Alle inzendingen over ramen

de wind maakte zich los uit de zee langs de kust waar ze een schaduw was een duin in een jas wind die spotte haar aanraakte tumult maakte vleugels de regen sloeg over het huis eerder dan over haar op het dak en tegen de ramen weerlicht en de eerste donderslag het huis zou het verhaal niet afstaan niet opensplijten ze liep weg in…

Voor Irmlinda Vanachter het raam aanschouwt hij zijn jeugd emotie vult zijn ogen koorts gloeit in zijn hart herinnering flitst voorbij zijn gehoor, iets minder scherp spitst zich op geluid van komend en wegstervend ijzer Dokkum viert, Dokkum zwiert Het Fries klinkt rond de molen, op bankjes in schaatsvorm wordt popelend geknoopt,…

onder de bleke hemel een overbodig mens slaapwandelt door lege straten een verkleumd talmend hart leeg omhulsel in de onbewoonbare wereld een niemandsland niet bestemd om te leven de tijd met ballast beladen achter ramen zonder uitzicht een overbodig mens te laat voor spijt te laat om weg te sluipen nu weet zij dat hij het kind…

Ja, je legt je hoofd tegen mijn schouder, wiegt ogenschijnlijk gedachteloos in het ritme van het tikken van de klok, nauwelijks hoorbaar boven het druppelen van de zondagregen tegen het raam.…

Mijn vader schreeuwde moord, mijn moeder zette koffie mijn vader klom op stoelen, tafels, leunde uit ramen, schreeuwde rampzaligheid en onduldbare pijnen, schreeuwde brand en van iets onverstaanbaars het naderende einde mijn broers hielden hun oor tegen de grond, 'luister!' riepen ze en sprongen op, 'er komt stilte!…

Onbestemd kijk ik uit het raam, het Alhambra op mijn schutting trekt mij in een wormgat, heilzaam Andalusië tastbaar nabij. In mijn geest hoor ik een fontein. Het Generalife fluistert mij woorden toe: kijk naar de blauwe lucht, voel mijn warmte, stap naar het opvlammende vuur, 2000 kilometer overbrugd in één diepe zucht.…

Het raam beeft en dreunt: telkens weer knalt de hemel, blinken bliksems op. Snel wast de rivier. Men is angstig. Woonschuiten liggen steeds vredig.…

Panden die statig burgers bemensen zij vertonen geestdriftige kleuren strelen ogen naar ramen en deuren de talenten beleven cadensen kousen verschillende aangemeten hier vergaat het architecten altijd creaties vernieuwend gelijkertijd hun sporen kronkelen onverbeten effectief ontbreken vaste lijnen droombomen balkoneren uit stenen zodat…

mystiek zo het balkon u droeg boven het geuren van jasmijn verheven maan in volle schijn uw blikken mij nog niet genoeg glans kasseien van Verona welke uit hun voegen sprongen veel te vroeg doch vogels zongen welk wonder volgt er nog hierna liefde rankte mij naar boven steentjes gooiend tegen ‘t raam om uw zachte mond te loven hoorde…

Daar aan de overkant wordt vanavond gesproken over, de reinheid van de ramen, de schoonheid van het hout, de netheid van de voordeur, tot de volgende regenbui, daar aan de overkant!…

het kind zit op haar step ze draagt haar jongensbroek, een jongenslach en duizend meisjesogen slieren blond langs bolle wangen opgevangen licht in ramen met de glans van klein geluk (zonder handen was het stuur al stuk) een alfabet met schuingedrukte woorden enigszins verzwegen, maar nooit ingeboet aan kracht ze zit daar op het achterwiel…

Soms staan wij beiden 's nachts aan 't raam, Maar andre sterren zien we in andre tijden. Uw land is zo ver van mijn land verwijderd: Van licht tot verste duisternis - dat ik Op vleuglen van verlangen rustloos reizend, U zou begroeten met mijn stervenssnik.…

Soms vriest het weer zo helder dat de schaatser die ik ben de snaren van het ijs laat zingen tot in de horizon van glas aldoor beentje over door het glas zoals ooit eerder altijd weer de metalen zon achter de zilverbloemen op het raam in mij doorstoot en mij hier fotografeert.…

De wuivende takken voor het raam. De giechelende busconducteur en zijn pet vol mosterd. De laatste uren van Jacques Rigaut. De ongelezen pagina's in bibliotheken. De nagels van schooljuffrouwen De aberraties van de Nederlandse spelling. Elke speling van het lot. Het taaie van de escargot. De schoenen van de ballerina.…

Het raam stond op een kier. Een pijnlijke constatering dat door menselijk onvermogen zij alsnog voor een ruimer speelvlak heeft gekozen. En ons beneden achterlaat In de zwaarte van het bestaan.…

intens op dinsdagmorgen een onuitwisbaar verdriet Tot brakens toe heb ik een torenhoog verlangen naar de kleurrijke dagen hiervoor Ik reik en reik maar kan niet vatten Zonnestralen op mijn huid en haar maken plaats voor tranen van ijs Ik voel geen armen en benen meer mijn hart is met een grove duw geplaagd Stokstijf sta ik voor het raam…

