156 resultaten.
hoogmoed voor de val
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 683 hortende tonnen grijs,
slenterend op trompetgeschal
slepen hun aangeslagen tanden
naar een nakend einde toe
de Alpen rijzen – sneeuwig nog, sereen –
en bergen hun stijgende lijnen in dalen,
weidse valleien; hopen op het ijs en steen
een bevroren vloed van weggeëbde dieptes
blauw als de blakende einder
het gekrompen harnas kraakwit;…
nachttrein
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 863 mijn handen spreid ik
als hekken voor de ogen
zie nog weinig licht
de vingers als balken
beperken mijn zicht
ik deel de wereld
nog meer in parten
aanschouw het buiten
nog minder:
als gekooid
stuurloze gedachten
slenteren ongedurig
als roofdier, hongerig
door mijn brein
ik ben als van de
reden beroofd
een niet te stoppen
sinistere…
Tijd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 531 Langzaam slechts
slenteren de uren voorbij
gevuld met verdrongen gedachten,
het lukt me maar niet
de angst te verdrijven,
mijn hart wordt kleiner
elk moment brengt mij dichter
bij 't gevreesde uur
waarop ik wacht.…
hoogmoed voor de val
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 586 hortende tonnen grijs,
slenterend op trompetgeschal
slepen hun aangeslagen tanden
naar een nakend einde toe
de Alpen rijzen – sneeuwig nog, sereen –
en bergen hun stijgende lijnen in dalen,
weidse valleien; hopen op het ijs en steen
een bevroren vloed van weggeëbde dieptes
blauw als de blakende einder
het gekrompen harnas kraakwit;…
Jij zong de zomer
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 368 aan de rand van
een opgedroogde vijver
golfde het beminnen als
zacht kabbelend water
om me heen
van woorden onderweg
die jij verplaatste
van je handen naar
de zachte zucht die
ik zo stil luisterend
naar me toe dichtte
jij fluisterde de zon
en zachte zoenen
in rood en wit en
zomers blauw
naar mijn slenterend
hart en schouderliefde…
Hemelse kerst
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 3.780 Door stille besneeuwde straten
slenter ik zonder doel
Iedereen heeft mij verlaten
ijskoud, net als mijn gevoel
Ik zie de verlichte ramen
hoor mensen samen zingen
Dat wil ik ook graag,...samen
gezelligheid, meer van die dingen
Verder met gebogen hoofd
de weg was zo lang
Het vuur zo goed als gedoofd
Ik ben best wel bang
De witte deur gaat…
Mooi Lauwersoog
hartenkreet
2.0 met 28 stemmen 1.556 Slenterend langs het strand
kijkend naar de golven,
als je hand in hand
onder het water wordt bedolven.
Je ziet schepen de haven in varen,
mensen die zich scharen
Bij de viskraam, voor een lekkerbekje.
Lauwersoog is voor mij het mooiste plekje
met z'n zon z'n strand en zee.
Ik draag het in mijn hart steeds met me mee.…
Het lijden van het hart
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 875 het hart rijmt wezenloos
op de weke denkbeelden
die mijn geest passeren, er is geen
tijd die meer spreekt dan het knarsen
van mijn slenterige tred
laat de dood mij nooit royeren
maar spreek met stille gebaren
ik kan het raken, de geur van bederf
valt als plak van mijn tanden, het geel
vertaalt slechts ouderdom en machtigt
mijn verzinsels…
In haar hart
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 175 In haar rechterkamer
wanden bekleed met bordeaux velours
‘k Zie zwart glanzend lak
het klavier bespelend met gemak
In haar linkerkamer
mag ik slenteren
langs toetsen, zwart en wit
rustende, liggend en in zit
in haar rechterboezem
trek ik mijn knieën op
wil blijven drijven en zinken
sonates van Bach horen klinken
in haar linkerboezem…
Kopland ( of het cadavre exquis )
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 176 Als Kopland zingt van het trage land
en lieflijk dicht van bomen en dieren,
dan voel ik me vaak met hem verwant
wanneer ik slenter langs droeve rivieren.
