Alle inzendingen over ongeboren kind

met moed kijk ik de kamer rond maar stilte breekt mijn hoop als de vragen gaan vervagen, blindgeworden letters durf ik niet of nauwelijks te raken ruggelingse ogen vullen zich met zinnen nog te gaan, onvoldragen klanken die ik steeds maar weer herhaal woorden blijven haperen, onzeker in mijn keel, ik zoek mijn ongeboren…

mijn leven, een ongeboren dochter overleden.. zonder adem teruggekeerd, in het verleden taak volbracht, een beloning geïnd op zoek naar verdriet.. zonder vrede gevonden, waar je het verliet de toekomst zo'n ongeschreven zuiver bestaan.. zonder liefde geleefd, daar alles moest doorgaan…

mijn hoofd zwanger van ongeboren dromen bezwaard mijn hart willoos, bang boei ik zinnen fluweel tot ik weer tot vrouw gestreeld wordt…

Koele wind, avondrood Jij bent nog veilig in mijn schoot Schommel, schommel heen en weer Jij kent nog geen levenszeer Jij weet nog niets van pijn Maar als "jij" komt zal ik er voor je zijn…

Voor Alda ' k Wil nog wat zeggen Maar de woorden die Zich aan mij opdringen Blijven onuitgesproken - Ongeboren blijven ze rusten In mijn opengevouwen handen Die deze dagen verlangen Naar vrede, veiligheid en rust Om aan te komen op de Door God geschapen kust Waar ook jij door Ruwe stormen heen Door het vuurtorenlicht…

Toen ik ingeslapen was in zonneglas, in zonneglas, waarvan de kamer was - een ongeboren diamant van glinstervliezen, ingekeken door ongestoorde moederogen - heb ik haar lichaam weergezien: een licht met het vermogen Te kunnen worden kind of ster en nu ik me heb bewogen moet er een droom geboren zijn waarvoor een koning ligt gebogen.…

Lieve Opa, Mijn moeder, die is zwanger nu ongeveer 10 weken en opa, ik denk dat ik je al aardig ken Daarom vertel ik je dat is gebleken, dat ik er 1 van een tweeling ben En lieve opa, omdat ik jou zo aardig vind, krijg jij van mij een kusje en ook 1 van je tweede "kleine" kind dus, van mijn broertje of mij zusje.…

Aan hen die tegen beter weten in, ongeboren wonderen blijven zien.…

Een gedicht is meer dan een rijmende zin er zit vaak één of andere boodschap in, Het is iets anders dan woorden alleen het bereikt een mens vaak dwars door alles heen Het geeft uiting aan wat men voelt het maakt duidelijk wat er eigenlijk wordt bedoeld, Een gedicht kan een medemens opbeuren Zijn sombere blik voorzien van nieuwe heldere kleuren…

In de warme oceaan van de moederschoot groei ik langzaam groot tot ik sterk genoeg ben om me een weg te banen naar mijn eerste tranen. Beschermd door een schild van leer behoef ik geen eigen verweer, ver weg van het grote mensenleed van de wereld nog geen weet. Twee wezens in perfecte harmonie - een negenmaandse euforie - als een slapende…

in harmonie te kunnen fluisteren zij zal de bruid worden van een voortrekker aan het levensnet en doorheen sterrenstelsels tronen met tijd zullen ze het heelal krom trekken en het touw verankeren met een knoop boven de aarde en dan zal ze ons haar kinderen tonen * opdat wij zouden slapen…

op voelbaar papier wil ik je schrijven mijn kind ik kijk naar een gevulde wieg met ongeboren woorden zij verdragen het daglicht niet ik schrijf je mijn kind als de avond zacht zal zijn dichtgeslagen boeken wrik ik open ziel en huid keer ik binnenstebuiten om jou vast te houden uit droefenis spin ik mijn nooit gezongen liedjes jouw…

