Alle inzendingen over heiligdom

Ik heb mijn hart ú tot een huis gewijd, En midden in het binnenst heiligdom, Waar de outerkaars in 't donker gloeit, verbeid Ik u, mijn lief, mijn zoet sieraad alom! Ik sloeg mijn ziel dit zoete donker om, Alleen om ú te ontmoeten, die me altijd Belooft te komen, in 't geheim, na stom Eerbiedig beiden ene kleine tijd.…

Met touwen in het donker hijsen kerels het doek omhoog langs de palen van de circustent het rode heiligdom van de bende dwazen zoals de mensen op straat om wie jij en ik niet mogen lachen de veteraan die de oorlog verloor de zilveren diva met haar pruik de vagebond, de dommekracht en alle mannen met het gezag van een snor uiteindelijk…

bol staat van de vlooien en het roet, ik zal hem nooit van mij afslaan het dierbare kind in mij Ik mag dan defensieve magie kennen, de grootste toverboeken hebben omarmd, met talloze goeroe's hebben gevreeën, alle harddrugs volop hebben gebruikt, de meest hoge trips hebben ervaren, God diep in de Ogen hebben gekeken, Haar grootste heiligdom…

jou nog het meest daarom mocht jij ook komen en zij die hun korte of langere aardse tijd hebben weten te doorstaan zij mogen hier over van alles en nog wat dromen en het zal van jullie zijn voortaan wees toch onvoorwaardelijk welkom op het allermooiste feest waar geen levend mens ooit eerder is geweest in ons onweerstaanbaar prachtig heiligdom…

Ik vrij met de zegen van Aphrodite, teder betreed ik haar heiligdom in elke vrouw die ik bemin. Lig ik met een knaap, geit of man, dan neuk ik met de zegen van Pan. Kom daar maar eens om in het Christendom. Het is fijn om pagan te zijn!…

Waart gij gekomen, toen ik u verwachtte, Ik had met diepe vreugde u ingeleid, Waar in het heiligdom van mijn gedachten Ik reeds vol schroom uw komen had verbeid; - Nu fluistert mijn verlangen uwe zachte, Lieflijke naam met grote tederheid. O Liefde!…

Welwillend wenkend, toont ze mij de weg naar haar heiligdom, een meisjeskamer waar Eros’ eerste openbaring wacht: ten midden van haar kindertijdrelieken. Diep in ’t onberoerde korenveld… Met elke stroeve, onbeholpen wending verzwijgen wij elkander steeds opnieuw, voor ’t verleden, vóór wat nóg moet komen.…

Laura is echter een geval apart: vanuit de verte biddend aanbeden door Petrarca, heeft zij, onwetend, hem getart en uitgedaagd haar heiligdom te betreden.…

Niemand of niks mag dit heiligdom nog betreden en bezoedelen. Hij stopt met timmeren. Hij gaat naar boven, trekt de kleerkast open en valt in een diepe slaap tussen haar kleren.…

Ze zijn ad patres heden, De rokjes zijn versneden, Het goudleer ligt vertreden, Maar ’t geestje dwaalt nog om: Nog zoekt hij te overreden, En relt van zuivre zeden, In ’t oude heiligdom; Maar wie zich wijdt aan ’t heden — Hij zoek’ zich in ’t verleden Een spiegel voor zijn schreden: Doe wel en zie niet om.…

van bloemekens die spreken in 't woudlijk heiligdom... Wij zingen en wij zwoegen, van weia, weiala, dideldidom... de volke ten genoege, .— en 't volk loopt naar de kroegen en vindt de poëten.... dom.…

Ze zijn ad patres heden, De rokjes zijn versneden, Het goudleer ligt vertreden, Maar 't geestje dwaalt nog om, Nog zoekt hij te overreden, En relt van zuivre zeden, In 't oude heiligdom; Maar wie zich wijdt aan 't heden - Hij zoek' zich in 't verleden Een spiegel voor zijn schreden: Doe wel en zie niet om. 1860…

En geschiede Uw wil alom, Boven in Uw Heiligdom, Hier in aller mensen woning, Tot dit aardse schaduwdal Als Uw Hemel worden zal! Geef ons brood en kracht ten leven, Gij, die alle nood vervult! En vergeef ons onze schuld, Zo als wij elkaar vergeven! Voed ons harte met Uw Geest; Leer ons lieven allermeest!…

En geschiede Uw wil alom, Boven in Uw Heiligdom, Hier in aller mensen woning, Tot dit aardse schaduwdal Als Uw Hemel worden zal! Geef ons brood en kracht ten leven, Gij, die alle nood vervult! En vergeef ons onze schuld, Zo als wij elkaar vergeven! Voed ons harte met Uw Geest; Leer ons lieven allermeest!…

In donkere catacombes dwaalt de ketter, door groteske gewelven, van het heiligdom dat achteloos zijn deuren niet sluit. De gazelle danst een tedere pas. Vorst winter bevriest tersluiks haar adem, waarmee zijn koelbloedige karakter is geopenbaard. Wee, wee, Victoria zwijgt immer.…

