1200 resultaten.
Veelkoppig
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 73 Het veelkoppig monster
Heeft de besturing
Overgenomen,
Het voelen is in
Zichzelf bevroren
Het doen wordt
Tot nader order
Uitgesteld…
Magische bescherming
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.618 Slaap in en geloof dat ze
elk onheil buiten sluiten.
Dan is het zover en kom je
je eigen huis niet meer binnen.
-----------------------
uit: 'Gaandeweg' 2009.…
voor Ladylove
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 275 de pijpen van mijn broek
zouden graag dansen
naar het pijpen van jouw rok
hoewel het hemd nader is…
VRIJE OCHTEND
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 121 Hollend nader ik
de zwaargekartelde rand
van het eikenbos,
voel me een smulgrage haas bij de
moestuin vol kolen.…
Noorderzon
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 145 Goud- of wellicht rooskleurig
en niemand die nog onheil vermoedt.…
tekens aan de wand
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 167 in een bijbels sprookje
verschenen
op wonderlijke wijze
tekens aan de wand
van het paleis van Belsazar
ze spelden groot onheil
als goddelijke straf voor
de verwoesting
van zijn tempel
vandaag
staan de tekens
als moorddadig geweld
en genadeloze terreur
bloedrood
en kamerbreed
op ons netvlies
geëtst
we willen ze niet zien
en…
Onderweg.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 177 Trappen langs de grazige weiden
Tot er niets meer is dat stremt
Zie hem daar die bocht aansnijden,
de man die voor geen onheil remt.…
De oude vader
gedicht
2.0 met 20 stemmen 9.757 Nog houdt hij het landschap stevig vast,
hoewel zijn hand reeds lichtjes beeft
van schaamte voor de naderende dood
en voor al die stilte die erop volgt.
Wie stelt er paal en perk aan zoveel gras?
Zijn beeld vloeit open in de spiegel.
Alles wat ooit gelogen was,
een logboek vol, wordt langzaam wit.…
Ze hangt als een lege boodschappentas
gedicht
2.0 met 120 stemmen 28.605 Ze hangt als een lege boodschappentas
aan mijn arm en ik bedenk me
wat er met haar
uit mijn leven verdwijnt: Buisman,
een stoof, de theemuts.
Niets houdt haar trouwens
nog warm.
Bevelend wijst ze naar de supermarkt
en vraagt me wat ik zie: ik noem
een naam.
Nee idioot, dat is de overkant
en hoe komen wij daar?
Ik wil haar nooit meer ontstemmen…
Mijn vader
gedicht
2.0 met 128 stemmen 31.020 Mijn vader
schreeuwde moord,
mijn moeder zette koffie
mijn vader klom op stoelen, tafels,
leunde uit ramen,
schreeuwde rampzaligheid en onduldbare pijnen,
schreeuwde brand
en van iets onverstaanbaars het naderende einde
mijn broers hielden hun oor tegen de grond,
'luister!' riepen ze en sprongen op,
'er komt stilte!…
Geen woord
gedicht
4.0 met 6 stemmen 4.710 Er is geen woord voor missen, hoewel
ik het hoor in de merel die zingt
in de tuin waar jij niet bent. Geen woord
voor het mankeren van de dagelijkse
dingen; het snijden van brood, de zoete
stroop van simpele zinnen. Geen woord
voor de te ontberen belofte
dat er een eeuwig zal zijn. Dat jij
de enige zal zijn, dat ik een woord
vind waarin liefde…
Ik hoor de nacht die nader-zijgt
poëzie
5.0 met 4 stemmen 409 Ik hoor de nacht die nader-zijgt, –
en beider zwijgen...
Ik voel uw hoofd naar mij geneigd,
– zal ’t míjne neigen?
Uw aangezicht is vreemdlijk stil
in ’t schemer-leven...
Ik zie het laatste dag-geril
in de avond-dreven.
– Is dit een einde of een begin?...
Uw handen glanzen;
uw blik is als violen in
verslenste kransen...…
Vertrek
gedicht
4.0 met 1 stemmen 5.454 De dood is oranje net als de zon.
Dood spoor van binnen
verbrandde zijn huis
zoals vroeger de zon in Zuid-Frankrijk.
Daar, hoog in de Alpen,
waar Hannibal ooit met zijn troepen trok,
voerde hij vlinders dronken met suikerwijn.
Wat hebben wij toen alle drie gelachen.
Nu, hoog in de kussens,
kleeft het leven alleen nog aan zijn brein…
Eenheid
poëzie
1.0 met 4 stemmen 873 Hoe stiller, hoe nader het midden.
Hoe nader het midden, hoe meer leven.
Hoe meer leven, hoe sterker hart.
Hoe sterker hart, hoe aardser.
Hoe aardser, hoe verder van het midden.
Hoe verder van het midden hoe duisterder.
Hoe duisterder, hoe dichter bij de zon.
