Alle inzendingen over oude vrouw

De oude vrouw verbergt het voorhoofd in verkleumde hand. Raakt zij het venster aan? Kijkt ze door het kapotte raam? Huilt zij om verwoeste huizen van verdwenen mensen? Onder het stof het portret van de gesneuvelde zoon Ze drukt haar lippen op het verbrijzelde glas.…

Ten avond zal ze keren, de jonge mannen zullen haar toeroepen dat ze mooi is, mooier dan alle anderen, maar de oude vrouwen zwijgen en zien onheil: de duivel hale haar!’...…

stijf en oud zit ze daar men noemt haar een waardige oude vrouw omdat zij dat vindt altijd waardig geweest haar geest is speels en soms ondeugend zo kent ze nog al haar mannen, bij naam… en men knikt omdat ze daarvan opknapt bevallig en sierlijk geliefd was ze geweest lichtvoetig en vrolijk instemmend knikt iedereen men…

Langzaam nadert de wolf het huisje van de oude vrouw De lucht van haar urine bereikt hem door de ochtenddauw Behoedzaam sluipt hij naderbij door het openstaande hek Mist en angsten trekken op Speeksel loopt hem in de bek Het is niet de lust voor mensen maar de honger die hem drijft De winter heeft hem hard geslagen Overleven is wat…

Een oude vrouw zat voor een berg Zij weende om het verlies Een reus samengeperst tot dwerg Het schoonste laken leek nog vies Tranen van as vermengd met bloed In banen van was gedrenkt in een grijze vloed Langs haar papieren gezicht In trage stromen een weg zoekend Gaven blijk van haar leed, het doofde in haar ogen het licht De dag van vaarwel…

Ik zag in mooie visioenen het gras zo groen en lucht zo blauw en in het midden van dat veld daar zat een hele oude vrouw. Ze kon vertellen als geen ander had voor iedereen een lief woord ik had daar altijd willen blijven in dat mooi en heerlijk oord.…

meisjesmasker voor oude vrouw beklimt haar grachtenpand met gevelsteen pakt de vergulden deurknop en valt door een dure opening in lek krot waar de bomen doorheen groeien.…

De jaren die verstreken zijn, maakten van mij een oude vrouw. Met boordevol herinneringen, herinneringen vol verlangen naar jou. Op sommige momenten, dan trek je aan mijn hart, wat droevig en vol van pijn. Om dat... wat eens was, ik nog zo graag bij jou wil zijn. Toch zijn het slechts momenten, voorbijgaand als de nacht.…

Vreemd om zo alleen met zo'n oude vrouw te zijn geweest, bedenk ik me nu. In een kladblok liet ze me cijferen van één tot zover ik kon. De duiven naast haar oude petroleumstel koerden maar voort, terwijl ze mij een glas oranje ranja met een over datum roomboterkoekje serveerde.…

ik riep ooit de woestijn toe, het bleek aan dovemans oren gericht had toen nog niet het besef dat de oase al lang geleden 'met zand er over' was gedicht "wer schweigt, stimmt zu" zei de oude vrouw nog voor ze de laatste adem uitblies och nee, ze kende geen rouw of was haar blindheid moe zij had door het leven heen geleerd; niets…

, jongedame, inmiddels oude vrouw, zou je nou wel met me willen vrijen? Ik niet met jou! Há! En Iduna wentelt haar gelaat allesbeminnend naar mij, betreurt haar zinloosheid, domheid, kortzichtigheid, smelt weg als een kaars in versnelling. Spijtig? Terecht.…

Het was niet voldoende: hij droomde meer dan deze oude gitaar hij spande te kort, te smal, een onvoldoende, hoe zeg je dat met geluid: een zesmin, een vijf, vijf draagt de muziek niet tot aan de zee of de hemel. Vijf tussen twee lippen is een oude vrouw,droog land, wit zonder geil verlangen.…

Een oude vrouw, al in zichzelf gekrompen, half voorover, hoofd onder de takken door en kin vooruit geschoven alsof alles haar was overkomen, alles voor haar was gemaakt zo was dat ook, zo keek ze je aan als je langskwam met je gewrichten nog nauwelijks krakend, met blakend van gezondheid je kinderen met liedjes zoekend naar eenden en ze…

en zie - in de verte de oude vrouw haar kinderogen nemen waar een houten kruis - gekleurd papier behanglijm en een klos met touw een rode vlieger met een staart en dan haar vader meisjeshandje in grote mannenhand samenlopen van verwachting tegen de wind in die rode vlieger naar de hemel blaast zie haar handjes voorzichtig papieren…

- opeens die oude vrouw Julienne C., wiens kachel in de fik stond, die 's ochtend op de beweegbare hondekop tikte en die haar eenzaamheid deponeerde op een valse piano, maar spelen kon ze, godallemachtig zeg, wat een temperament van zo'n schriele, ondervoede, verwaarloosde bejaarde!…

Ik denk nog vaak aan die oude vrouw Julienne Coecke, haar kachel stond in de fik en ze tikte iedere ochtend een speelgoedhond op de beweegbare kop en ze deponeerde haar eenzaamheid op een valse piano, maar spelen kon ze, godallemachtig, wat een temperament!…