nu is het moment dat eilandenrijken bezwijken onder de druk van celwanden langs het onbesproken kind dat vlucht over bruggen met oppervlakkige pijlers dat niet mag zijn, dat hoort te zwemmen in giftig water zodat het lijf is afgemeerd roemloos bestrijkt daarna een nevel het leven in zee en louter periferie tot ongeboren toekomst gloort…

nog ben je ongeboren maar thuis wacht al de wieg en het ouderlijk perspectief de kleine kamer waar jouw adem in de grote wereld leven brengt jij alle ruimten leert te delen in de zorg en koestering van velen tot je vrijheid grenzen vindt het kind op weg is naar volwassenheid en het ouderlijk perspectief ook dan nog warmte biedt…

de daken huilerig regen loopt over de ogen van de huizen huizen zijn onverzettelijke mensen doen alsof ze stokstijf zijn ongeboren wezens schuilen onder de bedropen wimpers de oogkassen gevoegd in verband de pupillen geëtst met kinderen zij ontwaren elkaar moederloos aan de overkant van de straat de blikken schuins en steels het erkennen…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Eén voor elk kind dat ze niet kreeg. In een doos die werd gesneden op maat van haar verdriet, legt ze elke nacht hun uitgepuurde namen en omvat hen in haar slaap.…

over slecht naar gewetenloos op stapels van verkoolde handen die tussen kieren worden aangereikt ze zullen zijn als dode woorden: ongeboren…

zal het buigen over het geschreven leed, zal het zwijgen over ongeboren dromen, en de context verklaren, zonder dat het haar speet.…

Gescheurd, Gevlekt, Bekrast Al toen mijn Leven spiksplinter Nieuw uit de Garage werd gereden - Altijd overschaduwd Door de kras uit Het ongeboren verleden…

ik trek een jurk van tranen aan verse nog ongeboren gedachten kleuren de dag die langzaam overgaan in een gigantische regenbui…

over de warme stenen die mijn hart bezeren was ik de dienaar zonder harnas maar hard van twijfel en ongeboren dan nog is mijn spelling kort van leven en star van karakter…

Het mensdom ongeboren maar voor die nog in ons slaapt waaruit de kinderen zijn ontwaakt die de aarde gaan bevolken, is de natuurlijk schoonheid volmaakt. Het nieuwe leven is als een feest al zijn de weeën in eb en vloed pijnlijk in de golfslag van de tijd, maar wordt de komst van elk kind bemint.…

wat blijft mij over als de bladeren dorren en het vocht de stammen triest de brekende knoppen ver ongeboren als God na enig aarzelen de herfst verkiest…

Wij kennen het gemis niet, van kinderen die nooit werden geboren. Wij kennen de spijt niet, van mensen die nooit hebben bestaan. Wij missen ongeboren geliefden niet, voor hen janken we geen traan. We voelen troosteloos verdriet, wanneer mensen ons ontvallen. We kennen de felle pijn, wanneer een geliefde ons verlaat.…

wat ga jij nog doen, vraagt vandaag aan toekomst voel me oud ik wacht niet meer op later fluistert ze tegen de ongeboren dag van morgen en gisteren is doodmoe die wil niet meer voor mij zorgen…

Liefdeloosheid toont ons, wat ongeboren liefde is. Nog is het winter. Een merel zingt in het duister. Nog is het nacht. Ik waak en ik luister. Een verborgen lente wacht.…

Heilig Daar waar alles nog ongeboren, ongestorven is. Alles en niets ineen. Daar waar verleden toekomst is, en andersom. Daar waar niets onmogelijk, alles mogelijk is. Daar waar geen wanneer bestaat, geen waarom. Heilig…

de nacht opent de deur van stilte onthult haar geheimen maanlicht fluistert betoverend de aarde luistert zachte golven dragen mijn ogen naar ongeboren licht van het morgenland…

onzichtbaar sluimer je door nog ongeboren dagen kleur je een nieuwe morgen in ondefinieerbare tinten die juist zo voelbaar zijn tot op grote hoogtes glimlachen zelfs zij die van jouw bestaan geen weet hebben…