77 resultaten.
Rietmaaiers
gedicht
2.0 met 71 stemmen 34.005 De horizon
kleurt karmijn en rimpelt nauwelijks na.
'Oh nee, rietmaaiers, daar toch niet!
Om godswil niet mijn laatste nachtegaal
het zwijgen opgelegd.'
Feloeken en barkassen glijden ginds
tegen de horizon voorbij, ver van
mijn oog en hand. De Eufraat kleur bloedrood.…
Verdrongen verdriet
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.503 Zelfs de datum is verdrongen
Alsof deze onbepaalde tijd
Zich nooit heeft opgedrongen
Het stille water rimpelt weer
En toont je vroege afscheid
En je uitgesloten terugkeer
Nu beweegt een andere dag
En leidt het een ander leven
Jouw ziel in mijn oogopslag
De pijn slijt traag en stroef
En laat mij weer beleven
Wat ik naast jou begroef…
het jaartal slaapt nooit
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 403 langs de spoorweg
vijftien kinderen, beschreven
in boeken
het kan niet anders dan oorlog zijn
zijn vermoeide hoofd
knikt naar het bruine water, rimpelt
maar kan geen vergeving beloven; de sloten uitgegraven
gedempt is het geweten
op vaderlandse grond
hij leest verder de dodengang in
sluipt onder prikkeldraad, trapt op de einder
met…
rimpels
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 140 dit is een verdrietig gedicht
ik zag, zojuist, mijn spiegelend gezicht
waar de jeugd, met een enkele puist
haar jonge jaren onbevangen vlagt en wimpelt
daar weent mijn huid, het rimpelt
ik ben niet meer die schone Heleen,
begeerd door geile Grieken
bedroefd, gegroefd wend ik het gelaat af
misschien kunnen mijn krullen u verlokken
men zegt…
Verdere uitleg overbodig
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.697 Mijn handen laten het zien,
er is al veel mee gedaan,
het vel rimpelt wat,
daar trek ik me niks van aan.
Als mijn handen zouden kunnen praten,
over alle avonturen in het leven,
dan zou hun eigenaresse
een boek uit kunnen geven.…
He toog
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 167 Door de vale lens van ratio rimpelt
een levende reflectie
het bewustzijn van een landschap
in adagio
door het oog van de vulkaan
keert materie zich naar buiten
er is geen regen die vertroebelt
of overspoelt
slechts de ruimte is omarmd
door de ogen van weerspiegeling
de zin van het doorgronden
wordt overstemd door zuiver stilte
essentie…
Een milde herfstdag
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 487 Een milde herfstdag, vol van vogels
die hier nog niet vertrokken zijn;
het water rimpelt onder zonlicht
en kinderen juichen om het geel
dat wel in duizendvoud wil vallen
rondom hun vele, kleine voeten.…
O jongens, zeg je prevelementjes
gedicht
3.0 met 4 stemmen 4.155 Ouwe Truffoto heeft de mutorreclamebron geslagen,
Kemp rimpelt water uit de rotsen. Vrijheid van uiting.
Nu de voorlopige naam van de eeuwige organisatie nog even.…
Tussen dromen en de zee
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 539 rond weergekeerde hielen
rimpelt het water
wanneer ik de rust liefkoos
van luie lentedagen
en iedere gedachte
die ik in mijn strandtas wil dragen
langs voorbij zeilende
woorden en kuierende lippen
vangen schelpen
het maanlicht
die als mijn schaduw, zo traag
dansen en draaien
ik lees vogels en bloemen
in duinzand en wolken
pluk…
DE LENTE AARZELT
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 127 Op het tuinschuurtje
rimpelt water tussen grind
onder seringen.
Bij dichte hondsdraf
en verstrooid paardenbloemzaad
glanst nòg laat speenkruid.…
Eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 176 Zijn gezicht licht op,
alsof ineens de zon doorbreekt
een klein lachje
rimpelt zich om zijn mond.
Zijn schouders trekt ie recht
het is ineens een andere man,
als die ik vanuit de verte waarnam.
