Alle inzendingen over gevaar

een geitenhoeder lacht als hij de kudde drijft grijnst als wind de hoofddoek van een schone verwaait een vredig dorpsdecor waarin tijd de ogen langzaam heeft gesloten voor vernieuwing buiten pas avonds als ouderen de luiken sluiten verheft weerstand zijn stem vloeit drank om onvrede te uiten nog gaan zij zich niet te buiten aan gevaarlijke…

Slaande molenstenen schuim gespaand ratelend de drooglopende houten tanden, niet zonder enig bezwaarlijk gevaar De stroom hopeloos fonkelend vloeibaar plat voorbij glijdend voedend ons allen die aanbidden en persoonlijke offers aanlengen onwetend over de zon is echt God gebeden De brug hooggelegen en bedakt piepend betreden met lomp…

Zij heeft geen weet van wat weerszijden wacht en vrouwenbesnijdenis zij is waarlijk erfzonde vrij maar de mogelijkheid van gevaar windt op. O, het voelt zo spannend! Dat is je geraaie, wappert mijn tong. Nog een keer! Volbracht of niet het is de hoogste tijd een Teletubby voor mij geen partij.…

verstrengelende benen omklemmen mijn ziel innig gelijkgestemd in een klampende reflectie in het vruchtbare dal waar kometen vergaderen de aarde in een grijs gevaar slachtoffer van dit tijdssyndroom de kansen van slagen zijn nihil onrechtvaardig eigen schuld toch kwaliteitsbeheersing is onheilig volken veranderen en groene zeep helpt…

Maar nu ik ver gevaren heb En lag op de oceaan alleen, Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen Niet boren door de kimmen heen, Voel ik het trekken als een eb Naar 't verre, vaste, bruine land...…

zijn verdwenen en nog zichtbaar in real time ervaar hoe lichtsnelheden beelden tonen die uit het begin van de tijd pas nu tot ons zijn gekomen waarvan het bestaan al eonen geleden is gedaan door de geboorte van een nieuwe constellatie in de mystieke boeken is zijn aanwezigheid een dieper ervaren van de weg naar een nirwana zonder gevaren…

Het lekt en likt ternauwernood de onbeschermde schenen Legt blarend billen bloot en vindt zijn krachtig element in pijlen als in stenen Is in verlichten van de zee waar vóór het vallen van de nacht de Asunción zijn zeilen bolt in ademloze kleurenpracht We spelen er gevaarlijk mee Gebald rolt het de hemel uit met orenpijnigend geluid…

De laatste uren van dit jaar ze zijn geteld en ook gewogen; is er iets wat we ons echt heeft verblijd en zijn we ontsnapt aan groot gevaar? De kleine dingen, die blijven belangrijk want zoveel dat niet de kranten haalde heeft mensen geraakt en veranderd, heeft kinderen doen groeien.…

‘Is dit nu barens- nood, met hijgende gevaren tot aan de dood? Ik wist niet, dat een leven komen kon zo rood en bloedend, als een ondergaande zon.’ ‘Maar nu is dan verrezen dit verblijen, een heel zacht schreien, een heel klein wezen, dat aan mijn borst zich voeden kan, en dorst...’ ‘Een levend kindje werd mijn wens...…

ergens diep in mij ligt een sleutel maar ik kan er net niet bij ter ontsluiting van en om te ontdekken wie ik eigenlijk ben van een afstandje kijken en onder ogen zien wat ik van mezelf niet ken met het gevaar te stuiten op minder mooie verhalen en in een bos vol van emoties te verdwalen maar is het wel nodig al dat gegraaf in je diepste…

Ik ben niet meer onzichtbaar, en ze zijn geen gevaar. Gelukkig ik kan weer denken, en aandacht aan iemand schenken. Ze luisteren weer als het moet, ik begin een gesprek vol goede moed. Gelukkig ik ben er vandaag, er zit geen knoop in m'n maag. De zon schijnt alleen voor mij, gaat deze dag nog voorbij? Gelukkig, zei ik dat echt?…

ach dames, blijf niet langer onbevlekt een goddelijke taak voor u is ... baren het veilig vrijen blijkt nu vol gevaren zo heb ik na wat rekenwerk ontdekt het is de kinderloosheid die ons nekt gehoorzaam mij, sla ongeremd aan ’t paren houd Nederland straks financieel gezond behoedt u voor condooms en ook voor pillen maak van de ware liefde…

over drie jaar volg ik je de wijde wereld in broertje, zul je me vertellen wat zijn de gevaren daar in de grote wereld?…

