Alle inzendingen over meer des doods

Symbolen worden tot cymbalen in de ure des doods - en zie, haar lot ten hoon, zijn daar de dominee, de bakker en de frik.…

Het blonk van heilge liefde Voor zoveel goeds en groots; Het scheen een licht des levens, Maar ’t bleek - een boô des doods! Dat was het Teringstarretje – Beware Gods genaê, Dat gij het ooit ziet schittren In ’t oog van kind of gaê!…

1 Roerloos, stil ligt daar de vijver, vol leven dat onzichtbaar groots zich omvormt tot een nieuwe wereld, totdat de grote steen des doods met wreed geweld het water brekend het stille oppervlak vernielt. En nooit, nooit meer is iets hetzelfde Omdat hij ging van wie men hield. 2 De steen zal zakken tot de bodem.…

Des Christens kracht, des Christens lust des Christens levenslucht zijn levenskracht in ’t uur des doods, bij dood en hel geducht. Des zondaars eerste stemgeluid, die Jesus valt te voet. Bij aller heemlen vreugd-gejuich door ’t "ziet hij bidt!" begroet.…

Zo zal ik ook, wanneer de koude hand des doods, mijn boezem drukt, een lichte schrik gevoelen in mijn ziel doch, die verdwijnen zal, In Jezus onze vriend.…

Verdien de stilte, die als de nacht - als een zwart zijden mantel - schrijdend en schreiend over het eigen graf neerstrijkt De doden hebben ogen in lichtjaren met de halo van een hangende hemel in een zwevende hel Verjaag er ongenode gasten die de einder zoeken en daar hun polsen leegschudden verveeld de kelk des doods half leeg…

Mijn starre ogen staren Wezenloos in verre leegten De lucht is drachtig Van geuren des doods Het verderf is tastbaar Mijn verdriet onzichtbaar Doch immenselijk groot Ik zak op mijn knieën Betast met mijn vinger De koperen stank van Smerig verhalend zand Mijn geboortegrond is rood Doordrenkt van het leed Getekend en besmeurd Door de moordende…

De middernacht laat hoog in de lucht Zijn sterren branden Bij de uitvaart des doden; Onzichtbre handen Breidden zacht het sneeuwen dodenkleed uit. Heur leden Gehuld in de rouwwade, sussen de steden Haar wielgerucht. Vreze des doods de aarde overspreidt..…

De engelen des doods willen mij vergezellen, een helder ver gezang en nimmer stil gebed is immer rondom mij, waar ik mijn schreden zet, steeds langzamer om mij te weer te stellen.…

Des Christens kracht, des Christens lust des Christens levenslucht zijn levenskracht in 't uur des doods, bij dood en hel geducht. Des zondaars eerste stemgeluid, die Jesus valt te voet Bij aller heemlen vreugdgejuich door 't: z i e h ij b i d t! begroet.…

nu er geen lief meer wezen, Geen arm zich om mijn hals bewegen zal: Maar ik heb haast: mijn trekken worden stroef, Als in de koû des doods, mijn armen vrezen In beven, hangende op hun laatste val.…

Het is februari de woeste zee spuugt in 't hoog opspattend schuim bleek zijn gramschap uit In duisternis fladdert zij als een engel des doods boven donkere golven van de zee Van oost naar west de wereld rond overal schrijdt de stilte door de straten Onze handen beven beroofd van warm leven in 't gewoel zonder warm menselijk gevoel…

God, wat heb ik mezelf dit vaak verweten: Het bed, de kus des doods, het grind, het hek De gedachte hieraan maakte me langzaam gek Waar blijven ze , de redders In de nood. Te laat en dan Onvermijdelijk de dood.…

en ik, die de roepstem des doods heeft bezworen als nimmer voorheen van mijzelve afstand te doen, en ik, wie de engel verscheen zonder blinkende rusting of zwaard zwart en stil aan het eind van de laan, ik prevelde: waar moet ik heen? en hij zeide: naar waar ge vandaan zijt gekomen, en waarom waagt gij het niet?…

vanuit grand rapids draagt oom christiaan voor mij met stentorstem zijn werkstuk voor: de wereld staat van boosheid bol maar mister president staat pal his right en waarheid zegevieren door bloed en zweet en tranen heen hij volgt de schaduwen des doods te land ter zee en in de lucht hij slaat de daders in de boeien hij brengt ze voor…

doods brengen en deze lever aan de gier vrijwillig geven niet voor de straf of het plicht gewoon van mezelf kon ik maar het vuur stelen!…

