Alle inzendingen over oud OR kind OR spiegel

hij heeft de spiegels te hoog gehangen geen kijk meer in het omlijstend zelfportret het geheugen wordt bevroren wat het vasthoudt dooien en craqueleren als een oud schilderij terwijl de dood op schootsafstand kwam vroeg de oude man zijn zoon hoe ziet mijn gezicht…

Dat ik jaren zó kon leven, dat verbaast me, ouder wordend ben ik niet te oud om te leren. Stilstaande tijd, die als spiegel fungeert, waarin ik gedwongen word mezelf te bekijken, is als een levensles waar deze man van leert, een levensles waaraan ik me kan verrijken.…

Ze weet het niet, in de spiegel ziet ze het meisje van toen. Hoewel haar mond geen geluid maakt, krijst en schopt het kind in haar…vanwege het onrecht. Helaas het is allemaal te laat! Ze is zover, neemt de kinderen mee op weg naar de vrijheid, terwijl ze fluistert: Pappa!…

Dag meid, zeg ik staande voor de spiegel, daar sta je dan, jarig en wel. Van harte gefeliciteerd met je verjaardag een jaar voorbij en weer zo snel. Voor je het weet, ben je oud en grijs, maar niets brengt me dusdanig van de wijs. De kinderen plagen < Mam, weer een jaar voorbij>, ze mogen, 'k ga er niet meer voor opzij.…

weer te dromen dichtbij het licht rond de oude linden de tierige aarde vinden zo nabij blozen met de slingerrozen rond de open poort in het zomerhuis wonen waar het zorgeloze kind uit een bloeiend hart liedjes schommelt van fijnbesnaarde tonen blijvend dromen dichtbij het water rond de kring van druppels de spiegeling op het…

Maar ik ben niet meer dat kind en geef me over aan voorbij gevlogen jaren nu ik hier weer loop op het strand als ik kijk naar de zee en de golven. Ik weet mijn jeugd is voorbij het is nu een “spiegel van herinnering” Uit de nieuwe bundel"Spiegel van herinnering" isbn:978-1-4466-5988-5…

Al heeft de sim een gulden rok, Zo is 'et toch maar enkel jok; Want schoon zij met een grote pracht, Wordt deftig in het spel gebracht, En dat ze voor de eerste maal Komt prachtig treden op de zaal, Komt wonder moedig aan de dag: Zij is een aap, gelijk ze plach'; Want eer men nog de rolle sluit, Zo kijken hare grillen uit, Want zijde, goud…

Stilte omhelst mij laatste noten en wat wijn je bent niet bij me, wat let vrolijk zijn blader oude boeken verslindt wat schillen sommeer oude prullen in spiegel van venijn tel af en toe regendruppels op onzichtbaar papier papieren stilte is niet fijn.…

Vandaag zag ik je weer even in de spiegels van het leven stil verdwalen door de nevel van het tomeloze veen Waar ik blozend zon verdroomde in jouw armen die omzoomden en mijn ogen deden lomen in het zand en nergens heen Lang verwachtte ik de dagen dat jouw bedding mij zou dragen maar je spon jouw zachte kragen die mij dreven van het steen…

ik kijk even in de spiegel en zie hem staan maar ben hem niet voel me een ander we liegen elkaar voor hij is oud heeft korter te gaan trouwens voel mij veel te jong om hem te kunnen zijn elk draaft in zijn gekozen richting door we lopen zo lang niet meer zij aan zij verloren elkaar uit het oog op de flow van de tijd liepen we elkaar…

Maar toen ik weer keek, was het slechts Een malle, oude vent. De spiegel, zo besefte ik, Toont wie je werk'lijk bent.…

Ik had mijn dagboek afgepoeierd Waarom weet ik niet precies had 't te maken met een nieuw begin, een oud verlies? Ik was veslaafd geraakt aan die goeie goeierd, schreef gedachten, wat ik deed en wat me speet, kreeg heel vaak wel spiegelends terug.…

plots staat hier een vreemd object storm er niet op af pas op de plaats: eerst denken dan doen niet over één nacht ijs met mijn slurf mijn ware zelf een verkennend onderzoek nu de achterkant van het object is gesloten wellicht de onderkant wacht…kijk eens even zie mijn oorflappers mijn slurf: masseur en krachtpatser ineen…

de reden dat het lot mij hier bracht ligt verdronken op de bodem als een spiegel kijkt ze me aan bemerk hoe oud ze is geworden toch lijkt ze in niets op mij ontvlecht de staart om haar de vrijheid te gunnen, te dansen in het zonlicht dat me koestert…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ben me rot geschrokken was ìk die oude vrouw snel naar de spiegel gelopen ik ben niet oud, kom nou! Spiegelbeeld heeft me nooit bedrogen of wòu ik het niet zien maar ik heb een toverspiegel daarin blijf ik negentien.…

"Je bent nooit te oud om kind te zijn"…

Toen de clown alleen nog zelf om zijn grappen lachen kon wist hij dat dit het einde was Voor de laatste keer schminkte hij zich af en keek in de spiegel Een oude man met lachrimpels en bloeddoorlopen droeve ogen met veel vreugde op zijn geweten…

Een oorlog is een huilend kind onder het puin van stukgeschoten steden Na het kabaal de stilte De wereld valt in spiegels uiteen Wat eens was is zwarte rook Waarom het ging blijft onbegrepen…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Soepele schepjes glijden glad langs het hoofdje door spiegelend nat. Vlugge voetjes stuwen als een vissenstaart het kind nu in volle vaart naar open zee. Vaarwel mijn kind, Neptunus neemt je mee.…

het kind, zoals het daar lag, stilletjes en levenloos, zo klein werd het zo groots dat het de wereld raakte het tumult van, wel - of - niet, met stomheid sloeg voor onze voeten ontblootte de zee dit kind in haar spiegel legde zij het neer en even hielden wij onze pas -en onze adem in…

Hij staat voor de spiegel, hij het bangst omdat het beeld zich in hem laat betrappen: een schuldig kind dat de rede doorbreekt, uit oude kasten naar taal komt happen. Maar het huis is leeg, niemand spreekt het verleden tot stilstand, geen vader, geen moeder, geen vuist, geen schoot.…

Oud leer, de geur van was massief en zwaar eiken met ebben ingelegd verduisterende, damasten gordijnen Victoriaanse boekenkast spiegel met facetglas, gouden lijst zweem van rook een stenen pijp een koperen gegraveerde snuifdoos oude inkt, een zilver hartje als boekenlegger koperen bureaulamp op zware voet…

Een oude verwaarloosde vrouw gerimpeld gezicht en vaalgrijze haren heeft haar leven lang gewerkt om voor haar kind'ren te sparen. Vier in totaal had ze er gekregen één dochter en drie zonen, ze gingen allen uit het ouderlijk huis wilden niet meer bij haar wonen.…

me goedlachs de beste vindt geeuwt de nacht en sluit het raam zonder mededogen zowaar ik schrijf blijf ik niets van waarheid vinden doorklief ik uren die ik vrees daar de tijd niet wachten wil ziehier mijn beeltenis wat mij blijft is een reeks zonder hoogtepunten, een vlakte met een eindeloos verlangen…

Niemand zag haar schoonheid die was achtergebleven in haar spiegel ze had hem nooit meer afgenomen alleen de uitgedroogde tandpasta zat er op 's nachts liet ze dromen niet meer toe en van slaap werd ze alleen maar moe ze was nu als een oude krant niet nieuwswaardig.…