Alle inzendingen over onvolmaakte wereld

. ik leef in de baarmoeder van de zachte dood adem het sterven in onderweg naar haar maar al verwacht zij de zwarte madonna mij in haar vruchtbare schoot en ben ik aldoor op zoek naar mijn zoetste min het levend gemis blijft de baar verborgen in hoop geeft het leegte zin .…

volmaaktheid bestaat niet en laten we daar maar blij om zijn blij met elk deukje of schrammetje een ieder z'n eigen schadegevalletje met het litteken als herinnering aan een pijntje van gisteren we lopen uiteindelijk allemaal wel iets op een scheur breuk wond of wellicht een gebroken hart maar het geneest na verloop van tijd en je…

Ik zit met jou in een magische rit waar alles vanzelfsprekend mag zijn alles van mij, houd van alles van jou je bent mijn afleiding in ritme en blues wereldse stemmingen hebben een lager pit.…

Op de bühne voel ik mij thuis daar speel ik een rol en iedereen applaudisseert dien mijn tegenspeler van repliek laat hem droevig of blij en buig netjes voor het publiek daar voel ik mij geëerd alleen omdat ik de tekst volgens verwachting heb geleerd daarbuiten ben ik naakt kwetsbaar onvolmaakt ik ken de regels niet en niemand…

Duw mij maar Vel rimpelend van spanning Onze toekomst voorspellend Vol onvolmaakte verborgenheden Die we niet kunnen ringen Vast geklampt Ingegroeid door standvastigheid Illusies voorbij Vergeten door de jaren Veel handdrukken gekend Oprechte en geen echte Rimpels zijn je gaan omringen Slechts met één emotie Die van het eerste…

uit mijn verbeelding als dagen zich zonder ver zicht vullen ontken dan de leegte van mijn bestaan gedachten willen slechts dromen omhullen mijn handen aaien bloemen van nabij zal ze raken noch storen in hun pracht ze bloeien hun onbesproken gedrag zij aan zij vertellen van schoonheid in stilte van volkomenheid die het onvolmaakte…

De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Een wooncomplex, een klachtenregen Verschuiving naar miniatuur Problemen met een nieuw bestuur Met samenwerking, nieuwe wegen De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Waar is die ooit zo goede buur? Het is hem naar het hoofd gestegen Veranderingen staan…

Het zicht door half gesloten ogen Vaag maar vol verdraagzaamheid Zacht en vredig ingetogen Onzichtbaar in aanwezigheid Kleuren als een silhouet Op mijn netvlies vormgegeven Geborgen in een amulet Meer in't zicht dan toegegeven Wie het ziet zal minder dromen Puur en echt maar onvolmaakt Zachtjes laat ik tranen stromen De traan…

Soms lijkt het dagelijks leven op een onvolmaakte symfonie. Zo’n muzikaal mismaakte - asociale - compositie. Partituren met afgunst, oorlogen, vrede en ruzie. Teksten die elkander zelfs niet kunnen verdragen. Zo’n valse gedwongen liefde die we ooit met elkaar begrootten.…

die mooie dagen van weleer ze zijn voorbij komen niet weer de mooie dagen van voorheen ze bleven achter in een zweem van onvolmaakt geluk...…

Maanden verstreken Doch verwonden ze nog steeds De scherven van weleer Bloed dat vloeit Met een dunner wordende Structuur van het vergeten Een gekrompen hart Droogt langzaam uit in de Verzengende kilte van het niets En ik......struin Loop, vecht, ren, struikel Over mijn misvormde gedachten In mijn oren hoofd Een onvolmaakte symfonie…

Er is dat lijf, dat mankementen heeft, en ook een lot, dat keihard met jou speelt, dat ronduit kwelt en aftast wat jij veelt … Maar hoe dan ook, wie is daarbij gebaat, een mens die schuilt om hoe het hem vergaat, die wanhoop voelt van onvolmaakt te zijn, alleen wil zijn en tegen water praat … Toe, laat toch zien, geef uiting aan de pijn!…

Voor de tweede keer in zijn leven raakte het onvolmaakte in een spiraal van streven Ooit greep hij zich vast aan de filosofie van de tijd Zijn wens bleek een contrast De eerste keer was fataal een poging tot permissie een toekomstideaal De tweede keer was een onthaal een dilemma zonder grenzen verdwenen moraal Nooit gaf zijn…

Weerstand tegen het onvolmaakte heden. Verzet tegen een onvoltooid verleden. Weerzin tegen wat nog komt. De lat die steeds maar hoger ligt. Doelen die verdwijnen in de mist. Wachten op verwachtingen. Onvoltooide dromen. Zie! Een duif vliegt door de straat. Luister! Wind suist door de hoge bomen, als muziek die dove oren streelt.…

beheerst althans zo leek het bewoog zich mijn leven het afgelopen jaar bagage onvolmaakt nog onaangeroerd stond al maanden klaar om de hoek wachtte de bedaarde boemel op een tweevoudig spoor het was tijd ik moest instappen maar voor ik het wist reed hij alweer door - maar nu… opnieuw waag ik de tocht druk mijn neus wat…

