168 resultaten.
Onvoorwaardelijk
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 139 Vroeger mijn kind
Klein was je toen
Voel je ergens nog mijn hart
Jouw huil klonk als hemelvuur
En mijn hersenen schroeiden
Nu een leven lang blussen
Want jij was mijn kind
Jouw lach bracht lach
Deed droefgeestig leven vergeten
Nooit iets verweten
Je was en bent onvergetelijk
Jij gaf.…
Heilzaam
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 191 het oostelijk licht toont
zich als een prelude
tekent vergulde sporen
in het verreikende dal
ik draag de verademing
als een begroetende droom
teer nog rusten bloemknoppen
op mijn uitgestoken hand
ik zou ze willen strooien
op een vruchtbare aarde
zodat ze kunnen bloeien tot
een onvergetelijke bloementijd
wat meer nog zou ik…
De stad verlaten
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 244 Zal de stad maar verlaten
omdat ik jouw ademhart voel
in al het onvergetelijke denken
o troosteloze nacht zonder doel
ik vertrek, maar heb geen antwoord
of zwanenzang voor onze vriendschap
niet iets als een duurzame oplossing
voor het duister dat je meedraagt
in het verlangen naar ontsnapping
misschien in het diepste van mijn voelen…
waar stilte fluistert
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 in de eeuwige galm van stilte
waar woorden verloren raken
vind ik ruimte om te luisteren
naar het onvergetelijke leven
voorbij de grens van het geluid
vormen gedachten de beelden
van de mensen en de emoties
die mij de dagen kleur geven
zo bront in mij de herinnering
een brug naar de eeuwigheid
die wat mij gisteren betekende
aan de…
muze
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 236 een onvergetelijke droom.
straks zal hij doodgaan.
voorzichtig de lucht in of
met vleugels op de grond.
ik denk aan bloemen.
hoe we zijn geboren. dat
het zo nooit is gebleven. de vlekken
en waar we leven.
ergens sterft een vlinder.
in iemand.
van het reizen moe.…
anadroom
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 115 aan de rand van het wuivende bos
tegen het kleurloos van schuivende wolken
een wegstervende trein, weet je nog dat
ieder van ons, hoewel onwetend, samen
het verschil der delen, ons beider geheel
onvergeetbaar in wat komen zou, gegrift
als ontmoeting van verlate tijdgeesten
grenzend aan de binnenkant van donkerte
geduldig onafwendbaar…
het wordt een drukke dag
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 651 nog vlug dit gedicht
te veel beelden spelen
in mijn hoofd, kleuren
en morgen kan ik dood zijn
momenten scharrel ik
tot herinneringen
mensen klamp ik vast op straat,
alles heb ik lief vandaag,
morgen kan ik dood zijn
ik wil onvergetelijk worden,
gemist worden
de korte nacht zal vol en blauw zijn,
morgen kan ik dood zijn
geen tijd voor…
Dank, mijn liefste!
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 519 Zoveel onvergetelijke momenten.
Prachtig vergaarde zomer en winter prenten.
Samen reizend over bergen en dalen
waarbij liefde constant mocht blijven stralen.
Twee harten, in elkaar..tot 1 verweven.
Liefste, ik dank je wel,
het is zoveel mooier met jou, in mijn leven.…
Memorium aan mijn zus, (+ 30-05-1993)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 58 Nog steeds
Hoor ik je woorden,
Fluisterend uit je mond.
Draag zorg voor mijn kinderen
Ze zijn nog zo jong.
BLIJF!!!
Schreeuwden mijn ogen.
Maar je ging
Naar ’t eeuwig licht.
Nu, is je leven uitgewist
als golven over 't strand.
Verstrooid als as,
verscholen in het gras
nog steeds ontmoet ik je gezicht,
bij iedere avond,
teder licht…
Keurende ogen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 123 Een onvergetelijke
ervaring die vanuit
de ogen zijn weg vindt
in daar waar warmte klopt
voor een ander mens.
