Alle inzendingen over naderend onheil

Het huidig onheilsnieuws is ongekend… Ik moét op zoek naar wat mij hopen doet: de merel die trouw op haar nestje broedt, het veulen dat aan hoge beentjes went. Is ’t waar? Trekt focus meer van ‘t zelfde aan? Dan geef ik zo wat kleur aan mijn bestaan.…

Ten avond zal ze keren, de jonge mannen zullen haar toeroepen dat ze mooi is, mooier dan alle anderen, maar de oude vrouwen zwijgen en zien onheil: de duivel hale haar!’...…

zij tot rust in haar haar moeder Jouw moeder nader tot haar!…

Heel dicht bij jou Proef ik de liefde weer Ik ga er helemaal in op Er is niets anders meer Geen woord is nog belangrijk Als jij me zo verwent Want elke tekst vervalt, als jij Zo heel dicht bij me bent…

Grijs wit-glimlachend staat hij daar -achter glas- mijn vader hoe verder ik van het raam weg moet temeer komt hij me nader vermoeid beweegt hij beide handen en ik denk dit is de laatste keer een zaaiend grijs geschenk ------------------------- uit: 'Schiereiland', 1979.…

- zo gij rondom op wieken van de schemering komt rijzen, nu doet uw nadering niet ijzen, - ik wacht u - kom!…

(Canon) Kling - klang! Kling - klang! O - ver het woud gal - men de klok-ken als Eng'-len - ge - zang, Vlei - end met to nen van zil-ver en goud: Kling- klang, kling - klang, kling - klang, klang! Kling - klang! Kling - klang! Sta - tig van stem roe - pen de klok-ken met stre-len - de drang: Na - der, o na - der, o na-der tot…

Ver stond de strakke lucht Als een grijszijden scherm Gespannen voor de dood. Aan deze zijde een vlucht Vogelen met gekerm, Onze hoofden over, vlood. De grond bekroop wat groen. Schril staken stengels riet. De wereld stond ontbladerd Uitstervend in seizoen, Dat zon voorgoed verliet, Weer tot de maan genaderd. Wij vonden nog een zoen.…

Heel in de verte nog rolt iemand van de trap Dronken verhuizer die de rommelzolder Volstapelt met duister rondkolkend huisraad Met bijl en snijbrander nadert hij ons interieur In de palm van zijn hand nu vlak boven ons Valt in een flits zijn plan te lezen. ------------------------------- uit: 'Achter de rug', 1997.…

Met knoop in de maag open ik de deur naar de kamer met bekende ziekenhuisgeur Onder het frisse witte laken lig jij heel vredig in ‘t zonlicht op je zij Rustige adem, blosjes in je gezicht omdat zojuist iets je hevige pijn heeft verlicht Voorzichtig streel ik je broze grijze haren, en hoop dat je mijn bijzijn toch iets kunt ontwaren Ik kus…

Ik ben je nu heel dicht genaderd, dat merk je toch wel? In mijn huis van dag-maar-geen-nacht sta ik nu vlak achter je, ik kan je bijna aanraken. Je moet mijn adem wel haast voelen en met gesloten ogen ruik ik je heerlijke vel. Nee, vrees maar niet, ik maak geen misbruik van de situatie, je bent en blijft ten alle tijde vrij Tenzij…

Luchten verhalen van de tijd Wolken die altijd bewegen willen Om plaats te maken, zonder respijt Tot de dag waarop zij voorgoed verstillen Is het versteende pijn Die niemand ooit zal zien Als er geen ogen zijn Om te aanschouwen Geen bewegende luchten En geen hemel bovendien Om naar te vluchten Luchten verhalen zonder respijt Wolken die…

je ogen donkeren als je hart weer zwicht voor mijn verleidingskunst handen gaan al trager je antwoorden steeds vager tot je lach breekt in een gunst zo nader tot elkaar dat lichaamstaal zijn eigen hoofdletters creëert de zinnen kort en heftig worden het ritme warm voelend is helaas geen luid applaus na de apotheose omdat de…

