Alle inzendingen over eenzaamheid

Afwezig, Afwezig van iedereen, Eenzaam, Niemand die mij hoort, Verloren, Geen enkel woord…

zo creëer ik eenzaamheid zei de kunstenaar en hij probeerde het beeld op te roepen in zijn worsteling weer boven te komen kwam hij tot niets…

onverhoeds neemt eenzaamheid bezit, veegt alle woorden uit van binnen, waardoor niets rest dan... kille leemte…

Vrije wil is een illusie, eenzaamheid niet.…

Eenzaamheid, pijn en verdriet, maar niemand die mijn wil ziet, misschien een counselor van stichting wreed - open mijn weg - ik weet het niet.…

Daar ligt dat jochie, aangespoeld, Dood en eenzaam. Dat was toch niet zo bedoeld Toen zijn moeder hem in zijn armen nam en hij als baby op de wereld kwam?…

Ik voel het van binnen Doen wat ik leuk vind Om de eenzaamheid te overwinnen Paarden, dansen, zingen Dat is wat ik moet doen En als dat gaat lukken Komt ook vanzelf weer die zoen…

gevolgd is het voorbestemde pad, de bestemming is bereikt maar als ik dit geweten had eenzaam kijk ik uit over het land van boven is niets wat het lijkt maar daarin heb ik mijn eigen hand...…

Ze ontwaken en zijn de sporen die ik wil volgen en zal verliezen waar ik vandaag mijn mijn dierbare eenzaamheid terugvindt.…

De kerstavond valt; een lieverheersbeestje wacht eenzaam bij de deur. Die eenzame ster, door stapelwolken omhuld, straalt onverstoorbaar. Ik veeg het schuurtje: bonte snippers stuiven op: eens een dagpauwoog... Luide vogelzang vult de vochtige leegte van het maartse bos.…

jij de stranden van mijn eenzaamheid mijn eiland, met jouw ego in dit nergens zijn we niemand alleen gebleven voor de zee.…

eenzaam staat zij voor het raam ziet de maan oneindig eenzaam tussen kobaltblauw en sterren gaan met slapeloosheid geslagen door plagen van de dag schreiend ontwaakt in koele nacht uit holle orkaan als vriendelijke maan haar toelacht geel en zoet als een meloen o, wonderdroom zo schoon teer als een zoen o,…

tot de horizon haar begrenst en ongedurigheid op de klippen loopt de tralies de eenzaamheid alles zal ze verbeelden in wisselvallige ondoorgrondelijkheid…

deze boot is het uur van de eindtijd in de duisternis van eenzaamheid een boodschap van averij gekneusde geesten gedichten van vaarwel zonder naam en nooit meer boot van alles waar we van hielden…

Hij wacht eenzaam op de bus, Die hem brengt naar zijn droevig lot, Waar hem wacht geen kus, Hem wacht na de reis geen fijn slot In het barbaars verblijf, De eenzaamheid omknelt zijn strot.…

Wanneer nachten mij vereenzamen waarin een hemel een kleurloze textuur onder het maanlicht borduurt waar fracties onzeker beginnen te bloeien en voortleven als een waas in dichtheid en uitgestrektheid die nog even blijft hangen boven het hoofd. Niettegenstaande helderheid wordt gebaand schaduwen regeren in mijn breekbare-en-kwetsbare die eveneens…

Dat een mens niet ervaren kan wat het is om dood te zijn, kent gevolgen. Oorzaken van verdriet. Dat een mens wel ervaren kan wat het is om te leven, kent oorzaken. Gevolgen van liefde en geluk. Wie kent?…

in een rijkdom ook geen pijn om het ontbrekende, wanneer alles er is, dat veel beter is en mooier zal zijn nu blijkt dat gebrek aan muzen eenzaam en alleen is zonder Wijn…

,eenzaamheid is…

Van alles is ze verstoken, eenzaamheid wacht haar thuis. In de verte nog dendert de trein, en de klok tikt maar door. wetend dat ze eenzaam zal zijn, verlaat ze als laatste het spoor.…

Eenzaam zit ik op m'n kamer, vanuit mijn ooghoek rolt een traan Als ik stil eraan moet denken waarom ik jou moest laten gaan Er was geen ander, géén bedrog Maar single verder moest ik toch Eenzaam zit ik op m'n kamer, droog mijn allerlaatste traan Omdat we allebei besloten dat jij écht je gang moet gaan Leef je leven…

Ik droomde dat het anders was Geen ijle stemmen van weleer Hun gezang klonk nimmer meer Alleen het ruisen van het gras Vertrokken naar het oosten Bleef ik hier eenzaam staan En floot wat in mijn eentje Besloot niet verder meer te gaan Eenzaam, kil en onbewogen Wist ik niet meer wat te doen Iedereen was weggevlogen Naar het nieuwe fris…

in eenzaamheid laat verdwijnen naar zeldzamere emotie devotie.…

In eenzaamheid is het verdriet voelbaar tussen het netwerken van mensen lijkt de ziel een frivole schim achter het vitragegordijn schemert een egocentrische wereld vol schijnbeweging en bedrog en wanneer werkelijkheid klaart is wat er overblijft: Bezinning, niet los te krijgen van de ziel die in eenzaamheid verlossing zoekt ver…

Geef eenzaamheid een naam laat massa zwijgen dring door in het diepste bewustzijn van menselijkheid en liefde luister naar een stem die roept. Geen stilte of eenzaamheid geeft inhoud aan massaal zwijgen en niets kan geen wind dragen noch doordringen in bewustzijn luister slechts naar de stem van liefde.…

ik ben het zuiverste dier op aarde ik slaap met de nacht als met mijn lichaam en de nacht wordt groter in mijn hart in het donkere weefgetouw van je vingers borduur ik een nacht van eenzaamheid veelkleurig veeleisend veranderlijk ik ken alle tranen van de eenzaamheid sla mij maak mij open ik ben een roos van vrolijkheid kom hier vertrouw…

dat - als er niets meer is dat ons nog bindt dan slechts een vlag halfstok en voor ieder weer een eiland barstensvol eenzaamheid.…

opgemerkt of zelfs maar gezien stille prikkels eenzaamheid zijn wat ik verdien iets weerleggen kan ik niet, je praat soms te veel ik ben beter te begrijpen wanneer ik stilte deel.…

Je bent niet de mooiste lentebloem van verlangen jouw meeldraden verdwalen langzaam in verliezen of worden trager in beweging je spint een eenzaam kleverig web tegen de kale muren van jouw ziel misschien dat na de heimweedood een verlangende bloei zal voltooien maar tot die tijd kan het vriezen en plotseling dooien als eenzame grauwwitte…

Ogen die dwalen waar ze eenzaam lijken op de liefde die zichzelf zoekt en de blindheid vreest omdat ze machteloos naar alles wil blijven kijken…