Alle inzendingen over gekrenkt

vrees omklemt je trillend hart benauwt je tere longen snakkend naar verlichte lucht ruimte waar nog wordt gezongen gekrenkt jouw ijle wonderwezen bestemt verdriet je fijne lied klinkt enkel nog de jammerklacht van hopeloos vermoeid gezucht kom laat je krachten warmen met luisterwoorden in mijn macht jouw verzwakte klanken sterken bewerk…

Hoe gek wil je Het bedenken - Pesters, die Onschuldigen tot Op het bot hebben Gekrenkt, stuk gemaakt Als je wilt, Vernederd, getreiterd, Gesard tot deze Er bij neervielen - Klimmen in de hoogste Boom om naar de wereld Te kunnen schreeuwen Dat zij en hun Wandaden niet door RTL mogen worden getoond: Zij spreken van aantasting…

Zodra je in het leven denkt, dat je iets hebt bereikt vallen zwaluwen uit lucht, doordringend gekrenkt het ideaal blijft onbereikbaar, onhoorbaar lied het is de liefde die zingt, intens over verdriet in ongeschreven boeken door essentie van leven heb ik vandaag een nieuw couplet geschreven over aarzelende zwanen op zoek naar een meer weigerende…

Soms zijn er verkeerde momenten Dan zeg je wat je denkt en 'k vind dat dit moet kunnen ook al heb ik jou gekrenkt Doch, diep in je hart weet jij wel beter, dat ik het beste heb bedoeld dat ik mezelf de ruimte moest geven toen ik eenmaal was afgekoeld Ik denk dat het zo beter is Een half ei is niets de smaak heb je dan net te pakken…

De poes die wij met Kitekat behagen, verrekt het, zich als roofdier te gedragen en voert een onbegrijpelijk beleid: Ze gaat de tuin in om een muis te stropen die zij luid mauwend in de kamer brengt -waarbij het dier geen haartje wordt gekrenkt- om haar vervolgens vrij te laten lopen.…

beelden erotiek die je diep raakte je nam mijn gulle hand die je ego liet ontwaken ik gaf je terug waar je niet meer in geloofde liet je zien waar je jarenlang op hoopt je wilde mij zoals ik in jou geboren was je schrik was groot toen je me heel anders las verwijten zijn gemeen ik heb je nergens voorgelogen omdat je ego is gekrenkt…

Hoe had ik het ooit kunnen geloven met je: "Gelul ik wil je echt" welke plaats in je rijtje had ik toen vast niet alleen tegen mij gezegd Ik ben niet veel liever dan dat ík denk ik ben veel liever dan dat jíj denkt iedereen kan jou nu wel wat aandoen want je hebt mijn gevoelens gekrenkt Maar ik heb en hou mijn zelfrespect en houd je nieuwe…

ik zie u aan weet wat u denkt zeg het maar niet voelt zich niemand gekrenkt raden is leuk is knoeien met een vergiet ligt er iemand al in een deuk nee, het is al even ernst wat de klok slaat een zondagsgeluid waar iedereen praat een windje laat zich krap voelt in zijn huid knap vervelend als de stilte van een nog maagdelijke bruid ik…

Niets verkeerds gedaan En toch altijd als Zondebok neergezet Door anderen die jou Niet zien zitten - Dag in dag uit Gekrenkt, vernederd, Bespot en beschimpt Eerst alleen met woorden, Daarna wordt ook je lichaam Door hen niet meer ontzien - Pijn lijd je, littekens In je huid en in je ziel Tot je dit niet meer wil En zelf een…

Haar trots gekrenkt als door een vlammend zwaard. Haar kracht komt weer. Het mes zal zij ver steken. Straks ligt hij keurig opgebaard.…

O meisje, meisje zo klein, zo kwetsbaar en zo teer je hart gekrenkt vol van lijden en verdriet een lijdensweg van dag tot dag en leven doet zo`n pijn emoties overheersten je leven teveel verdriet onder je lieve lach en meisje, mijn respect voor jou eindelijk, uiteindelijk de keuze voor jezelf het einde van je leven dat bepaalde jij…

Handen, bezitten niet doch raken aan zijn gezichtloos kunnen zonder naam bestaan werken hard getuige knoestig eelt strelen teder zacht zodat een lichaam heelt hoeven in samenspraak niets meer te zeggen omdat zij zich op gekrenkte schouders leggen lezen louter wat tussen regels is gehoord omdat zij spreken zonder een overbodig woord…

in hoop verzucht verzet ik mijn schreden en inhaleer het offer dat mijn adem draagt op waarden van gekrenkt papier, het heden lijkt voortvluchtig als de tijd mijn smeken vertraagt ik zoek in de uren van droge prielen en graaf het refrein in het gras van donker aarde terwijl de einder vlucht op het teken van de ondergaande zon het kluchtig…

Ik weet nog heel goed wie jij bent Jij hebt mij ooit voorgoed verlaten Sindsdien zwerf ik door landen, steden, straten en geef ik om de liefde meer geen cent Dat jij mij toen hebt afgewezen heeft mij gekrenkt in heel mijn trotse wezen. Ik wilde breken, wreken,lijden en slapen met duizend and're meiden.…

