70 resultaten.
volwassenen
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.704 volwassenen heb je altijd als volwassenen willen zien
maar omdat ze zich met grote ogen
als kinderen bleven houden
en uit de schaal van je geduld moeheid brak,
dreef je af naar een plek waar het nog ouderwets
kan vriezen als ook de radio
uitstaat.…
Dodenmars
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 Een nieuwe moeheid maakt zich meester
van mijn leeggevochten hart
het eind van mijn latijn
heb ik dan toch gevonden
Gebarsten maar niet gebroken
leg ik mijn hoofd neer
kijk naar binnen met berusting
naar buiten zonder te zien
Achter gesloten luiken
marcheren overledenen de dodenmars
koude voeten laten zompige afdrukken
achter op mijn…
Het deprigevoel
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 20 juist door het
gemis daarvan
in lange tijd
de info
van leeftijd
ziektes en
kwalen zijn
altijd gebonden
aan ellenlange
verhalen
verbazingwekkend
waren de emoties
bij de afscheidswens
warm, joviaal en
vol begrip met
goede wil heel
kwiek weg gestapt
gezwaai met alle
goede wensen
knuffels en sterkte
maar eenmaal thuis
was de moeheid…
Gekleurde legootjes
netgedicht
2.0 met 51 stemmen 30 gekleurde legootjes
liepen af en aan om
naar speeltuin
zwembad en de
glijbanen te gaan
de anderen
vrienden deden
hun eerste nipjes
aan wijn en bier
wat onwennig in
hun eerste bloot
rood knabbelend
aan chip en noot
vrouwen mixten
mannen waren
honkvast bij de
nog volle krat langzaam
begonnen de hoogste
woorden te verwaaien en
moeheid…
gedicht met stilte geschreven
gedicht
3.0 met 36 stemmen 13.809 Met een weefsel van regen en moeheid heeft
de stilte ons bekleed en onze lippen gericht
naar het van koude biddend noorden.
Zo stil is het nu dat men huivert en vreest
dat iemand plots op een gong zou slaan
en van de leegte zou scheuren het oorzichtig vlies.…
Gedicht met stilte geschreven
gedicht
2.0 met 125 stemmen 27.419 Met een weefsel van regen en moeheid heeft
de stilte ons bekleed en onze lippen gericht
naar het van koude biddend noorden.
Zo stil is het nu dat men huivert en vreest
dat iemand plots op een gong zou slaan
en van de leegte zou scheuren het oorzichtig vlies.…
De nacht.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 779 Lang blijf ik er niet over denken,
m'n moeheid wil me dat niet schenken.
Ik kan niet meer blijven staan
en moet maar eens slapen gaan.
Die grauwe, benauwde, zwarte nacht
sluit mij in zijn 'armen'.
En houdt over mij de wacht,
hij wilt zich over mij erbarmen.…
zware stemmen
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 634 ik deed het voor jou
en telkens weer
die moeheid
op zoek naar slaap
achter het bekraste engelenraam
kriskas kruipend door de uren
die alleen ’s nachts de spiegels
bedekten met stenen
van opgestapelde zondes
en na afloop
wanneer wind mijn naam deelde
met de dood, het dorstend antwoord
gaf
zonk de stilte opnieuw
in bomen…
Attenooielijne
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 120 gaar weer
wat een klaar weer
onbestendig vochtig
koel en zwoel weer
sof en idioot weer
regen tegen noodweer
wanneer schijnt de zon
nou weer een keer
ja het wordt al het heter
morgen nog snikheter
maar straks gaat de zon
weer korter schijnen
gaat het weer eens vriezen
iedereen gaat niezen
nachtrust naar de klote
door moeheid…
Opgetogen ogen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 169 de
vingers van zijn
kleine vuistjes
opgetogen ogen
glansden in plezier
hij speelde het spel
in volle overgave
wilde alles in
hartstochtelijk uitdagen
om dichter bij de warmte
te komen van zijn dromen
in onbewust
de leiding nemen
richtte hij zijn wereld in
duidde waar de kleine
angsten kwamen uit
hun vaak subtiel begin
tot moeheid…
Ogen
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 602 Ik hou van ogen die van eerlijkheid stralen
je kunt daar direct alle liefde uithalen
en als van moeheid de glans soms verdwijnt
toch weer gaan schitteren als glas waar zonlicht inschijnt.…
Je bent weg,
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.281 Moeheid… verdriet,
Nee, we willen dit niet!
