Alle inzendingen over mijn zomer

En later Bij een glas wijn -one for the road- Hoe zij toen wist Dat dit kon: Hun zomer zou langer, Veel langer dan één lente duren.…

ik raapte een scherf op ergens in een Griekse tuin hij lag daar zo half in en uit het zand er zit een rode knikker in mijn handtas die ik nooit terugvind maar hij brengt geluk vandaag heb ik een peer gekeeld zo maar gevierendeeld ze krijste niet eens het is dit moment het nu van deze zomer dat geen voorbijgaan kent maar een blijvend…

Na lang aarzelen maakt de zomer plaats voor herfst zij scheurt het weerbeeld in twee zoals regen op een zonnige dag stormwind en regen jagen wolken vooruit onderhuids broeit een stil verlangen intens vol kracht naar een nieuwe lente…

Laat me opgaan in muziek of in de smaak van de koffie die ik drink en laat me luide stilte zijn in alledaagse oren Want ik wil verdrinken in de tijd en verdampen met het water in een naastgelegen meertje En laat dan de aardschokken mij zijn en de zomer mijn naam zodat ik dit vuur dat mijn hart bezit laat gaan…

er ligt een dal er loopt een beek en vruchten aan weerskanten er staan korenhalmen en pompoenen glanzen er is de zon het is nooit droog hier hangen wolken nooit heel hoog en bij valavond in de zomer hoor je krekels hier springt geluk gewoon in 't oog…

nee, ik schep niets ook geen afstand schik mijn veren slechts wat warmer onafhankelijk van toevallig beschikbare schouders onder plooigezichten van meelevend marmer deze zomer is te verbleekt om de ondergaande zon nog onder zijn vleugels te nemen nee, ik schep geen afstand maar een volle wintertooi om weer aaibaar te zijn…

ik zag in je lach een glimp van je ziel hemelse schoonheid voorbij de schaduw van leven mimiek componeerde blijdschap uit stukjes geluk je ogen straalden een zomerse zon in uitbundige verhalen op dat gouden moment wist ik dat onze liefde eeuwigheid kent…

Wat noemt mijn mond mij aan woorden die bestraffend zijn en rozen laten sterven en jij, niet weet waar de zomer nog voor dient geknakt en overvleugeld zijn je schreden de weg staat haaks op de regenboog en in haar ontelbaarheid van kleuren spreekt ze boekdelen ze begrijpt de mensen niet met hun ontelbare redenen…

Zonlicht klatert in zomers verlangen over mijn genietend lijf wanneer ik onbezorgd de tuin in loop vergeet ik de politiek van de ontstemden de klaagzang van betweters gelaten vrolijkheid van de gemaakte clown boosdoeners onechtheid ontucht van de zielenpriesters en ik heb het leven lief met alles wat ik in mijn tenen voel.…

De natuur blust uit in een te vroege zomer alle vruchtbaarheid verdroogt wat regendruppels tikken vluchtig op een stoffig raam als je naar buiten kijkt zijn ze al versmolten in het alom aanwezig stof rest slechts de vage geur van verdampte vochtigheid die je verlangend insnuift (aangepast)…

op deze druildag pak ik een stel reisboeken dan zit ik zomaar in de zon foto's van voorbije zomers regendagen tellen niet als wij weer een ijsje likken ik ruik natuurlijk bloemen zie hun bonte kleuren het groene blad, hoor vogelzang…

zon warm lui zweet gin wir veur n’en blanke zweten als een otter zo laat zich vroege zomer voor mij determineren u begrijpt het als frigide misantropisch ijskonijn hunker ik naar kilte ijsbloemen op een raam drie meter sneeuw u begrijpt het…

negentienachtentachtig eenentwintig juni de zomer begon in de negenentachtigste minuut de enige negenentachtigste minuut die iedereen nog weet iedereen echt iedereen in een goal was alles klaar over afgerekend vergeten de twee van breda konden naar huis ------------------------------------------------- uit: Nederland - Duitsland…

Het was in Egypte in de bloedhitte van de zomer. Daar miste ik haar op een verzengende manier.…

ik viel niet voor de zon in je ogen op die lenteachtige dag voor de zomer die bloeide in je aanstekelijke lach wist de warmrijpe vruchten uit je oogstrijke herfst voelde je schoonheid in midwinters rust het was jouw magie die mijn liefde deed stralen jij wist het mooiste uit mij te halen…

