Alle inzendingen over opgekropt

Zij sprak de opgekropte verlangens en nuttigt onze wensen dolend in de lucht.…

zwijgen opgekropte emoties geuite zelfkritiek eenzame uren héél even ... melancholiek verdrietige situaties onverwachte tegenslag weer moeten vermannen héél even ... zelfbeklag verzachtende woorden een verdwijnende pijn favoriete muziek en dan weer ... gelukkig zijn…

Ik zie de wanhoop Zie de woede Alles binnen opgekropt Onder je blonde krullen Achter je eeuwige lach Vroeger lag ik bij jou In je armen, broer Als ik huilde troostte jij me Omdat ik nooit iets zeggen kon En jij al het verdriet Wel aankon Nu ben jij eens aan de beurt Ik ben het meisje zonder stem En voor mijn voeten ligt De jongen die…

zag je uitgestoken hand nam hem in afhankelijkheid met een sterke warme greep haalde jij me binnen je schouder vond ik reeds liet me gaan de opgekropte vloed van jaren kwam ín stromen aan de zwarte nagels zag ik later pas toen jij me hulpeloos gebonden had geen uitzicht gaf op een zelfstandig leven ik ben in je val getrapt…

Het water, in 't metaal bevroren, Splijt wel het zwaarst kanon vaneen, Waar 't vloeien kon, is niets geleên: Zo breekt hem, die zijn leed wou smoren, Het hart door opgekropt geween.…

met zijn hakken in het zand verankerd denkt hij boven haar uit te toornen gewapend met zijn dekmantel waant hij zich onfeilbaar zij zet de dans in, hij pareert en kotst opgekropte woede over haar heen spiegelt feilloos zijn eigen gedrag in de hoop haar te kunnen raken gewapend met liefde ontwaart zij hem als gevangen in zijn eigen pijn…

Het water, in 't metaal bevroren, Splijt wel het zwaarst kanon vaneen, Waar 't vloeien kon, is niets geleên: Zo breekt hem, die zijn leed wou smoren, Het hart door opgekropt geween. 1879…

Een hart dat klopt ritmisch en soms hard een hart dat klopt ingespannen, opgekropt en soms bonkt het tot in het bot maar dan opeens is het weer stil in mij.…

Het zijn gevoelens door elkaar, die ik heb opgekropt.. Dus wat ze zien is maar een beeld, ver weg van de werkelijkheid.. Wat ze zien is slechts het kleinste deel, van wat er binnen speelt.. De chaos zal er altijd zijn, en groeit, zolang ook ik mezelf niet ken.. Misschien valt alles op z,n plaats, als ik weet wie ik ben..…

de menigte schreeuwde zijn onzichtbare pijn balden de vuisten sloegen met knuisten vol irrationeel venijn zij trotseerde met opgeheven armen en brandende blik de opgekropte ego’s van heethoofdige iks zacht klonk het eerste geklap als applaus voor de breekbare stilte met een ontspannen lach in het aanzwellend geluid luchtten velen…

lang heeft het blad zich groen voorgedaan vasthoudend aan de primitieve ijkpunten van de ooit gewaardeerde woordenstam en nu oorspronkelijke kleuren nog even mogen warmen voordat ze zich losmaken van hun vertakking komt opgekropte gramschap ineens tot volle uitbarsting verrot is het blad dat langs de stam naar beneden scheldt uitgedragen…

hoe dwaas is de gek die schildert in mij een duinland van dromen waar opgekropte huid zich rekt op onwezenlijke muren om met beheerste penseelstreken het ongedurige te verwoorden wie zal beweren dat de worsteling op mijn gelaat niet op de lippen zal gaan liggen van hen die met een weifelende borst de vlinders doden in het stille gebied…

Opgekropte modder spuit uit mijn lijf ik moet hier weg, ik moet ontvluchten ras mijn vege lichaam luchten anders wordt ik koud en stijf Ring na ring etend ploeg ik nieuwe gangen steeds dichter naar het oppervlak ik voel het fibrerende tikketak van de neerslag die me wil bevangen Kronkelend verlaat ik het aardse rijk slingerend denk ik…

Hij uit het niet, maar 't ligt op de loer, angst, opgekropte woede, spanning die hem wakker houdt en constant op zijn hoede. Hij voelt zich schuldig, schaamt zich zo, vindt niet de woorden dat te zeggen, hij denkt dat hij tekortgeschoten is, maar hoe dat uit te leggen.…

niet kruisen zelfs het puntje van je neus bleef uithuizig je mond sprak een speech met stilte strak geregisseerd door wat zoal was gepasseerd in een vloed van onbenul zelden weerspraken onze woorden elkaar in gesprek maar nu was gezegd wat verzwegen was met exegese van emoties belicht de deksel van de put gelicht vol opgekropte…