Of neem dan verlaten huizen,
een oog dat valt op behangpapier,
gekruld door tijd en tochtige kieren
een muur die fluistert van kindervertier.…
gaandeweg
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 219 ik leg de weg naar
berusting slenterend
soms dralend af
gaandeweg begon ik
aan wat ik nog niet
eens zo lang geleden
later noemde
het is het afscheid
van hoge woorden
en vervlogen jeugd
van het ongrijpbare
verwaaide leven van
verloren dromen
het is de onbekende
weg die me in het
duister tasten laat naar
barsten en scheuren in…
ALS DE ZON IS VERDWENEN
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 146 dan slenter je langs kale wintervelden
met mist en eenzaamheid verweven
geen vogelzang die je komt melden
waar zijn die zonnestralen gebleven.
scheurt de zon dan toch de wolken door
het lijkt of de winter plots is geweken
de duistere dood zijn kracht verloor
kwam de zon ’t nieuwe licht opsteken!…
een dagdroom
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 859 ik loop door mijn park
nog zo heiig vroeg
droom nog verder
van mijn nachtelijke ark
met ontluisterende pracht
en zachte gitaarmuziek
waar ieder mij toelacht
rust mijn woord verzacht
slenterend hoor ik vogels
roepen mij als het ware toe:
zie ook hier het voorjaar
hoor onze klanken
de lotus opent zich voor jou
ik voel, het is waar…
Mijn vriend
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 617 Ik zag je slenteren langs het asfalt
dat trachtte je te spiegelen
in fijne vlokjes sneeuw, doch
je handen waren diep verscholen
in een dadeloos gebaar
het leek alsof de vrucht van tijd
onrijp jouw ziel vertolkte
in de oude jas die jij dacht
te hebben afgedaan, doch
de rafels
trokken diepe sporen en knoopten
het kruispunt aan…
Wandeling
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 119 We slenteren over het zandpad
langs de opgedroogde bedding
van het riviertje
richting zandheuvels
waar een enkele boom
de kunst van eenzaamheid verstaat
als je mij toelaat, in droomwereld
of niet geveinsde werkelijkheid
reizen we samen naar de stilte
onder de bloesem van de vlierstruik
we ruiken de adem van zomerse wind
zuurstof…
mijzelf ontmoeten
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 879 het schemert al
als ik slenter door
smalle stille straten
dat doe ik wel vaker
dan hoef ik even
niet te praten
ben dan in mijzelf
ik ben dan genoeg
vertoef zo in mijn wereld
het is mijn hart
dat daar naar vroeg
niet dat ik zo diep ga
of iets moet beslissen
het is gewoon de rust
die ik heb moeten missen
zo maar alleen zijn…
Alles verdwijnt
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 425 Langzaam slenter ik door het niets
ijskoude sneeuw plakt onder mijn schoenen
er vallen witte sneeuwvlokken uit de hemel
vanwaar komen ze... zo vol liefde en vreugde
ik vang een verdwaald wondermooi vlokje op
laat het heen en weer glijden in mijn hand
zo zacht...…
Telkens in de ban
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 101 Boven Amsterdam hangt een grijze lucht
De Kromme Waal slingert en boten rusten
Lopend door mijn Mokum een diepe zucht
Het scheve achterwerk van de Sluyswacht
Oudeschansers slapen hun roes uit
De Montelbaans staat in zijn kracht
Slenter door de Binnen Bantammerstraat
naar de drukte bij de Waag
waar ik in mezelf zachtjes praat
Achter de…
Laten we de oude....
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.313 We hebben
geluk gehad, o wat hebben we -
Laten we
straks andere steden verkennen, door nieuwe
straten met muzikanten en slapers op banken
slenteren, wennen aan weggaan.…
Utrecht zien, dan sterven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 166 Slenteren over Maliebaan,
rechtsaf Lepelenburg op,
kruipen over Nieuwegracht,
het leven blijft een grote fop.
