126 resultaten.
tussen beeld en nabootsing
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 511 verbeelding
van het bezopen geheugen
in die kronkels beweeg ik mij
op zoek naar geschikte woorden
het is aan mij wanneer ik mij
aan een frase waag
als een onbevreesd roodborstje
dat tegen het raam tikt
zo tik ik mijn poëzie
in een nest van zinnen
van het brein tot in mijn tenen
triomfantelijk uitgekauwd
voedend in een dwaze voldoening
nu onverbiddelijk…
tussen beeld en nabootsing
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 282 verbeelding
van het bezopen geheugen
in die kronkels beweeg ik mij
op zoek naar geschikte woorden
het is aan mij wanneer ik mij
aan een frase waag
als een onbevreesd roodborstje
dat tegen het raam tikt
zo tik ik mijn poëzie
in een nest van zinnen
van het brein tot in mijn tenen
triomfantelijk uitgekauwd
voedend in een dwaze voldoening
nu onverbiddelijk…
Dronken
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 796 Een draaikolk
Trekt me onverbiddelijk omlaag
Draaiend en draaiend
Rond en rond
Weerstand bieden is zinloos
Zoet water in m’n mond
Sneller en sneller
Omlaag en omlaag
‘k Zie ’t oppervlak verdwijnen
En alles wordt snel vaag
Totdat ik, dronken en hulpeloos,
Maar eindeloos gelukkig verdrink
In de prachtige poelen van haar ogen…
Onomkeerbaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 112 randen
Schuin naar beneden
Een weg door de
Steenharde rotswand -
Ik weet dat ik
Die boor ben,
En gestaag verder
Naar beneden draai -
Als iets meer dan
De helft van de boor
In de rots verdwenen is
Besef ik dat ik terug wil,
Maar het point of no return
Ligt al ruimschoots achter me,
De boor draait zich nog dieper
In het onverbiddelijke…
Ontembaar
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 125 zij die dachten de golven te kunnen temmen
trokken gezamenlijk naar het strand
met hun windsurfboard onder hun arm
klaar om de strijd met Moeder natuur aan te gaan
in pakken gehesen, gingen ze vol adrenaline
de schuimkoppen tegemoet
golven bleken huizen hoog
het schuim te onverbiddelijk, en zo verloren
vijf jonge mannen de krachtmeting…
Onverbiddelijk hard; kinderarbeid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 71 Eén-
maal gebo-
ren
ontwa-
ren wij dus
merken wij
op dat
de we-
reld enorm
kleurrijk is
kleurenblind is
soms best
handig
maar tege-
lijkertijd
echt stomver-
velend
want deze
broek, past 'ie
nou bij
deze blouse...?
aangaande
kleur zeker niet
qua stijl wel
erg jammer
echt meedogenloos
waar barbaars
wreed en on-
verbiddelijk…
Een nacht die wacht.
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 34 vervreemden, als voor een
ieder de klinkers net iets
anders zijn geplaveid,
uitgeslepen, verloochend
voor een hoger doel, een
levensverwachting als de stelen
van snijbloemen waarvan
een stukje is weggesneden
zodat de levensduur langer
wordt, gezegend in onschuld
van het zonnelicht, in de
handpalm van de langste nacht,
die onverbiddelijk…
Tussen avondrood en morgengroen
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 449 de nacht wacht niet
kust slechts de randen
van het avondrood
om blozend aan
te vangen
langs die randen loop ik
de dag nog wat te rekken
tot onverbiddelijk het licht
tot schemering zal doven
kleuren verzoenen zich
met elkaar, rode klaprozen
verkleden zich in het zwart
en nestelen zich in het
grijsblauwe decor
ik zie de vergrijzing…
overleven (2)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 197 in een lange rij
schuifelen ze
langzaam naar
voren de moeder
ingeklemd tussen
haar dochters
daar staat hij
de engel
engel des doods
ze kijkt weg
weg van zijn
koude ogen
met zijn wijsvinger
bepaalt hij hun
onverbiddelijke lot
hij gebaart de
moeder naar
links te gaan
met zachte stem
zegt hij
je zult mama
snel weer…
eindeloos
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 341 in deze eindeloze vlakte
waar tekens door het luchtruim zweven
totdat zwaartekracht hen op de knieën dwingt
en ze samensmelten tot een ongenaakbaar fort
in deze vlakte zonder begin of einde
waar het laaiend wit onverbiddelijk op poorten beukt
totdat de storm uitgeput gaat liggen
en ik mijn oren niet langer verborgen houd
in deze eindeloze…
VERLATEN
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 116 alles zal je ooit verlaten
het voorjaar dat plaats maakt
voor de welkome zomer
die weer verwaait door
de onverbiddelijke herfstwind
zoveel verlaat en komt ooit
en soms nooit weer terug
vaders moeders
zusters en broeders
gaan hun eigen weg
maar wat je er ook van vind
het verlaten uit het nest
van je laatste kind
bezorgt je ook weer…
Besporyadok za probedu
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 53 Als de oorlog zich onverbiddelijk aandient
verdwijnt het recht en het begrip in een la
komt een vrij bestaan in gedrang
overheerst mateloze overlevingsdrang.