Een onvolmaakte witte lucht Met tijgerrode wolken. Kijk ik nu terug, zie met een zucht Dat ik jou niet kon tolken. Een landschap blauw met roze grond Gemiddeld maar toch zo verwond Door afkeur, sentiment, gebrek Geen dag meer vrij van ons gesprek. Als ik toen, met m’n stomme brein, De juiste woorden had gekozen.…

ik ben slag noch stoot, onvolmaakt vervuld - sinds die dag, in hoop te verrijzen, met een nieuw licht, vel of snoet. op muzische wolken was ik gaan drijven eeuwig écrire c'est mourir tot groet -…

beschrijf me deze belofte niet als zacht de zee oneindige golven wanneer dan ook geen enkel woord draagt de eeuwigheid, aan beide zijden alsof er wind zou waaien, heen en weer laat het zijn het voorjaar dat komt twee vogels onvolmaakt zichzelf in het vinden en almaar mooier beschrijf me niet maar laat ons het strand als…

Zijn draaglast werd te groot en de wereld was nog steeds hetzelfde, zijn schrijven was dus werkelijk een vlucht en niet de metamorfose die hij wenste. Mensen bleven mensen, onvolmaakt, prozaïsch en dodelijk.…

Ja, verleid mij maar naar "het vervlochten leven" waarin ik, in mijn onvolmaaktheid en de "ik ben", de gedachte aanraak als een zeepbel, die uiteenspat verdwijnt en verdampt en de wereld, gewoon bevrijd van elke illusie, in haar (h-)erkenning van het NU mag zijn !…

Die kreupele eend is mijn goeroe, want hij doet mij beseffen, dat onvolmaaktheid levenslustig en waarachtig tekeer kan gaan, dat zogenaamd abnormalen en onschuldig gehandicapten even veel waard zijn dan de gave en dominante eenden, die zich onterecht beter wanen, ook al ogen ze onberispelijker en gaat het hen schijnbaar meer voor de wind…

Genieten van wat je wél hebt Een lieve vrouw die voor je zorgt en je dochtertje die hard groeit Een dak boven je hoofd en een fijne baan Wat ik wil is goed voor jou zijn Ook al heb ik mijn gebreken en onvolmaaktheden Ik wil voor je zorgen en sterk voor je zijn Je de ruimte geven wanneer je dat nodig hebt Wat ik wil is jou een warm thuis geven…

Mijn vaderland ik mis u als ik u verlaat, maar ik haat u als ik me niet vergis, mijn vaderland met harde hand houdt gij mij vast zijt gij ballast zandzak bij mijn luchtballon moet ik me traag van u ontdoen om op te kunnen stijgen tot u, mijn onvolmaakte god, met duizend talen door uw strot duizend genen door uw aders bastaardkind…

Ik kan de wereld wel aan maar de wereld mij niet!…

U weet, de mens is verre van perfect Bij elke job maakt hij wel kleine fouten Veel missers nopen hem om op te zouten Dat heeft helaas reeds menigeen ontdekt Het stelt me zó gerust dat hier twee heren Mijn versjes snel en gretig corrigeren!…

Het landschap met verscheidene en verschillende elementen verenigd wekt mijn lichaam meer op dan de blik uit eender welke mensenogen Je uit onvolmaakt op deze wereld terwijl handen geur van ieder seizoen bewaren.…

Ik ken je onvolmaaktheden en jij kent ook de mijne We accepteren eigenaardigheden zowel de grote als de kleine Voelen ons verbonden met elkaar slechts te scheiden door de dood Nooit was mijn liefde voor iemand zo compleet en ook zo groot Ik hoop dat het zo mag blijven geniet intens van jou mijn lief Wil alles met je delen voortaan lief…

ik kan de vroegte wel begrijpen, de bruid in trouw en korte verhalen met onbedekt en zelfde gezicht de mond zo rijk, geheel luchtledig de houdbaarheid of ochtendhanden het tijdelijke in prachtig licht maar ik weet van stilte, het lijdzaam staren het gedoofde vuur in gesloten nachten onvolmaakt en ooit geleden dus ik liet hem gaan…

De tijdelijkheid van het gerijpte gras, bloot te staan aan ondeelbare gedachten, levend wit wat eerder groen blozend was, de plaggen zijn nog vers en onvolmaakt, als de doden zijn geborgen, voor ons zelf te zorgen in een niet volmaakte dag.…

wij slenterden door een verloren dag Calais teleurstellend opengesteld het had iets bijzonders is er verteld de havenmond was evenzo van slag vooraf over doorgetrapte paden dwars door het groen en gele koolzaadland waar de zee zwaaide met blauw vaste hand zo volmaakt dat er niets bleef te raden bleek dan toch nog een onvolmaakte dag met…