Alle inzendingen over getijde

Bladeren van alle getijden, op drift door tijdloos glas van wederhoor of flessenhals, hebben in weerwil van de dag de ogen met wimpers gesloten, anders zouden zij zijn als lankmoedige waarheden, verward in uren die slaan als zogende zweepslagen aan eiken, wijkend voor de wind om te prediken zonder zelfs maar kort te versagen.…

Gong van getijden reist uit zeeën van azuur, knipoog op den duur Als je dit alles in het innerlijk voelt, dan ben je vrij, zoals bedoeld.…

Ik passeer in golven van gevoel de getijden waarin ik ben verdronken maar ook telkens weer ben geboren Mijn vele graven die ik telkens weer ontvluchtte, scharen zich nu allen aan mijn zij Geleerd heb ik niet om dood te zijn ofschoon mijn masker suggereert, jij bent mijn Ik laat en onderga de tellen van de tijd, en assembleer mij met…

Ik adem vleugels in de wind en fluister diepe wensen Ze verwaaien in een stemmenzee gedragen vrij van grenzen Door wolken wit en water blauw door stralen licht en ochtenddauw De getijden rond waar eb en vloed belangeloos ontspringen En in mijn hart verschijnen waar ik ze weer hoor zingen…

frontpage snippers perfect ideaal in mijn opgestoken handpalm tijdens de stilte waarin zelfs de wind geen richting kiest neerdwarrelen en verdrinken in een moeras zonder getijden of lichtvoetig dansen over vaste grond richting horizon zonder tegenwind ontwaken onder een zon waar de perzik niet meer smaakt als een regenachtige dag…

Zo snel gaan de getijden en scheidt het zijn van waren. ------------------------- uit: 'Linkeroever', 2004.…

Was zij de wind Zouden haar vlagen Flirtend langs de flanken Van een zwaluw strelen Zouden haar roze vlinders Fluisterend naar dansen Zingen in de wolken Warm omgeven Zou ze de zee Doen deinen, ritmisch Getijden stuwen en tot Stormen golven blazen Zijn adem willen zijn En in vleugen van Verlangen met hem In golven verdwijnen.…

Gewekt door de tijd, vliegt zij boven de zee Een oceaan van liefde Gevangen denkt zij, word ik vrij In kleur de dekens uitgetekend vraagt zij God om veel meer zon De ketens van haar onmacht zijn verdwenen Een sfeer van oprechtheid komt naderbij Drapeert de facto op kleur de teint van haar getijden slechts daar zij degene is die…

gulzige golven belegeren de muren die ons zandkasteel omringen de rollende branding dwingt het koninkrijk op de knieën voor een verwaterde overgave haastig trekken we lijf en leden uit het luie zand ingegraven verlies is er al voor het zich aandient wisten we het niet of deden we alsof tijd en getijde altijd in beweging nooit…

en dan spoelt het heden aan in het niets van de kust de sleur van getijden ochtendfiles en avondland tijd voor de vluchtzee tussen verleden en hoop was het nooit genoeg maar altijd te ver van huis zijn binnendromen gesloopt definitief uitgerangeerd in mijn eeuwig vergeten, verbleken, mijn randschijnsel dat niets achterlaat buiten…

Tijdloos is de zee in al haar wijdheid met deining tot de kim regelmaat der getijden in eeuwenlange stroming vanaf de schepping of schiep de aarde perpetuum mobilé van levensritme.…

Rijk hart, in 't eeuwig keren der getijden Eenzaam wellicht, maar wonderlijk gerijpt, Dat, lijdend al wat Leven géeft te lijden, Nochtans zijn grootheid, in geluk, begrijpt.…

Getuigenis van zinkende getijden. Individuen opeengepakt staren naar de verzonken planeet, wachtend op een veilige haven.…

Zon en maan in alle getijden hun gids. Samen trekken zij verder, als één in hun doel, op weg naar het grote klooster in de zee en in de oksel van deze beken breekt zij mijn brood.…

zodra luchten klaren, wolken in ruimte tuimelen wij over eilanden dwalen liefste, bewaak mijn dijken onze bladstille getijden; in leidzaam wederhoor, zo sereen weidse wijdte; streel het ogenblik, de stilstand van tijd het strijken over huidse haren schenk ons genade tem de eindeloze zuchtrivier dona nobis pacem…

Bij pozen kreunt er 't piep-gezeur Der zwaar, antieke kerkedeur, Waardoor hun schimmen glijden, Daar roept door 't huis een flauwe bel, Daar brandt een lamp in de kapel; 't Is d'ure der getijden. ----------------------------------- sloffekens: pantoffels…

