Alle inzendingen over uitstel

Maar ik kijk ernaar En ik zag het, misschien heb je er nooit opgelet Op die koffievlekken en weggewassen woorden, Maar ik zag het wel, Het deed me niet goed, Irritatie en alleen maar uitstel. Ruzies kwamen en gingen, Maar nooit kwam het echt goed Nu gebruik je mij en m’n vriendinnen Ik vind het genoeg, genoeg gebloed..…

ik ga je kussen branden blussen je lichaam verwennen zo dat ik jou in overgaaf leer kennen we zullen samen ontdekken wat liefde kan zijn genieten van pijn in het uitstel we spelen het spel van komen gaan klimmend verbazen we brengen elkaar in genot tot extase we hebben de hemel gezien met engelen die vlogen in geuren God bespeelde…

had ik in onwetendheid de liefde bezongen Nu ik weet hoe dat afloopt in elkaar steekt heb ik er geen behoefte aan Liefde, slavendans naar de pijpen van de evolutie wrede meester der natuur Die beloont en straft met drugs voor geluk en verdriet chemie door velen verafschuwd Zo gaat het met verlangens wil je iets, doe het gelijk uitstel…

langs helm en slapend zand lijkt ze de aarde te willen verfraaien als messen snijden meeuwen daar waar ik hitte vermoed strepen door een wijdse gloed alsof het wonder even wil geeuwen zij gaat echter stijlvol en tergend traag haar herhalende ondergang tegemoet alsof telkenmale de nacht haar beboet terwijl ik toch onophoudelijk om uitstel…

jij deed meer leven in dagen dan in de jaren die jij telt de kleine evenementen die jij bij het wakker worden al ziet onder de loep de verplichte nummers doen het altijd goed als basis voor het werk van uur tot uur verder zijn er nog de kleine venijnen waar je over moet peinzen in hun uitstel naar morgen zij horen bij het…

weer dit, dan zie je weer dat ben er gewoon overgevoelig voor niet continu maar zo af en toe hoor spaar ook niet meer omdat ik er aanzat overheid stuurde me in die richting eigen geld uitgeven kan ik ook wel overal naar toevliegen: voorlichting uiteindelijk besparen zij een rel ze zijn niet meer bezig met doorlichting ik zeg altijd van uitstel…

Die in essentie geen uitstel blijken te zijn, omdat zij in perceptie ons al vooraf onrustig kunnen maken. Hoewel de vrees voor de toekomende tijd vaak groter is dan wat ons geboden kan worden in het heden. Is de realiteit de dag van nu waarin kleine risico's niet kunnen worden vermeden.…

Wie heeft gelijk in het stikstofdebat, zijn de boeren toch minder schuldig, welk rapport heeft dat het beste gevat, geen uitstel: wij worden ongeduldig. Mijn krant hanteert geen chocoladeletters, niet nodig om toch bezorgd te zijn, want in ons gezicht vallen de spetters.…

De gasten betalen voor het wassen van de gordijnen die ze na de nacht strelen met hun zachte handen Ze verwachten geen eelt van de dag, ze herschikken en ruiken, plukken de bloemen niet zelf, leven binnen waar ze zonder prestaties tevreden zijn, want de wereld is vermoeiend als je haar wilt veranderen en de lente verdraagt geen uitstel…

Het is een plaats om te bewaren, op te slaan, niet weg te gooien, nog niet definitief afscheid van te nemen, een locatie van uitstel tot ooit, een keuze voor her- overweging, een gelegen- heid om te kunnen terugkomen op de aan- zet tot nooit meer kunnen bezitten of een nooit meer terug, een overbrugging naar een einde, wellicht voorlopig…

Aan jou werd niets gevraagd; ik heb je uitstel gezien, wekenlang, verzet tegen beter. Vader kan zo weg zijn, zei de arts. Ik heb wolken en sterren voor je uitgeknipt, gekleurde sneeuw, engelensnoep, mijn beer naast je hemelbed getekend. -------------------------------- uit: 'Naastenparade', 2002.…

Hij glimlachte: je komt dus uitstel vragen; kan ik je dienen, een glas port of gin? ''t Is mij hetzelfde', zei ik, 'schenk maar in'.…

Wat wij in de bosjes doen kijk maar, als je hier voorbijkomt we ontkennen alles wat je denkt We ontsteken een laaiend vuur voet voor voet, hand voor hand wat de draaischijf aangeeft een stap op mijn blauwe broek een hand op het gele zand het uitstel is spannend als de eerste keer, nu de andere hand op het groene gras een been op de…

de dag is licht naakter wit maakt kijken wat verlegener passie vrijt met donkere blik in de nacht brengen anonieme handen het verlangen naar het hoogste punt, uitstel is het duister wel gegund ogen volgen ronde bogen op de tast de tong is zonder mond te gast op lippen die zich welvend schikken licht sluiert geen lust geeft ruimte…

Is hij er nog? Hij is er nog. Ik ga even niet meer praten, zegt hij. Elke stap lijkt nu de laatste. Het nieuw infuus, de ogen gesloten, de ogen open. Hij mompelt dat hij even niets meer zegt. Elk moment lijkt definitief. Misschien blijft hij, blijven wij, voor altijd hier. Is hij er nog? Hij ademt uit, is stil en ademt dan weer in. Hij is er…