De blik van het kind zei dat het gevaar voorlopig niet was geweken. Kon ik het oppakken? Kon ik het in mijn armen nemen en voorovergebogen de geur van het hoofd, de lichte haarinplan- ting waarnemen? Het kind bezag me met minachting. Ik inspecteerde het lichaam op kneuzingen, wondjes, schrammen. Het kind keek mee.…

economen koel en afstandelijk door de bank genomen Laisser faire laisser passer graag Wij spelend voor blinde krachten formeren samen een onzichtbare hand zo komt het natuurlijk proces tot stand met geen tot sturen bij machte Het echte wonder is ons tijdenlang wel varen hetgeen wij caeteris paribus willen verklaren instorten is een gevaar…

een nieuwe lente een nieuwe tijd heeft ons beslopen is in onze ziel en zinnelijkheid gekropen een tijd waarvan Herman met zijn liefelijke Mei nooit van heeft kunnen dromen een tijd vol krankzinnig absurdistisch gevaar een tijd niet meer tegen te houden een tijd die niets dan onheil lijkt te beloven deze mei is zonneklaar het einde…

Maar binnenin loert het gevaar. De ikke-ikke-zwam zwelt daar.…

Zo gaan wij samen weer op weg naar morgen en weten ons gedragen door elkaar, al drukken nog de vele, zware zorgen en wijkt ook niet het dreigende gevaar; Het leven zelf houdt altijd licht geborgen en maakt wel vroeg of laat beloften waar.…

maar die ik in mijn hart meenam Een paadje met afgebrokkelde randen waar ik meer dan eens mijn voet verzwikte omdat ik nooit toegaf aan "niet kunnen" en het elke keer gewoon wéér flikte Waaróm zou ik niet op dat randje lopen ik was toch goed in evenwicht bewaren toch is het me vele malen overkomen want op die leeftijd kende ik geen gevaren…

piepende remmen krassende ruitenwissers gevaar op de weg grote draaicirkel deuken in de motorkap onhandig vervoer scheve koplampen een loshangende bumper lekkende uitlaat een oude roestbak mompelend monteur strippend de trots van mijn pa verplicht de brug op onderdelen vervangen afkeurenswaardig loodvrije brandstof zilveren…

Bidt de mond den appelbeet te vieren, wijkt de blik te wimper voor gevaar, waait de scheemring over lustrivieren, wenkt het lied over de nachtgitaar, beeft het woud onder den roep der stieren, wiegt de slang – de melodie gewaar – weiflend over spleten zich en wieren: schrijft de vleermuis met nerveuze zwieren mij den wil voor van…

trekt aan een dun touwtje zijn ijzeren vrachtautootje voort over zand gras en stenen de hummel kijkt en peinst gaat even voorbij de slagboom bevindt zich in een ver land dat hij snel zal verkennen vermoedt loerende dieren achter halmen en struiken wil een bestuurder vol heldenmoed zijn zigzagt tussen kriebelstruiken daagt alle gevaren…

U alleen Heer kan ons kind bewaren Voor alle problemen, en al het leed O God, hoor naar onze noodkreet Wil ons kind behoeden voor gevaren.…

Tien uur in de avond rijd ik opgewonden naar haar toe mijn vrouw weet ervan ben verliefd geworden zeg ik kan er niets aan doen hoe vertel ik het deze Spaanse schone dat ik hals over kop voor haar gevallen ben voor haar rood gestifte lippen die dansende blik in haar ogen de pracht van haar flamencojurk wat een gevaarlijk overspel speel…

Het ware onnodig dat zij met één woord, voor mij alleen, die stilte ging verklaren, ik ken de droom die somtijds komt gevaren diep in haar blik, en éven haar bekoort. Haar leven ging, zij heeft het niet gegrepen, en wat haar toeviel, zal zij verder slepen, met liefde zelfs, met simpelheid vooral.…

Een veldmuis van gevaar schier onbewust kwam uit haar hol om frisse lucht te happen en tevens om de weide rond te stappen want daartoe voelde zij een grote lust. Dan kon ze tegelijk wat warmte snappen; het land werd heerlijk door de zon gekust en zinderde van ingetogen rust, ze overwoog zelfs om een uil te knappen.…

Nee, dan die jongen die met gevaar voor eigen leven, een brandend huis inging om een kind van 6 maanden oud te redden! Dat zijn helden, al denken ze er zelf anders over! Ik maak me boos en ben een beetje blij, boos om die idioten en blij om het geredde kind!…

Voor de trein speelde een kind zijn haren door elkaar gewaaid Voor ’t gevaar scheen hij blind hij had naar die trein gezwaaid Het gevaarte naderde gezwind iedereen hield ontsteld adem in want ze zagen ‘t spelende kind geen echter, verroerde een vin Het jochie speelde lekker door toen ‘t schril geluid weerklonk Keek zelfs niet op van ’t…

uitgestrekt ligt ze in dekking in een droge sloot het fiere hoofd iets opgeheven urenlang is ze reeds opgedreven gevaren zijn nog steeds levensgroot sloten en hekken heeft ze getrotseerd vele kilometers ver hard gelopen tot tweemaal toe met hagel beschoten is aan haar flank reeds licht geblesseerd voorlopig heeft ze even rust gevonden ligt…

Heer Bommel en Tom Poes maken reizen vol spanning, overwinnen gevaren. Hun dolle belevenissen baren in lezershart heftig zingende wijzen. Ook in d' eigen stad Rommeldam rijzen dikwijls vragen op, blijven rondwaren om ongekende redding te bewaren. Daarbij... Bommelsteins rust mag men hoog prijzen.…