Netgedichten

netgedicht (nr. 52.056):

vierkante horizon

het water stroomt nog slechts
door kanalen van het internet
het is te veel en je kan niet meer
zelfs niet meer zonder het
met je ogen open voel je de zomer
echter je surft verder op het net
maar je voelt de warmte van de zon
voorbij je vierkante horizon

maar dan laat je het gebeuren
uit vage beelden zie je het landschap kleuren
waarbij je vreemde klanken hoort
en alles stroomt steeds meer samen
er is liefde in de wind
een rivier langs schaduwrijke bomen
muziek omringt je overal
geen angst, geen twijfel en geen schuld

er is een diepe stilte die luistert
je reis nadert een ontvangst
brood en de beste wijn is in mijn hand
en we eten en drinken samen
ik troont op zeven tronen
en er is een nieuwe naam
op een kleine witte steen
die ik jou wil tonen

de lente doet je bloeien
vrede en liefde zijn je vrucht
kracht doet je leven
je leeft om door te geven
en met je ogen open voel je de zomer
echter je surft verder op het net
maar je voelt de warmte van de zon
voorbij je vierkante horizon