Mijn hart huilt een droevige melodie een melodie van bang-zijn Mijn opgekropte angsten en allergrootste hartenpijn Ik schreeuw het uit naar God almachtig ik roep heel hard, mat luide stem, want 'k ben nu alleen in huis, en al mijn wanhoop stuur ik Hem Oh, God, spaar toch mijn lieve moeder ze ligt in't ziekenhuis en heeft het zelf denk…

op een plaatsje waar jij nooit achter zou komen daar zit ik Ergens op een plaatsje waar ik heel veel denk daar zit ik Ergens op een plaatsje waar mijn gevoelens opgekropt zitten daar zit ik Ergens op een plaatsje in m'n hart daar zit jij Zit ik bij jou maar ergens op een plaatsje?…

krijgt samenhang ten langen leste in het zicht de overhand als goudgerande cumuli waar het late licht op brandt wordt het oude zeer vergeten van opgekropte vrijheidsdrift waaruit bitse schichten schoten toorn gericht gehoor bestookte geselend met woedevlagen plots gebraakte donderslagen klarend is de wolkenlucht vergeven van doorbroken…

Jij koos ervoor de rug te ontbloten te laten zien hoe de werklijkheid onder beklede huid kon zijn De vingers tastten naar stijfheid opgekropte emoties in vlees verpakt hoe zij je los zouden maken Weer ruimte in de lichaamscellen te lang volgepropt met narigheid met weinig gelukkig kunnen zijn Zo leerde ik van jou en jij ontdekte dat…

Dat slapen, dat lukt me nu zeker niet Opgekropt door het vele verdriet. Boeken over positief denken verslond ik Een nacht gepieker, dat kan er nog bij. Ik zoek troost bij mijn 3 vaders God, mijn papa en zijn papa. Tranen stromen over mijn wangen Maar... wat ben ik rijk ! Politiemensen, hartelijke dank!…

bestaan Daar flitsen denkbeelden van mij Mijn geest voorbij En word ik weer gelukkig met de Tijd en met de wereld om mij heen Daar wordt mijn hart weer teder En merk ik dat ik weer eens ween Om al die lang vervlogen tijden Dat ik mij nog verzette tegen alles om mij heen En grenzen overschreed Nu kan ik mij bevrijden Van al mijn opgekropte…

Ik zou het dan uit willen schreeuwen al mijn opgekropt verdriet maar ik weet U aan mijn zijde en dan doe ik het maar niet. Dan vertel ik U mijn zorgen en vraag ik in een stil gebed U om vergeving van mijn denken omdat ik alles in een kwaad daglicht heb gezet.…

verpozing van tijd en ongeduldig wachten in de kleedkamer van de dood in de geurloze tussentijd schrijf ik je nieuwe verhalen sinds jouw laatste onbedorven brief gingen er boekdelen verloren zoveel tijd is er verstreken met jouw leugens en bedrog ik moest mijn laatste bezit verkopen heb zelfs geen kleren voor mijn lijf alle letters heb ik opgekropt…

ik droom terwijl mijn handen werken we gingen buiten alle perken lachten om de kerkklok en alles wat de klepel aan geluid had opgekropt er is geen tijd slagen zeggen nooit wat ze bedoelen een koster is er niet de torenhaan draait naamloos steeds zijn lied maar jij en ik kennen het bed dat liefde vrijt in passie zonder spijt als…

Larven opgekropt met huisarrest. Gevangen in hun nest, genesteld in hun vlees - mijden ze de lucht, missen ze alles maar komen ze niets te kort. ------------------------------------------------------------- Uit: 'De luwte van het late middaguur' (2002).…

Op onze huwelijksreis liet je mij alleen opgekropte blaren zal ik zelf wel doorprikken. Alle vlinders verlieten mij, alleen boosheid lieten ze achter. Nu ben ik bang voor de toekomst. Jij herpakt je leven. Er is tussen ons geestelijke afstand. Mijn gevoelens zet ik aan de kant.…

gelaten volg ik aan een korte lijn ik ben een oude hond onder de mensen een surrogaat voor nooit vervulde wensen van een bazin die ruikt naar terpentijn ze heeft haar vreemde nukken, ik herken ze aan de blikken als we 's avonds samen zijn de opgekropte woede, het chagrijn normale stilte wordt een heel intense ik slik haar buien al zo lang…

De klaagmuur voor z’n opgekropt verdriet. Daar wordt hij niet bestempeld als ‘melaats’ en zullen kou en scepsis hem niet deren. Hij lucht z’n hart: “m’n vrouw begrijpt me niet”.…

Lekvrij, opgekropt.…

Als omgekeerde longen asemen wortels de laatste opgekropte kou uit de grond. Sloten slikken het voedzaam slijkwater dat uit kwellen kwijlt in het weidse land.…