Alle inzendingen over sluizen

op Nijmegen schutsluis tussen huis en huis tand op een tandwiel maar in vertraagder opgenomen dagen was die koude louterende grensformaliteit inwijdingsplechtigheid onheil rondom het Heilsfeit klaagmuur tussen trein en drempel het neon- gotische station en een rijtje heilige huizen voorbij drie sluizen…

hoeveelheid kou om in over te stappen op Nijmegen schutsluis tussen huis en huis tand op een tandwiel maar in vertraagder opgenomen dagen was die koude louterende grensformaliteit inwijdingsplechtigheid onheil rondom het Heilsfeit klaagmuur tussen trein en drempel het neon- gotische station en een rijtje heilige huizen voorbij drie sluizen…

beklimmen kijkt mij dreigend aan op schoenen van beton en met een hoofd vol veren een luid bonkend hart dat bijkans bezwijkt ga ik het toch proberen ik spreek mijzelf moed in maar ja, die schoenen ze wegen me zo zwaar toch kom ik worstelend boven en zie daar klip en klaar mijn woorden als schichten aan de wolken hangen dus zet ik mijn sluizen…

beklimmen kijkt mij dreigend aan op schoenen van beton en met een hoofd vol veren een luid bonkend hart dat bijkans bezwijkt ga ik het toch proberen ik spreek mijzelf moed in maar ja, die schoenen ze wegen me zo zwaar toch kom ik worstelend boven en zie daar klip en klaar mijn woorden als schichten aan de wolken hangen dus zet ik mijn sluizen…

De sluizen staan op welkom, maar niet ieder woord mag binnenstromen. Opsommingen mondjesmaat, geen al te persoonlijke herinneringen. Verhalen, grapjes, eruditie komen grandioos te kort. Het leven is meer dan jojoën of hoe een woordprofessor fopt.…

Open de sluizen van de hemel, vul wat leeg is en zo mat. Geef woorden zo zacht dat het hart slechts trilt, zoals een zuchtje wind doet met een blad. Zonder het dodelijk weten waren we tijdloos jong. Is er een reden, waarom ons gebroken hart begint te huilen? Is er een reden, waarom we verdwaald zijn maar niet meer weten waarom?…

De sluizen van je lippen spuien het schuim van het brakke zout waarin mijn angst promt teloorgaat. In een rivier van dromen doop ik mijn open ogen. Mijn hart smelt het ijs van zwartgevroren bloed. Over ons huivert een gloed, wij hebben elkaar gewonnen.…

zwarte spreeuwen krijsen de bomen vol groene bladeren verdampen in grote getale zij weten op de takken telkens te huizen, oorverdovend hun aanwezigheid te vertalen en stilte rondom mij ver weg te sluizen ze hebben lange tijd, ik spreek over jaren hun vaste stek in mijn beperkte horizon hekel bij tijd en wijle het ongevraagd bezoek denk niet…

Na een kwartier zegt hij toonloos: - Ik zie een wolkje als eens mans hand en als de sluizen des hemels breken, dan zullen ze pas na veertig dagen en nachten worden toegemuurd. Met een ruk staat hij op en beent naar een wrakkig roeibootje.…

iets dat correspondeert, getallen met een letter en een grote A erbij: de rij krimpt in tot boze blikken aan een oud begin nog even dan voor het raam verschijnt een blauwe vlek het lijkt op hoop en op een uur dat eerder nog als zorgeloos minuten telde drie plastic bloemen vernoemen slechts een oude naam het bed is wit, de slangen sluizen…

Ik denk aan de ringvaart, de molens, de sluizen, aan de krommingen in de dijk. Ik denk aan de nevels, de mist, de sluiers, de prachtige luchten boven het land. Ik denk aan de zomer, de lente, de winter, de herfst, en zie dan die polder, mijn polder, mijn Eilandspolder.…

hoe de avond valt over de schemering van verlangens ontluistert het hart zich in deemoed van valse openbaringen, niets is nog genoegelijk in de sfeer van melancholie de tuindeuren half geopend, het terras wankelt hierdoor zichtbaar in fragmenten van oude woorden, waarden zijn vluchtig en toch blijven de sluizen van de nacht grijpen naar…

de dag boeit, alsof het in boeien is geslagen het roestig ijzer heeft geen jaartallen om in te zien hoe lang de dood aan de poort van de schorre zwaan zijn levensverhaal vertelt wie boeit het, één ieder is de afwas in zijn eigen teil ze sluizen zacht het geluid dat hen voortbracht in broze herinneringen aan mijn schreden voorbij snavels getuit…

Kunstenaars zoeken een plek voor hun werken, gemalen en sluizen in ‘t Groninger land. Koeien vormen silhouetten door een bundeling licht uit het dak. Vlakken geel water spiegelen lucht. Glas tussen hout scheidt kracht van verstilling, dieren op sokkels blikken geducht naar vogel en beer in pinguïnpak.…

alhier of waar dan ook ter stede weet door het lot getekende ook niet van kous en rand en hoed noch van het naadje hoe het moet Decorum morum Moriae Erasmencyclopediae weet niet hoe teen zowel als tander zich corporaal alsmee mentaal psychosomatisch etaleert Doch voelt des al en niet te min aan thee en water tot zijn kin dat hormonale sluizen…

