2804 resultaten.
Ik kan je niet missen...
hartenkreet
3.8 met 16 stemmen 2.901 Verloren staar je in het niets
Je ogen wenen stille tranen
Een kilte trekt rillend voorbij
Als versteend in grillig wanen
De verdoving vult je lichaam
Je sluit de wereld even dicht
Het duister neemt haar mee
Naar het zachte stervenslicht
Verloren staar je naar haar
Je allerliefste is niet meer
Zij, je vriendin, je maatje
Die leegte doet…
liefde verloochend
hartenkreet
1.1 met 7 stemmen 1.161 schemer verwart zich met duister
van de nacht die nog niet viel
hoe onzeker is de afloop nog
balancerend langs de afgrond
dagen wachten zich in stille uren
nu de tijd plots lijkt stopgezet
vast in kleverige sporen spijt
onmiskenbaar veranderde alles
voor de naakte waarheid bekende
gevlucht naar het laatste zwart
verloochend is de liefde…
Gedoofd vuur
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 356 in liefde wil ik nog geloven
al mijn hoop zit binnen
brandend als een moeizaam vuur
dat door sterke winden lijkt te doven
verheerlijkt in alleen herinnering
wordt het als het aardse goed
te bang in een ondeelbaar hart
gehuld in een wolk van schemering
zolang de wind niet gaat liggen
speelt het duister in mijn hoofd
totdat het…
In het donker
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.800 gordijnen rafelen in het duister
in het licht zie ik jouw gezicht
een landschap dat ik op mijn duim ken
ik ontdenk iets nieuws
de weerkaatsing van de maan
belicht de wol op het kleed
je bent niet naakt als een slak
je hebt de vacht van een wolf
ik wil het paradijselijke landschap zien
het is een bedrog
je witte tanden hebben mijn hart…
AARDBEVING
netgedicht
4.5 met 6 stemmen 912 (Kobe/Japan 1995)
Door een van onverwachte herkomst
wilde vleugelslag bewogen
golft de gekleurde hemel
van midden januari
Het licht is zwart
het duistere is licht
vanuit een verte
roepen zachte stemmen
Het is vanuit de grond
dat trillingen
de aarde…
Herinnering
netgedicht
3.8 met 5 stemmen 303 een geurige wond ben ik
uit jouw bloed geslagen
een gebroken gelaat
als in scherven uiteengezongen
ik heb mij gevangen
in de boog van je tijd
en draag je mijn herinnering op
verslagen als de waarheid
in de tijd van Averroës
nu donkert het
in mijn mond
een duisterend verlangen
en terwijl de wind speelt
met een betekenisloze gedachte…
Een kind van licht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 122 ik ben een
kind van licht
heb nooit
van zwart gehouden
waar zon speelde
daar was ik
het donker is
niet te vertrouwen
ik leerde
kleuren al heel
jong te onderscheiden
bleef duister altijd mijden
zag het licht
weerkaatsen in vele
varianten maar zwart
bleef dood aan alle kanten
waar zijn toch
die stralen gebleven
of zal het…
2007 als eitje
netgedicht
4.2 met 4 stemmen 450 Tweeduizendenzes jaren krijt
op het bord van de vlijt
hebben geen duister bevrijd.
Beminnen rest als respijt
nieuw leven kunnen we kwijt
door heftige liefde, geheid!…
Ver gaan...
netgedicht
3.1 met 8 stemmen 1.238 Je adem raakte me duister,
nog net voor je me verliet.
Koude sloeg me om het hart,
emoties liet ik achterwege.
Ik liet je gaan, ietwat verward,
ik kon je niet vergeven.
Nu wacht ik triest de dagen af,
de morgen, middag en de nacht.
