Alle inzendingen over kinderstemmen

In de stilte van mijn kamer denk ik aan de zomer die weer komen gaat met warm stuivend zand en dunne hemden zonder trui Aan glazen met beslagen buitenkant vogels laagscherend over land en dampende straten na een regenbui Aan de kinderstemmen ’s avonds laat Een hond die door de modder gaat Aan wandelingen door het bos en picknicken…

Uit handen geregen tussen dromende vingers gegleden: verdwenen kinderstemmen, ergens toegedekt zonder spoor, zonder zerk, zonder treuren alleen stilte begrenst Door reuzelende bladeren dievelings Over het mos geslopen En gestopt door droge dennennaalden.…

Kinderstemmen die ruzie-achtig klinken stenen die kletteren als hagelstenen op de dakpannen van hun thuis. Met hun voorhoofden leunen zij tegen elkaar als tegen een ruit van een etalage gevuld met wensen en delen zij alle resterende tijd.…

Een tortel drinkt zich leven aan een waterplas en breekt het frêle spiegelbeeld van hoe het eertijds was of moet geweest zijn...een koor van kinderstemmen, fris en uitgeslapen.…

De echo van de dood klinkt door de dagen van tere jonge kinderstemmen, het leven comprimeert in tunnelvisie, wrakstukken spreken woordenloze taal, bloemen verbeelden wat in harten leeft, die achterblijven hergroeperen zich in lotsverbondenheid en niet begrijpen, de lucht is zwanger van de dood, één datum ligt verankerd in de tijd, een monument…

kinderstemmen op een balkon en het gestuiter van een plastic bal daarvoor een aanlopende fietsketting en een brommer ergens achter en een soort getthodisco in een auto wachtend voor een open brug verder weg een overkomend vliegtuig en een vrolijk deuntje van een ijscobusje nu het zoemen van de computer en ergens een irritante piep in…

de wereld om hem heen verdween als hij zijn vriend maar had zijn houvast met het leven van voorheen de geur van thuis zit in zijn kleren hij hoort nu nog hoe kinderstemmen leren in het schooltje van zijn jeugd de zwarte dag toen angst het dorp verschrikte en iedereen zich schikte met het wapen van vergelding in de rug hoe…

de wereld om hem heen verdween als hij zijn vriend maar had zijn draden met het leven van voorheen de geur van thuis zit in zijn kleren hij hoort nu nog hoe kinderstemmen leren in het schooltje van zijn jeugd de zwarte dag toen angst het dorp verschrikte en iedereen zich schikte met het wapen van vergelding in de rug hoe moeder…

Een ribbelstrook zand en zonlicht schitterde in een geul oude vloed die ging toen een slingerpad het zicht op het strand openbrak, de gloed van de dag jou beetnam, je streelde met een wind vol kinderstemmen een kluwen vogels jou verlokte met hun wit van het blauw breken dartel als jij die van mij rende naar de zee die vlokken sneeuwde…

Breeduit in de speeltuin ligt de tijd onzichtbaar als een wolk waaruit het angelus van kinderstemmen klinkt. Handen slaan op onbestaande ballen, monden happen in doorzichtig vlees. De tijd, geduldig, laat zich sarren als wolk van een hond in wiens grijs een oude wijze wrede godheid woont. Hij likt het bloed van knieeën en kiezels.…

De bunker staat daar maar midden in het Echo bos daar waar klanken draaiende wind keren en wanhopige kinderstemmen de bosrand verlaten de bunker staat daar maar tussen zo maar een boerderij en een kleine ondiepe sloot waar kroos stapjes lijkt te vangen tussen reeds bloeiende bermen en ontkiemend zacht wuivend riet de bunker staat daar…

Kinderstemmen, opgetogen, prikken de reddingsboten lek. Van het varen moe legt de zeeman zich neer bij het leven op het land en tilt de kinderen door de branding heen op alweer hetzelfde strand.…

Kinderstemmen..nu..zo eind'loos ver. Wat rest.. is de boom van herinnering die soms heel zachtjes huilt om 't blad en die veel te vroeg gebroken jonge tak. Weggevoerd door de wrede winterwind.…

Hoorbaar vlinderen kinderstemmen rond het plein. Het besluit tot avond is genomen in dicht geknipte aktetassen, de waaier van feesttenten gaat open.…

Vaag klinkt het geluid van opgewonden kinderstemmen, spelend met het leven kent de oorsprong geen gezicht. Het broeit, elke keer.. In de dicht getrokken hemel schiet de spanning heen en weer. Luid klinken alle slagen, voor de zielen die zich in de lading wagen, is de rede er geen optie meer. Het ruist, broeit..…

de stilte valt niet langer te verduren na ware liefde kwam een wreed Ave ze nam de blije kinderstemmen mee maar liet de echo tussen kale muren de straat lonkt om de leegte te ontvluchten op zoek naar iets, naar God mag weten wat zo sjok je uren doelloos door de stad in plaats van sterren pluk je wrange vruchten verloren in de overvolle straten…

