Alle inzendingen over stem

jouw stem is mijn adem een omhelzing een streling door vruchtbare winden jouw aanraking een warme bezwangering van vurige liefde…

stervensverdriet in strijd zo liefdevol weggetreurd in zijn eigen wereld, aandachtig in gedachten zijn stem herinnert mij, per jaar moet hij vaststellen dat hij de strijd verloren heeft klimop overwoekert het volume van de oude stem, zijn leven over dat hij verteld steeds een beetje meer ingrijpend veranderd elke zin, doordrenkt de levensstijl…

hoor je de stem de draden zijn al lang verbroken maar in het lopen blijf jij zijn marionet…

maar gerust, wij volgen dan wat later… Dezelfde weg die jij alvast betreedt Je hand, zo smal en roerloos in de mijne Raakt nu de grens van duisternis en licht Voorbij die grens wacht de volmaakte liefde… De pijn verdwijnt van je verstild gezicht Laat nu maar los, laat alles maar vervagen Er komt een einde aan een lange nacht Een stille stem…

Geert Wilders maakt van de bestrijding werk Van elk geloof (behalve dan het zijne). Zo moet van hem de Islam hier verdwijnen En voor hetzelfde geld de linkse kerk. Maar hopelijk gaat straks op 9 juni Die linkse kerk strijdvaardig ter communie.…

Luister naar de stem die komt uit je hart dan weet je dat het voor jouw ook bestaat. Laat je niet leiden door de angst als hij jouw heeft in zijn macht laat de liefde weer toe. Open je hart en wees niet bang zodat je de angst kan overwinnen en weer liefde zal voelen.…

Mensen vragen zich voortdurend af waarom God alle kwaad en ellende laat komen zonder het te bestrijden de allerruimste denker staat verlegen om een duidelijk en treffend antwoord welke geheimen zouden schuilgaan achter dat eeuwig durende vraagstuk? de wereld wil dit al te graag weten schept hierover haar eigen denkbeelden overal rijzen…

ochtendlicht kust me wakker kom pardoes van lig tot zit ik had nog zo mijn best gedaan om lang op te blijven om zo de stem van de nacht te kunnen vangen haar spannende verhalen te ontlokken over donkerte de schemering waarin schaduwen zich mee laten voeren in dromen van een ander, en in de morgen opgeslokt worden door de dageraad…

Een verloren stem? dat maak ik zelf uit!!…

Ik heb voor het eerst jouw stem gehoord en ik zweefde even boven de grond ik genoot echt intens van elk woord zacht vloeiend uit jouw mooie mond Ik deed heel even mijn ogen dicht en ik waande mijzelf aan jouw zij een brede glimlach op mijn gezicht jij was even helemaal alleen bij mij Ik wil jou bedanken voor jouw mooie stem in mijn dromen…

stralend was je lach toen ik nog even de wolken donkerde die ik bij me had gooi maar open zei je zachtjes met een helderblauwe stem waarin de zon al scheen in onze ogen blonk het snel oplossende vermogen dat alleen de lente kent ongeremd in bloei…

bestaan was ik een boom, dan zonder bast ergens achter mijn netvlies sterven kegels af die mij de scherpte van dit leven hebben laten zien, ik zal ze missen in de chaos van mijn eigen rangorde liever regen dan wolk, want de aarde is dorstig en kwijlt haar zoetigheden te snel op de rug van een trage rups zijn cocon kon niet zijn zonder stem…

De stem van de zee golf over golf over golf bedolven onder iedere golf het geluid waait weg het is het schrapen van het zand langs de randen van het strand deze raakt kant noch wal in de onmetelijke zee deed hij even mee een meeuw klapwiekt weg…

je woorden stromen als lieflijke beekjes bloemen begroetend langs zonnekant ingetogen bij eb vloeiend terugglijdend van het zacht glooiend strand striemend tegen rotsen met storm in je stem bulderend breken de golven ongetemd ik hoor je wel laat het water ongestoord stromen wacht op het spatten van jouw kleurige bel…

Spreken als ene Brugman en vangen als een haai als je dat kan ben je zo glad als een glissie als leer zo taai. Buidels geld verdiend op legale manier dank zij zwarte praktijken die met steeds meer plezier de zwarte toga’s bekijken. Mijnheer/mevrouw Edelachtbare mijn cliënt is heus niet zó slecht maar ’t kwam door die halve gare die…

zoals tere druppels van verlate lenteregen zachtjes glijden langs hunkerende bladeren dat geluid nauwelijks waarneembaar maar wat oren doet spitsen klinkt als je, op jouw manier zacht mijn naam zegt in mijn linker oor…

de tijd verkalkt in de utopie die mens noch mij hoereert aan de schaterlach die jouw stem ketende aan het krijsen van de hese dood….…

jij laat stilte spreken geeft in lichaamstaal de woorden aan met ogen lettergrepen door mimiek kan een gesprek ontstaan jij schoudert onverzettelijkheid recht je rug in afstand nemen open handen altijd klaar om warmte weg te geven je stem is luisteren een dialoog in liefde fluisteren…