En geschiede Uw wil alom, Boven in Uw Heiligdom, Hier in aller mensen woning, Tot dit aardse schaduwdal Als Uw Hemel worden zal! Geef ons brood en kracht ten leven, Gij, die alle nood vervult! En vergeef ons onze schuld, Zo als wij elkaar vergeven! Voed ons harte met Uw Geest; Leer ons lieven allermeest!…

Ik ware een priester in die tempel, Die thans alom Van liefde en almacht toont de stempel — Nu zink ik zwijgende op de drempel Van ’t heiligdom.…

Het klooster lijkt zwijgzaam in vrede muren hangen oud de schouders krom zwaar vermoeid tegen elkaar gevleid hun vensters staren loodloos glas in tijd waar lijden tocht trekt door ‘t heiligdom bruine stenen; afbrokkelend verdwenen gevallen in dwang van eerder slechten het gedronken bloed versnelt ze tot gruis verlokken de wind, “breng…

Haar hoog en heerlijk huis maalde, eeuwen door, bij palm- en lofgeruis, met offerbloed, in ’t heiligdom gebracht, de Redder af, door eigen volk geslacht. Verstrooide schaar, daarheen, daarheen! de Rijkstad ligt niet voor altoos vertreên. Kent gij het volk? Zijn doden leven weer, Zijn stammen gaan weer opwaart, God ter eer.…

Het zoetste zoet van ’t huwlijksleven, Neemt niet op reis, maar thuis begin; In ’t 'eigen huis', van God gegeven, Ten heiligdom der echte min, Ter kweekplaats van de reinste vreugd, Bij onbesproken deugd. Geloof het, jeugdige Echtelingen! Ervaar het lang en smaak het recht! Die u dit liedje toe mag zingen.…

Wie heet mij nog wellekom, vader, in dat heiligdom? 'k Ben als een die, 't land ontweken, weerkeert ongekend ter streke en vóór geen vriendenhuis of hut 't stof van zijne voeten schudt. Liefde, vriendschap... zij verdorden... Dorp, ik ben u vreemd geworden; maar uw verre klokkenklank roert me diep, mijn leven lang.…

Liefde dat zoveel meer betekent dan op een papiertje te trouwen Ondanks tal van tegenspoed aan elkaar verknocht, zo hecht haast paradijselijk, prins en prinses; het was veel meer Woorden waren overbodig, één blik of oogopslag en alles werd zo helder transparant, doorzichtiger dan het meest fijne en veel meer Onze afspraak ' bed blijft een heiligdom…

Van jouw heiligdom wens ik slechts te dromen, want in de werkelijkheid klappen alle vreugdeballonnen kapot en daarbij; een naïeve engel wens ik niet te ontvleugelen, laat staan te genaken. Immers, duiven klappen uit eerbied, wanneer God tussen mensen is.…

O lief, mijn lief, sla de armen om mij heen, Berg me aan uw borst, mijn veilig heiligdom! Niets wil ik voelen dan uw liefde alleen. Kus dicht mijn ogen, laat mijn lippen stom En als ik ween, vraag niet waarom ik ween. Laat stromen stil de zoele tranenvloed En wat ik altijd zocht en nimmer vond, Geef 't me in een kus te dromen ...…

Met hun loopse kanonnen hebben ze mijn heiligdom geschonden en de dag daarna hebben ze er protserige schilderijen over geschilderd. Ik vraag alle magiërs van alle tijden om deze schendingen te verschonen en om hun vernederingen op henzelf terug te slaan.…

Zelfs in de droom, kuis heiligdom, Waar 't leed zich komt verteedren, Suist langs de lampen om en om De wiekslag zijner veedren. Van morgen, middag, avondrood Wil hij de gaven rapen, En, neemt de nacht mij in haar schoot, Moet hij ook naast mij slapen.…

Ik lees, op 't marm'ren eregraf, De lessen van de Deugd: 'k Ga dikwijls in het heiligdom, En staar op 't marm'ren graf!…

Dit heiligdom van 't vaderland Werd door uw zegenrijke hand, o Hoofden! Vondels! ons ontsloten; En heel een goudstroom, schitt'rend rijk, Hebt gij voor Holland uitgegoten, o Onnavolgb're Bilderdijk!…

te komen kruipen, Om nog net jouw afdruk in het zand te zien, Jouw naam had zich zacht in de wind gelegd, Waarop jouw lach zich verast aan mijn hart had gehecht, De toendra van verlangen had plaats gemaakt voor een donker zwart woud, Waarin ik immer zou verdwalen, De vlammen van Troje hebben jou verteerd, Bedolven onder het puin van een heiligdom…

Ontzeggen u haar gunst; Zij sluiten u haar heiligdom. Ei, keer weerom! En spaar uzelf ’t onvruchtbaar leed Der distelige paân, Die de eerzucht op doet gaan. Geslacht, dat niet gewaardigd zijt Tot Phebus’* hoge luit!…