Alle inzendingen over onopgemerkt

je zwarte hoed was handelswaar completeerde altijd jouw outfit in het openbaar een bekend verschijnen zelfs als glimp kon jij nooit onopgemerkt verdwijnen alleen al je ogen waren gekend de gouden handtas en je dito nagellak gaven stof aan een karakteristiek in hun kleine roddelcircuit maar wie al jaren op de set verkeerde genoot…

alles begint opnieuw zo ook de roos die sterft door het niet verstaan van dode ogen en hoe de maan papieren vogels oplaat langs touwen die de eenzaamheid in lege buiken knopen gebarsten zoals oude winterbomen zwart beslagen het wenken naar de afgrond de onopgemerkte pijn bloei dan, mijn roos en leg je in het helder licht…

Ik kijk je na onopgemerkt ……… en zacht huil en glimlach ik in de nacht.…

Er is geen poëzie meer in dit land van verzoute grond onder eeltige voeten Er zit geen schwung in de woorden, in tijden van sociale duisternis Het lijkt alsof de mens is weggelegd, alsof de bierkaai tegen een ziekte vecht Er is geen calamiteit onopgemerkt gebleven Er rust op dit land slechts het pruilen, het meesmuilen van…

wij gaan geen herinneringen begraven die nog nauwelijks werkelijkheid hebben gedragen ja warmte en liefde in het leven van nu zonder te beseffen dat je ook drijfnat wordt van regen zonder plu vitaal in het dansend nemen van kleine drempels die hun stempels niet onopgemerkt op ons achterlaten maar die in spanning en vernieuwing…

in de greep van het web dat onopgemerkt om hem heen was gegroeid of toch lagen patronen al langer vast zelfs alledaagse sleur was een onderdeel van zijn bestaan toch knaagde er een vurige passie die al langer onbeantwoord bleef het verstoppen in dozen waarvan deksels niet altijd even goed pasten bleven gevoelens hem telkens weer…

Bij voortdurend gebrek aan regen verdwijnt de volgende aanslag onopgemerkt in de bodemloze put van het verleden.…

Die tijd, die tijd komt nooit meer terug Dus geniet volop van al die zo bijzondere momenten tijdens het opgroeien van jouw kind Laat ze niet onopgemerkt voorbijgaan Probeer er echt bij stil te staan Die tijd komt nooit meer terug Pas later besef je, die tijd ging vliegensvlug Dus mis er niet teveel van, anders heb je later spijt Geniet dus volop…

die ene avond Bij het meer Constant volgden mijn ogen je Droevige blik En je haren bewogen toch Fris als een zomerwind Gelijk met je stappen Het was vreemd Ik voelde me leeg en Jij lachte naar die late wandelaar die het Koud had en naar huis wilde Langzaam stopte je aan de rand van het Meer en keek rond je Niemand, alleen mijn schaduw Onopgemerkt…

Maar ergens ver weg en onopgemerkt zit ik, ik denk aan je, zit met je in IK wil niet dat je opgeeft, ik wil niet dat je de moed verliest. Ik wil niet dat je.. sterft. Je moet blijven vechten, doe je het niet voor jezelf, doe het dan voor mij. En als je dat niet meer wilt, vecht dan voor een ander. Maar alsjeblieft.. VECHT!…

Vissen, ze zwemmen soms saai in het water..zoals de doornhaai soms kleurrijk en soms onopgemerkt zonder zwemles, halen ze adem met hun kieuwen Vissen, ze kauwen en kijken raar als ze slapen of ze zijn blind in het water ..ze slijten hun leven als gewervelde dieren zijn groter, trotser en interessanter als mieren Ze geloven niet in…

Nu is ze weg en dat blijft niet onopgemerkt.…

ik plukte kleine asters van je graf en wreef ze eindeloos tot aardebrokken voor plantentuinen volgend jaar, misschien wurgde ik met blote handen zelfs een tijger nam hem zijn bloed tot maan opnieuw het woud en ook de dalen vulde en uit elk lijk heimelijk de adem roofde ’k vermengde als met slagersvuist de ingrediënten in een zee van vuur…

Zilveren rivieren houden zich op de vlakte doch houden in het blauwe schijnsel onopgemerkt de wacht, zoeken in luchtledigheid naarstig naar bovenaardse kenmerken, lenen zich als doorwrochte aderen bij uitstek voor onderkoeld aansterken, gaan loom voorbij aan boodschappen dagzomend achtergelaten of verborgen dagdromend aan het oog onttrokken.…

Tussen een handvol dunne zonnescherven heeft zich de zomer moeizaam neergelegd om eenzaam en onopgemerkt te sterven. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit 'Verzamelde gedichten' (1996) van Hanny Michaelis (1922)…

Een fraai decolleté blijft niet onopgemerkt De bloesjes worden kort, zodat de jonge schonen Nu ook al zonder schroom hun naveltjes vertonen Hetgeen de sex-appeal aanmerkelijk versterkt.…

