Alle inzendingen over sikkel

Plant fontein scheut die schiet straal die spat tempeest over alle diepten storm over alle vlakten wilde rozelaars waaien stemmen van elzekoningen bloot Diepste verte verste diepte bloemekelk die schokt in de kelk van bei’ mijn palmen en lief als de madelief Als de klaproos rood o wilde papaver mijn…

Van heinde en verre komt de sippe saâm,                                                                     Een dag per jaar, om met elkander te eten, En op te rakelen wat werd vergeten: Der vaadren veten en hun eigen faam. Zij smullen lang van 't hartig nagerecht En lasteren met argloos om zich schouwen. Bij veel betuigingen van vol vertrouwen…

In de velden huivert het koren voor de sikkel van de rijzende maan. Door het woud klinkt de roep van een uil en ergens breken twijgen. Het fladderen van gedachten - motten op het vale licht - klinkt luider dan het beuken in mijn borst! De nacht breekt uit het kreupelhout en aan mijn mond ontsnapt een hese kreet terwijl ik ren.…

Mijn aar zij zwaar, Als hem de sikkel telt; Mijn kroon zij schoon, Als hem de bliksem velt.…

Opa vertelt graag over vroeger, maar pas op! – hij maakt ook grappen!…

Wiegend rood in de vooravond Sluitend paars in koud groen De dans van de tortel een lied van gefladder een sikkel van ivoor in mauve geweven Wie had dit ooit beter kunnen doen?…

alsof ik een sikkel in de hand draag één voor één de obstakels neermaai om mijn veld te overzien het wordt kaal maar klaarder nu nieuwe zaden komen aangewaaid en ze zoeken een stekje vaste grond onder mijn afgrondvoeten…

Sikkels klinken; Sikkels blinken; Ruisend valt het graan. Zie de bindster garen! Zie, in lange scharen, Garf bij garven staan! 't Heter branden Op de landen Meldt de middagtijd; 't Windje, moe van 't zweven, Heeft zich schuil begeven; En nog zwoegt de vlijt! Blinde Maaiers; Nijvre Zaaiers, Die uw loon ontvingt!…

Raam is gebroken nu schijnt de maan zijn koude stralen recht naar binnen snijdende sikkel heult met het duister kerft in het denken tot de dageraad dan verrijst de zon bestraalt met warmte het duister weer weg tot een volgende nacht…

De sikkel doorklieft het stoffelijke van de geest.…

en samen gekomen Enkel verdrietig, de passie is vrij Samen geslapen en samen de dromen Tranen gedroogd voor 'k weer iets zeg Gelukkig zijn zij, zei de één tot de ander Verdriet in de kiem toen gesmoord Denk nou maar niet dat ik dus verander Wijzig verandering, heb ik dus gehoord Hoewel dus sterren ineens kunnen vallen Belanden in de sikkel…

De maansikkel maait de zieke zomerblaren in najaarsnachten.…

De scherpe sikkel van de maan verwondt een ieder die het waagt zijn donkere zijde te doorgronden wie zijn gespleten tong bekritiseert is een prooi voor de puntige ster die hij krachtig uitspuugt naar de kinderen van de zon een koude nieuwe maan dreigt hen te verkillen maar zij verlangen naar warmte en zullen blijven bewegen als eb…

De sikkel slaat het staande koren, de tijd is rijp en vol de oogst, de aarde prijst U op het hoogst, het eeuwig danklied wordt geboren.…

Waar de nachtegaal de merel vervangt een uil de koekoek doet verstommen een sikkel maan het water grillig bleek verlicht kun je verdwalen tussen vroege uren en de laatste tijd wanneer je aldoor de stroom moet volgen omdat de brug ontbreekt…

De leuze wordt per twitter al verspreid: Laat foute sikkels per direct verdwijnen! Verlichting mensen, komt van rechts, voortaan. Maar hoedt u: Dit betreft alleen de maan.…

als een in woede ontstoken meute haar driftig te grazen wil nemen al de illusies die ze ooit heeft gedroomd met geweld tracht mee te nemen haalt zij hen met een sprong in de nacht onderuit ketent hen gedachteloos vast aan de sikkel van een ondergaande maan omdat zij wil verdergaan met leven ten volle wil bloeien iedere morgen…

uit koele zilverrand kruipt traag omhoog de bleke morgenzon zij zendt haar stralen glanzend koud naar de maan die afneemt tot een tere sikkel nog staat zij, in schijngestalte, tegen de dun blauwe lucht even ontmoeten zij elkaar maar de maan kan niet blijven het is haar laatste kwartier zij verdwijnt bij het licht van de opkomende…