Zó ons hart: naar de droom van ons leven begerend, Boven diepten des doods nog in purperen pracht Van laaiend verlangen zich langzaam verterend In de eenzame uren der eindloze nacht. ----------------------------------------------- uit: Experimenten (1930)…

verwelkt is ook de lieve bloem des bals. En toen de geest des doods ze naar de hemel geleidde voor des Heren gulden troon, zong ‘t englenkoor in ‘t schittrend lichtgewemel Wat is ze schoon! ----------------------------------------------- reis (blauw): effen (blauw) Sylfen: luchtgeesten, sierlijk en vrouwelijk…

Teruglopend naar de plek des doods, niks gevonden wat erop wees, dat ik je niet in z'n geheel meegenomen had, maar o jee, die oogjes zakten verder weg in het gebroken kopje. Leegheid staarde me aan, nog steeds kan ik met de term niet omgaan, dat een dode gebroken ogen heeft, want mijn pop, had achteraf dus: nooit geleefd!…

Ik weet, ik word naar ’s afgronds rand Door duist’re geesten voortgedreven, En schaduwen des Doods omgeven En lokken me aan van alle kant. Ik weet het leven in ’t voorverleên Is eerder sterven mij dan leven, Is ’t wederzien van toverdreven, Die ‘k nimmer weder mag betreên.…

zullen de overlevenden overleven onsterfelijkheid stond op hun voorhoofden geschreven in de vallei des doods nestelen vogels zich tussen de resten van een oud lager hun ogen overzien velden vol wuivend gras boterbloemen de vergeet-me-niet en wilde klaver de zon gaat onder de zon komt op in het zachte ochtendlicht krijgen gedachten…

Toen streken de elementen Over haar het vonnis des doods. Op zeekren morgen kon men In de Leeuwarder krant zien staan, Hoe het trotsche Oud-Staavren eensklaps In de Zuiderzee was vergaan. Sinds verliepen er honderden jaren; En men hield het er algemeen voor, De bodem der zee droeg langer Van Oud-Staavren geen enkel spoor.…

de liefde was er niemand die mij bliefde voor langer dan even je zou dus kunnen zeggen “vriend” je verspilde je leven nu klinkt dat enigszins zwaar maar het is nochtans waar dat ik mij gevoel gelijk een aangeschoten eend die waggelend en strompelend in zijn nog slechts kort durende vlucht heenbeent om dan uit angst voor de beul ’s beet des…

. _______________________________ BLACK SABBATH 10/7 Aan Gaza's zandkust heeft men blind vertrouwen In ondergrondse stormtroepen des doods Geen stenen maar met ingeblikte hitte Swingend in hun blauwe spijkerbroeken De oppersten in kibboets en in knesset Zien bij die zoekenden een heropleving Van hun geloof in klaar en helder water…

Dit oord des doods heb ik opgezocht, om, waar koude of kogel u vellen mocht, u te dekken, gij dappre soldaten ...! Onze-Lieve-Vrouwe van Vlaanderland trok even met haar fijnwitte hand Naar mantel open, de warme... Twee IJzerpiotjes sluimerden daar, hoofd tegen hoofd, heel dicht bij elkaar, met bet geweer in de armen. 1917…

Fluwelen Hond, Lamlendig Kenner der Geslachten, Mannetjeskonijn van de Duisternis, Koning der Snapshots, Blote Kont, Blauwe Hemel, Keet van Jammer, Heilig Rund, Ritssluiting der intelligentie, Sok des Doods, Ribfluweel der 60.000 Zintuigen, Oelewapper, Huivering der Analfabeten, Heerlijk Dier, Blikken Buik, Slagroompunt, Driehoeksquerulant…

En de angst des doods kwam over me, ik begon Te beven en ik riep: - ‘Wie bouwt me een brug?’ En 't ver gebergte gaf mij, honend-stug, Mijn woorden weer, tot wanhoop mij verwon.…

De moeder schuift het venster op en weent, De kalme kamer ligt van zon doorspeeld En, op de rand der stervenssponde, leent De ziel des doden over tot zijn beeld.…

ook ik loop door de vallei van de schaduw des doods.. zoekend naar kansen en verloren door het maken van keuzes.. elke weg maakt nieuwsgierig want je mist de keerzijde van de munt.. misschien raak ik verloren in mijn eigen gedachtenspel.. de stad kenmerkt zich door parallelle lijnen die in elkaar verdwijnen..…

De denker des Vaderlands gaat dood maar tot dan gaat hij vooral over leven!…