Alle inzendingen over oceaan van inkt

en voor het “zijn”, onfeilbaarheid gedoopt in een oceaan van inkt door al de muzen die daarin verdronken waaruit die essentie de ware aard doorklinkt, in horizontale lijnen met hoorngeschal, verlegt het de wegen in de taal en baart z’n zinnen bloot in poëzie als dolfijnen.…

Nimmer bleef een onbeschreven blad waarmee de wereld werd volgeklad, onverschillig voor de dood en voor het “zijn”, onfeilbaarheid gedoopt in een oceaan van inkt door alle muzen die daarin verdronken.…

Op de rug van mijn geest werd met zwarte pen geschreven als graffiti op een verouderd hart, op ongeduldig papier, ook wat de prullenbak niet vrat, blijft uiterst links of rechts een drammerig streven had in uitersten tot de draad versleten blad als onzin waarmee de wereld wordt volgeklad, feilbaarheid in een oceaan van inkt…

Nimmer bleef een onbeschreven blad waarmee de wereld wordt vol geklad, onverschillig voor de dood en voor het werkelijke “zijn”, onfeilbaarheid gedoopt in een oceaan van inkt waarin de muzen en cultuur zijn verdronken.…

, daar woont een Vis Hij zwemt en heeft ook een staart Vismeerman, dat is zijn naam De Zee is z'n enige huis en haard Stop de vervuiling van de oceaan Stop de vervuiling, houd schoon - De Wereld die onder het water schuil gaat Stop de vervuiling, stop het Stop de vervuiling van de oceaan Stop de vervuiling, houd schoon - De Wereld…

mag ik u mijn inkt aansmeren hele luxe bovendien het gaat gelukkig nooit uit de kleren en je kunt er de mooiste patronen in zien het spettert, vlekt en druipt waar ze je maar raken kan met als bonus: je verzuipt!…

het wordt weer tijd dat ik nog eens iets schrijf voor ik de woorden vergeet en alle inkt is uitgedroogd en toch, tot mijn spijt weet ik nog steeds niet waar ik blijf met wat ik niet vergeet en waarin ik heb geloofd dat geloof vermindert niet en hoort bij mij, net als mijn naam dat gaat over mij en jou en maakt me beter dan ik ben nog…

Verzoek van sitebeheerder Dichterman, Een oproep aan taalvaardige poëten Om dure lettertypen te vergeten, In deze barre tijden een strak plan. En anders gaat hij over tot verplichten Voortaan alleen in ‘Garamond’ te dichten.…

Voertuig van het woord Drager van inhoud Maar ook op een verkiezingsdag in Zimbabwe het verschil tussen leven met de inkt van het stemlokaal aan je vinger en dood door een vinger zonder inkt.…

Mijn inkt geeft helder licht, bij troebel zicht. Ik houd van schrijven, inkt kan vele eeuwen blijven... worden herlezen. Kortom: mijn inkt duidt op het wezen van het leven.…

Kolkende zee zich uitend in torenhoge golven het aantonen van mijn nietigheid overgeleverd aan schuimende razernij Schoonheid in al zijn woede opgezweept door de storm hoor mij schreeuwen van ontzag zie mij heen en weer geslingerd worden En toch houd ik van die blauwe reus mij steeds weer bedankend voor het volhouden met liefkozende mooie…

stervende zonnestralen verlichten vergaan leven verrijzend uit ‘t schuim van de deinende oceaan onder de gele vogel ‘n helderwitte lijkwade koelruimte en graf wachten in doodse stilte verdriet zal nooit wegebben in dit levenslang verdrinken cote sauvage bij quiberon…

de oceaan kabbelt langs mijn benen om hoog gaan de meeuwen krijsen gedachten weg licht golvend een vlot in de verte de overwinningsvlag gehesen verdrink ik waarlijk…

Aan de andere kant van de oceaan liggen ook de schelpen te wachten op hun lot Aan de andere kant van de oceaan staan ook mensen te staren naar de andere kant van de oceaan De oceaan, Eén grote spiegel…