Een beeld of een mooi geluid Het raakt me, daagt me uit Een mooie zangstem, een ernstig ziek kind Een oude vrouw die nóg door de hare wordt bemind Waar ooit een betonnen muur was geplaveid is nu ruimte voor treurigheid.…

Ik heb de dag van heden doorgebracht zoals hij voor een oude vrouw kan wezen: wat gewerkt, wat gewandeld, wat gelezen, en over vele dingen nagedacht. En verder heb ik met schaamte erkend dat ik te snel naar de pen heb gegrepen: had ik mijn oordeel wat fijner geslepen, ik had mijn medemensen niet gekrenkt.…

In het schemerdonker, op het lage ligbed in haar kamertje ligt de oude vrouw op haar zij, het gezicht naar de muur. Het leven is geleefd, de plicht vervuld, maar sterven duurt eindeloos. Achter haar rug, op het gammele altaar, glimlachen de huisgoden en staren in het niets. Een verraderlijke windruk breekt de rode draad.…

Het wendde 't hoofd naar de oude vrouwe: Ik zette 't neer en liet hem gaan; Zij sprak er stil en minzaam tegen, Het bleef bij hare zetel staan. Ik ging tot haar en zeide: Moeder; Ik weet niet of zij 't heeft gehoord; Zij keek mij strak en vreemd in de ogen, En stond niet op, en zei geen woord.…

Het is weer ochtend na de nacht bedrijvigheid in de oude havenstad we zijn dol op nieuwsgierige fotografen zegt de dolle diva tegen de kale kapper in de kappersstoel door een roze bril leest ze de eerste bladzijde van een roman over ouderdom vergane glorie en vergankelijkheid hoe lang nog denkt de oude vrouw en ze slaat de eerste bladzijde…

In de avondschemer sta jij daar grillig en krom, een beetje raar Alsof je uitkijkt over de velden met een enorme bos verwilderd haar Donker en grauw en waar kijk je naar Eenzaam en geen andere boom te zien Krom, door ouderdom versleten, bijzonder als je bent, jij wordt dus niet vergeten Donker en grauw, een oude vrouw Geen heeft zo…

Van een oude vrouw kreeg ik een babbelaar en in café 'Bommel' nam ik twee borrels, een voor Bout en een voor mij. Later sta ik met een kleffe bolus in mijn eendesnavel gefrustreerd op een gepensioneerd ramschip, denkend: Ik moet Boutens in steen uithakken, naar de Markt slepen, voor het stadhuis plaatsen, voor mijn intercity vertrekt!…

vrouw die open doet mompelt ‘hij is niet meer, hij is bij onze lieve heer depressief meneer, uitgestapt in de nacht’ In het besef dat ik het niet aan zag komen ik was ‘n toeschouwer, geen echte vriend schaam ik me diep en brak die dag m’n hart…

en nieuw toch wil men graag terug hoe het was, en was, het was daar waar de zon maar half scheen toch was het zo slecht nog niet lacht een oude vrouw!…

Een oude vrouw wiegt zich in haar schommelstoel Ze staart in het niets met starre ogen roodomrand Nog langer leven dient voor haar geen enkel doel Een rozenkrans glijdt door haar hand Graag wil ze verhuizen naar het hemelrijk Veel van haar geliefden zijn daar reeds beland Zachtjes bidt ze, oh God, sta toe dat ik spoedig bezwijk En de rozenkrans…

Hij ziet zijn moeder, jong en mooi, sindsdien ineens een oude vrouw, een zombie die in stilte lijdt, vereenzaamd en haar spraak voor altijd kwijt. En hoe de toekomst tegenwoordig slechts bestaat uit 's ochtends moeizaam tot de avond verder leven. De bus is laat, hij pakt zijn boekentas om sneller uit te stappen.…

Ik keek naar wat je zong en hoorde het geneuzel van een oude vrouw die naast me zat te bidden. Bij een pilaar waaraan geen beeld meer hing (alleen dat bleke van een weggenomen lijst) verbrandde ze een kaars waarvan ze het verlengde was, het verlangde, zeer van paraffine. Ze brandde nauwelijks en toch helemaal.…

Ik stel me voor, hoe God soms zit te kijken Misschien wel op zijn troon. Wat ziet hij dan? Een wriemelende massa mensen, die op bezige bijen lijken. Soms haalt hij ze wat dichterbij. Bekijkt ze dan wat nader en is verbaasd. Haast iedereen in stoere spijkerbroeken of op naaldhakjes, super hoog. Ze paraderen over straat en iedereen heeft…

elke keer weer stuk Haar leven ging niet over rozen En toch geloofde ze er nog in Op een dag zou ook zij het vinden En had haar zoektocht zin De liefde van haar leven De prins voor haar bewaard Iemand die nam, maar ook zou geven Dat was het wachten waard Ondertussen zou ze blijven zoeken Naar het geluk in elk klein ding Want deze vrouw…