Alle inzendingen over maalstroom

ze strakten hun witte banen met vleugels en motoren pas later kwamen gedachten en spanningen erbij als uitlaat van hun geestelijke activiteiten in krullende wolkjes nog lang in het zog van hun vaart tot zij verwaaiden uiteen geblazen door de maalstroom van wind op grote hoogte die langs de aluminium huid hun vertaalde woorden…

Als de weg tussen Afscheid en aankomst Is afgelegd kijk ik terug Op wat geweest is, Hoogten en diepten liggen Achter mij, met beide heb ik Pijnlijk kennis gemaakt, Toch heb ik nooit geweigerd Ze onder ogen te zien - Heb intussen in de maalstroom Wel een soort evenwicht bereikt, Bovenstroom die mij bewaarde Voor te pijnlijke hoogten…

Tast met mij de zee af naar een vast punt aan land Proef de smaken van zee en zout Er zijn nog miljoenen zonnen te geef Luier met mij in het gras weg van de koele stenen Vertrouw op de gevleugelde liefde Laat los in de maalstroom van de wind Vlieg met mij de zomerhemel tegemoet Tril mee met de toonladder-loze spotvogel Word niet wakker…

Bezweken aan omfloerste stemmen graven wij sloten in gedachten bevreesd voor voetangels en klemmen op wallenkant van waterkrachten verleid door half geloken ogen in visioen van ijzervlechters verglijden wij langs erebogen in maalstromen van trage trechters bevrijd van valse spiegelbeelden aan hete hangmatten verklonken zijn wij, armlastige…

op de vrije loop een warme kern maakt blij in de handdruk van nu gebruikt de tijd de maalstroom van Valentijn de waakvlam van affectie die gloed heeft flair op het levenspad van waarde doordringt alles het blozen verbergt zich op het bladerdeeg van windstromen omdat er (vrij)wel altijd wind is heeft gevarieerd een eigen taal ook als…

Wynedaham woord van oeroude stam weggesleten in de Dollard maalstroom van eb en vloed vergeten door de wind de wiede leegte maar waarachtig op Hoofdweg 89 Nieuw Beerta 1830 ongeveer toch weer een wierde opgegraven stenen fundamenten beenderen staven dat er een kerkhof was een sarcofaag het blijft vaag dorp is verloren ergens hier…

Onaflatend braakt een inlaatduiker Onder de opgehoogde dijk Haar overtollig plensbuiwater In het drasland uit En rond de plonzende monding Staat verbaasde menigte Zich te vergapen aan wat kikvorsmannen Die al twee dagen lang vruchteloos Forensisch aan het zoeken zijn Naar een slachtoffer in de maalstroom Vertelt iemand schouderophalend…

ken, heb ik echte liefde mogen Ervaren Sinds ik vertrouwd ben met jou Ben en Leef ik op een vreugdewolk Vol ben ik van jou, samen met jou zette ik Samen sterk Mijn leven weer op de rails Ben me Bewust dat ik jou nu ken Jij ademt waarheid, laat echt niets in het midden Eerlijkheid Sinds ik jou oprecht echt ken Ben ik Ontsnapt uit maalstroom…

wiste mijn sporen langs het strand zodat niemand zag dat ik daar liep diepe gedachten denkend in flarden zoutkoude mist zweefden zoetgevooisde stemmen zij herkenden mij als lege huls schonken mij woede en verdriet jaloezie en toch ook wat haat vreugde, zelden uitgeblust en lust en rust voor mij intens gevoelens, maalstrom van genot…

verdwijnt vloeit uit de palmen van mijn handen drijft weg naar onbereikbaarheid de richting keert zich van me af nog even kijk ik om en zoek de bron waaruit de onderstroom geboren is ik volg het gladde spoor maar vind de oorsprong niet bewegingloze stenen op de bodem van mijn hart hebben zich gehecht men zegt dat ze wel slijten de maalstroom…

getemperde liefde in getraliede woorden in gevang van denken,geschreven op een blocnote klein formaat in en schuldig tekort van kale uitvoering in de maalstroom van zuchten waar liefde vergeeld en verglanst weggekropen in rijkdom van duister denderend over het hobbelpad maar wees wie je bent,laat nevel optrekken verschuil je niet langer…

Met verdorven gewoontes ben je omringd Nu al stamel je voor de duivelse rat Die zuinig aan jouw enkels knaagt Tot je wankelt naast de maalstroom van mist.…

Begrijp jij hoe men zich zo kan verlagen, zich zo door de maalstroom van deze tijd - och jongen, toe, doe jij er eens iets aan, jij bent toch mans genoeg om iets van waarde voor het leven te maken, met als stimulans het Woord des Heren dat ons is gegeven? Ze keek mij aan. Ze greep haar laatste kans: Iets om te lachen dan, misschien.…

Ik zal op je naam trappen en verder glijden op de maalstroom van het krankzinnige wezen. Misschien is het allemaal een illusie; is het gewoon dromerig weer en wacht alles me op; daar op de kust, met zijn eeuwige witte stranden en klinken we onder het naïeve blauw op het verzuipen van onze verlopen affecten.…