Een blik, een woord, een lach, een zoen Vlinders fladderen, harten zwellen op Het gras is blauw, de hemel groen De wereld staat op z’n kop Dagen van stilte, gevolgd door gesnauw Roze wolken spatten uiteen Op slag is de wereld donker en grauw Twee gekrenkte zielen, beide alleen Hoop en wanhoop, geluk en verdriet Bij vlagen murw geslagen…

Nog steeds hap ik naar lucht met volle teugen, maar afgelegd loop ik stil over straat met een gemoed dat is gekrenkt, geschaad door wijze woorden die niet willen deugen. Dat de tijd alle wonden heelt, maakt recht wat krom is, de onbuigzaamheid een goed dat vluchten op vergeten lijken doet en waanbeelden tot werkelijkheid vlecht.…

Gekrenkt door een aantal mensen in je zijn als moeder en vrouw wil je jezelf beschermen en daarom zit die ruis bij jou. Het is je assertieve recht om zo door te blijven leven maar ik wil je toch nog vragen mij antwoord op die ene vraag te geven....…

De Blijde Boodschap wordt geweerd of gekrenkt... Toverpriesters horen een nieuw verhaal, willen strijd, sterken hun geheime zaal. Zijn angst en liefde door elkaar gedrenkt? Geduldig schrijdt het Evangelie voort, verdrijft gevreesde, loerende machten, toont mensen het aanzien van de hemelpoort.…

Ik voel me zo verlaten en gekrenkt Tergend en angstig gevoel Heb je ooit echt om mij gegeven Had onze ontmoeting wel een doel? Ik heb zo intens van jou gehouden Dacht dat je voor altijd mijn maatje zou zijn Maar de stilte is stiller dan ooit gebleken En jij..…

Pruilend als een gekrenkte godin Vlijt ze zich naast me, hoofd in de knieholte Aan de overkant horen we een luide lach Die over de halmen rolt Gestaag. Voorbarig. Voorlopig Stamelt het bloed Kraakt de rib Drijf ik een eeltige hiel in haar lenden Nu ik staar naar haar.…

Ik haat mezelf in dit voorbijgaan om niets, een zucht van verveling die moet worden verbeten, een besef van waardeloosheid dat moet worden gekrenkt, lachend en ziedend en lullend samen…

Voelt iemand zich gelukkig of gekrenkt door grote zegen of door helse straf, dan vraagt-ie zich waarschijnlijk toch niet af, wat Onze Lieve Heer er Zelf van denkt. - Maar Thomas doet 't wél. Hij denkt beslist: 'Als Hij bestaat, dan is-Ie atheïst.'…

Dan nog: die schopt en spuugt en slaat en diep gekrenkt zijn redding tegengaat. Die onvermoeibaar stinkend water door de kamer waaiert: nee, niet zo, niet met zo'n pijn wil hij gered zijn, nee. Langs muren van vuur gaan wij op huis aan. -------------------------- uit: 'Jachtscènes', 1992.…

Een morbide fantasie in een kasteeltoren Sereen huilende ogen als spiegels gebroken Een dans met messen om ons gevoel te bekoren Bloedend, we hebben ons op onszelf gewroken De satijnen lakens met bloed doordrenkt Wonden branden, vlees dat schroeit Onze jeugdige schoonheid bruut gekrenkt Onze bizarre geesten door dat schouwspel geboeid Een…

Verlangend om te voelen dat ik er zijn mocht deed ik mijn best om te presteren want ieder kind wil immers toch zijn bestaansrecht niet negeren Mijn gevoel mocht er niet zijn geplaagd door vernedering, was ik radeloos, maar voor de buitenwereld een schone schijn inwendig gekrenkt, kwetsbaar en broos Vragend om liefde en aandacht zoekend…

In het licht van de maan volgt hij zijn schaduw Denkend aan haar die hem moest laten gaan Haar lippen smachten verwachtingsvol liefde Haar vulva verlangt niets, niets dan waardigheid Die de eigenaar van de schaduw haar niet kon bieden Gekrenkt En geconcentreerd, maar verzwakt, zwalkt hij verder Op zoek naar geborgenheid, warme vleugels.…

Zachtjes tikte ik er eentje aan die had moeten blijven staan Niet al wat breekt wordt ook vermalen In de helle juni zon blonk het glazuur er niet minder om al moest ik de splinters wel betalen De schitterende scherven sneden als sterren die fonkelen in het zicht maar die hun neergang reeds beleden en enkel nog bestaan uit licht Van mijn gekrenkte…

En verder heb ik met schaamte erkend dat ik te snel naar de pen heb gegrepen: had ik mijn oordeel wat fijner geslepen, ik had mijn medemensen niet gekrenkt.…

de façade belooft heel wat oppervlakkig gezien lijkt dat als bescherming nog niet zo gek maar met kracht heeft het niets te maken diepe gekwetstheid en bange vragen hokken samen onder vliesdun dek en gluren door gleeën in dit laken of ze zich wellicht toch buiten gaan wagen toch denken ze er niet aan in hun te zeer gekrenkte bestaan zich…

- Daar is het huwlijksheil gekrenkt. Neen! als de pijl, die 't hart mij griefde, Door langzaam werkend minvenijn Vernielend voor mijn rust moet zijn, Dan blaas ik wat in heel de Liefde. En Vrienden?…