de verpersoonlijking van het individu die in een oogopslag de wereld zou kunnen verrijken het maakt verschil, zonder alles met elkaar te vergelijken hoor hoe de donderwolken breken op het aanbeeld van de zon, elke straal of vonk…

schaterend steekt Stine haar handjes in de lucht om de grote regendruppels op te vangen donderwolken komen met een windzucht spetterend geluid weldra van ratelslangen haar blonde haren kleven op haar wangen die bol staan van haar luide lieve lach kindervreugde om die natuurgezangen schitterend einde van een mooie dag grote mensen kijken…

Jij ging, loste op in een donderwolk. Ik in de gordijnen gewikkeld. Buiten de zon die mij bespot, grimmig openspat in mijn gezicht. De avond reikt nu al naar de sluimer, de paarse en roze tinten in een stolp gevangen. Zelfs lucht smaakt naar beklemming. Jouw parfum drijft nog in de keuken.…

Donderwolk uit de kraters van Ierland, kameleon in het brandende zand van de pijn, die voor een mens te zwaar was en bovendien de trigger tot zelfdoding (ook met analyse resteert de zelfhaat), dus zwoer hij bij veertig procent alcohol, zolang zijn lichaam de aanslag weerstond, en dat was langer dan men dacht, troubadour bij straatkillers en…

Met stemverheffing deint rode wijn in pas gevulde glazen Een donderwolk daalt neer waar onenigheid blijft hangen in de zware lucht De warme lunch wacht koud op nutteloze borden Onaangeroerd het roerei en de champignons Ogen die vol angst in niet vermoede verten staren waar een palm van een hand neerdaalt op tafel die de polka danst…

Luister naar Bos hoe hij vloekt over jaren van oppressie Een man van het volk een vriendelijke donderwolk van media en regressie Hij lijkt zich temidden van ons te begeven zwaait tierend met zijn oppositiestaf Maar ik vraag me steeds vaker af wie heeft nou zijn speech geschreven?…

Wanneer ik vroeg in de morgen in de opkomende zon aanvoel dat onbestemde donker dreigende donderwolken sprinkhanen de warmte van stad en land innemen in schrille klanken en flitsen licht Heb ik geen tijd om de ontwakende natuur gewaar te worden, noch waar te nemen bij de overburen aan gene zijde van de strook In de oude olijfboom vol kracht…