Alle inzendingen over monddood

passanten gezichten onder een witte ijslaag dat vriest dat kraakt bewegingsloos de tongen kapot taalkundigen die zwaluw worden en hun winterpak aantrekken Het kwijnt en rot traag aan de nerven van de woorden huizen worden vergeten takken tot blad straten tot muur dolend in de mond taal krimpend in betekenis tot zelfs mijn spiegelbeeld monddood…

gemaskerd twee bruine ogen spreken stilzwijgend is het de traditie die haar steels volwassen heeft geschopt blonde lokken verhullen haar contouren, zo blijft de kans op thuisbrengen miniem welke inherent is aan de onschuld vermoorden zodat het stamhuis in achting zal stijgen spreekt zij met verdraaide stem al die vrouwen toe, die monddood…

Leugen als middel Barbaren die slaken De waarheid omzeild 't Hart geraakt Schijn van waarheid Valse kreten Noodgedwongen Strijd gestaakt Dwazen zijn zij die met Leugens regeren Nog dwazer zijn zij die Zich neerleggen dan Bevlogen Genaaid Monddood Helaas.…

hoe kwetsbaar blijken oude wonden bedrieglijk beschut door flinterdun vel dat bij de eerste messteek scheurt bloedt en ettert jaren heling en herstel slechts een handvol woorden en de twijfel groeit en smaadt wat is waar en wat is leugen monddood wachten tot het gaat vechten tegen dode dromen schimmen uit voorbije tijd langs de letsels…

hemelse klanken componeren zou een waardige tweede zijn muziek als zoete bekoring donzig neerdalen op aarde wordt een moeilijke oefening hier moet ik de wind verzwijgen en alles wat op mijn ziel rust god slaat niet of hij zalft iemand dacht ooit dat hij god was hij sloeg maar vergat het zalven hij sloeg tot de angst kon groeien een monddode…

Vernederd, monddood, geketend in een kooi, van God en iedereen verlaten. Dan volgt de slag waarmee hoofd en romp worden gescheiden. De kop rolt nog wat, de ziel reeds dit bestaan verlaten. ............. Men heeft het hoofd daar zo gelaten, om menig toerist mee te verblijden……

Ik voel me stuk Ik maak me druk Mond dood Schuldig als ik eens eerlijk mijn mond echt open doe En nog meer belast door geen erkenning geen begrip En toch weet ik dat de enige weg naar weer leven is me uiten Maar nu even rust…

het doek is gevallen de laatste akte speelt zich af buiten het aanschijn van vreemden zonder enig licht nog wat resterende stuipen toegedicht aan ontheemden geblinddoekt op planken tastend op weg moe van spoorloos kruipen soms is applaus door zwijgzaamheid omhuld het kent begrip op afstand zogezegd monddood kil de zaal…

geen mens kan je voor altijd monddood maken. overal is er een uitweg,hoe smal of moeilijk ook. ieder, zo gezien of verwacht, eindpunt wordt dan het beginpunt van een spiraal, die ons verder in beweging zet, hoopvol, moedig en creatief, gelovend dat het beste steeds nog moet komen.…

Monddood en ook erg bloot zonder al die woorden waarin je als mens had kunnen excelleren. Taal is een openbaring die zich in woorden manifesteert. Gerangschikt kan de taal in klanken kleuren als ieder woord iets persoonlijk eigens in zijn kern beweert.…

grenzen heeft ze verlegd bergen verplaatst alles is uitgelegd nu voor het allerlaatst heel haar gevoel ontbloot nog nooit zo bang geweest alle hoop gedood wanneer ze zijn brief leest uit haar leven verdwenen wacht ze nog lang op hem maar hij is niet meer degene die haar gaf haar stem monddood, alle hoop verloren kijkt ze naar beneden…

niet alleen het afslachten evenzeer het maatschappelijk opblazen van Theo van Gogh is moord een onheilspellend fenomeen Theo blijft ook na zijn dood een man van gelazer een razende etterbuil die geen blad voor de mond nam filmde zoals hij wilde in deze post-Pim-periode is iemand blijkbaar pas een Grote Nederlander als hij monddood in…

Ze maken je het liefst gelijk monddood. Ik heb geleerd geheimen te bewaren.…

Ik dacht te zijn maar ik was monddood het was zij die floot op lippen roze en zoet De lucht verstond de belofte al was eigenwijsheid haar grootste goed, benedendeks was zij de kapitein en ik de schrobber in haar hand Toch eenmaal aan de bovenrand geraakt waar de zon haar ogen spleet en haar grimas kathedraalde tot in de kerkers van…

De ogen wakend, de mond monddood. Van 's morgens vroeg nakend, tot 's nachts na sluitingsuur, paparazzi.. hun opgejaagde blikken, hun voeten 'geworteld', de woorden vaak te duur betaald. De subversieve boodschap, reeds lang vervlogen in de sensatiepers, waar in socialistische bladen het ego werd gestreeld en geaaid.…

