Alle inzendingen over kralen

'k had herr Kinkel kunnen wezen, Handelaar in oude panden, Of Sir Monier Monier-Williams Fabrikant van gouden tanden, Ofwel Freya Gunnarsdottir, Keizerin der geiserparken, Ofwel Dung Flung Loon, profeet en Prijsfokker van grijze varkens, Of Fomfawzi Tzomfawoezoe In haar kraal vol schelle spullen...…

onzichtbaar koord het is kiezen tussen waarheid en schemering uitzicht en behoudzucht tussen zwijgen of deinen in vogelvlucht daarbij speelt het gemoed ook een rol en zal op een onvoorspelbaar moment mede bepalen: zijn alle woorden hard of zoet levendig of doods èn weet ik de verzameling te rijgen tot een een krans van kralen…

Met rode ogen van het tranen drogen om het bedrog na het bezonken rood, breekt de ketting zich in losse kralen van bloedrood, bloedeloos tot lijkbleek dood.…

Ze lagen bij handenvol op straat Als gekleurde kralen, Sommige rood, sommige goud, De meeste grauw als zand. En toen het begon te dooien Was het een onvoorstelbaar kabaal, Hulpgeroep, gelach, ruzies, gefluister. Jouw naam zat er ook nog ergens tussen, Tezamen met de woorden: ik hou van je!…

Langs alle wegen kom ik Hem hier tegen Als ik Hem zie denk ik aan porselein Pateelwerk uit Montreuil en rode wijn Aan hoe ik haast de aarde was ontstegen Aan alles wat ik altijd heb verzwegen Om maar zacht en geliefd te kunnen zijn Een brandend kaarsje of wat zonneschijn Een mens die roze parels heeft geregen Mijn snoer met zwarte kralen…

wit de wereld toverend valt sneeuw gestaag over tuin en terras een dekbed vormend voor het raam achter glas de koude neerslag schuilend kijkt groen en geel gejast als bedelt hij de koolmees staand zijn kopje scheef kralen mij vragende oogjes waar toch is die vetpot die gisteren nog hier stond als later weer verdreven koning winter…

Het leven is zwanger: koeien, schapen, de Aarde zelf wil baren, leven schenken, melk laten vloeien; Barden dichten en bezingen luchtig het leven, de liefde, sensueel geurende bloemknoppen die kleurrijk ontluiken; Smeden smeden ploegen, timmerlui herstellen de kraal, bezielde handwerkslieden, begeesterd door het eeuwige vuur van Kildare…

Hoe later het uur, hoe breder de deken en hoe talrijker de beelden die spreken van een glimp van zijn, een tel in 't leven van een mij, een jou, een hem of haar verweven in een keten van kristallen kralen die hun pracht niet danken aan het eigen pralen maar aan het blootgaan voor een hemelschicht die onze staat vereeuwigt: het geleende licht…

Stof, vulling en twee kralen. Méér is zo'n dood beertje niet. Maar, wanneer je van hem gaat houden, raakt hij wonderlijk mooi bezield. Dat geldt voor schepen en voor oude huizen. Het geldt voor steenkoude beelden. Het geldt voor speelgoedmuizen. Zoals dat geldt voor oude teddyberen, maar ook voor zeer volwassen heren.…

Zij naait spiegeltjes en kralen tegen het boze oog steeds meer en steeds vaker en verliest haar verstand Hoe heeft het zover kunnen komen dat alleen zij zichzelf nog gelooft in hete waterbellen die zij nu eens wel, dan weer niet opvangt In wilde draf, in wild verlangen raast haar dochterzoon steeds verderweg, en dichterbij tot haren hun…

ik draag nevel op vleugels zo vlieg ik door je heen kleur het heden in tot aan de horizon met het blauw dat jij creëert op de breuklijn van mijn ogen wis jij het verleden en met sterrengefluister spiegel je mijn wimpers naar het open zuiden waar het spelen met wolken en kralen in de wind mijn gesloten lippen verbazen om het kind dat…

ochtenddauw verdampt glinsterend web verschijnt raakt mensenogen en treurende takken rastawilg worden groene kralen erebogen!…

een lied dobbert mee, gedragen op golven van groene zee, joodse ladino muziek; het verhaal door een meisje gezongen in spaanse taal, met verfraaid hebreeuws; danst en zingt haar lied met gekleurde kralen versierd op het strand; de muziek verspreid door het ottomaanse rijk met klanken, ritme's van vele culturen en flamenco om haar…

onderscheiden In droge en de nattere tijden Zijn tochten langs de nederzettingen van weleer Een kreupel beest wordt geobserveerd Trekkend door Pijpenstro en Smele Over karrensporen van Ede tot aan Deelen Hij voelt zijn landschap aan Weet waar ooit schaapskooien hebben gestaan Al proevend van de buitenlucht Totdat het laatste schaap de kraal…

