22310 resultaten.
DOOI
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.806 Zoals bij 't sneeuwen
die vlokken vervaard
weiger en trage
vallen op aard,
zo moeten alle
gedachten van ons
van uit hun hemel
van dromen en dons
dalen op aarde
waar alles dooit
wat sneeuwwit en droomrig
de dingen vermooit.
Droef is de dooi
maar als uitgeblomd
gesmolten bloeisel
gefilterd komt
na duistere reizen
door wijze grond
kristal…
Nevelen
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 387 De bleke nevels
omhullen de waterlijn
grijsgrauw ademend…
Nevelig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 793 In nevelen gehuld, het landschap,
elke stap die ik zet verdwijnt weer,
waar ik was zie je mij niet meer,
bang voor één enkele misstap.
Langzaam vorderen, meer kan ik niet,
geen herkenbaar punt om me heen,
angst omsluit mij van kop tot teen,
niemand die mijn worging ziet.
Het einde lijkt plots heel nabij,
de strijd bijna gestreden.…
Gehuld in nevelen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 670 Wie was het die ik daar tegen kwam
een lichaam zwevend betrad mijn pad
akkoorden die ik nog nimmer hoorde
beroerde mijn gepijnigd hart
Mijn armen omsloten een omhulsel
ik voelde de zachtheid van het bestaan
tedere handen streelden mijn wangen
glimlachend ben ik meegegaan…
Nevel
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 131 Nevel en mist
mysterieus gezicht
langzaam zweeft het boven de aarde
als een zeepbel spat het uiteen
het blijft een wonderlijk fenomeen
de zon laat dit sprookje verdwijnen
die wil vandaag ongehinderd schijnen.…
De nevel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 248 De nevelen van het verleden sluiten mij in met een diepe zucht
als in een trance staar ik naar een grijze muur die voor mij ligt
als ik omkijk zie ik nog flarden van een blauwe lucht
wederom ben ik voor het nostalgische gevoel gezwicht
de nevels hebben mij nu volledig ingesloten
de hunkering naar vroeger is nu in alle staten
een weemoedige…
Verwachting
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 3.506 Het nieuwe leven in je schoot
is ver weg in de nevelen van de tijd
weer geboren worden.
Is je schaduw werpen in de toekomst,
langgerekt,
zoals bij lage zonnestand.
Maar ook een schicht,
van zulke intensiteit
dat via ons
de eeuwen worden samengebrand
tot de meest voelbare essentie.…
In schaduw der liefde
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 361 in schaduw der liefde.…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Gelijk een arme, blinde hond
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.058 Geljk een arme, blinde hond
van alle troost verstoken,
dwaal 'k door de zoele avond rond
en ruik de lente-roken.
Er waart - lijk om een vrouwe-kleed
waar oude driften in hangen -
er waart een geur van schamper leed
en van huilend-moe verlangen.
En 'k dwaal, een blinde hond gelijk,
door dralige lente-roken,
mijn hart van alle liefden…
Een man die, moe en levens-mat
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.590 Een man die, moe en levens-mat,
en liefde-leeg, en zorgen-zat,
zijn avond-maal bereidt:
hij roert de melk, en breekt het brood,-
waar hij van leven of van dood
verlangen kent, noch nijd;
- hij ziet de gulden hemel aan,
en voor zijn stoep de sparre staan
waar 't laatste licht in straalt
éen poze nog, éen warige poos,
'lijk in zijn hoofd…
In weerkaats
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 93 ik zag je
dansen op
de zwarte
lijn die de
gouden glans
als schaduw had
alleen je ogen
twinkelden
in weerkaats
het ongeziene
priemden stralen
zonder eind
met jouw
pirouettes
bouwde licht
zijn cirkels
in piramides
tot de hemel
waar zij
in ontmoeten
het sterrenlicht
begroetten
in de blauw-
gouden kleur
die zonder
zwarte…
Moedertjelief....
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 222 teveel nevel?
wolkje aan de lucht?
Ik kon
slechts van je komst
dromen
Daarin heb ik
me een weg gebaand
door struikgewas
Zette
ik stoelen
in koele schaduw
luw, uit
de wind
aan de zomen
van het lentebos
waar je
je onbespied waant.…
En dan roffelt het
gedicht
4.0 met 21 stemmen 6.119 Tussen de lage nevels
van de vroege morgen
Voorbij de weidehagen
waar de dauw het gras kust
Zoek ik aan de bosrand
de vogel van onrust
Hij wacht op het zonlicht
Lacht als het daar is
de schaduwen weg
achter beuk en hazelaar
En dan roffelt het
door het woud
De specht bekvecht
met het hout…
GIJ DRAAGT EEN SCHONE VLECHTE HAAR...
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.694 Gij draagt een schone vlechte haar
allangs uw lage leên…
- Het is een trage dag voorwaar
van weiflen en van wenen.