Onuitwisbaar ogenblik voor
de zoekers zonder enige grens.…
afscheidssonate
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 2.805 nog even warmde de zon je koude
bleke gelaat
hielden we je vast tot de dood jou
kwam halen
en streelden onze tranen je stilaan
naar de overkant
zo verliet jij met ‘n zucht het lege
uitgewoonde lijf
stroomde je oude ziel naar ’t licht
terug
als een milde avondzon in ‘n weids
en onvergetelijk vergezicht…
Voor- en nageslacht
poëzie
3.0 met 26 stemmen 2.607 Voorgeslacht
Ruige borst en brede schouders,
Leeuwenhart en aadlaars oog:
Rijzig kroost van reuzenouders
Vorstlijk zaad, in adel hoog:
Onvergeetbaar voorgeslacht.…
De nacht ademt
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 306 De nacht ademt de stilte
eenzamer dan ooit
voel ik het verdriet
over jouw droeve dood
vol onvergetelijke woorden
nooit doof geworden
voor voortrazende tijd
zal ik je niet vergeten
in herinnering vervagen,
maar hier naast mij
op 't hoogpolig tapijt
liggen gewaagde zinnen
troosteloos, leeg
hopeloos te zijn
met een echo van stilte
die…
Voor- en nageslacht
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.596 Voorgeslacht:
Ruige borst en brede schouders,
Leeuwenhart en adlaars oog:
Rijzig kroost van reuzenouders
Vorstlijk zaad, in adel hoog:
Onvergeetbaar voorgeslacht.…
Als ik mocht........????
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.195 Als ik iets mocht gaan kopen
onbeperkt en lekker vrij
Dan zou ik het wel weten
en maakte iedereen blij
Ik zou op mijn gemak gaan shoppen
onbeperkt en erg graag
De wereld zou het weten
al is alles nu nog vaag
Ik zou me laten leiden
onbeperkt en vol begrip
Dat zou toch echt fantastisch zijn
en een onvergetelijke trip
Ik heb nog niets…
De spiegelzaal
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.119 O, prins, verwacht me weer
in deze spiegelzaal
van duizend dromen
een onvervuld
en onvergetelijk visioen
het steeds weer herhalen
in de spiegels van uw rijk.
---------------------------------------
Uit: Wachten...Waarom niet? 2006…
schoonheid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 198 langverwacht toch snel
verkleurt onze wereld
eens waren we zo pril
en loom in de lentezon
dartel in zachte regen
wij blozen in de tijd
als de roodgouden
lanen en plafonds
onder weidse luchten
in 'n feest'lijk najaar
jij zo mooi en onvergetelijk
met ‘t goud van jouw herfst
op je gezicht en in je hart
versierd door goede jaren…
Nacht
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.271 Die dag zou onvergetelijk zijn.
Die dag had mij lang toe gelacht.
De toekomst werd verleden tijd,
als jij en ik elkander smaakten,
vuur en vlam ons beiden raakten.
Dan werd mijn droom de werkelijkheid
Toen, als weerlicht, onverwacht,
een wolkendek, geen stergeflonker.
De lucht vol van zwaarmoedigheid.
Kwam toch de nacht.…
Onderhuids.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 874 Ik fluister terug in 't onvergetene,
doop me in een bad van licht..
En bemin in mijn eigen spiegelbeeld
de vormen van jouw gezicht..
En de muren zuchten om me heen,
de aarde bloost onder mijn voeten..
De dag omarmt me met jouw handen;
Ik ben omgeven door jouw liefde..…
Gail
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 995 Spreken tot mij in alle talen,
een zwiep met je staart
een likje aan mijn hand
scheppen een onvergetelijke band.
Alleen al door dat lieve kopje
zet ik mijn zorgen aan de kant.
De blik in je ogen
als ik je aai
getuigt van onvoorwaardelijke
liefde en trouw.