Een maalstroom voert me mee onderhuids, als sterveling in wispelturige buien van de zee in vrije keus bestaat geen drenkeling op een ver vulkanisch strand aangezogen door billek land, het zwart herontdekt de kans voor lijfsbehoud, omarmt een droom in stil gebaar.…

lijzig licht verdrijft uit de ademloze zon langs afgewende blikken van zwijgzamen schuift onbetreedbaar een panorama in glas buitengesloten achter getraliede ramen als in een cadans met doodgezwegen pas de stalen wielen volgen ingetreden paden kruisen dwarsverbanden van bielzenhout zo weerklinkt in spoorstaven van klatergoud de hunkering de maalstroom…

overreden praten elke keer langzaam weet ik het niet meer de maalstroom van het verkeer wie was ik ook weer? wat te doen is stapelt op al die drukte aan mijn kop houdt het nou nooit op wordt het niet tijd dat ik stop?…

Zonder leidster, rustplaats, liefde, lof, Als niet bestaande in het bestaande, Belandt gij niet in het moeras der zaligheid, Maar blijft vlot op de maalstroom van het Noodlot.…

poëzie is een dans van woorden rond een vuur van verbeelding schrijven uit de maalstroom van het leven het verbloemen van taal bloesems schetsen met een bleke pen en verspilde inkt gebruiken om rozen kwekend tussen wrede netels wraak te nemen op de lege wereld woorden zijn de balsem voor de ziel verstoten in gepleisterde strofen verzen…

Mobiliteit als overleving opgesloten als universele droom die traag zal rijpen en al een doel is op zichzelf ze staren naar mij met lege ogen, van ver gekomen, plat gewalst in een papieren maalstroom vanzelfsprekendheid te mogen overleven aan rafels van een Fata Morgana die wazig wordt aan de horizon contouren zijn onduidelijk…

tongen smelten Innig rillend Draden in een bloedlauwe bries Welig speeksel van de dageraad Een bron van bruisbelletjes Een lelie zou in haar voetsporen groeien Murmelt de profeet in zijn baard (Versneden kul voor de sul die knielt voor het gouden kalf) De dorst van haar vezels Bloeit roezig onder mijn vingers Het sap gloeit vol Door de maalstroom…

Snakken we niet een duurzame kleinschaligheid, in de maalstroom van de wereld zich verkleind? De blik star gericht op een punt nog verborgen in de mist, een uitkomst die tegen elke voelbare prijs wordt gevernist? Zijn we niet gebaat bij een aardse diversiteit, de oorsprong in de oer wortels van intimiteit?…

elkander eert met een wederzijds respect zonder strijd maar met erkende mededogen lief, ons altaar wacht - waar we onze gebeden met een waarlijk kracht naar Hem doen zenden; maar ware het niet dat die grote G vele van ons onder Zijn bewind hebben geleden ik laat mijn woorden rusten in uw gehoor, doet wat u dunkt doch laat mij vlieden door een maalstroom…

beurt was egoistisch en egocentrisch, te veel gezeurd maar een autistisch kind kan dit niet verstaan en zal nooit daarmee om kunnen gaan nu is dus de verwijdering compleet, alles verziekt de moeilijkheden, tegenstrijdigheden top gepiekt maar het leven gaat verder en door, goed gehoord in de steek gelaten, alles is kapot en verstoord een maalstroom…

’t Verlaten en vervallen vacuüm cumuleert een maalstroom van atomen, tollend zonder tal. O, de profundis, waar het stof zich hergroepeert in glorierijke weergeboorte van ’t heelal. Het afval stroomt doorheen de hel van ’t universum, waar tot op heden oude Chaos werd beleden.…

Allegro ma non troppo Ondergedompeld, nu het bad Alleen al bij gedachte Genomen, duikt het op Een onbezonnen overstroming Een maalstroom die ontgoocheld Een oppermachtig katarakt.…

Zij zat op een rots langs het water, En lokte met ogen en mond De arme eenvoudige schipper, Tot dat hem de maalstroom verslond. Ik ken ene vrouw of een maged, Zo snood als de nimf van het lied; Haar schoonheid is even verleidend, Maar zingen behoeft ze niet.…

Driftig pompend stuwt mijn hart mijn bloed naar gekende hoogten Het hoofd wordt leger, ruimer, voller De maalstroom droogt even op Woon je nog ergens wanneer je niet kan kiezen of je blijft of gaat Als mobiliteit verstilde oefening wordt Woon je stilaan alleen nog in jezelf?…

welft het oor zijn tere schelp vermoeid naar binnen broze oudgediende vergroeid met wetenswaardigheden van weleer oester in een laatste stervensuur vol overgave voor het crescendo van een naderend saluut de bedding van de mond geplooid door klaterende stromen, ontsprongen in het hooggebergte der beleden overmoed, ijl water verdampt in een maalstroom…

De geruchten zijn naar buiten en ontkennen heeft geen zin Niets verhindert nog de maalstroom die in korte tijd ontstaat Het bericht slaat als een bomaanval op Hiroshima in Waar het management het hoe of wat maar in het midden laat Wat vergeefs en voor de vorm is, daar ze weten hoe het gaat: Speculaties, analyses, ja, kopij in overvloed Want het…