U zag hem fanatiek zijn pleepot gooien En hij werd ook nog eens de kampioen Nu had hij dat ineens niet moeten doen Vanwege sanitair in arme landen De Rhenenaar die hem de beker gaf Veegt aan die uitspraak beide billen af. -------- Kroonprins Willem Alexander verklaart achteraf met gêne te hebben deelgenomen aan het wc pot gooien tijdens…

Nieuw leven is in ons gezin ontstaan! We hebben hem zijn opa's naam gegeven, hij staat bij de gemeente ingeschreven. Toch ben ik nog een keer teruggegaan. Ik vroeg aan de mevrouw van Burgerzaken: 'Kan ik van 'Sywert' nog iets anders maken?'…

Wat ik nu zoek is het vertrouwen dat God me zou behoeden dan voor onheil dat ik niet verdien of alleen niet dragen kan.…

in liefde ontkiemd is de tweedeling spoedig tot stand gekomen de vreugde over dit prille begin euforisch doch ingetogen bezegelde dit ons geluk totdat onheil zich aandiende en jij niet langer de onze bleek ~ Voor Suzan & Gabriel ~…

Het grote bangmaken is weer begonnen: Rutte waarschuwt voor "roden" aan de macht, Wilders voor 't onheil dat Europa bracht, broodjes aap nu zonder gène verzonnen. Want als er iets stemmen trekt in dit land, zijn het emoties en niet het verstand.…

Niet zonder onheil Niet zonder pijn Eeuwige blijdschap bestaat nu eenmaal niet Leven is leven mét en zonder verdriet…

Een kaars, twee rozen en drie lichtjes: Een zwarte kaars om onheil af te weren. Twee roze rozen symbool voor onze liefde. Drie theelichtjes die stenen harten met warmte vullen.…

als in een waan tot de naderende volle maan vannacht van het gevoel verlost als in het niets opgelost elke naderende volle maan aangedaan onderuitgaan in het zachte schijnsel van maanlicht weer herboren opstaan…

Maar opdat hier geen onheil zal geschieden Zou ik gewoon de vogeltrek verbieden.…

hoe stemt men grillige goden gunstig hoe wendt men onheil af? ritueel van menselijke wanhoop om de hoogste machten te behagen de grootste offerande een ondenkbare gave het wreedste geschenk over het onbevattelijke sluimert een vliesdun laagje…

noodlot de voorhoede Ze wist ‘t niet; het denken viel haar zo zwaar het eenzaam brandde pijnlijke, diepe wonden Haar hart klopte thans al welhaast onhoorbaar of haar dood en ‘t onheil voor de deur stonden Zwijgend strooide de maan zijn lijkbleek licht het wit licht stierf en zweefde stil in ’t tijdloos Tezamen met het stille alleen van haar…

noem mij dichter en ik kom nader...…

langs de stenen van de woning aan de zee van onheil- waren ramen zwart gelakt en de muren donkerbruin gekwast. daar achter een kleuter met hemelsblauwe kijkers. zo jong en zorgeloos zó zoals het moet zijn maar de zwarte tinten bederven het zicht op licht.…

de nacht verdween zoals zij was gekomen laat niets achter behalve flarden een vaag gevoel van vers verdriet dreigend onheil maar waardoor alle details totaal verslonden door de morgen die daarna troost omdat het slechts een droom was…

Welk onheil staat vandaag nog voor mij klaar. De hele dag krijg ik de volle laag. Maar als ik morgen toch nog leven mag begroet ik vrolijk weer de nieuwe dag.…

Sacramenten des gehuwden de man en vrouw, het gebed van onheil en zegen een verbond voor het leven, liefde en onrust de begeerte naar de daad drijft mijn wil over strak gespannen prikkeldraad ik dood en bederf het samenzijn, het hart struikelt over ontspoorde ideeën, wil vluchten naar het niets met in mijn handen de inhoud van mijn kruis…

Hij sprak zonder eerbied noch medelij Over 't onheil van vreemden en vrienden, En zei, dat de rampspoed geen wakkeren trof, En de andren hun onheil verdienden. Mijn zoon, riep hij ontroerd en fier, (Men hoorde in de keuken hem wenen) Die zal in zich met twintig jaar Al de gaven des levens verenen! Met twintig jaar!…