Een vriendelijk woord
doet echt wonderen!…
Oud oogst wijsheid in respect
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 109 Oud, het rimpelt uit de hand.
Weg van wijsheid en gezond
Verstand. Het vraagt om inzicht
En nuance, na een leven van
Uitdagingen en kansen iets van
Het goud te willen delven van de
Nieuwe tijd. Een tijd die niet aan
De weemoed van de ouderdom lijdt.…
Golven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 124 Van hoge,lage
van waarde
in onze zoektocht
langs aarde
gras - en kruidenrand
van het evenwicht
Het is
soms even
'n stil water
vervat
in woorden
een gedicht
Door wind
niet aangeraakt,bewogen
...onberoerd
Maar wind
wakkert aan
rimpelt het papier
Laat zich gelden
wij....…
De zon is een troost
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 185 de dagen vallen uit mijn handen
ze voelen als vervreemde vrienden
als een landschap zonder hemel
er is geen liefde zonder vrede
er is een soort van morgenlicht
kruipend uit de verfkist
van impressionistische schilders
hun onhoorbare taal
door absint stuk gedronken
water rimpelt kalm
mijn ziel rust even uit
achter zachte tralies…
Sierlijke lussen
netgedicht
4.0 met 73 stemmen 38 als je handen
sierlijke lussen
beschrijven zie
ik je kleurrijke
gedachten boven
komen drijven
waar de
waterspiegel nog
vriendelijk rimpelt
begint de eerste
confrontatie met
de werkelijkheid
zacht drijven
golfjes in hun
olie verpakte
doorschijnende
verblijven kleurend
tegen oplopend zand
jij hebt
de gedachten
niet bezworen…
heesters koketteren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 580 wij lopen samen
in de meersen
langs de grote plas
meerkoeten glijden
op gesmolten lood
dat rimpelt van verveling
of komt het
door het lanterfanten
van de wind
het wandelpad
ligt opgedroogd
bladeren vallen monotoon
een solitaire ekster
huppelt zonder drijfveer
heen en weer
heesters koketteren
met rode en zwarte bessen
op donkergroen…
AFRIKA
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 704 honger rimpelt zelfs
een zachte, zoete huid
en gore, zwarte vliegen stelen
de allerlaatste zoute tranen
uit bijna dode ogen
ergens ver weg leeft de honger,
geselt kinderen en mensen,
zie ze schuilen onder een plastic zeil,
terwijl scherp zand hun huid schuurt
ik met mijn laptop op schoot,
een mooi, koel glas Chablis
onder handbereik…
oude stad
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 103 de oude gevels hebben het licht
gereefd een dag geleefd terug
van de uitreis zijn zware zeilen
gestreken neergelaten aan
een verlaten rede
een smalle gracht meert donker af
schemer schommelt op de kade
het spiegelbeeld van een boot
wordt gedragen
over de romp rimpelt water
hier wordt niet meer gewoond
of verhuisd
uit nissen…
Reflectie
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 536 is zij, deze vrouw
die mij met holle ogen aanstaart
raken haar handen je voorzichtig aan
waardoor het beeld vertroebelt
wast ze haar handen in onschuld
doch neemt de zonde langzaam bezit
als een slang die door haar lichaam kruipt
wordt het wassen obsessief
ook haar armen en haar gezicht
totdat haar huid rauw is, tot bloedens toe
rimpelt…
Het interview
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 382 Volgens Miss Piggy is 't
niet slecht, het moderne
varkensleven, alom knor-
ren de varkens tevreden
Schone stal, verse stro
voerbak met delicatessen
de veearts komt bij elk
vals knorretje; voor het
vertier komt Big-Pig, de
herinnering kleurt Piggy
roze tot in haar krul
Hoger doel van elk varken
- voordat de huid rimpelt
oud en…
De veerman
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 4.598 Kijkend op het water
naar spiegels zonder lijn
ontrafel ik de aanblik
van ogen zonneschijn
die spelen op het water