In een levenloze omgeving heerst
slechts dood en verderf
door toedoen van volgzaamheid
in een onzekere tijdelijke werkelijkheid.…
De dodenmars
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 550 naarmate de vrede
dichterbij kroop
nam de vrees toe
gedreven
zoveel mogelijk
uit te moorden
gehuld in lompen
totdat benen
het begaven
het waarom onbekend
marcheerden zij
gedwee
door angst gevangen
wonnen woorden
niet van kogels
onverbiddelijk
werden zij afgeknald
zonder reden
liep de rest
onophoudelijk
uren achtereen…
foute vraag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 244 de dood ging aarzelend akkoord
ik vroeg hem om
als metafoor te dienen
voor al het onvermijdelijke
je weet, zo sprak hij
er is ook voor jou een eindig
onverbiddelijk lot
dus droog nu maar je tranen
spaar ze ook niet voor verdriet
over ongewilde manco's in je leven
door 't onontkoombaar voorbeeld
in je jeugd of later nog
of door je onverbeterlijke…
Zoals De Klok Thuis ...
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 354 thuis tikt de klok
pa neemt nog maar
eens een slok van z’n thee
en samen kijken we
verder gezellig tv
kon dat ding maar
wat trager tikken
en de tijd even vergeten
net als wanneer ik buiten speel
of wil ik weer iets te veel
nee die klok laat me stikken
werkt mij weer tegen
wijst onverbiddelijk naar de negen
en moeder zegt met haar…
onverwacht bezoek
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 313 op onverwachte tijd en plaats onzichtbaar
voor het oog maar met een vaart nauwelijks
te benoemen, raast en snoeit hij schoonheid
plat, velt daarna oude bomen, vernielt
het huis, herinnering, bekleedt alles met
zijn lelijkheid om twijfel te voorkomen
knaagt rustig voort, rooft dan de kracht
knakt de wil: geen lieve moeder die hier
helpen…
Het Waterhoentje
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 230 haar zwaar verzorgde uiterlijk
zag ik dat ze dat nooit had kunnen
vergeten
Ze keek verbeten
naar beneden
en gooide
met veel kracht
grote stukken brood
Op het ijs
vastgevroren en wanhopig
zat een waterhoentje
Midden in een kring van brood
keek het angstig omhoog
naar weer een ander probleem
naar de nieuwe projectielen
die weer onverbiddelijk…
Hun houten ogen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 75 als bomen naar me kijken
ik hun houten ogen
niet meer kan ontwijken
word ik panisch bang
voel de takken komen
die eerst nog naar me
reiken maar me later
onverbiddelijk grijpen
in het raken van de bast
hoor ik het kraken
van hun knoesterige lach
waarin de sappen stromen
las de oudste jaarringen
in het diepgewortelde bestaan
door…
Gebruinde benen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 184 het prille van lente
schroomt de bleke huid
t shirts en de korte mouw
lijken haalbaar voor de vrouw
maar de spiegel rekent
onverbiddelijk af met
witte top en korte rok
zonder gebruinde benen
kleur krijgt langzaam
weer de overhand
waar somber het straatbeeld
lang domineerde
de donkere massa breekt
in speels en licht bewegen
nog even…
Tijd
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 249 Soms is het net alsof ik iets heb gemist
de tijd is onverbiddelijk in haar voortgang
zijn herinneringen uit mijn geheugen gewist
totdat ik ze toevallig weer tegenkwam
jeetje, is dat al weer zo lang geleden?…
Vergane glorie.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 122 Verdwenen alle hartstocht, de jaren
gebonden aan onverbiddelijkheid,
terwijl menigeen daar onder lijdt.