Een echo… nu wetend dat het echt zo is,
Nog klein, leven… ik beslis.
Je wilde bij ons zijn,
Een keuze maken voor jou… zoveel pijn!
Het leek een seconden,
Besloten… je bent weg… diepe wonden.
Verdrietig, sorry… het leven niet gegund,
Niet wetend of wij dit hadden aangekund.…
Een oude sproke
poëzie
2.0 met 10 stemmen 491 Daar is een oude sproke, van een kruis
Dat staat waar wegen van elkander gaan;
Van ogen, die in moeheid toegedaan
Toch in zich vinden 't vredig Vaderhuis.…
Onderhuids
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 71 onderhuids
Je stond in mijn kamer
en ik voelde meteen
en zocht
het onderhuidse
waarvan je niet wist waardoor
Het mobiel als tussenpersoon
Maar je liet het los,
nam het niet mee
gaf je over aan mijn handen
wat me altijd ontroert
Terwijl ik het ondergrondse
weg wilde werken,
oplossen in je onbesprokene
Hoevaak je in slaap viel
Je moeheid…
Hoe zou ik zonder jou
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 1.906 Je sliep al toen ik boven kwam
'k zag zweetdruppels op je voorhoofd staan
heb me heel voorzichtig naast je neergelegd
en wilde ook graag slapen gaan
Maar het kijken naar jou was zo mooi
dat ik mijn moeheid was vergeten
ben op de stoel in het hoekje gaan zitten
en weet niet meer hoelang ik daar heb gezeten
Mijn ogen bleven maar staren naar…
ontwaak doornroosje
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 282 ontwaak - doornroosje - ontwaak
wrijf de slaap uit je dorstige ogen
sper ze wijd- wijd open
en zuig naar leven met volle teugen
er is geen prins die je zacht wakker kust
je hoeft geen honderd jaar te slapen
als je de moed hebt kun je nu ontwaken
leg hem maar af die dichte doornen droom
verjaag de moeheid uit je bange handen
geef je over…
Nog op mijn lippen...
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.083 Van zwoele moeheid hijgen nog
mijn longen, en reeds blaak ik toch
van nieuw en aldoor-nieuw verlangen.
Uw ogen zien mij aan...,
mijn ogen zien u aan...,
uw handen zoeken naar mijn handen...
Weer vlijt uw blonde hoofd zo teer
zich op mijn borst, en weer, wéér, wéér
mijn lippen op uw lippen branden.…
Geboorte
poëzie
4.0 met 2 stemmen 367 [Maria-lied]
Toen het kleine kindje was geboren,
Bleef er in het hart van zijn verkoren
Moeder slechts een moeheid, en ze leed.
En ze lachte smartlijk, toen zij even
Weer terugdacht aan het eerste beven
Van zijn leven in haar, en ze kreet.…
Fietsvakantie in Gigondas!
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 632 Vet werd hier langzaam weer tot spier,
de buik verdween
Luchtzak nam weer vorm tot long,
een volle borst verscheen
De benen volgestroomd met moeheid,
een overschot aan bergen...