Als een larve sluip ik door het januarilicht de klok van maangoud kruipt langs de ramen hel verlicht wordt de cocon van mijn winterslaap waarin de liefde zich langzaam kan verstoppen Ik schuur en stamp tegen een rupsenhuid van ijzer het lichaam door de seizoenen vastgesnoerd waarin de ziel zich ongestoord kan verpoppen ik blijf een wezen…

zij kijkt door het raam en ziet haar ziel spiegelend in gebroken glas waarop dromen wiegend vervliegen langs de lijn, ongewild en alras in een geblakerd aureool dat heur haar kust snaar voor snaar gelijk een fluwelen gebaar, de ontvouwende leegte sust waar vind ik mijn lief nog warm van lijf die mijn hart verrukt terwijl ik de…

Riep zon mij wakker door het raam, Dan dacht ik: o, de roos; Op 't dek hield ik de handen saam, Maar leeg en liefdeloos. En buitentredend, dromensmoe, Vond ik het volk getooid, Werpend elkander bloemen toe, Doch ik heb niet gestrooid.…

Ik besta in het uur dat wacht Handpalmen wuiven mij van verre toe Mijn ogen reiken duizend ramen tegemoet Schampen langs heuvels van gebalde pracht Er ritselt water in kleuren van gesmolten lood Een deining smoort tegen de veilige oeverrand Het gouden licht getuigt van een afwezige dood Ik mompel duizend namen op voorhand Rollende kiezels…

bij gelegenheid diende zich het uur van de blinde dag aan de ogen waren immers nog gesloten asperges schoten door de boezem van hun bedding mijn vader kocht fruit in blik als ware het een vruchtbaar geschenk de gesloten deur gebood niet te betreden de muur verborg een klok die met tellen van seizoenen begon noch de ramen, de gordijnen, de…

De Weergod, doet zijn eigen zin en niemand gaat er tegenin, dus laat maar waaien laat maar gaan kletter maar lekker tegen het raam, morgen als de storm weer is geluwd, zoals altijd zijn een aantal bomen takken kwijt, liggen dakpannen overal verspreid maken we de schade op van deze heftige Weergod!…

het regent in gedachten en het water wast tot aan fontanellen temidden van vaak herhalen ademt de echo zijn denkbeelden uit ook na lang vergeten blijft de boomgaard onaangeroerd kaal in de spiegel van ons staal priemt een regenboog van vlees dan schuilt ons raam zich droog dansen we zichtbaar maar ondiep naarmate het stof uit wolken…

ik weet niet hoeveel afstand het huis heeft afgelegd tussen toen en nu wanneer ik alles zal achterlaten; de ramen die uit muren vielen het oorverdovend lawaai wanneer de maan balanceerde op vermoeide voeten ik weet niet hoeveel gedachten ik nog zal schrijven de kamers zwijgen nooit over regen die blijft vallen hoe kan ik verder…

Het liefst was hij vandaag niet opgestaan om de hele dag alleen maar te luisteren naar de regendruppels tegen de ramen tussendoor proberen te denken aan niets Vooral niet aan de geur die hij nog ruikt de warmte die hij nog tastbaar voelt ook al is het al steeds langer geleden dat zij besloot om zomaar weg te gaan omdat ze niet meer voor hen…

wekenlang zag ik ze bouwen aan een nest van blad en tak onder boom en bladerdak jong geluk zag ik ontvouwen achter raam sta ik te koken ziet mijn oog bewegend klein nattig zwart in haar domein eierschalen zijn gebroken maar zie hoe snel natuur ontdekt een reiger nadert sluipt heel zacht op lange poten dichterbij en met zijn hals lang…

ik rembrandt licht vermeer de zachte lijnen in de haren van de dienstmaagd met baleinen die een kan met verse melk schenkt speel met kleur de wind en schaduw in gordijnen het glas in lood van een half geopend raam weerkaatst haar gaan rubens ook de zachte vormen die in schaars bedekken een welkom roepen aan de meesters en gezellen…

waar je je sleutels had wie was die buurvrouw die je jaren sprak waarover hebben we het al die jaren gehad op weg naar de supermarkt is allemaal weg de herinneringen en de aanbiedingen ergens moet je je dwingen dat je althans iets nog de jonge bladeren ruisen zwanen drijven in de vijver niet iedereen houdt van zwanen uit open ramen…

Ik kijk door het raam en zie het landschap roze worden en tenslotte verdwijnen. Ik kijk over je schouder en grijp naar een trui Het is koud geworden in onze kamer.…

Het kerkje had zich al gevuld stemgeluiden liefkoosden het kindje in de kribbe daar blonk een flonkering zacht langs de zoldering dat alle aandacht kreeg sterrenlicht scheen door gekleurde ramen streelde het orgel dat tussen de balken zweeg doch lager fluisterde op klanken van koor en kerstmuziek ‘Wij komen tezamen’ naast tranen van…