83 resultaten.
Blootshoofds prijkt ze daar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 60 Blootshoofds prijkt ze daar als een prachtig bloemgebaar,
voor het eerst vertrouwend op het onzegbare van de wind
meedeinend in wat die er op dat moment van vindt.
Onwezenlijk maar behoeftig zoals iedereen op deze dagen
die aan oorlog herinneren en om de ultieme vrede vragen.…
waar dingen anderen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 74 tollend de gedachten
herhalen van uur tot uur
zich de herinneringen
naast de zorgen ook
in moeilijke tijden
als je vast wilt houden
wat jou innig lief is
is het lastig slapen
hopeloos is het denken
als het weten onontkoombaar
stil onzegbaar dat fluistert
wat jij niet horen wilt
geïnspireerd door de liefde
waarin jij je wortels…
vanuit de diepten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 124 hoe kan een mens zwijgen
als hij schrijven moet
over alle nachten waarin
jouw ogen naar onzegbare
letterloze plekken van het
verleden reizen over hoe
de oorlog steeds dichterbij
sluipt over oud stil en
roerloos verdriet hoe
kan een mens zwijgen
als hij vanuit de
diepten stamelend
schreeuwen moet
in uitgebeende taal
schrijven…
spijt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 166 is ’t het onzegbare van die haren
na een lange wandeling over straat
toen je door de regen had gewaad
en de wind maar woei zonder bedaren? -
is ’t het sierlijke van je gebaren?
de grote schoonheid van je gelaat?
terloops met zachte stem gegeven raad?
het uit het raam weemoedig staren?…
het lam
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 93 in de kast staan boeken om
woorden te voegen bij de daad
ik las een gedicht en hoorde
daarin het onzegbare spreken
we schrijven over de drie-eenheid
van cortex, vlees en zaad
was de tijd al rijp om stukjes
waarheid van het gelijk los te weken?…
Op hoop van Beter
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 151 Het is beter dat het onzegbare zwijgt
het is beter dat de mens niet alles begrijpt
het is beter dat een vrucht langzaam rijpt
Het is beter dat je rustig blijft
het is beter dat je niet naar een ander wijst
het is beter dat je naar je eigen boezem grijpt
Het is beter dat je voor een ander geen kuil graaft
het is beter als de ander jou geen stuipen…
ontsnapt leven
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 284 in de schuur
onderbreken trage seconden
de slaperige stilte
een dorre knak
de zwaluw zoekt de hemel
een stoel klettert
op de stenen vloer
buiten kraait de haan
hij hield van ze
misschien meer
dan het hart dragen kon
hij torste zijn geheim
die logge loden last
het onzegbare ontsnapte
slechts een keer aan zijn lippen
het geheim…
Gedichtendag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 129 de armen gekruisd
wolken rook uitstoten
zeven oude bomen
niets vermoedend
van de kap
in stille overmoed
nog met kale armen
naar de hemel reikend
de diepe plof
van onze wijnfles
op de de bodem
van de glasbak
de laatste kerstkoekjes
tegen dumpprijzen
het gekreukte meisje
met twee blikjes
huismerk bier
en een vale giropas
het onzegbaar…
Tattoo
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 262 knoeierige bomen hangt,
verloren liefdes alsof het niets is wissend
en die met heel die beeldenstormneurose
zelden getuigt van authenticiteit,
maar bepleit dat vooral gedeeld moet worden met de meute
omdat de wet nu eenmaal dwingend voorschrijft:
`Ik zie er net zo uit als jij,
omdat wij vinden dat dat zo moet zijn
en samen hebben we het onzegbaar…
nabijheid
gedicht
4.0 met 7 stemmen 6.392 Ga nu maar, onzegbaar kind,
ploeg akkers en lijd honger
laat je bijten door de noorderwind
maar schop de jakhals van je vege lijf.