Een monddode die niet luisteren kan; voor eeuwig levend in de ban. Doofstommen spreken niet. Doofstommen horen niet. Toch luistert meer dan een innerlijk verdriet; dat de spraakkunst kent zonder de uiterlijke vormen, dat neuriet in een levenslied.…

Arm, oud pand De tijd zette zijn tanden in je huid Maakte je blind en monddood Je had nog wel oren naar glas en cement Ik vroeg nog monumentenzorg aan Maar in aanmerking kwam je niet Je baard een verwilderde klimop Kwijl je gekleed in vuil grondvest Scheefgezakt ochtenddauw Binnenin je is het donker, smeek je Om sloophamer of pyromaan…

Ze kruipen weg in de beeldbuis Opdat we monddood blijven Van daar uit bestoken ze ons met moraal Als spelletjes en blote lijven Zelf leven ze in het donker Lichte spot als voeding Terend op elkaar om de illusie niet te verstoren Een gouden klapzoen als vergoeding Het aantal slachtoffers neemt gestaag toe Gelijk aan de verloedering Onkruid…

met geurenpracht kleurt ze profaan de schraalheid uitbundig aan, gedachten dwalen monddood ronkelend rond het verbloemend rood. maar de toedracht zal niet van rusten willen weten verder graven om haar gelijk naar boven te halen. echter de laatste druppels bloed onttrekken de waarheid aan het gemoed.…

Monddood voorbij Versteende tranen Op wangen Gebeeldhouwd Gevangen Fossiele roos. Te be- en in te ademen Ten diepste Tot zij zich Openbaart* Roos op termijn. Tenslotte Gruistranen. Wind. Weg Tranen. Nat Herboren Heerlijk bad Napijn.…

jouw zwijgen maakt mij monddood alsof ik geen recht van spreken heb mogelijke dialogen sterven in monologen die in mijn radeloosheid tot wartaal verworden jouw zwijgen maakt mij klein alsof ik onzichtbaar ben dus geef ik grotere porties van mijzelf en word zo de dramaqueen die jij steeds al dacht te zien jouw zwijgen geeft…

Zou je denken, maar de oppositie negeert hem monddood, wat hoogst ondemocratisch is, kinderachtig niet tegen hun verlies kunnend. Toch stemt een meerderheid op Geert en hij is zeker populairder dan Mark. Op basis van stemaantallen is het Torentje van hem, met klem.…

ze kiezen voor muziek die zacht en teder is en langzaam over lijken gaat je diep in je emoties raakt maar dit kan jij niet zijn de hand en kus zijn koud alleen mijn warmte voelt nog pijn en dat ik van je houd ze durven meer te zeggen als je ligt en opgebaard klaart vaak de lucht omdat je het niet wist je spreekt in alle ogen monddood…

Bedremmeld loopt zij Geslagen uit het lood Onvoldoende spieren die Goed werken Een mooie toekomst die Zij koesterde Gelaten schoonheid Donkere zwerken Kritisch, maar Monddood Gemaakt door haar lichaam Dat voorheen als een otter zwom Inwendig werd zijn ritme Verstoord De mooie toekomst die Hij koesterde Verdreven verleden…

Als een schaatser in de bocht Sla jij je benen over elkaar Op het ritme van een pendelklok Schommelen ze heen en weer Nonchalant maar o zo zelfbewust Kijk jij nu op mij neer Je stoel kraakt onder het gewicht Dat niet te tillen is Ik zit hulpeloos en monddood gemaakt Te wachten tot dit overgaat Tot ik werkelijk word herboren In dat nieuwe…

Hoe het is om nu te leven – door verleugening en kromspraak uit de taal verjaagd te worden knecht te zijn van hen die ons zouden bedienen — Tot monddode wezens vermalen, door naamloze machten beheerst, wordt ons de adem afgesneden, wordt het mes ons op de keel gezet. --------------------------------- uit: 'Cantus…

Je schrijft op het gedroomde meer waar zand je diepste waarheid leest Verwijten spoelen monddood aan verdronken in je vloed van woorden Je telt van nul tot éénmiljard Maar welke nullen tel je dan? Zet mij, als nul, daar maar eens naast Denk je dat ik voor je val?…

bestaan **** afkeer zetelt de schaker die momentloos zijn zet overdenkt en schoudert zij aan zij met de overwinning die hij voor ogen heeft telkens is zijn zet de voorloper die de hemel splijt en de aarde onbeschermd het lot laat zijn dat het vallend gruis in kraters laat flankeren totdat het spel zichzelf nederig en vol overgave monddood…

“ Geen grotere bedreiging dan monddood zijn ” Sophocles…

Wij uiten ons niet meer uit gemakzucht Staren TV, ellende en ergernis niet van de lucht Hebben wij nog een stem in ons verdriet Of gedragen we ons als een absorptievergiet Het gaat langs ons heen en glijdt van ons af Het lijkt, dat de interesse geen oplossing gaf Teleurstelling, angst en agressie tezamen maakten ons monddood, dat kunnen wij…