U kunt niet zomaar een museum in we houden hier zo van de Nederlandse deugdelijkheid streng toezicht maar wel een babbeltje en koffie op zijn tijd Niet zeuren lui Misschien heeft u geluk Breekt u nog onopgemerkt een ruitje stuk Of ramt u keurig door een pui van voren zonder dat wij daarvan ook maar een rinkeltje hebben kunnen horen Maar…

Niets te doen dan een spatie De katten spinnen het web van nog onontgonnen gebieden ze denken meer dan ik weten kan laten niets onopgemerkt vliegen. Niets te vragen dan een antwoord.…

Ik wil vallen onder hen die je kunt inwisselen tegen leeg tarief, de kleermaker die zijn eigen pakken meet, een tandarts die zijn kiezen trekt Ontdoe elke dag je geest van de verzamelingen die daar onopgemerkt als mieren binnen sluipen je kan ze geen ongelijk geven, zo zijn mieren nu eenmaal, vooral die er een hard hoofd in hebben maar met…

pijnlijke waarheid in de stilte van gesloten kamers klinkt fluisteren de gebrokenheid gezichten glimlachen voor de wereld ogen vertellen een ander verhaal de schaduw van huiselijk geweld werp donkere gloed over jong leven in elke kamer een verhaal van angst muren getuigen de onderdrukking achter vriendelijk ogende gevels speelt zich tragedie onopgemerkt…

ze bogen niet onopgemerkt de levenskrommen getooid met scherp gepiekte randextremen oude peuken braken essentiële levens in nagelaten uitdrukkend uit de as herrees slechts de kans op meer ongewenste loten voor en na liep alles door terwijl frivool betraande protestformules langzaam werden weggevreten door destijds lange tanden pijn…

Onopgemerkt regen dagen zich aaneen een blik op de kalender kondigde me jouw verjaardag aan herfstmeisje oktoberkind hartsvriendin slingers en guirlandes sieren vandaag de hemel al lijken wolken grauw ze hebben zilveren randjes Margaretha, Maccie weet je dat mijn dagen pas goed beginnen na elke morgen een berichtje van jou van penvriendin…

omdat hij groter is en toch, nu pas weet ik wat ik mis nooit, nooit heeft hij iets verteld nooit wat hem knelt wat in zijn hart zit wat hem bezighoudt vond mij te klein om dat te weten hij was de grote broer maar alleen omdat ik zijn problemen niet kende een grote broer met problemen is geen grote broer zo zag hij dat onopgemerkt…

Toch heel mijn hart is 't, dat hier rustloos slaat; - zo 't uurwerk, dat aldoor zijn gangen gaat, onopgemerkt als 't leven rustig vliet en 't helder oog in blauwe verten blikt, doch al te luide, in tijden van verdriet, op scherpe maat de slepende uren tikt.…

is te zwaar voor het papier haar taal gaat steeds trager of ze zwijgt of legt liever haar kinderen dingen in de mond alsof haar herinneringen stranden in de vijver van haar jeugd het echoot daar als druppels in het water voorbij de bestemming die het oeveren afkalft alsof het zich opmaakt op de geboorte in de nieuwe generatie onopgemerkt…

Toen de twee geliefden zich op een deken op het gras bij het kasteel neervlijden, hun kleren uittrokken en aan het vrijen sloegen, bleef dat dan ook niet onopgemerkt. -------------- Een paartje dat de tuin van WIndsor Castle had betreden Om in 't openbaar, ontbloot met zinderende lijven Voor 't oog van wie aanwezig was de…

Wij zijn slechts toeschouwers op de eerste rij van blinde stoelen, mijn plaats is achteraan onopgemerkt onder het gebrandmerkte raam. Waardoor de maan van zieners schijnt voor de dichtregels die ons raken, al dan niet op rijm, voor alles wat we denken of niet te zijn.…

Ik heb me stilletjes terug getrokken Naar een plek waar niemand is Niemand weet dat het bestaat Dit is mijn Niemandsland Ik heb mijn masker opgezet En ben langzaam weggegaan Zachtjes en onopgemerkt Niemand zag me gaan In mijn land is het rustig en rumoerig Ik voel de pijn en het gemis De chaos in mijn hoofd En de leegte in mijn hart…

Wanneer hij weg is is het donker, en koud, De sprankeling wordt een onopgemerkte flonker. Het licht dat hem zo bezighoud, Wordt opgeslokt door het kille woud. Als hij samen weer terug komt, Wordt hij door een ieder verwelkomd. De bomen wiegen in de wind, Als een klein spelend kind.…

Onopgemerkt om wat is geweest werd een en ander het gegeven: tijd geneest de dag is weer gewoon geworden. Dat is nu dankbaar als gevoel, om wat is geweest tijd geneest. Met dankbaar als gevoel en 't opstaan en doorleven het doel. Iets wat jij niet hebt vergeten, innerlijk steeds hebt geweten.…