Donker en licht, aarde en hemel is één.…
Bedden en graven
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 754 Stenen bedden
Markeren de plek
Waar lang geleden
Mensen geprepareerd werden voor vertrek
Graven van aarde
Voorzien van stenen exterieur
Omsloten hun lichaam
Ontworpen door oudheidkundig ingenieur
Groene heuvels
Geven ons een indicatie
Over de plek van onheil
Van een vervlogen generatie
Stenen reuzen
Staan voor altijd stil
De buitenkant…
Droombeeld
gedicht
2.0 met 53 stemmen 18.944 Vanmorgen toen ik nog niet wakker was
maar al niet meer sliep sloop onzichtbaar
op gehoefde sokken het onheil binnen
in mijn bed, vlijde zich tegen mij aan
en fluisterde om mij niet te wekken mijn naam.…
Opengemetselde vleugels...
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 122 Waar mensen woorden sabelen
met gezichten onheilig van
cynisch bedoelen
Waar mensen woorden vleien
met gezichten kwijlend van
kruipen en kroelen
Daar metsel ik deuren en ramen
met stenen keelbrokken dicht
waardoor het valse licht
en onoprecht geluid zich niet
meer nestelt onder de huid
Dans ik bevrijdend met
vederlichte vlindervleugels,…
poollicht
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 205 Wanneer aurora
haar roodgloeiende ogen
opent,
voorteken van onheil,
want de hemel staat in brand.…
Verzilverend blinkt
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 96 vaak is symmetrie de
echte schoonheid niet
pakt snel de blik
maar stilt in saaiheid
bij nader zicht
het zijn details
kleine oneffenheden
die de natuur per
ongeluk vergeten is
om netjes af te kleden
zij naderen het
volmaakte laten
in kwetsbaar zijn
de nog ontbrekende
schakels duidelijk zien
het intrigeert omdat
de hemel wenkt…
Tot ooit weer eens
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 616 Met een zijslag naar een nieuwe voorstelling
vertrek je wijder en wijder, nader en nader,
opstandig bijna, neem je stelling.
-Wij hadden vrienden kunnen zijn- Stilte valt.
Ik heb je mens gekend, van de Boze gehoord. Jij
slaat sjaals om de waarheid tot asfalt.…
Gewenning
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 145 och, nog even en we zijn er aan gewend
de tot nader order uitgestelde tijd
en de moeilijke dagen
zijn alledaagse dagen geworden…
poreus
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 poreus
hier in deze kamer
is stilte een ruimte
waarin we ons verschuilen
zo breekbaar als
de dunne doorzichtigheid
van haar schaal
veilig is niet het woord
verte ligt altijd op de loer
het verdwalen
in datumloze dagen
wachtend op het onheil
dat een plek zoekt
om te gebeuren
het uur waarop
de rui zich aankondigt
de vleugels…
DE TROUBADOUR
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 592 Hij reist van burcht naar kasteel
muziek is beter dan het leeg gekrakeel
het levenslied vertelt al heel lang
ervaringen voor hun eigen belang
soms overstemt geroezemoes zijn gezang
men ziet niet het verborgen belang
men is niet geïnteresseerd
begrijpt niet dat men er van leert
misschien is het tij te keren
en kan men zich tegen onheilen…
Huizen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Hier
huizen de goden
in loden luchten
Hier
hullen de halfgoden
zich in wolken van sinister zwijgen
Hier hebben we
heel wat te duchten:
onheil en 'wee-je-gebeente'
Het is hier
dat de wraakgodinnen
op zoete wraak zinnen
Hier kun je
of slaag
of 'n pak rammel krijgen
Het is hier
dat 'een goed beginnen'
uit den boze is…
pauken
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 133 de wereld is vergeven
van droeve plekken met
doden die we zijn vergeten
al zeggen we van niet
met vernauwde blik snellen
we over struikelstenen
van heimlijk begraven
executies
snellen we langs
plekken des onheils
onwetend soms van
ontelbare doodvonnisen
kijk naar boven
vergewis je van de hemel
de doden roffelen
als beukende pauken…
Covid-19
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 241 gewaarschuwd
door de tijd van nu
loopt hij op zijn tenen
door het huis
zet z'n kraag op
en blijft oplettend uit
het zicht van vreemde ogen
veel is onzeker
en er schuilt gevaar
in elke proest of kuch
onheil dreigt en het virus
waart van deur tor deur
en steelt geborgenheid
weerzin in het vers gestopt
en hoop gevestigd
op een sterk…
toen de vloed haar eb gedoogde
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 488 ik zie je wenken
dan je rug
je glimlach draait
het beeld weer terug van
langzaam nader komen
we hadden alle tijd
minuten opgevrijd
tot eeuwigdurende
momenten van stil
genieten met elkaar
je zong het
kabbelen van golven
bruiste branding
in de volle maan, liet
je gaan op de getijden
ik kwam je nader
in het gele licht dat…
eindejaarswens
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 209 het jaar nader bekeken
met ogen van haast
ging ik zó dikwijls
aan mijzelf voorbij...
morgen leer ik
beter kijken…
niemands kind
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 382 en daar hang je tussen
vraag- en uitroeptekens
mam, wie is mijn vader
ze komt niet nader tot
de dader die haar bezwangerde
wat overblijft is
het kind dat niemand kent…
eindejaarswens
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 84 het jaar nader
bekeken
met ogen van haast
ging ik zó dikwijls
aan mijzelf voorbij
morgen leer ik
beter kijken...…