Alle inzendingen over onvergankelijkheid

De levende letteren spreken waarin ik jouw naam met zachte hand geweven heb En in een moment van geloof trilt de geest der onvergankelijkheid oneindig ver Verdiept mijn lijden evenredig aan mijn begrip Op het pad van sensitief en eerlijk begraaf ik het verleden Want ik ben het heden Het levende bewijs waarin ik sta is in de baarmoeder…

gezicht, Want over hoe het er uitziet Kan alleen ik uitsluitsel geven, Want jij hebt het Niet zelf meegemaakt - Als je het dan toch Per se weten wil, Luister dan goed naar Wat ik je te zeggen heb: Rouw gaat hooguit aan De buitenkant wat roesten, Maar de binnenkant Blijkt een zwarte doos, Wordt niet ondermijnd, Is onvergankelijk…

Jeugd is onrustig zijn en een verdwaasd Hunkren naar onverganklijke beminden, En eenzaamheid is dan gemis en pijn. Dat is voorbij, zoals het leven haast. Maar in alleen zijn is nu rust te vinden, En dan: 't had zoveel erger kunnen zijn.…

gemeenschap Een kuddedier dat graast Van het kale dorre gras Slechts een enkeling verlaat de kudde En vindt in een kleine hoek in het weiland Een ongeschonden graspol die schittert in het zonlicht Degenen die verkiezen om in de menigte te blijven Krijgen niet de kans om een glimp op te vangen Van de graspollen onder hun poten Het onvergankelijke…

Liefde, onveranderlijk, onvergankelijk licht. Teder, zacht en warm Met jou zie ik dromen tegemoet. Waarom overkom je mij? Je beneemt me de adem. Jij bezielt mij. Geen weg loopt nog dood. Jij gebeurt aan mij. Levend water dat mij doet bruisen Teer en kwetsbaar maak je mij Geen storm die mij breekt.…

wordt weer mooi In jou laten aarde en natuur zich voorstellen Zij stromen samen in elke huidplooi van jouw eindeloos prikkelende lichaam Grenzen zijn jou onbekend Jij bent een alles zuiverend membraam dat met overweldigend talent voortdurend geboorte geeft aan bedwelmende fantasie In jouw natuur leeft de mens als in grootse poëzie Door jouw onvergankelijke…

zonder geluid maar met zachte strelingen expressie in mijn zuchten nee, ik had nooit honger mijn enige trek werd gevoed door de zinnen van een vrijgevige Griekse schone die mijn lakens deelde en daarna vernevelde om de volgende nacht weer verfrissend trouw mijn inkt te verversen tot het ontsluierde moment dat ze stilzwijgend vergat onvergankelijk…

gevoileerd met zachte strelingen expressie in mijn zuchten nee, ik had nooit honger mijn enige trek werd gevoed door de zinnen van een vrijgevige muzische schone die mijn lakens deelde en daarna vernevelde om de volgende nacht weer verfrissend trouw mijn inkt te verversen tot het ontnuchterende moment dat ze stilzwijgend vergat onvergankelijk…

schaduwen maar plots ontwaakt in volle glorie en schittert in de spiegel van mijn ogen Zo straalt het licht van jouw magie in mijn hart, mijn lief als de schoonheid van parels in blauwe diepten als het lied van de nachtegaal de zoetheid van een eeuwige kus als een gebaar van tederheid een vage glimlach een woord van troost als dat wat onvergankelijk…

Ergens diep van binnen ligt onaangetast de waarde van onvergankelijkheid. Mijn angst voor die vreemde wonden toen zij zei: ‘afscheid nemen is niet nodig, we doen het steeds’. Haar moed die ik vergaarde, toen ik zei: ‘tot ziens’.…

Alle elementen die we schikken in het Periodiek Systeem, de allereerste bacteriën en ook wij, mensen zijn scheppers van het heelal In tijd en ruimte veranderen we de energie en schrijven we mee aan de onvergankelijke feiten aan de randen van zwarte gaten Die informatie bestond al als de Schepper die er met een oerknal ruimte en tijd aan…

De wereld, zoals onze geest die kent ligt in de schoot van toekomst en verleden het onvergankelijke toegewend, dat zich voltrekt in haar verganklijkheden. Al wat zij voortbrengt heeft zich opgericht vanuit een aanvang, in zichzelf gevonden, en breidt zich uit en bloeit onder het licht, - en gaat dan in zichzelve weer te gronde.…

Denkend aan haar aan haar edele gebaar Het gebaar waarin alles bestaat Alles dat leven de moeite waard maakt Alle gevaar laakt Alle codes kraakt Alle onrecht wraakt Het geluk voor altijd bewaakt Dat is zij in haar onvergankelijke schoonheid die daarmee deze simpele sterveling bevrijdt Naar de onvindbaar geachte bron leidt van existentiële…

Langzaam loop jij op mij af, Knuffel van gemis, Doet twijfel verdwijnen, Argeloze aanraking, Brengt onvergankelijke gevoel met zich mee. Teder beroer jij mijn wang, Liefdevolle kus, Bezegelt de liefde, Hartstocht verhit mijn aderen, Als een onsterfelijk vuur.…

sterker drank Die keel niet schoon ontstoken door de klank Van psalmen uit de folianten van Johan de Heer Wat je verliet komt immer weer De gouden kroon die men je op de slapen drukt Drukt zwaar het is te hopen dat het je gelukt Er een versje licht als vederdons over te schrijven Zodat van al deze vergankelijke vergulde lof Er toch een onvergankelijk…