met de jouwe en de mijn
die zoeken naar de eenheid
een blik te kunnen zijn
Kijkend op het water
dat zich rimpelt in de strijd
weerklinkt mijn drijvend spiegelbeeld
in klotsen dat zich wijd
als een uitgestrekte echo
voorbij…
Oud bakkie
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 643 Je bent hopeloos verouderd
Je mechaniek is van jaren terug
Je rammelt, stottert aan alle kanten
En je bent niet meer zo vlug
Je rimpelt, krimpt en bent aan het slinken
Ergens lek je in je vel
Je bent weliswaar nog niet aan het stinken
Maar dat komt vast ook nog wel
Je stompt al af, dreigt te verzaken
Kan niet wennen aan de nieuwe tijd
Hebt…
Chaos in de woonwijk
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 282 de woonwijk in mijn hoofd
brengt ogen naar het straatlicht
als een oude vogel vlieg ik traag
langs huizen
ik zie de linker
en de rechterbuur
en de bovenbuur rimpelt
in het raam mijn naam
de buur drie deuren verder
lijkt ook op mij
ik voel hun binnenkant, hoe ze tasten aan chaos
in de winterkamer en steeds wisselt de scherpte
van…
Hofvijver
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 176 wanden
Van hoogbejaarde dommelende panden
De vensters geven geen geheimen prijs
Het zonlicht tart dit stadse paradijs
Waar mist en luwte immer samenspanden
Kastanjes langs de oevers knarsetanden
Hun schaduwen gehuld in stemmig grijs
De vijver geeft aan stemmen geen gehoor
Hij is een wijze zwijgende getuige
Lijkt lichtelijk vermoeid, doch rimpelt…
Een appel
gedicht
4.0 met 55 stemmen 6.215 hij is nog zoet,
maar hij wordt al moe zoals alleen een appel
moe kan worden,
hij rimpelt en verkleurt,
het is een warme dag, niets grijpt om zich heen
en niets gebeurt
en een hand pakt hem op, draait hem rond
en gooit hem door het raam-
als hij zich zou kunnen verbazen zou die appel
zich verbazen en denken:
is dit nu ten einde raad…
Zelfbeklag
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 866 narren
Die het jaar uitzwaaien
Ze zit op een barkruk genageld
En toch wrik ik haar los
Met een koevoet als het moet
Draag haar naar de grote markt
Til haar op de hoogste sokkel
Waar de helden van de Gulden Sporenslag tronen
Meer en meer krimp ik in een huls
Dolend van deemoed
Vind ik de vijver in het park
Buig over de spiegel
Die rimpelt…
Werkelijk
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 455 wat is toekomst
als de avond al valt
kan ik morgen nog zien
als voorstelbaar
zoals ik in mijn jeugd
naar dat wat komt
nog als onbevangen en
eeuwigheid ervaar
mijn vel
rimpelt, verdroogt
doch de ogen
zien de schoonheid
almaar meer
gedragen door wortels van
ervarend verjaren
die het heden
maar ook verleden;
mijn levensweg…
Koud
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 Stuurloos in de lome hitte,
de zomer voelt als een warme jas,
maar leeg, leeg,
gedachten vlinderen,
het beeld van ons zitje
in onze mooie tuin
rimpelt onherkenbaar
op de windloze vlag.
Leven was ooit
zonder kompas mooi,
zonnewarmte ook in de winter,
bloemen juichten
vogels zongen
in jouw spoor.…
op zoek naar andere bruiden
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.336 de warme wind
draagt zomerse geluiden
bijen snorren speurend rond
de mier verlaat de grond
op zoek naar andere bruiden
een kerktoren rimpelt horizon
laat zachte tonen luiden
nee, niet weer uit Muiden
we breien uren aan de dag
totdat het duister mag
in schemering komt licht
zijn eigen schaduw tegen
in overwegen besluiten ze
de nacht…
Zomer aan het Winschoterdiep
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 730 In het lange en vooral rechte, kalme kanaal,
rimpelt het water rustig voor de scherpe boeg uit,
soepel snijdt honderd meter zwart/wit geverfd staal
het water in de lengte doormidden, zonder geluid.…