Dorre, maar glanzende berghellingen omringen Galilea's schittermeer, zien met voldane levenswijsheid neer op wat beneden hen wil samendringen. Teruggetrokken, peinzende eenlingen, joelende zwemmers en woelig verkeer geven alle 't vere verleden eer; kunnen ze verdraagzame geest bezingen? Ademtocht van zee en woestijn draait rond om het blije…

…Er was eens… een kindje veel te vroeg bij het lot van witje, en de knikker rolde en rolde het kuiltje voorbij Anders dan ’t sprookje haren witter dan ’t gezichtje, spoelde de sneeuw en de regen alle kansen opzij Want papa en mama bespiegelden een ander huisje, een kasteeltje met fonteintje duizend maal mooier Dus drie werden vele in een…

Laat ons de blaren van alle leed vergaren. De aarde, ook vermoeid, heeft nooit dode blaren gedragen. De aarde wondt om, in de driedagestond, te laten herrijzen onder de loodzware kus van de liefde. En is die kus weerom licht leed, leed, dat alles is, - Ik ben Die is, - o, laat deze zoen niet verloren gaan want elke zoen is gloên van goed…

Toen ik dan jou En mezelf was Kwijtgeraakt En in de stilte Van het klooster Dat mij deze Retraite bood In mijn sobere cel Mijzelf langzamerhand Begon terug te vinden, Was het dat Ik als vanzelf De woorden vond die Mijn pen op het Schrijfblok lichtjes Vastlegde, en dat ik Mijn verdriet een stem gaf Die zacht vibrerend…

De stem van het water zwijgt na een woeste nacht van onderstroom en geselende winden het is tijd om te rusten.…

ergens waait een deur toe, een huis, een stad ogen die kleuren wegspoelen het gedruppel van de wind er is geen zoeken meer en antwoorden kennen enkel een laatste regel in een mond zonder belofte maar hier hoor ik alles gaan het water dat geen morgen kent wolken, verzilt met de geur van zomer hier kan ik dromen, samenwonen met de golven…

Als 't leven over-leven wordt, Al is het kort, 't Schijnt lang te duren; Hoe pijlsnel vroeger tijd verdween, De laatste zijn de slependste uren; Zij kruipen heen. Maar troost de Heer, die ik aanschouw, U in uw rouw, Steunt Hij uw voeten, Zo zult ge uw weg gemoedigd gaan, Totdat wij ons bij Hem ontmoeten, - Treed rustig aan!…

Misschien dat het geluid van jouw stem in mijn ademtocht steeds anders klinkt dan voor jouw dood in al mijn dromen maar het is ook niet onwaarschijnlijk dat in de stilte van de duisternacht jouw stem geluidloos veel verder komt dan ik dromend durf te hopen in alles wat ik denk keert stilte terug.…

naam voor naam worden ze voorgelezen met daarachter hun leeftijden zes lange dagen en vijf nachten zoveel tijd neemt het in beslag om alle namen op te zeggen ze weer een stem te geven al is het dan voor even om de waanzin te benadrukken hakt het horen van de leeftijden er nog het meeste in “ Rebecca Lea Kanes“ twee maanden…

Zingen kan niet alleen met woorden; kinderen kunnen lachen als een lied; Melodieën kunnen vallen als blanke sneeuw die niet van ophouden weet en blijft liggen. Dromen klinken als een avondzang die traag eindigt, zonder precieze afloop. Liefde vindt een bedding in de daagse dingen al zeggen vele romantici dat nooit. Zingen kan zonder…

Dat zijn heldenliedje heeft gewonnen is puur geluk, want jouw stem is veel mooier en je tekst was dieper, voor mij heb jij gewonnen, voor mij kun jij niet stuk, jij bent een vocaal afgestudeerde, hij een brugklaspieper.…

Met een krop in de keel zegt ze wat moet ik nu, hoor de tranen in d'r stem wat nu als ik er voor de kinderen niet meer ben? Het regent, we blijven staan in de bui we huilen dat beetje water kan er ook nog bij. Wat moet ik nu, wat kan ik nog, een antwoord heb ik niet da's veel te lastig toch!…