Tijdloos zoenen in Groenestraat,
voelen op kerkhof van Nicolaas,
doorzakken op Ledig Erf,
blijf ik nog net de dood zijn baas.…
Een verloren traan
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 1.861 Slenterend over het kerkhof,
kijkend naar de namen op al die stenen,
te bedenken wat zij allemaal hebben betekend,
en hoe ze allemaal weer zijn verwenen..
Stilletjes stoppen bij juist die ene steen,
waarbij het 't moeilijkst te verkroppen is
dat juist ook hij verdween..…
Koninginnenach
hartenkreet
2.0 met 29 stemmen 1.922 Hand in hand door de stad
Gloeiende harten lichten op
Muziek vult onze oren
Kermislawaai en bonte kleuren
Je hand warm in de mijne
Zoete geuren van een kraam
Oranje kleuren in de avond
Ik kijk je aan - geluksgevoel
Slenteren naar onze slaapplaats
Geroezemoes van feestgedruis
Ons eigen feest gaat nu beginnen
Ik voel je handen op mijn huid…
oud geliefd
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 295 De stille daagse tweezitsbank
gelegen slot van slenter
bezat nog wel zijn warme klank
daar kwam je liefde tegen.
Van 't oude afgeleefde paar
twee vogelkopjes samen
nog immer ogen voor elkaar
die naar hun nestje kwamen.…
Klanken van de van de vroege ochtend
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 65 ’s Morgens tussen zes en zeven
is mijn uitverkoren uur
want buiten is het leven
dan even van de natuur
Ik slenter tussen struiken,
bomen, bloemen, groen,
zie vogels zingend de straat gebruiken
en huppen in ieder plantsoen
Ook het achtergrond gezoem
van menig gevleugeld insect,
brommend geluid van bloem tot bloem,
wordt nog niet door menselijk…
Soms is het leven heel gemeen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 77 Nieuwe schoenen slenteren door de straat.
Weer een paar in de menigte die zijn weg verstaat.
Soms heeft men het leven niet voor elkaar.
Wandelt het op schoenen van het verkeerde paar.
Nieuwe schoenen dof en in slechte staat.
Weer een paar in zijn passen uit de maat.
Of de heerser een heerser zal zijn.…
Een groot geluk
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.789 Kruipend onder auto's, turend en slenterend door het park
Angst of koude, neen, ik mijmerde...Noë's Ark.
Uitgeput en jankend, sprong ik thuis maar effe binnen
Daar lag ze, zalig dromend in de wasmand tussen het linnen.…
Succes
gedicht
2.0 met 49 stemmen 20.409 terugkeer van geluk
ziekte en gevaren en geliefden
onttovering met veren van de maraboe
ooit schoot ik vogels uit de lucht
ik ging ze zoeken in te diepe sneeuw
het bloed dat ik vond was mijn eigen
de ogen, de vleugels van mij
ik begeef me naar de metro
met een wapen in mijn tas, en bankbiljetten
mijn hartslag is niet sneller dan normaal
mijn slenteren…
Blokje om
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 352 Onverschillig slenter ik
door de Hartenstraat
en zie de hartstocht
zich etaleren door winkelruiten.
Onaangedaan
vervolg ik mijn pad
waar straatgeweld
zich als een hoer
in de kaarten laat kijken,
brutaal aan mij opdringt.
Links laat ik het liggen
en sla de hoek om.…
Mookerhei
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 Ik heb de stad ver achter me gelaten
en slenter kalmpjes op de Mookerhei.
’t Is middernacht, je hoort geen schaap meer blaten
en zelfs niet eens het zoemen van een bij.
‘k Loop mijmerend wat voor me heen te praten
tegen de sterren en een sikkel maan;
de Melkweg is de hemel aan ‘t bestraten
en Venus heeft haar bruidstoiletje aan.…
Ziek ?
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 2.986 De stilte lijkt gevallen
Het einde van mijn geloof
Hoe hard ik ook om hulp roep
iedereen lijkt doof
Blijkbaar spreek ik verwarrende taal
niemand die me kan begrijpen
Geen mens die zijn hand uitreikt
Ik ga hier geheel alleen aan bezwijken
Gebroken tranen slenteren over mijn wangen
Mijn geloofwaardigheid volledig verloren
Mijn lijf boeit…