Om terug naar uw stilte te gaan moet ik durven de bladeren zien die nu al gevallen zijn, al is het volop zomer. Om terug naar uw stilte te gaan wil ik zoeken, twijfelen, loslaten en me overgeven aan het onbekende. Om terug naar uw stilte te gaan zal ik zwijgen, rusten, danken en ook een beetje zingen, heel zacht.…

je ademde pastel gaf zwarte streken weer een lichte kleur diepte schaduw uit met wit en vloeibaar transparant zo dat de zonnekant weer straalde en de zomer echt vertaalde waar ik de fundamenten aard maakt jouw pastelpalet het leven meer dan waard…

nog streelt de zon op huid die van geen wijken weet lente en de zomer niet vergeet en vraagt om koestering dit stil moment daar waar dagen korten en nog even stralen in bejegening kent miezer en de sombere mist ik heb je al te vaak gewist jouw warmte is mijn zegening…

tulpen hangen druppels aan Kleuren zon voorbij de regen vangen blikken op fluisteren stemmen die tot nu toe zijn verzwegen de lach zit in het hart dat open gaat na rustloos groeien lentelicht ontluikt de bloem in warme ogen zal zij zomer bloeien…

wanneer bloesems ontspringen voel ik drang om te zingen want de lente ontwaakt zonovergoten dagen je hoort mij niet klagen want met de zomer op reis bladeren overal tapijten in vele kleuren want de herfst is gekomen sneeuwvlokjes op de grond want de winter in zicht en de cirkel is … rond!…

niet de zomerse hitte de winterse vrieskou of de de eindeloze regen niet het blauwe grasland de vlammende zon op de rietkraag in lichterlaaie niet de trage tijd of het bonkende hoofd tegen de blinde muur maar het wachten op een teken van leven op de brief die niet komen zal het is de stilte die in hem aanwaait hem tot op zijn…

rond het raamkozijn is het lente naast de haard is het zomer op de laatste wand is het herfst een meertje met het riet waar hij met zijn vader riet sneed tussen de deuren is het winter twaalf uur aaneen sneeuw geschilderd zonder te eten maar als ik niet schilder was ik zomaar dood…

het water stroomt nog slechts door kanalen van het internet het is te veel en je kan niet meer zelfs niet meer zonder het met je ogen open voel je de zomer echter je surft verder op het net maar je voelt de warmte van de zon voorbij je vierkante horizon maar dan laat je het gebeuren uit vage beelden zie je het landschap kleuren waarbij…

dan hangt het daar, als een bewijs van een voorbije zomer. Vol met zang en nieuw leven, en met een zekere belofte... Want die winter duurt maar even.…

We genieten nog even van de laatste stuiptrekkingen van de zomer die bijna ten einde is de dagen al wat korter de nachten fris voorbije vakanties lege stranden verlaten terrassen welkom herfst nog even en ga je ons weer verrassen met je wonderschone kleurentooi die zal schitteren en glanzen als een pas geverfd schilderij zo mooi en de…

ik zie mijn kind dat met grootse gebaren door onze vingers glijdt jaar na jaar gedijt in warm omsloten tijd hij draagt de zomer in zijn ogen gebogen over zijn prentenboek vol zelfgemaakte beelden met op de achtergrond de zee graaft hij een geul vol idealen en laat het zilte nat zijn gang bepalen, tot ter kimme in een gouden zon zijn…

ik zag in druppels dauw je afscheid van de zomer het kroonblad was beslapen door graaggekome dromers zij laafden zich aan jou met nectar als ontbijt het lunchpakket was gratis zo werd jouw stuifmeel weer verspreid je sluit en kleurt in vruchten maken die na winterslaap als nieuwe lente zullen smaken…

" Ik vergiste me, het was Maria niet : een bus is geen herberg, een Turkse geen heilige maagd en de zomer geen Kerst. Maar de ik-zuchters die haar niet bijstonden waren wel dezelfden.…

De Zomer stroomt van de glanzende lovers, En staat op als een bruid uit de zingende velden, Een zwerm van witte vlinders valt in de klaver, De morgendauw druipt van de struiken, Als van onze wangen de tranen - Want hij is gestorven!…

ik heb nog nooit iemand zo liefgehad zong jij en ik begreep je woorden van groot geluk want uit mijn mond zweefde een glimlach naar de Japanse zomer een oud geheim nu op alle winden vrij ik weet dat toen de nacht viel tussen het klavier en romantiek jij verder droomde in je eigen zonnetuin en ik met mijn laatste zekerheid de ogen sloot…