(fragment) ..... Laat kranke schijn nu koortsen in mijn lamp een decadente gloed, een rode damp, waarin mijn lamp te sterven staat in ´t gulpend eigen bloed. Kleur tot karmijnen lach de kelke Uwer mond en dat een morgen rag zich om Uw ogen rondt; ´k wil dat Uw ogen zijn als flonkerend juweel in kolenzwarte schijn. .....…

het zand schreef met de hand van de wind mijn woorden in het zand globaal geef ik de pagina’s aan nog zonder inhoud die ik al zag staan maakte veel werk van hoofdletters en danste de kleine scenes in schuin schrift door de getijden werden de bladzijden weer keurig gewist de avondzon dook rood ook de wind legde…

Mij terugtrekken, loslaten niet jouw bestaan te willen remmen, toe te zien hoe land en water zich scheidt, die elkaar nooit iets misgunnen, bewonder hoe jij de gekozen zeeën zal overzwemmen, tevredenheid overstemt het geluid van alle getijden.…

De wijzers teruggezet, de tijdslet in een macaber perspectief dwalend tussen de getijden hunkert de geseling naar het volgend seizoen zomaar een klok, spinsel van planning die leidt tot boosheid waar haat strandt op het blijven stilstaan van het hart de ware tijd is zoekende in een chaos die geordend door het journaal marcheert om tenslotte…

Ze liet haar kleren vallen, natte afdrukken van haar voeten in het zand en in terugwijkend water, de zee leek moe, eb viel droog in mijn mond, vingers schreven vier woorden in de lucht, ik voel en ruik je huid, je haar, je lichaam tegen het decor van de getijden, golven murmelen tevreden met zichzelf en ons en je weegt die stem…

het regent naakte hymnen in gekerfde tuinen en boomgaarden vogels zingen op takken en de wind knielt op andere nevels loyaal in mijn buurt de regen flow verblindt niet het naakte zangerige als de uren verstrijken op de eerste melodie er is geen klaagzang te horen onder de regenboog reist nogal wat op winden en getijden waar de vogels…

Zoals de zee met haar eeuwige getijden is altijd alles in beweging: de liefde, de haat, het begeren; de stilte en de rust ondanks alle schijn van het tegendeel. Alles komt en gaat, wordt geboren en sterft weer: de glimlach en de grimassen, de tederheid en het mededogen, alles komt en gaat en niets is hier bestendig.…

Het jaar en zijn getijden elk seizoen weet mij te verleiden tot overpeinzing en verrukking die beurtelings strijden om de vreugde in mijn ziel dit volledig te ondergáán ónder gaan in dat palet van kleuren en geuren, in die seizoenen van koude, lauwte,…

Daar schetsen gedachten zich tussen getijden door, jij op sterrenjacht, ik jaag de vloedlijn voorbij de nacht neemt het water op en jij en jij blaast bellen van bewondering. Elke duin is een stap een spoor die ons draagt en in elke verte hangen silhouetten van leven.…

omdat roerloos leven beslist geen vaststaand gegeven is kan ik vrijelijk laveren op de baren in een ruwe zee hoewel getijden slaafs verkeren met de verdraaid gedistingeerde volkomen kaal geblazen maan ben als de dood voor lieverlee dus als miljarden sterren morgen of een dag of week erna ook maar even gunstig staan ervaar ik ongeremd…

strijd, geen doel dat het middel heiligt, we worden door onszelf gestenigd, oneindig traag door tijdsbeelden gepijnigd rollen de vurigste stenen aan om in de laatste uren tegenover elkaar te staan, vonken bloed en hoop die samengaan in de samenloop van eb en vloed van nog te verkennende structuren van een opkomende getijden…

Er is geen toeval in dit leven Het is doelbewust en vastomlijnd Alles staat beschreven Niets wordt ondermijnd Het is geen plotsklaps gaan en komen Of uit het niets ontsprongen Alles is reeds vastgelegd Geen woord wordt onbewust gezegd Geen blad waait doelloos uit de bomen De zon komt op en daalt weer neer Getijden blijven gaan en komen En…

Er is een stil nadenken in het Al, Veel zelfbezinnen en een droef verbeiden, De dingen worden peinzende, er zal Veel sterven, bij dit herfstige getijde.…

Het leven lijkt een lineair verglijden maar slechts de vorm van het moment verkeert; er is een gaan en komen van getijden waarin de hartslag van het nu passeert.…