Gail, delightfull bear,
je verwarmt mijn hart en ziel
voor altijd.…
stervensbegeleiding
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 440 nu licht weer weifelend naar binnen stapt
lijkt het, of de tijd zijn urenloze sprei rond dagen wentelt
ik ga mee, vergeet de kaarsen, buig
mijn hoofd naar levenloze ogen; onvergetelijk
kruist mijn blik
haar handen, waar hemelsleutel
levens bloeit
die roze weldaad schijnt voorzichtig
door de waanzin van verlies
ik verkies
de eeuwige…
Je warme lach
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 124 altijd schemert
je warme lach als
zon en maan spelen
tussen verblekende sterren
aan het begin van de dag
jij die in kristal
van de ochtendrijp
de eerste stralen
ziet breken in kleuren
van onvergetelijke pracht
nog dromerig
uit de nacht
ontdooi jij de vorst
in een voorzichtig
verkennen van lente
vogels fluiten
uitbundig concert…
melkmeisje
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 370 johannes vermeer
zo levend verstild
tegen de lege muur
tedere gebaren
zorgend koesteren
licht omstraalt jou
alledaagse madonna
bezig met het leven
het daaglijks brood
je voorname eenvoud
maakt je onvergetelijk
straks komt het kind
met vragende blik
je zult het voeden
liefdevol omhelzen
met zachte handen
die altijd zullen zorgen…
Onbeschrijflijk wit
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 388 met liefde toevertrouwde aan
mijn maagdelijk witte servet
nee, ik had nooit honger
mijn enige trek werd gevoed
door de zinnen van een
vrijgevige muzische schone
die mijn lakens deelde
en daarna vernevelde
om de volgende nacht
weer verfrissend trouw
mijn inkt te verversen
tot het onbeschrijflijke moment
dat ze stilzwijgend vergat
onvergetelijk…
uiteindelijke werkelijkheid
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.117 ken geen zorgen
wanneer zonlicht sterft
in melancholie van uren
die de ziel raakt
schemerende nacht
je omweeft met getover
wij zijn één
door ’t zachte licht van maan
schaduwwerpend over ons verlangen
warmend, minnekozend
’t onvergetelijke ligt al in de lucht
in ‘t ademen van gedachtes
aan zoete geur van liefde
tedere omarmende schaduwen…
l'amour
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 398 l'amour van gisteren
zorgt vandaag voor kleur
Warm en zo passioneel
onvergetelijke zoete geur
De explosie van gisteren
is de energie voor vandaag
Het een zijn met jouw lichaam
is het antwoord niet de vraag
Alle strelingen van gisteren
tintelen nog na door mijn lijf
Gevoelens zo lekker warm
en ik in pure extase blijf
l'amour voor jou…
IJSSELMEER
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 149 Hoog en droog
op houten jukken
ligt aan de voet
van d'oude zeedijk
Markerwaard -
in vergeten drift -
Ijsselmeer , onbegrensde onderstroom
van Midslander schippers
hun onvergeten droom
van brekende zeeën
vliegend schuim
de mast teneêr
nog brandt het licht
in roekeloos weer
geen teken van leven
in kolkende golven
nu later lig jij daar…
Waterdicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 278 Zomerkoelte doorklieft, doorregen
van een toekomstig onvergeten.
Golven in eindeloze stromen
die van geen wijken weten.
Samen knijpen ogen broederlijk
de gemarmerde leden strak en stijf.
Het is de stormvloed die zich bevrijd
uit het kwetsbaar verkrampte lijf.
Met een kreet van verlossing
dooft het vuur van het gevecht.…
Onvergetelijk vergeet-mij-nietje
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 275 Niet aflatende aantrekkingskracht
van bloemen met het helderste blauw
welhaast een hypnotiserende macht
als ik jou tussen het groen aanschouw
Of jij nu staat op weidegronden,
op akkers of langs de rand van een weg
langdurig houd je mijn blik gebonden
word je in mijn geheugen vastgelegd
Is het toeval dat jij die mij steevast behaagt
de naam…
Horizon
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 412 Daar ginder wenkt de horizon
zij klapt in gouden handen
het heimwee naar die einder
is onvergetelijk en groots
maar 'k ben gebonden met
onzichtbare banden.
Ze roept me elke dag
en stille stemmen in de nacht
roepen mij dwingend en duister
ik luister niet, naar hen
en wil die stem niet horen
ik hou niet van gefluister...…