Alle inzendingen over optochten

De tijd, neergevlijd op een velours divan, aanziet nagenoeg achteloos een optocht van mensen vol als boeken. Met een geresigneerde handbeweging, laat hij de stoet des levens passeren, hautain wuivend, met gebogen pols. Zelfgenoegzaam ligt hij erbij, woordeloos manend tot voortgang, zonder fatsoen en zonder geheugen.…

Een middag met vader hij regisseert een toneelstuk in het patronaatsgebouw en ik dwaal ondertussen rond over de zolder, kamer na kamer muffe spullen van vroeger heiligen die ik niet ken van hout dat ik niet ken glad en glanzend geboend maar uit de gratie geraakt soms nog als voorspraak meegetroond in een optocht hier zijn ze echt hier…

Het was geweldig om koning te zijn maar ik heb niet de macht om het einde tegen te houden Ze kleden me helemaal uit en smeren me in met vet blazen met pijpjes stofgoud op mij, bedekken me met jarenlange afgunst Een optocht brengt mij weg naar de troon op het vlot het is een meedogenloos spel Schitterend in het licht van mijn vader…

De zomer is een optocht van geluiden en de vliegen raken niet op. Het raam heeft geen enkele functie. -------------------------------------- uit: 'Groter dan de feiten', 2007.…

jij hebt mij meegenomen naar het stilte carnaval dat ooit zal komen met zijn duizend en nog meer dromen vol warmte en plezier ingepakt staat het nu hier de thema’s zijn nog actueel de kleur en glans schitteren als nieuw en in een zacht resoneren voel je dat ze ieder hun eigen energie genereren in de optocht zullen ook gaten…

De zomer is een optocht van geluiden en de vliegen raken niet op. Het raam heeft geen enkele functie. ------------------------------------- uit: 'de kant van de zomer ', 2007.…

Ik liep vannacht - van een optocht los - geraakt, ineens onder een hoog en luchtig viaduct, jong, naast mij liep een grote vrij zware jonge man. De pijlers werden bomen en het beton werd losse grond.…

Jij loopt in deze optocht met me op - vrijheid, zeg je, is een hallucinatie die geluidloos maar ook hardop wordt gedroomd, altijd en overal, en het is deze vrijheid die de enige waarheid is.…

Ik liep vannacht - van een optocht los - geraakt - ineens onder een hoog en luchtig viaduct, jong, naast mij liep een grote vrij zware jonge man. De pijlers werden bomen en het beton werd losse grond.…

de nachten verstommen in neonrood een laatste duwbak in de zilveren vaart der naties wat flarden van overkantse muziek rimpels in de tijd blauwe vaandels in de optocht van hebberige dwazen misthorens blazen de aanval dijken angstvallig op deltahoogte slapen de eeuw uit een sleper ploegt de voren van een nieuwe tijd ze zeggen dat het…

elf lentes telde de blonde fee in de carnavals optocht vrolijk dansend over het schoolplein zoekend naar bevestiging van wat liefde heet, werd haar onschuld verdonkeremaant bleken dekens over 't hoofd geen veiligheid te garanderen wreed beroofd van ongeboren kinderdromen kleurt haar bemantelde glimlach onzichtbaar grijs, zichzelf…

Het kleurde alles wit onaantastbaar, z’n hopeloze strijd tegen elk kleurloos tijdsbederf met een zelfde spiegelbeeld maar altijd in het voorste gelid, bleekt het de barrières weg op kaarsrechte wegen te verdwijnen als stip aan een ongebroken horizon in nog niet ontdekte dromen en het pas gevonden opnieuw begon een voorgeschreven optocht…

Je zag met de x de spokig toov'rende i Meefladd'ren, als de zwevende exponent Neerstreek tot reeks, die naar 't oneind'ge rent In stormloop naar de kringperipherie: Omsmolt dan algebraïsche alchemie Tot tweelingen twee legers, en 't quotiënt, Vervloeid tot optocht van kentauren, ment De magiër Logarithme voort naar pi.…

Dan zou ze eindelijk echt vrij zijn zo treurig kijken als ze wou, in winkels voor haar beurt gaan, bij optochten vooraan staan, geen mooie kleren aan en elke avond zachtjes snikkend zou ze zeggen heus niet om mij maar om die last voor jou.…

Er klinkt seks in mijn naam - op school had ik vaak een kleur Ik schaamde voor het gegiechel Op feesten stond ik op de stille plekken en in de optocht liep ik op lange houten benen De wind wapperde, trok en scheurde mijn broekspijpen Er werd gejoeld en geroepen om meer, "Hallooo halloohoo waar sta je aan te denken", vroeg mijn vriend…

III In grandioos gracelijk evenwicht Zwenkt de aarde om 't eindpunt van haar winterbaan; En, blauwgroen-fosferende karavaan, Trekt voort de Golfstroom, naar de pool gericht; En de optocht van zijn golven zie ik gaan Diep onder vlaggen van koralig licht; 'K zie hoe, rechtlijn'ge zomerdag, hij ligt Op grensloos vlak van nachtlijke oceaan.…