Je waakt over me, vanuit het graf,
waar je eenzaam op me wacht.…
Schaamrood gekaakt
netgedicht
3.7 met 44 stemmen 1.584 ze kan niet kiezen tussen wit of rood
en eigenlijk maakt het ook niets uit
haar avond eindigt toch gifgroen
de jaloezieën staan op stekeblind
een stand die vrijwillig elke ratio
al duisterend in de kiem smoort
met het mes op haar lippen
snijdt ze zichzelf in de vingers
met inktzwarte uitspraken
pas in het nuchtere ochtendlicht
bekent…
Aankomst in IJmuiden
netgedicht
3.5 met 19 stemmen 543 zachte wolkensluimering
bedekt kuis de weg naar huis
klotsend kabbelt water
schemerdonker langs de kajuit
De storm ligt nu te rusten
het land doemt duister op
een toren boort haar gaten
doorlichtend tullen regenwolken
De kade is slechts hoorbaar
verborgen in haar waas
van witte schaduwplekken
de dag verstopt haar komst…
Dagen lang
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 704 Ik leefde in het duister 's nachts, en
overdag bewoog ik in het schemerlicht.
Met een boek over ziek en dood
en de geur van vochtig Russisch land,
bevond de wereld zich nog slechts,
tussen mijn muren en gordijnen.
En veel later, als er later was
zou ik alleen en onopgemerkt,
ongezien, zonder jou, verdwijnen.…
Gekapt
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 136 De jonge beuk
die altijd
in zijn schaduw stond
groeit in het licht
de ruimte dicht
en fluistert
in het duister
naar de afgehouwen stam:
“Ik mis je zo,
je zuchten en je kreunen,
je steun ook in mijn rug”
maar hij hoort
niets meer terug,
geen tak ziet hij meer wuiven
alleen de grote paddestoel
op de afgehouwen stam
lijkt een klein stukje…
weet je, weet je nog
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 193 zijn we elkaar alweer kwijt
gevangen in hersenkronkels
de eigen, onberekenbare doolhoven
laten ons verdwalen
tastend in het duister
verliezen we elkaar uit het oog
weet je, weet je nog?…
Zweet
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 298 Het fietsen van school naar huis
had zoveel aan zweet gekost
dat het te laat werd om te eten
kwam niet door wat je die dag
had geleerd, omdat je niet luisterde
vlogen de vogels naar het niets
door de duistere zwerfnacht
liet jij je lijf verder zweten
alle aandacht was verstomd
in stille angstkreet, en lijfsbehoud
weer diep verborgen, het…
Annabel
netgedicht
3.4 met 9 stemmen 558 Soms raakt de regen moe
en braakt dan boze woorden
die de pijn vergezellen
van waarom ik
ik kan jou dan niet troosten
door de sluier waardoor je ziet
ik kan alleen maar zeggen
dat het sterven gelijk het leven
slechts maar tijdelijk is
maar zolang de kim
zich elke morgen van het
duister keert beleef jij
als jonkvrouw telkens de
zomer…
De val
gedicht
2.4 met 17 stemmen 5.466 De avond valt
over de Jordaan
De avond
valt heel langzaam
Langzaam slokt hij
al het licht op
langzaam slokt hij
de gelukkige dag op
Al gauw bedekt hij
onze versleten ogen
die de hele dag
open zijn gebleven
Het is nacht
in de Jordaan
kleine geluiden
duister geluk
Vreemde verveling
-----------------------------------
uit:…
Oude man.
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 287 is 't niet razend duister
en angstig licht, dit leven?
waarin ik sta vol verwondering
tot de laatste schemering,
tot het laatste licht dooft
en ik met stok omhoog wijzend,
gebogen de sterren nog tel,
gewoon omhoog kijkend
de sterren dank, de maan ook
en afscheid neem van dit
totaal onvolprezen leven. -…
Niet Spaans
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 363 Heerschap, illuster,
duister ook en
met regelmaat aan
publieke zaak gebonden,
staart wat meewarig
over graspollen
die in de wind
buigen.
Gras zowel
grijs als groen
en door een lichte zucht
van zwoelheid
aan het Spaanse temperament ontsnapt.…
Liefdeloos.
hartenkreet
4.3 met 7 stemmen 1.043 duistere krachten hebben zich ontpopt
de vijand schiet,slaat en schopt
liefdeloos geweld in mijn land
krijgt geleidelijk aan de overhand
waar is mijn goede god gebleven
als geestelijke kracht in mijn leven
ik weet dat hij zich niet verstopt
alleen ons denken wordt gefopt
liefde arme illusie brengt ons verdriet
liefdeloos zijn bestaat…
SCHEMERLIEDJE
poëzie
2.7 met 6 stemmen 1.089 Sterren beven in ’t fluweel,
ijl-hoog suist muziekgespeel,
‘k sta te zien en luister
in ’t duister.