Ga nu en word verteerd, er is geen weg terug.…
Die ene vriend
hartenkreet
2.0 met 20 stemmen 6.438 Waar men u deze dagen meed
zal de ware vriend niet van u wijken
en, u behoedend voor bezwijken
aan 't onzegbaar grote leed
uw toegewijde steun zal blijken,
elke zware dag voor u gereed.…
Londen, 7 juli 2005
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 691 verpakt in ferme woorden
Maar gaandeweg vindt hij de juiste toon
De media die zijn massaal gekomen
Emotie klinkt door elke microfoon…
Hij heeft zich na de eerste schok hervonden
Het komt nu aan op visie en beleid
En morgen rijdt de metro weer door Londen
Want “doorgaan” is een wapen in de strijd…
De stad treurt om haar doden en gewonden
Onzegbaar…
overschotten
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 302 Het is er teveel aan, soms
het onzegbare
(met klompen aan de vingers)
hoe de jonge veulens
alles liggen op te hopen
in het verslijten op heuvels van morgen
en hoe ik daar mijn tanden op gebroken heb
ergens hier waart het in alledaagse gestaltes
het herkennen in de vlakte van de poëzie
hoe het trekt aan het panorama
(het zich tot vleugels…
In gedachten bij Nieuw Beijerland
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 Deze zaterdag speelde met de schaduw
Niemand verlangde naar tranen
Het onzegbare werd werkelijkheid
In een hele korte seconden aan tijd.
Tijd wrikte graszoden uit de grond
Sloot van ontzetting menig mond
Geschokt van ongeloof van het leven
Hebben secondes vele doden en slachtoffers gegeven.…
Gedragen door de wind
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 verbindt
komt kinderen, komt, en luister
naar 't geluid van vogels
de raaf - de mus - de merel -
hoe verschillend
dat zij zingen
't hart hoe
droef en eenzaam ook
in huizen waar 't wenen
lachen schijnt maar plotseling
ontweken door 't vuur
en vlammend suizen
van de wind waarin 't kind
gedragen door de wind
is vrij onzegbaar…
De volgzame mens
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 256 ken ik nog de weg naar huis
als mijn denken zich verschuilt
achter een vertraagde dauw
heb jij ooit gekropen door een buis
waar voortgang je gevoel bevuilt
en het einde vol besneeuwd lijkt met rouw
het was een droom, ooit
een wonder boven wonder
maar naarmate de tijd vervliet
gaat het onzegbare ten onder;
allengs van genadevolle fleur…
mijn hartenkind
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 2.471 er werd mij in één der kamers van mijn hart
op een vergeten dag of uur
een zachtaardig kind gebaard
daar gooide het zijn anker uit
en sloot de ingang af
met elf stoere sloten
wij wisten niets van een grimmig lot
dat het plots zijn lijftijd zou ontnemen
noch van onzegbaar verdriet
dat condenseert in alle kamers
op gezette tijden klop…
De laan in, uit westlijke wolkensluis
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.400 Voort vlieg ’k, in vreemd verlangen
naar iets — onzegbaar, tijdloos: liefde-en-dood.…
Mijn liefste, ik heb je lief
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 680 Mijn liefste,
Wat ben je dichtbij en zo onzegbaar ver weg.
Het gemis doet pijn,
maar de leegte zou oneindig veel groter zijn zonder jouw beeld.
Ik staar de nacht in terwijl de wind mijn gezicht beroerd.
De herinnering tovert een lach op mijn mond
Bitter en zoet tegelijk.
Mijn liefste, ik heb je lief.…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 77 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.…
Heilsoldaat
gedicht
3.0 met 16 stemmen 3.061 Het was een straat als alle andere straten
Ik zag een heilsoldaat, hoe hij
Haast jubelend zong, of hij 't nooit meer zou laten,
hij keek omhoog en leek onzegbaar blij.…
hier sta ik dan
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 303 stel ik
met jou
waarom moeten mensen dood
waarom - waarom nu
waarom deze mens
vragen
duizend-en-een
keer op keer
het antwoord
weet ik
zal niet komen
nooit
hier sta ik dan
zonder antwoord
zoals jij hier staat
in de donkerste dagen
aan het mens-zijn verbonden
en sluit verslagen aan
in de stilte
van het onbeschrijfelijke
het onzegbare…
waar liefde partner is
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 287 kwesties redenerend
de hoofden en de harten
lijnrecht kunnen botsen
tegen en ook met elkaar
dankbaar is de liefde
die zich tevreden weet
met de schatten van elkaar
die in gedeelde zoektocht
zich vinden lieten en laten
hartelijk horend is de liefde
als er geen woorden zijn
voor wat de een de ander
fluisterend vertellen wil
zelfs als het onzegbaar…