Netgedichten

netgedicht (nr. 56.216):

gedachteloos

als een in woede
ontstoken meute
haar driftig te grazen
wil nemen

al de illusies die
ze ooit heeft gedroomd
met geweld
tracht mee te nemen

haalt zij hen
met een sprong
in de nacht
onderuit

ketent hen
gedachteloos vast
aan de sikkel van
een ondergaande maan

omdat zij wil verdergaan
met leven
ten volle wil bloeien
iedere morgen

een eeuwigheid lang