De zon met zijn machtige stralen laat alles glinsteren als diamanten kralen. De zon die leven op aarde brengt en vele mensen vreugde schenkt. De zon die met zijn felheid ook het leefbare bestrijdt. Grote delen, alleen bestaand uit brandend zand, waar hij met zijn kracht alles verbrandt.…

ze verdwenen bij horden tegelijk zonder afscheid nemen overal en nergens meer alleen de warme wind verzette zich nog tilde sterren op met het eeuwigheid lied een bloemenkrans gevlochten met kralen parels om te herdenken 't herdenken van slachtoffers die zijn gevallen in de tweede wereldoorlog alle mensen die onvolwaardig…

en een potlood pakt het is de regen die het land verliet terwijl de vloer langzaam aan verzakt je gaf genoeg om het ouderlijk huis waar de vloer bij elke voetstap kraakte en wij als kinderen bij het fornuis niet over elkaar uitgepraat raakte we hadden vrijheid en een stukje drop kochten vaasjes voor het mooie meisje met wat stenen en kralen…

Maar zo ik ’t schoonst gesteente koos Er nieuwe schat mee te betalen: ‘k Zag ’t in mijn hand tot doffe kralen Verschromplen, armlijk, glanzenloos.…

Wij leven ieder ons eenzaam leven, in gedachten samen maar toch steeds weer alleen terwijl de dagen zich rijgen als trieste kralen aan een breekbaar koord tikt de trage zandloper van de tijd: langzaam, stil en bijna sereen als Eros vleugels ons steeds harder raken, wachten wij onverstoord op de warme dagen van de zomer, de koude winter dreef…

Ze telt de fantasieën met de houten kralen, op de eerste regel is het leven slechts begonnen, de volgende regels hebben nog geen naam, de optelsom van jaren zal zeker komen.…

Mensen begrijpen dikwijls niet de taal der dieren, die hen dagelijks omringen, gissen diep denkend de bedoelingen van al wat vrij leeft of in gesloten kraal. Peuter en zuigeling vatten het verhaal, dat klinkt uit piepen, roepen en zingen bij kruipen of vliegende wendingen van de wezentjes met aangenaam kabaal.…

Stuk gruiz'len, 't strand op, van de horizont Groenglazen bergen tot wolken van kralen; Veilig in duisternis van kalken schalen Woont 't weekdier, vast aan nooit bewogen grond.…

Maar ik vergeet en kan alleen verlangen gerespecteerd te blijven in mijn spel met kralen, veren of zelfs spoken, vrij in waar 'k mijn eenzaamheid mee vol wil hangen.…

Koelte doorstreek haar stem, alsof een glas- Kralen gordijn klaar ritselde in ’t verlegen Bewegen van een hand; dan beefde tegen De vochte grijsheid plotseling een ras Pooplen van gouden licht; wie heeft ons armen Een blik gegund tot waar de liefde waakt? Ons dood hart voelt zich koesteren en warmen.…

horizon langs een lineaal graaft de stad Groningen een kanaal alles met de schop spierkrachtig 1787 Zijn deze Twaalf Huisen Hier Gebouwd zegt de oude gevelsteen wel beschouwd nog een huis toegevoegd het veen afgegraven omgeploegd de veenkolonie was een feit vooruitgang en een nieuwe tijd Dertienhuizen groeit wordt Stadskanaal als een kraal…

Ik geniet de vroege maagdelijk ochtendschijn De frisse ochtenddauw over het vlakke veld De zon rijzend boven verre horizonlijn De glans van de laatste ster die wordt geteld Ik geniet parelende druppels dauw aan twijgen Die schitteren als diamant, smaragd of robijn Geen mens kan ooit een schoner ketting rijgen Van kralen of van edelsteen die…

Hier gaan de kralen van de rozenkrans verloren; van huid en haar geen raadsel overblijft waar ledigheid in ledigheid wil wonen. Het huis van kamers en de stad van straten: ai, laat de klok met rust. Tel goud, drink wijn. Het vuil rot ondergronds. Bid niet voor het geraamte.…

De tijden in jouw duister waar enkel woord gefluister de koude stilte trillen laat tot tranen kralen op ’t gelaat waar heimwee van ’t gemoed de klank soms galmen doet Tussen sterren in de leegte, Zinnen van begeerte ziet zingen steeds hun eigen lied ze klagen soms die woorden zo eenzaam in jouw noorden waar het ijs nooit smelt en de…

Het doolhof met 12 omlopen in het hart kom ik met open ogen met mijn rode rozen in mijn hand door intense liefde overmand ik ben vergeten de terugweg te bepalen dat had gekund aan een snoer met kralen ik leefde jaren in een sluimerstaat waarin de ware liefde je ontgaat door de inspanning stel ik mij open er is een waarheid, die ik niet…

Zet ze lukraak in lege waterglazen, draag ze bij paars met ambergele kralen en als je in de juiste stemming bent, probeer dan een paar dauwdruppels te huilen. Brengt zoveel kunst geen ware tranen boven? Hun blikken doornen doen de vingers snikken tot naar behoren op mijn werkstuk is geplengd.…