Schemerliedje, tintel-fijn,
mocht ik met uw wijsje klein,
geven stil verblijden
wie lijden.…
Gemis
netgedicht
3.6 met 9 stemmen 211 Nu jij niet meer bij mij bent
wacht de nacht met vreemde stilte
ik was jouw stem zo teder gewend
omring het duister nu met kilte
ben ik alleen, o nacht zo lang
hoor ik slechts in tranenzang
hoe dwaas ochtend zal aanbreken
zonder jou in mijn vizier
eenzaam is het wachten hier
dat mijn hart niet meer zal hopen
ik het hopen zal vergeten…
Avond
poëzie
2.0 met 7 stemmen 1.005 Daar branden lichten in duister -
de gouden-gele,
die lichtlijk dansen vol luister
door 't windespelen.
Door straten rammelen nog karren,
waar hoeven klinken ;
aan hoge hemel de starren
zo stille blinken.
Goud-licht aan alle de zijden,
omhoog, beneden -
het doet mij leven in tijden,
lang, lang geleden.…
Seizoenen van belevenis
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 185 In wit winterse dromen
zag ik jouw ziel vertrekken
naar een onmetelijk duister
met licht van lente in zicht
en in bladvallende herfst
verloor ik mijn dromen
die niet langer zomerden
in mijn somber gedicht
ik had niet gedacht
dat het mij zo zou treffen
jouw sterven in verloren liefde
een stille duisternis
in mijn vergeten verleden…
Zwarter dan wit.
hartenkreet
3.7 met 6 stemmen 724 zwarter dan wit
donkerder dan licht
lichter dan zwart
grijs is mijn hart
zwarter dan wit
rijk zonder bezit
duister in de nacht
in vergrijsde pracht
zwaarder dan licht
lichter door jouw gedicht
bevrijd de diepe smart
uit mijn versteende hart
zwarter dan licht
betoverend gezicht
die mijn liefde ontwart
uit ons verwarde hart…
heimwee
netgedicht
4.1 met 8 stemmen 153 nestelt zich in alle hoeken,
en ijle leegtes
van duistere schaduwkanten!
Grillig tekent de regen
onduidelijke contouren
op de aangeslagen ruiten.
Nergens is te vinden,
een terugdraai klok!
De adem van brak geworden
woorden zweeft verder
door de mistige verloren illusie!
heimwee... Blijft…
Respijt van de schemer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 73 De dag dat licht en duister
wisselen in een flits
beantwoordt zonder luister
wat de eerlijkheid gebiedt.
Het zeker te weten
maar soms even niet.
Geklop op de deur,
geluiden zonder gezicht.
Maak je ‘m open
of hou je ‘m dicht.…
NAZOMERSE BEKORING
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 73 In heerlijk duister
door tropische luchtstroom heen:
een augustusnacht.
Bruidssluier en hop
groeien dicht door elkaar heen.
Is 't huis nog zichtbaar?
Loofbomen ruisen
weemoedig, toch opbeurend.
Klonk zo de boodschap
der eiken bij de tempel
van de Griekse oppergod?…
Schaduw
netgedicht
3.9 met 7 stemmen 209 als ik jouw ogen niet mag zien
schuilt je ziel in de schaduw
dat je daar voor kiest
jezelf zodoende voor mij bevriest
wil je mij het liefst ontwijken
of ben je ongrijpbaar schuw
in ieder geval trek je de nacht
verder naar je toe
ik die naar je lacht
botst tegen een “ duistere” macht
die zegt, laat me met rust;
“ Ik toon je…
Oase van het hart
netgedicht
4.5 met 4 stemmen 177 Hier in de oase van het hart
in melodie van verlangen
waar heimwee als jouw stilte is
neemt fantasie de overhand
nu ik dwaal in dwaze somberheid
voel ik de kou als droeve klacht
van bladvallende bomen
waar jouw wortels diepte zoeken
raak ik ontworteld overmand
door diepzinnig leegte voelen
in het stille duister van de nacht.…