Alle inzendingen over trechters

waaronder ik jou mijn woord heb gegeven en waar het licht teder om je bruine haar sluierde langs vonkende ogen straalden Toch bleek jouw tred niet waterpas wordt nu mijn blik door jou ontweken met een liefdeloos gezicht Je hapert slechts nog geestelijke verval met een leugen hard als glas en zie ik ons verbond amechtig door de trechters…

Die halen, zonder strenge kinderrechter, Gewoon een baby onder uit de trechter.…

De wraak van volk en vaderland is zoet, Want hopelijk beslist een strenge rechter Dat binnenkort door middel van een trechter Pims moordenaar gedwongen wordt gevoed. De zwaarste straf voor Volkert van der G. Is drie maal daags een copieus diner.…

ervaren vriend -die erg vroom is- beducht voor een mes in zijn geplooide halskraag verdween in het water intrige van niet-levende schapen ontstaan uit het vruchtbeginsel van een niet-luchthartig mens als met een trechter ingegoten arriveren trouwe bezoekers van de kersenbloesem onder klaaglijk-kreunend geluid bij de kern van de zaak…

Eerst hebben ze een omgekeerde trechter En daarna 'n katheter geprobeerd Nu wordt er weer chemie geïnjecteerd Maar eigenlijk gaat het alleen maar slechter Voor ons verblijf hier geldt 1 randvoorwaarde 'Wees welkom, maar don't fuck met Moeder Aarde.' ---- Het lukt BP maar niet om het olielek in de Mexicaanse Golf te dichten…

Langzaam de trechter vergetelheid binnengezogen bleef zij houden van haring met uitjes voorgeschotelde hapjes bij beetjes met een gebit klepperend genoegen genoeg nooit genoeg en altijd geholpen bij happende hahap ja zo zo goedzo hahap.…

Mijn handen Raken de sfeer Van jouw lijf Mijn ogen Kijken in Kraters van Stil verlangen Trechter voor Liefdessap die Wordt vooraf Gegaan door een Begerig estuarium Van zin 'k Zou je willen Kennen. Graag weten Door liefde bevangen Door haren kroelen Hoe jij en ik elkaar Als m/v voelen...…

de gordijnen sluiten bijna in een rillend houvast grijp ik om mij heen maar de dood treedt binnen het onlicht doet mij trillen de warme dood omhelst mij in een dribbelend blauw zwenk ik de melkweg op op weg naar een nieuw landschap veldboeketten in velours zie ik in een trechter van licht en jonge vrouwen met warme tranen…

Bezweken aan omfloerste stemmen graven wij sloten in gedachten bevreesd voor voetangels en klemmen op wallenkant van waterkrachten verleid door half geloken ogen in visioen van ijzervlechters verglijden wij langs erebogen in maalstromen van trage trechters bevrijd van valse spiegelbeelden aan hete hangmatten verklonken zijn wij, armlastige…

in de tropen gromt de dondergod in een woelige sluimer druppels versmelten tot een straal die opbolt doorheen de grillige darmen van een grot naar de rand van het hoge rotsvlak de trechter die zwelt en overhelt de stroom is een glinsterende tong die gruis en slijk loswoelt haar bedding slijpt tot kruimels ze tuimelen in de kloof door…

Als dromer stond ik er bij, keek ernaar vanuit mijn bed daar bij het raam Ik was te jong om mee te doen, toch meegezogen in de trechter van het spel, de straat. Tegenover nummer 12 zoenden ze voortdurend en ontstond de voortplanting der stad op korte afstand. Ik keek, mijn moeder keek, en was heel boos en sloot gordijnen.…

Langzaam Als dikke vla Door een trechter Sluipt het van Boven naar benee In mijn rechter Brutaal en ongestoord Heb ik last van muiterij Laat hij mij voelen Dat het over is Gescheiden Hij niet meer bij mij hoort Zo dood en koud Zit ik daar Toch probeer ik heel benauwd Er wat mee te doen Moeizaam kom ik op Sleep me voort Door passanten…

tussen dood en geboorte liggen communicerende gaten hier en nu en overal de kosmos vol zwarte tunnels trechters valstrik voor versleten sterren ijlend naar het absolute nulpunt van materie licht en tijd gebalde energie massa onomkeerbaar wentelend in het zwarte gat de nieuwe ruimte tegemoet naar het onhoudbaar orgasme dat leven…

hoe meer ik de chaos zie als opsomming van diversiteit waarin antwoorden uit het geheel liggen besloten is de weg die mij door onzekerheid leidt de juiste de gang naar ontspruitende loten als ik de massa een weg door de trechter gun en mijn ademen daar op richt dan zal een nieuw antwoord, ook al is de straal nog zo…