Water, niets dan water in de oceanen van de aarde samengebracht schuimende golven raken met veel geklater de drijvende schepen in volle kracht Water, niets dan water zinkend schip op volle zee vergaan neemt herinneringen mee voor later en rust in stilte op de bodem van de oceaan daar in de diepte van de zee zijn mensenlevens uitgeblust…

Wat fantastisch om hier te staan en de oceaan te mogen begroeten.…

Oceaan, broedplaats, moederschoot, woonplaats van de dorenhaai, de hamerhaai, de franjehaai, de mensenhaai. Speelplaats van de zuigervis, de ombervis, de vleermuisvis, de dwergwalvis. Vloeibaar paradijs. Zware olie doet je tranen, doet je huilen, doet je sterven.…

Jij bent soms mijn oceaan van een goddelijke schoonheid dan wil ik mij laten gaan mijzelf verliezen in de tijd Jij bent soms mijn oceaan onstuimig en onvoorspelbaar dan kan echt niemand jou aan golven vol onheil en gevaar Jij bent soms mijn oceaan die mij met liefde wil omringen dan probeer ik boven jou te staan om jou eindelijk te bedwingen…

Oceaan blauw. Al zwevend tussen kale planeten in het heelal. Voel ik bevrijd in een hangmat als de zoete inval.…

Je raakt mijn ziel zó diep, dat ik van mijn hoge wolk, als door een pijl getroffen, neerstort in een oeverloze oceaan, waar ik mij, volledig aan stukken gevallen, gezonken naar een veel te diepe bodem, bijeen probeer te rapen. Het ziet er naar uit dat ik vooralsnog volkomen gevloerd ben.…

De zee jacht òp een heir van vlugge kuiven, Waar zilte zoomen van smaragd in schijnen; Zij rimplen, rijzen, wentlen en verdwijnen, In wisslend spel van schittren en verstuiven - En in de branding van dat stage schuiven, Laat golf na golf haar donkre diepte deinen, - Tot indigo en brons in grijs verdwijnen, Om zilvren kuiven weer omhoog…

Wij mensen zijn als wilde golven, die rusteloos zoeken, naar hun oceaan.…

Daar: de Oceaan, en binnen in mij nóg een -- Zonder Vuurtorens.…

Ik wilde geen tekening maken. Ik wilde niet schilderen. Toch wilde ik iets op doek. Mijn geheugen bleef kloppen. Ik zag het vrouwengezicht voor mij maar het was omgevormd in streepjes. Ik had de volle vlakken niet om in te kleuren. De omtrek had mijn hand ook ontweken. Toch verschenen haar ogen, met een verleidelijke blik. Haar lippen kwamen…

's avonds raast de wind langs krimpende daken kaarsen weren duisternis en ver open ramen ik dompel me onder in onzegbare woorden verzamel letters en assen en oude paragrafen ik veer op uit de sluimer het tikken sterft weg herinneringen en liefde ooit samen oprecht de kamer blijft rustig, verwonderd kijk ik rond maar zelfs…

Ofschoon ik vlek en vloeiblad hou, zal van de inkt die linkt naar jou, het zwart zo zwart niet blijven.…

Blazen schrijversteksten hun laatste adem uit, verraad de kleur van inkt, waarin het neon de twijfel spuit, breekt alleen het ego in het zicht van elke morgen, vloeit het licht door polsgewricht, verstijfd in een literair gericht van achter ieder poëtisch aangezicht, in het zicht van dichterlijke associaties of het snel gekozen plagiaat…

zoals een slager bespat met bloed de garagist overall besmeert een dronkaard walm voorop zo melkt een auteur ieder contact naar sporen uit het leven inkt is het sperma van de schrijver…

Inktvlek aan de hemel Uitgelopen Genoeg om de nacht te verduisteren Voor hen die omhoog kijken Rusteloos vloeide jij voort Zwarte rivier Ik rende langs de oever Steeds zag ik iets in jou Spijt droop ten slotte van je gekartelde randen Haastig gemorst, vermoedelijk In demonstratieve zorgeloosheid Zoals onze jeugd het voorschrijft Verhalen…

Die mijn wereld verpakt in cellofaanpapier en in gerecyclede dromen die nog ter perse moeten gaan, waarvan de inkt maar niet wil drogen.…