Het is nauwelijks te bevatten, maar 'Eenzaam' van August Strindberg ligt al jarenlang naast mijn bed, terwijl het maar 125 pagina's bevat. Ik vergeet er vaak maandenlang in te lezen en dan moet ik weer opnieuw beginnen om de verhaallijn te snappen. Dat mankement herhaalt zich steeds. Omdat het kleinood zo meesterlijk is en ik het…

We lopen hier en daar wat achterop. Drugscriminaliteit? Niet meer te stuiten. De stikstof gaat de perken ver te buiten. De woningbouw zit danig in het slop. Ooit heette het vooruitzien, het regeren. Nu is het achterstallig repareren.…

ik kan het niet laten, via deze weg met jou te praten, valentijn een mooi begin, om te beseffen doorgaan heeft zin, we zijn nog jong maar de jaren tellen, dus is het gewoon te voorspellen, uitstel word afstel lief, kom en word een dief, steel mijn hart voor de rest van jouw leven, ik zal jou al mijn liefde geven, neem een besluit en kies…

Na het veertigste levensjaar begint het uitstel We zijn allen hetzelfde lot beschoren Toch leven we als onsterfelijken Maar die ene zoete zalige troost Die wacht ons allen Zijn naam is groot Hij is de grote gelijkmaker Je kan op hem vertrouwen Aan hem toegeven Laat hem zijn werk doen Zie je bewegingsvrijheid ingeperkt Meer en meer Hij…

de goden willen hun getal luttel uitstel, achteraf bekeken, en toch te kort voor wie van je hielden wachten weegt als je werk voltooid en voorbij is als je orde op zaken gesteld hebt, als je niemand ten laste wil zijn, als je meent te weten dat je plaats elders voorbehouden is, als samen oud worden je niet gegund werd maar dat men je…

demonen in hard nog harder om ze meer dan vóór te zijn ik kijk geschokt naar het jasje een bedrieglijk dun laagje dat als een kille bomjas mijn hart omsluit jij en ik wij dachten vroeger zelden aan de dood we bleven bij elkaar nu delen we de liefde in kleine stukjes tijd de hond blaft kwispelt hij wil hop zonder uitstel…

Geef dit huis geen uitstel meer, het denkt zo lang al aan een landschap toe te horen dat hij blijven zal. Ik keer terug tot een boom, in de aarde, meet omvang van woorden aan restwarmte af en beken dat ik nog droom van een gedicht. Pijnbanken lang. --------------------------------------------- uit: 'Paard van glas', 2001.…

Stap één was zelf maken van vuur daarna dat beheerst leren opstoken om voor vlotter vertering te koken basis voor de eerste structuur We spraken af tot vertrouwen wie waar wanneer met wat klaar stond om niet steeds te hoeven blijven kauwen zo kregen huishoudens vaste grond Veel energie ging in uitstel steken afzien straks staan thuis…

tegen kwam Kon mijn dag niet meer stuk En ook maanden en jaren later Straalde ik helemaal van geluk Het leven lachtte ons toe En niets kon ons scheiden Together Forever Dat is wat we zeiden Maar de tijd zou ons leren Dat niets voor altijd zal zijn Ons "Together Forever" Deed ineens vreselijk pijn er is niets tegen te doen enkel uitstel…

Even uitstel van het spannen van de harde lijnen, moeizaamheid en verval. Het laaggelegen land met vertrouwde akkers overzien en even de illusie en het gevoel dat het overal zo vredig zou kunnen zijn. Maar we schuiven geen poppenwagen maar onze fietsen door vochtige klei dat niet los wil laten.…

verlangen is dromen, trachten, wachten en dulden, is uitstel en dageraad, lente en belofte; verlangen is niet dwingen, niet bevelen, niet eisen maar als de omgeploegde aarde uitzien naar de vruchtbaarheid.…

geluk mild en duurzaam zijn, een subtropisch klimaat, een omhelzing als warme deken, in plaats van verzilting van mentale aanslagen die naar gelang het duurt, steeds levenslang vragen bij zich dragen en gekoesterde littekens achterlaat in het verstand met z‘n wonderlijke inblazingen en dat het er op neerkomt, wat slechts een uitstel…

gezicht al gelezen we hadden samen nog gebeden al is dat lang geleden onzekerheid bleef als het zwaard van damocles boven ons hangen caleidoscopisch liet jij data zien waarop wij hoopten te triomferen in alles proberen gaan wij het tij keren zonder lijdzaam af te wachten positief is onze inzet en met alle krachten is er mogelijk uitstel…

Er waren geen vragen uitstel werd niet geduld niets wachtte op later op tijd zijn belangrijker dan grijze, schaarse haren Klaarheid zou zichzelf verliezen in het heldere water klanken duidelijk gehoord van gestreste bultruggen vragen naar goed en kwaad Zij wisten er niet veel van maar meer van ijsbergen, die dreven er waren en verdwenen…

Inmiddels gedwongen uitstel van kusjes en knuffels van onze kleine spruit; doch het wordt nog maanden wachten op een duurzame coronaspuit. Onze oude dag gaat desondanks snel voorbij; wachtend op een volgnummer in de steeds groeiende dodenrij?…