Bont gezelschap, groot inloopfeest lampionnen, maskers en een optocht met een staart die groeide. Een draak van een verhaal. Toen de muziek ophield waren wij de enigen zonder stoel. We liepen naar buiten de nacht in om een & in de sneeuw te pissen. Ergens hoog links boven ons trokken ganzen luid gakkend over.…

De zon snijdt lichte vlakjes flinterdun tapijt voor het feest, een optocht van kardinalen en zegelbewaarders in hun statie. Riemen haken even in het water met geluiden die kort uitglijden, zo snel aan de haal gaan met een verleden. Ook wat nog komt is gelijkmatig op de heldere rimpeling in een lichte doezelig verzoend met eeuwig.…

De krokus haast zich naar de velden de narcis danst al op de wind het klokje wil zich gaarne melden en speenkruid gaat al door het lint De pinksterbloem is ook in aantocht daar glinstert al een boterbloem het fluitenkruid komt zo in optocht met de fanfare van bijgezoem Eerst nog wat madelievenkransjes wat paardebloem en gladiool de klein…

Ik ga mijn leven in orgieën door Van vol muziek en vreugden onuitspreeklijk, Daar 'k ál smart in losbándigheid verloor, Want dít lijf en mijn trots zijn onverbreeklijk; Wijl achter me aan een óp-zich-drommend koor, Heel 't schone lijf bewegend wild en weeklijk, Luid-feestende optocht, danst en ik dans voor - O, mijn los-voetigheid is…

Vier carnaval met dronken bek in optocht naast een andere “ gek “ De paashaas die een geintje flikt als kindlief weer een eitje tikt en pinkstervuur dat nauwelijks brandt nu hemelvaart op Mars belandt Valentijn die harten wint omdat vrouwlief bonbons verslindt Van Moederdag naar Vaderdag Weet men wel wie dat heeft bedacht?…

daar sta ik en geef mijn pa het gebroken klompje onschuldig gehuld in een drollenvanger ooit van grote broer nog te ruim voor mijn kinderkontje een ijzerdraadje er omheen en mijn klompje is er opeens een heel bijzondere een daar fiets ik zusje achterop naar de 5 mei optocht in het dorpje verderop een hoogtepunt in ons eenvoudige bestaan…

Maria's optocht van vlees en bloed. Vlees van zonde en vlees van boete. Gehavend vlees. Geschonden lichamen ontroeren. Ze beroeren Door hun sereniteit en nederigheid. Hier is geen plaats voor weemoed of twijfel. Mannen met baarden en sjofele gewaden, Schuifelend door stoffige straten. Op sandalen. Kinderen slapen in karren.…

En al die kinderwagens met een slapend kind in optocht langs de paden, omstuwd door hun gezin. Iemand maait het gras vandaag, het ruikt zo goed. De kindertuin is klaar, de zwarte grond geploegd, wacht nu op kleine handen, op nieuw zaad.…

de paarden hoeven niets te dragen ze draven wit beschilderde lijven rood gelakt tuig een leven in en uit en keren terug volgens de zelfde orde van klatergoud nooit oud het paardenoog straalt onbevangen in de optocht van glanzende stangen ze steigeren wild op licht daverende muziek eerbiedig strak aan de toom laten tamboerijnen…

kind ik neem haar angstig in mijn armen en ik wieg haar alsof ik mijzelf wieg in deze wereld hoort niets meer bij mij mamma waar ben je je woning is mij zo vreemd al begrijp ik je steeds beter het is nog karnaval en ik weet mamma jij hebt je masker allang afgezet maar buiten voor de deur mamma zitten drommen mensen te wachten op de optocht…

Eens liep hij als kind in optocht met schoongewassen, strakke kledij naar de roomse kerk in Charleville-Mézières. Hij had er toen al flink de pest in.…

Gedachten doordrenkt met gevoelens van weemoed, rijgen zich aaneen tot optocht langs voetlicht van het bewuste en verhalen van soms al lang vergeten gebeurtenissen.…

in de werkelijkheid stapvoets door het leven op wisselende ondergrond stond soms even stil bij gedachten of mensen die lachten om niets dat werkelijk bestaat en elke stap laat sporen achter soms in de maat en soms ontspoord let op je stappen,ik heb het vaak gehoord net als paradepassen waarmee werd gemoord de pasvorm was bepalend een optocht…

In optocht naar de koffie, Met stokken en rollators. De kopjes staan al klaar. Een makkelijke stoel, een voetenbankje. Een beetje suiker of een zoetje? Een stukje koek, een scheutje melk? Wat smaakt die koffie lekker. Maar nee! Janke die drinkt thee. Het slechte weer, de politiek... De centen en de kwalen Ze komen allemaal op tafel.…