Gekrekel klonk vanuit het hoge gras in het vuur van de vroege morgen was een nieuw geluid opgestaan, vanuit de lucht dreven wolkenrijen weg, op de vlucht voor felle zonnestralen op die mooie dag openden de sluizen en er klonk een slag van trommels die de stilte deed ontwaken en klapgewiek van vleugels die spraken een nieuwe taal gesproken…

gemanifesteerd en zoet vastgeklampt niets meer kan het tegenhouden, geen port, geen toegang doen diep gewoel in sluizen zwijgen. Krachtig, soms beangstigend, volgt de felle storm, die droevig hard kan rijzen onbewust aanwezig in de verre onrust van een dag die windstil was.…

sluizen schuiven veiligheid. Mijn vlakke lage hogeland wordt, nu gerust, in slaap gesust. waarna opeens adembenemend, stilte! De westnoordwester wacht en lacht van binnen de schaamteloze luwte is slechts opmaat om opnieuw nog sterker te beginnen.…

Dan wijlt ze een poze en droomt - en zalvend zal Haar wonde zijn de zachte woordenval, De sluizen openend van 't gesloten leed. Dan zal zij wenen, als ik vroeger deed. O voor die tranen vol verlossingskracht, Wil ik nog zingen in mijn lijdensnacht, Tot zacht de dood zegt: - ‘Kom, nu zijt ge moe’ En dekt mij stil met aarde en bloemen toe.…

Als het zomerblauw spuit uit de sluizen, hoor je mijn boot over de golven ruizen. Op mijn boot gaat 'Dertien' niet loos. Zij vaart met mij mee als lichtmatroos. Het dozijn zal mij voor gek verklaren. Maar 'Dertien' zal mij loodsen door alle gevaren.…

daar groeit vreemd gras en kruid tussen de scheefgezakte keien de twee verrotte palen steken nog amper boven maaiveld uit om mij nog net op tijd te zeggen: “er is geen water achter de dijk” alleen een doorgeroeste boot het tij ligt aan de ketting, dood jij had gelijk, de haven is helaas verzand, door mensenhand, met dammen en met sluizen…

Wat rauw valt op een kwetsbaar dak dat lekt, komen we sluizen tekort die de stroom scheidt tussen zout en zoet, als de antwoorden zwijgen in de potpourri van verloren dingen Ongeacht afkomst of positie in getal keuzes zijn bepaald door het vergrootglas van overtal, men legt zich er niet bij neer in voorspelde nacht die ieder wacht om…

Op deze dag hebben hemelse sluizen niet opengestaan de hoge wolken voerden geen hagel mist of regen aan. De druppels van ooit uit welke bron ook ogen gehuwd ‘t water uit deze kanalen en rivieren rijst niet het stuwt. Leven is geen strijd enkel aan leven en doodgaan gewijd leven is geen strijd enkel aan leven en doodgaan gewijd.…

Dat zorgt voor tweespalt en de kans te worden overlopen, maar nu wij stevig zijn omwald, zet de vijand vast de sluizen open. Waar wij nog denken dat het straks om strijd zal gaan zal de zondvloed ons wel drenken en het water aan de lippen staan.…

Mijn straten, sluizen waar ik speelde nieuwe huizen bij eiland Vloek, zacht zand en de warmte, Kijkduin, drommen op zoek naar Pokamon, door Grieks raam, zicht op Haags strand, hapjes eten, langs strandmotor, hoe parel en moer schelpen glommen, wij bloot in golven sprongen borsten deinden, de pijpen waaruit wolken verwoeien, Waterweg, hoe…

Terwijl ik de dag ademhaal, barsten zij stuk voor stuk uit Stromend als een water die zich laat vermengen met het elixer van zoet bloed, glijdend en vloeiend door verschillende kanalen en sluizen van mijn lichaam waar zij zich vastklampen aan de eilanden emoties en gevoelens.…

In hun harten Openden zich diepe sluizen En de donkre dammen braken. Vloeden van gemeenzaam voelen Overstromen de genoten. Met een kinderlijk vertrouwen Scharen zij zich om hun leiders. Vriend of vreemd? Het wapen antwoordt. Dood de vreemd! De vriend strijdt mede! Wachtwoord slachtwoord. Stort tezamen, Haters van elkanders talen.…

(opdracht aan mijn dooie hond) Als je weerkomt, indien je: ik stuit de wateren, de sluizen stut, indien en domp ik de wind! Zo. Droog, Snel en Niet omzien, het Diep van Aduard Oversteken; recht van uit je graf in Tandartsebosje draafje Losjes, Onverschillig liefst, naar het land van Pon.…

Na wat rechttoe rechtaan komen de sluizen muren rijzen hoog op, tot wel 3 meter naar de top ik kijk naar de lucht, het zou toch niet gaan buizen? geen buien op mijn kop laat maar dicht die hemelsluizen.…

loopt en kijkt bezorgd met de capuchon strak kondigt zich zware regen die hem diep vallen laat in zakkende ondergrond zoekend naar wat houvast zwaaien krampend armen in de ijdele poging falend het evenwicht te houden op de lippen besterft de gil waar de geur van nat zand de verrotting van het leven de neus zich laat speuren de sluizen…