Alle inzendingen over verstilde wereld

In nostalgisch verre dromen vervaagt nimmer jouw gezicht weemoed heeft 'het zwart' verdreven herinneringen zacht meegenomen de slechte langzaam uitgewist wrok stilaan in tederheid gevangen nochtans wreed met machteloosheid saamgevoegd desondanks geworteld in verstild verlangen naar wat eens was maar nu niet meer bereikbaar is...…

de bloemen raken maar niet uitgebloeid worden door de kou geboeid tot overleven kleine vruchten die niet in warmte rijpen verdrogen later zonder nageslacht om mee te prijken verstilde schoonheid met een triest verhaal de kille lente vertraagt het leven van ons allemaal…

" luidde de tekst boven zijn overlijdensbericht Het bleef lang, heel lang stil bij de ontvangers, de achterblijvers, de levenden zo had hij het zich ook voorgesteld Hij, hij werd een verstilde herinnering!…

huist verhullen gehavende muren een roerloze leegte rond ‘n verweesd en uitgewoond bestaan en ook de mensen die hun dagen hier sleten zijn reeds lang naar het stof der aarde teruggekeerd enkel ‘n verdwaalde passant die in deze bouwval beschutting zoekt beluistert nog een oud verhaal dat zich zwijgzaam vertellen laat van wat in verstilde…

(bij 'Liggend naakt' van Isaac Israëls) Na een wilde vrijpartij ligt Sjaantje van Ingen uit te rusten op haar bed, terwijl haar minnaar Isaac zijn schildersezel heeft gepakt en haar beeldschone lichaam probeert te vangen in verf. Met haar rechterarm ondersteunt zij haar hoofd, waarmee ze is weggedoken in een pittige roman en haar linkerborst…

een uil rust op een knoestige tak zijn vleugels licht gespreid laag aan de hemel verlicht de maansikkel het donkere tafereel de wassende maan en de kale tak verhalen over het einde van de herfst de aankomst van de winterkoning is nabij…

De grote wereld gevat in een dauwdruppel bij ochtendgloren.…

Als je ooit mijn lichaam vindt, verkild, verstild, verloren, weet dan, mijn allerliefste wens was eeuwig bij je horen.…

ze vertrekken met een halve maan en sporen bessensap om hun verstilde glimlach.…

Eindeloos verstilde voren Markeren het Hollandse zand Meeuwen dansend in de lucht Oh mijn prachtig vaderland RR…

Gewilde levenskracht, verstilde momenten. Met 'n balans ertussen in, geeft leven kans en 'n nieuw begin.…

Uiteindelijk van onstuimige hunkering tot verstilde golving werpt ze zichzelf met een woordeloos verhaal op het strand waarin ze vrede vindt…

verstilde pijn van het zijn zomerlente winterherfst winterlente zomerherfst donkere dag heldere nacht de wacht bijna volbracht…

warmte warmde sprak je lijf tot mij en kwam je weer tot leven ineengestrengeld stonden wij jij niet meer gebogen ik keek in je verstilde ogen en vroeg je met me mee te gaan…

de eeuwige kringloop die ons bestaan bevestigt is een snoer van wonderen de blauwe hemelkoepel jubelkleuren van de herfst fonkelende sterren in zwart winterfluweeel met daaronder een verstilde witbevroren wereld dan de jonge lente met ijlgroene bosranden witgewolkte luchten met de zon die ons langzaam levenswarmte teruggeeft we…

De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Een wooncomplex, een klachtenregen Verschuiving naar miniatuur Problemen met een nieuw bestuur Met samenwerking, nieuwe wegen De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Waar is die ooit zo goede buur? Het is hem naar het hoofd gestegen Veranderingen staan…

Weemoed beheerst mij in mijn hoofd is het ijzig stil jou bemerk ik daar ook niet het niet bewegen het verstilde zijn in het diepst van mijn gedachten noem ik jou... Liefste.…

Wanneer de stille stad, sluimert aan de Maas. Wanneer uitgelaten mensen, nog een uurtje willen blijven. Wanneer die goede, oude tijd, een uurtje stil gaat staan. Wanneer uitgelaten mensen, fonkelende glazen heffen. Wanneer een verloren zoon, blij is thuisgekomen. Wanneer een oude troubadour, eindelijk is uitgespeeld. Ja, dan lééft een…

mijn vleugels zijn gebroken, mijn veren dof en vuil, mijn ogen mistig van niet meer in te houden tranen, mijn stem verstild in zuchten, een zuidenwind, wat een noorderstorm zou moeten zijn, fluistert: 'help mij... in kan het niet... niet alleen...'…

soms als ik naar je kijk als ik alleen maar naar je kijk je straalt en dan valt alles weg wat aan me hangt trekt duwt en meer en zweef ik in de tijd, verstild en straal ik met je mee…

voor eeuwig in steen gedacht in schaduw verstild na jaren door licht gekust Aphrodite hoor toch in het zuiden Ouranos daar huilen boven zeeschuim in de wind…

tussen heiligen van glas in lood in het donker zo wonderlijk belicht bij verstilde stemmen en oude gezangen bekruipt me een heimelijk verlangen te leven als een vredige kloosterling…

de stilte de storm beiden razen van oever naar oever op weg naar wat vergeten is wat verstild is wat nog open moet herstellen net zo lang tot klaarheid schijnt en rust mag zijn…

Behoedzaam komt de herfst getreden tot waar ik enkel oor nog ben - het licht verstild - en geuren die de weemoed wakker roepen. Behoedzaam komt de herfst getreden.…

Door jou staat mijn wereld op zijn kop, slaan mijn gevoelens soms op tilt. Deze liefde die houd nooit meer op, dit is een liefde die niet meer verstild. Deze liefde creëert eindeloos gedichten, die jou continu over mijn gevoelens blijven berichten.…

hart boven land hart boven de verstilde vlakte kalm ontwarrend de greep van ijle omstrengeling wakker bij het punt van uitkijk en terugkomen anders wachtend…

verstild de scherven in de tijd…

In het vallende Zonlicht van deze Verstilde zomeravond Zweven zilveren meeuwen Langs het lommerrijke lover De volmaaktheid tegemoet Gadegeslagen door de Eindeloze zieke die Verlangend naar de einder reikt…

verstilde aanwezigheid reflectie van struiken gloeiende horizon ziel gedompeld in vrede extatisch in eenzaamheid wenst hij te delen het ondeelbare geen oord gerieflijker voor een laatste woord…

De wereld draait zich in genot, wat verdroogd is wordt doorschijnend, obsceen belicht in röntgen van de opkomende zon, lichten nerven op, de rijke aderen van de synthese, vertaald in de passie van vuurvliegen, die na hun daad sterven, bekijken de toekomst vanuit het Eoceen, het venster van een barnsteen, transparant verstild in…