Onze adem ruikt naar 'Gigondas',
dat is te horen, bla, bla, bla!…
O dit ontroeren om een klein gezicht
poëzie
4.0 met 2 stemmen 899 Maar altijd dit weten: in smal gelaat
twee grote blauwe ogen naar mij geheven;
een glanzend bloeien van een jong leven,
waardoor mijn moeheid schoon omstrengeld staat.…
Gelijk een vogel
poëzie
4.0 met 3 stemmen 825 En 't is hem wèl dat nacht is opgeborgen -
Hij rept de vleuglen al, zijn moeheid wijkt!…
Burned out en uitgeblust
netgedicht
2.0 met 182 stemmen 63 ze aaide
lusteloos
het groene
loof tussen
de vingers
pas uitgerold
voelde licht
behaard als
etherisch
lief dons
knoppen kleurden
al lichtjes voorjaar
zonder te openen
in afwachting van
warmte en licht
het duurde
allemaal veel
te lang zo sloeg
lamlendigheid
de spirit uit de tijd
moeheid was al
structuur na corona
maar…
Insomnia Haiku
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 209 De slaap komt maar niet
Vier uur al - bijna morgen
Vogel fluit haar lied
Vijf uur - het is licht
Je kunt nog steeds niet slapen
Schrijft een klein gedicht
Zeven uur - opstaan
De slaap komt nu toch niet meer
Moeheid laten gaan
Koffie en een douche
De dag is weer begonnen
Geef jezelf een push
Je komt er weer door
Avond…
Weerzien
gedicht
2.0 met 31 stemmen 13.648 Hoe de mensen, hoe deze mensen, hoe
een man en een vrouw na jaren elkaar –
hoe na jaren deze mensen elkaar zullen
zien, harnas van vroeger over het sleets
lichaam, hoe in hun botten moeheid
en deceptie jaar na jaar kerven.…
KREDIET, het zit opgesloten in mijn familienaam
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 Mensen kunnen het heen en weer van me krijgen
dat begrijp ik, zeker nu ik rijp naar maximale volwassenheid
Ik ben van het heen en weer, keer op keer
Dan hier, dan daar, dan los, dan vast
dan zus, dan zo, dan dit, dan dat
Wat, dan val ik op m’n gat, maar niet in ‘n gat
Want ik sta steeds weer op
Opperderrrrrpop, pleurt op
ik ben zelden mat…
Ochtendgloren
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 213 Al weer een dag
waar moeheid
licht niet kan verdragen
en spierpijn
om wat extra nacht komt vragen.
Laat toch vandaag
nog even gist'ren zijn
met ogen dicht
nog even niet
door morgendauw ontsloten.
De vogels roepen al
tot nesten bouwen op
zij denken dat de wereld
alleen door werken
maar kan draaien.…
Luiheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 815 Luiheid is luxe en luxezeep
Moeheid kun je niet van genieten.
Het is immers de vrucht van in het aanschijn zweten.…
Vóór de regen
poëzie
3.0 met 25 stemmen 2.927 En onbeschut voor 't zonnevuur
Lag 't slaperige land
Te domlen in het middaguur,
Door moeheid overmand.
Het was zó stil, zó stil....
De vogels droomden op hun tak,
Het windje sliep op 't watervlak,
En rustte koel en stil.…
Kind der aarde
poëzie
2.0 met 898 stemmen 125.255 Ik slaap zoals een ongeboren kind zou slapen in uw schoot,
En drink uw koele donkre kracht in nachtelijke dood,
En elke nieuwe morgen in het nieuwe licht
Rijs ik op sterker vleuglen, Moeder, weg uit uw gezicht:
Als ziel en vogel die zijn moeheid dichtst aan uw hart verslaat,
Die stijgt en zingt het naast bij God met iedre dageraad...…
ALCOHOL EN KIND!
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 839 Alcohol werkt op de tonus
van je beperking
van je zijn
van je kunnen:
“maakt meer kapot dan je lief is”
wat je pas merkt als het stuk is
Als je het zeker op die momenten
niet meer kan herstellen
niet meer kan terugdraaien:
je woede-uitbarsting
je tomeloze moeheid
je onsamenhangende praten
je laveloos vervallen
je gillen, krijsen, kotsen…