Het is op zon, maan en sterren in hun onvergankelijke baan, dat ik mijn vertrouwen stel; licht en bloem, zij komen, hiervan ben ik zeker, wel. En over dit vals en onguur sujet, hoewel zo smetteloos en wit, breek ik dan ook resoluut mijn staf: sneeuw met Pasen, ik wijs het af !…

geheim diep in de kern verborgen en verlies het niet aan de zondvloed op het nachtelijk uur die grilliger is dan het kronkelen van de rups Het is een geeuw der natuur die de waarheid in een zee van liefde dompelt dat schreeuwt en overrompelt en dan weer heelt Houd mijn vlam wakend in de geisers van de geest en smeed het onvergankelijke…

Ik verdwaal even in verloren woorden, in het labyrint van onvergankelijkheid ook al borrelen duizend beelden naar boven en vertalen wat onuitsprekelijk blijkt, kijk ik met halfgeloken ogen hoe je uit mijn wereld verdwijnt.…

In het dorre landschap van de geest waar hier en daar een bloem van onvergankelijkheid geurt raap ik de scherven van mijn hart in herinnering heerste de stilte hier en sprak met ongekende diepte elk woord was als een rijpe vrucht gevuld met de puurste nectar van liefde het landschap ademde regenbogen en nu met zijn nieuwe heersers…

De lenten gingen en de lenten komen; De wereld is een onverganklijk oord, Waaraan de harten, eenmaal opgenomen, Niet meer ontwijken dan door de éne poort. Waarom dan zich in dromen te vergeten? Laat het boek ongelezen. Wie, die 't deert? Er is maar één ding, dat wij zeker weten: Dat eens de lente ons nimmer wederkeert.…

getergde ziel klinkt door in mijn gezang De harde val kwam nadat ik er heb gestaan De zwarte pagina is gewoonweg om te slaan Woede lost op in het gepeupel en gedrang Wijn voelt zo zoet, maar de nasmaak wrang Elk stukje van mijn bestaan vergaat met het wiegen van het graan Het leed van de wereld vergeefs trachten te dragen Het stilstaan in een onvergankelijk…

In drop bij drop vloeit mijn rijk leven heen, ik wacht het stil, - zie naar het staag verbleken der kleuren mijner wereld, - zij geleken zó onverganklijk, - nog zó kort geleên.…

tweeduizend jaar ben je adembenemend jong je kinderlijf tachtig stamelende centimeters lang bij toverslag verdwenen Isis' krachten Ra stolde de zon Horus doofde het licht de mens stolde het vloeibare lichaam van de kleine jongen tot onvergankelijkheid de zachte hand van Anubis voerde het kind naar het dodenrijk de oever langs…

Wie zijn wij dat we kunnen horen hoe mensen juichen maar ook soms rouwen omdat geliefden er niet meer zijn maar elders leven en bestaan in onvergankelijk licht en vreugde?…

Er leven gestorven levenskunstenaars, die in hun onvergankelijke werken, uit de dood zijn opgestaan. Wij ontstaan uit leegte en uit stilte. Wij zijn wonderlijke mogelijkheden. Wij zijn toevallige toevalligheden, die bedoelingen zijn geworden. Wij zijn...zijn wij dat?…

Het dichtsel zelf, weet zelf niet wat kunst moet zijn, duiven voegen hun abstractie aan het woordbeeld toe, verguld en belicht de zon een plekje op het hoofd, schieten edelstenen de gedachten naar de dromen van onvergankelijkheid en een wereld, die enkel bestaat uit bloeiende nachten.…

Als donkere onverganklijkheden Van stilte, als werelden van rouw Tussen het uitgestrekte blauw Des hemels en het land beneden, Als onweerstaanbaren, die tot Het eeuwige zich intocht banen Vanuit het schamele aardse lot, Staan boven Java de vulkanen De regen ruist en ritselt om hun zijden, De schemer huist Om hun gestalten heen, Boven het…

En ben u voorgetreên*, En zal uw komst verbeiden*, Om zonder meer te scheiden t'Ontvangen zelf van God Het onverganklijk lot, En na een zalig sterven De zaligheid* te erven. ------------------------- *gesteen - gekreun *voorgetreên - voorgegaan *verbeiden - afwachten *zaligheid - eeuwig geluk…

Dit is de diepe troost die leven doet, in onvergank'lijkheid zullen wij bloeien, de beker in Uw hand zal overvloeien wanneer U ons als kind aan tafel groet, U deelt ons van Uw leven, in 't brood aan ons gegeven.…

Uit : Het Requiem van Julius Dreyfsandt zu Schlamm IN PACEM vaarwel mijn vrienden allen om mij heen geschaard ik voel nog steeds jullie warme liefde en neem het mee, alles wordt in mijn hart bewaard het zal de tocht naar het onvergankelijke bemoedigen alwaar de Schepper mij zeker zal verwachten en engelen vol van Geest en zo fijn besnaard…