Het is een lengende avond van
mis-troosten en mis-prijzen.
’t Is of de dag niet sterven kan
en of geen nacht kan grijzen…
- Gij gaat mijn duister huis voorbij,
verlangenloos en rechte;
ik rade uw naakte, magre dij;
ik zie…
hartslag
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 517 laag na laag
kan bewegen
voelen
hoe jij teder
mijn aarde bevrijdt
met lucht doorwaaide nevels
mag het
tot mijn schaduw toe
in iedere hartklop
van jouw leven…
zichtbaar terugkomen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 310 getemperde liefde in getraliede woorden
in gevang van denken,geschreven
op een blocnote klein formaat
in en schuldig tekort van kale uitvoering
in de maalstroom van zuchten
waar liefde vergeeld en verglanst
weggekropen in rijkdom van duister
denderend over het hobbelpad
maar wees wie je bent,laat nevel optrekken
verschuil je niet langer…
Dagdeel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 182 In weerwil van wat hoog verheven
wacht reflectie stil ontdaan
in matte glans slechts rimpelend
door schaduwen omgord
geroerd door onzichtbare hand.
Slechts traag bewegend
omgeven door aarde duister
schimmen van onzekerheid
gehuld in vage nevel
genageld op één plek.…
De stilte van samen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 609 een wereldje vol onbegrepen zaken
dwarrelt nevelig door de straat
alleen het licht van de lantaarnpaal bestaat
het trekt ons aan als wij gaan spelen
samen lachen en steeds harder praten maar
geeft ook schaduw in de stilte van samen
niets is meer zeker in het leven van vandaag
cadeautjes en het feest van sinterklaas
door woorden van vriendjes…
Mijn verlaten strand
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 243 weerkaatst langs glazen schaduwen
brekend glas verbrokkelt mijn illusies
scherven doorboren mijn ziel
slierten van nevel
dragen mijn tranen naar golven van weemoed
verlangens blijven achter
op mijn verlaten strand van de herinnering…
torenzand
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 207 het is daar
dat ik mezelf verlies
uit liefde voor de meeuwen
en op hen wacht
zoals de kerktoren
die de eenzaamheid wegslingert
op mijn mond
en me terug bindt aan
hallucinerende seconden
het is daar
dat ik stemmen hoor die schelpen ruw
wegdrukken naar nevel
uit nachten
en naar lichamen
waaruit schaduwen van water
lopen…
Nevelen...
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 819 De ochtendgloed laat zijn nevel strelen
langs het gebladerte van de bomen
In het prille zonnelicht ontwaakt de dag
Vogels zingen hun lied gehuld in dromen
Zacht streept het gouden ochtendlicht
in wazige verten over het koele meer
De aarde laat zich kussen door de zon
en de warmte streelt het land telkens weer
De ochtendgloed laat zich gloeien…
Nevel
hartenkreet
4.0 met 25 stemmen 686 Schimmige nevel boven zand
dempt het geluid van verheven gangen
op het door mens verlaten strand
stilt mijn drang naar ongeremd verlangen
Op de grens van zee en land
glanzende manen als met parels behangen
vloeit schuim als grof geweven kant
word ik door rijkdom bevangen…
nevel
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 451 in kille winterrust
nevelt de hemel
begrenzend over de wereld
stil en statig staan
daar sparren
hun toppen zijn uitgeveegd
door kille grijsheid
tussen de rijzende stammen
is het mistige niets
van de winter…
Als nevel
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 319 Zij heeft haar vleugels afgeworpen
vliegensvlug en bezweek in zijn gelaat
Het licht dat zout uit haar ogen spoelde
kraakt vanmorgen hem uit slaap
Lang is geboren ademloos gebleven
in volle hevigheid kwam zij thuis
Hoe kan vrijheid zo bevangend zijn
als nevel op ruiten eens liefde las?…
nevel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 521 in een woordeloos verdriet
zijn de tranen opgedroogd
tot een woordeloos geheim
de jaren vervagen
alsof ze niet waren
in de nevel
van een mistig niets
slechts de moeite
verwoordt
het verdriet
van verloren vanzelfsprekendheid…
Niet als met nevelen...
poëzie
2.0 met 69 stemmen 18.400 Niet als met nevelen
De morgenzonne,
Schoon baan zich brekend,
Nog felle kamp voert,
Ook niet, als blindend
Van hoge hemel
Des middags glansen
Op de aarde stralen;
Maar, als aan d'avond
De moegestredene,
Niet strijdendsmoede,
Ter gulden kim daalt,
Dan viert de schepping
Haar schoonste zege,
En bloemengeuren
En vogelkoren
En dankbre…
nevelig
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 147 de wereld bekijkend
door soepogen
loop ik met m’n
chagrijnige hond
klam kleumend
langs ’t natte water
waar treurende wilgen
troosteloos tranen
over lange droeve wimpers…