De wolken grijs, grijzer en de mens
wijs, maar in wezen toch niets wijzer.
Terwijl een regenboog altijd blijft
bestaan zullen kennis en macht vergaan.…
Laudanum voor de kraakvis.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 218 Ik ben een kraakvis
en ben mijn kraakbeen kwijt,
is het mijn constitutie
of de onverbiddelijke tijd
die thans met scherpe tanden
het merg uit mijn botten bijt ?
Mijn liefste haalt haar schouders op,
zo schamper en beschonken,
houdt ze van losse eindjes en
haar werk dat steeds blijft lonken.…
Feodosia
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 365 Feodosia òù-1
Starend uit het raam
Zie mijn einder voorbij
Grijs de kleur vervaagd
Grijpt leed onverbiddelijk
Gruis gedoogd doet gelden
Gestaag voortgang lotende
Gebogen onder schraal
Ondergaan het zelde lot
Onmacht in deze vereent
De kreet uit duizend kelen
Ijl en nimmer gehoord
Weet onbehagen te verdelen
-------------------…
De zon in het glas
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 128 Onverbiddelijk schijnt ze,
onverstoorbaar laat ze zien,
dat een plekje overgeslagen is,
zag jij dat niet misschien?
Onzichtbaar, wanneer ze niet schijnt,
maar zichtbaar voor het oog,
als je het hoofd nou eens
zijwaarts bewoog?…
Openbaar kunstbezit
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 64 Die oordeelsvorming kan soms
onverbiddelijk zijn. Trapt vaak
op het hart van die mensen die
tot openbaarheid genoodzaakt;
niet langer kunnen beheren wat
ooit behoorde tot hun mijn en dijn.
Privacy wordt openbaar bij hen
die hadden wat anderen nog steeds
hebben.…
Vóór de sprong
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 49 Sinds die dag sta ik
oude doorgestreepte tijger
in een jong lichaam
in een ander licht
dat mij ontkleedt, onverbiddelijk
de veters van mijn zekerheden losmaakt
mijn gewoontes en dromen losknoopt
mijn ogen open kust
voor de schoonheid
van de afgrond
en met zachte hand
mijn onsterfelijkheid uittrekt
De afgrond is geen afgrond…
Het eilandje mens
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 94 zacht maar
onverbiddelijk
trok tijd de
middag uit elkaar
er vielen gaten
die door paniek
niet meer te
dichten waren
realiteiten uit
andere dimensies
gingen voorbij in
totale vervreemding
waar wij verbonden
stootten zij af met
ongehoorde kracht
in botte interventie
nog drong het
niet op maar
liet zich zien zonder
raakpunt…
REPETITIE
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.840 's nachts repeteren we de dans der doden
het is niet zwaar, er wordt geen stap gezet
je ligt alleen maar languit in je bed
zoals je later rust onder de zoden
je bedtijd is je eigen onheilsbode
er is gelegenheid voor een gebed
maar 't is een onverbiddelijke wet:
de dansvloer blijft voor rozenkrans verboden
de charleston, tango zijn haar antipoden…
De reiskameraad
gedicht
3.0 met 54 stemmen 20.795 Of ik zuidwaarts ga of zigzag,
onomkoopbaar, onverbiddelijk
richt zich de magneetnaald noordwaarts.
Eindelijk reizen wij weer samen,
twee die bij elkander horen,
twee die aan elkaar gewaagd zijn.
--------------------------------------
uit: 'De adelaarsvarens', 1988.…
Memento mori
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 175 zalige troost
Die wacht ons allen
Zijn naam is groot
Hij is de grote gelijkmaker
Je kan op hem vertrouwen
Aan hem toegeven
Laat hem zijn werk doen
Zie je bewegingsvrijheid ingeperkt
Meer en meer
Hij is je vriend
Een einde aan al je zorgen
Hij is de voorwaarde voor leven
Je kan hem tegenwerken
Maar dat zal, zoals alles, tijdelijk zijn
Onverbiddelijk…