enkele dagen per maand straalt haar lach op de aarde waar in gebekte heuveltjes het spoor te lezen valt van de opkomst van het tij en dan monkelt ze nog na bleke pretlichtjes rondom rond de sikkel harer bestaan voor hoe lang ook ze nog kan heersen in haar hemel onbetwist is er nooit sprake van verrijzenis of teloorgang ze bedrijft…

zou ik haar vragen om in het terra van de dansende coulissen, geuren parfumerend langs de Arno, mee te gaan naar Piazzo della Signoria gevels met witte luiken zijden jurken, losjes en nonchalant over de schouders, bandjes zichtbaar, glimlachen neergelegd in marmer waar pioenrozen uiteen vallen, de maan zijn sikkel kwartiert…

Op het veld dat de zeis maaide en dat ik aan de uitkanten proper houd met sikkels en scharen van licht staat een vogelschrik te kijk Hij is een mens waaraan de kauwen vreten, oud lichaam traag draaiend in de winden van een te vroeg april Een zotskap die de boer te gortig was staat op zijn halmenhoofd en armen stokstijf van angst wijzen…

ik ben een heks zie zei ze iedereen is waarheid en draag leugens met je mee waarachter wij staan achter een waarheid scherp de zeis verborgen waarheden ontsprongen iedereen een ster de kring wordt alsmaar groter O.T.O zei ze sikkel snijdt groeven in de oudheid oogst het graan omcirkelt de Melkweg in een nacht waar wij in één lijn…

En de boer hij zaaide in het voorjaar en maaide in augustus met zeis en sikkel het goudgeel graan bond de garven en zette ze op tot schoven en de boer hij ploegde voort niets dat hem stoort als het angelus klepte schafte hij met zijn makker op de akker en de boer hij dorste ‘t graan het kwam bij de molenaar aan en later bij de bakker…

huizen de lucht is te rauw voor minnende verzen hoor hoe huilt de deur naar buiten zoekt zonder spoor en in verval een zacht gebed in kleine schelpen elke dag, zo sterft het uur volslagen blind door oude oogst als vaag de hemel half bewolkt boven het laatste zomerwoord hoor hoe zwaar de deining schuimt wanneer de wind als scherpe sikkels…

het kleed van storm, puur damast rukt aan tak en gevel het breekt spontaan, de inertie vaccineert bij tijd en wijle de kracht zeer onbeheerst de natuur defragmenteert de bouwsels van steen en kapitaal tot een transparant geweten, het scherpt de hoeder van aandacht tot onvolkomenheden en willekeur hamer en sikkel, spijker en riet hakbijl…

we zaten 's avonds aan de Javazee en aten krab, de warmte daalde neer de dag had geen ontstoken ogen meer en luchten geurden kleurrijk, macramé de rijstdamp van dat openlucht diner besloeg ons venster op de maan, die keer bedekte zij de sikkels van het zeer dat om mijn hals hing als een scarabee dit land, het was van mij, ik was getrouwd…

Zichtbaar verstopt in alle ruimte van de dag Mijn kind dat haar ontdekt, en opgetogen Haar naam noemt, roemt, verrast, met mededogen Haar hoopt tot ooit weer groter pracht Ik zag haar pas verscholen in de nacht Ik ken haar, maar herken haar amper: Een haar, haast niets, een sikkel, schamper Als een achteloze schildersstreek Ik veeg mijn…

Schoon rijpend korenke in je levensfleur weet wat je te wachten staat in je gouden kleur als straks den hoveknechten komt en hij beziet je schone are dan snelt hij heen en gaat terstond zijne sikkel haren als ge dan gevallen zijt gebaart ligt op den din dan slaat de boer zijn vlegelke op jouwe kopkens in daar ligt ge dan te kreunen…

I In dons van wolkjes glijdt ginds De zilveren sikkel der maan; Die schijnt een gondel, een bootje, Dat vaart op de blauwende baan. De wolkjes schijnen de golven, Witgekuifd, met luchtende tint, En de sterren zijn zo schone leliën Als niemand op aarde vindt.…

Halve sikkel, helder, avondvolle maan schemering neemt ruimte, ademt donker lucht zonnelicht verduistert nu haar laatste zucht in de huizen gaan elektrisch lichtjes aan zie de bomenrand, het einde van het bos boeren stoppen met hun werk, ze zijn bevrijd want de oogst is binnen, alles net op tijd ook het laatste rood verdwijnt, de nacht breekt…