Als diepe trechters van een vulkaan, waren je mooie groene ogen. Ik zag in hen de zee, de zon, de sterren en de maan, nooit hebben zij gelogen. Voel regen als tranen vallen in het haar, de wereld huilt er is een cirkel gebroken. Want ik ben hier en jij nu daar, ’n mes diep in mijn hart gestoken.…

Ik laat los en voel mij glijden door de trechter van mijn oppervlak ik zal mij door de donkere ring bevrijden zoals mijn scherf mijn eigen vuur ontstak.…

Als seizoenen vernauwen tot een trechter met kille duisternis moeten wij nog hechter slapen gaan en het licht laten schijnen over dromen die ons benauwen, zelf zijn we de armen die ons weren tegen gestapeld grauw en tegen de ondeelbare wereld die buiten ligt te wachten en getekend in de nerven van doorschijnende gedachten.…

gelijk duizend verhalen in één veelal licht kleurgebruik waarmee hij de mens portretteert, neerzet aanklaagt goed versus het kwaad tekent hij met minuscule precisie ieder detail met evenveel liefde ondergedompeld in zijn fantasierijke wereld, waar staarten rijkelijk worden toebedeeld aan een ieder, trechters steevast op koppen zitten vissen…

Als het seizoen vernieuwt uit de trechter van een kille duisternis moeten wij nog hechter slapen gaan en het licht laten schijnen over dromen die ons benauwen.…

Ik wilde dat, tot volmaking van 't wonder, Mijn stem 't metalen timbre kreeg van donder, 'T geweld van wereldzee-tillende orkaan, En dat 'k, ver over welvende aardelanden, De zon kon groeten, in gigantenhanden Als spreektrompet een trechter van vulkaan.…

woorden worden uitgestoten (indien je iets te zeggen hebt) in verschillende frequenties (met verschillende windkracht naargelang d’ intentie) het oor vangt het op (soms wil je het gewoon niet weten) het venster van perceptie (soms is het gewoon van geen belang) tot de ander (de trechter gerichter naarmate men…

( voor Oscar Wilde ) Gevangen in cirkels van haat viel hij in de diepste trechter naar de duisternis, maar het vervloekte bataljon van satan volgde hem tot op de verpulverde lippen, het land van zijn successen stak genadeloos een bajonet in zijn hartstreek.…

Ze spuigt haar letters door een trechter, Chaotisch vormen woorden niet te begrijpen zinnen in een wereld waar alleen structuur wordt (h)erkent... Ze giet ze op witte vleugels van een vredesduif die door de verholen klankzwaarte van elk bedacht fragment het luchtruim niet haalt en verslagen onbegrepen aan de grond kleeft...…

gebed is verworden tot een geasfalteerde weg, waar tanks een processie rijden voor een of andere duistere Demon waar kinderen (om)gedoopt worden tot kanonnenvlees De Aarde is als een litteken aan een geschonden wand De hemel lijkt aan de kant geveegd En ik, ik schrijf deze woorden met een distillaat van bloed en tranen sijpelend door de trechters…

De alvleesklier staat op een kier de slokdarm vormt een trechter. Op het bord ligt een aangesneden dier; in het weiland leek die koe toch échter. De maag spert zich wagenwijd de twaalfvingerige darm vingert zich klaar, onderweg wordt de koe nog meer verleden tijd en de spijsvertering is ernaar!…

Ik kon eindeloos wegdromen bij sierlijke kastjes, bestofte schilderijen en zilveren sieraden, afgekloofde poppen van porcelein, koperen trechters, Franse pendules, kerkkandelaars, glaswerk van Copier, etende piraten van gietijzer, Boeddha-beeldjes, lingerie uit grootmoederstijd, bronzen beeldjes van naakte danseressen of atletische heren,…