In de linde hoort ge uw vooglen kwelen, Op de bladeren speelt de zonneschijn; Kinderstemmen komen 't oor u strelen Welkom! welkom! roepen groot en klein.…

Waarom kunnen wij ook niet het leven leven zoals het komt, met zijn ups en downs, met zijn kinderstemmen en gejuich, maar ook de tranen en de pijn, het afscheid en het weerzien, de ontgoocheling en alle dwaasheid die een mens blijkbaar moet doormaken om wijs te worden?…

Kinderstemmen echoën de eeuwen aan elkaar. Een zoet gebaar, het verre verleden door de muren vertaald. Ze blijven gekweld roepen door de schaduwen tussen de muren. Niemand die ze horen kan,ingehaald door de tand des tijd. Maar ik hoor ze roepen, ik hoor ze gillen Hulpeloos staar ik met slappe armen en een leeg gezicht.…

Waar eerst het huis met kinderstemmen was gevuld is nu een grote stilte Waar eerst een klok nooit werd gehoord tikt deze nu in lege kilte Waar eerst geen tijd was om te zitten omdat de kinderschaar haar riep zie je haar nu met regelmaat van de klok op de sofa zitten dutten Waar eerst toch nergens tijd voor was is tijd nu overvloed…

III Kinderstemmen verklinken tot gebrom van baardige kelen en motorlawaai: De tijd staat niet stil. Nooit stil, ook niet in Leusden!…

De middelbare leeftijd gepasseerd zitten ze ontspannen op 't bankje aan de onveranderlijke tijdloze zee Zilte wind, krijsende meeuwen ruisen der branding, kinderstemmen die boven zee-geluiden uitkomen Ze zwijgen, praten kun je overal de jonge liefde werd vriendschap elke dag blij dat ze elkaar zien Incidenteel conflict korter dan 'n dag…

Als wij, de grote mensen, moe zijn Van het praten met elkaar, Als wij moe zijn van het slapen Met elkaar, het wandelen En handeldrijven met elkaar, Het tafelen en oorlogvoeren Met elkaar, als wij zo moe zijn Van elkaar, van het elkaren Van elkaar, dan zetten wij de kat Op onze schouder, gaan de tuin in En zoeken de kinderstemmen achter…

Wij konden nog het klaar geluid horen voorbij ons gaan, dat uit de verte kinderstemmen maken. Een late zang bereikte ons, die verliep. Toen zei-je aandachtig: „zie „o zie het licht over de daken ..." Wij liepen in de luide stad, waar onze liefde zoveel had gevonden en zoveel geleden.…

Nog éénmaal de hemel zien openbreken in miljoenen witte wintervlokken en het geluid van verre kinderstemmen te horen omlijst door knerpend jonge sneeuw. Ja, nog éénmaal mijn vroege kinderjaren voor mijn geestesoog te doen beleven om tenslotte voor de allerlaatste maal mijn ogen naar de verre, blauwe lucht te laten gaan.…

De kinderstemmen bij de haard… Mijn feest is me toch veel waard Ook ouders en de opa’s tussen verkeersgeraas verwachten zij nog steeds de baas Dus zei mijn stem ‘ga aan de slag, ‘k wil wel weer een lach’. En niet meer dat héél serieuze maar opgaan in ‘t mysterieuze!…

drama van de Titanic Dorpelingen ontfermen zich over hem begraven hem, onderhouden zijn graf Niemand meldt zich, niemand treurt om hem alsof het kind nooit heeft bestaan Zijn beschrijving past bij mijn zoon ik verzink in 't leed, zie het kind voel z'n angst voor alleen zijn, voor nachtelijke kreten en het zwarte water Dek vol gelukkige kinderstemmen…

maar m'n handen knoop ik veilig op m'n rug de uiteinden van een pijn totdat ik heel lijk schouders en heupen verzetten zich schokkend en draaiend, er zijn dagen dat ik m'n lippen geloof de woorden die ik er vanaf rol articuleren illusies op hoogte, aan de grond de hinderlaag verloren jacht vervloekte liefde geboeide polsen kinderstemmen…

is de uitspraak van hun Here Jezus Christus de zoon van hun God, de almachtige schepper van hemel en aarde, dus van het wereldklimaat ze voeren ook het woord bij de daad omdat wat zij aan hen, de kinderen doen Hem, Jezus, toekomt en togen naar het Malieveld in midden Oh oh Den Haag het grote Malieveld stroomt barstens, bordenvol menige kinderstemmen…