57 resultaten.
Mei- Juni
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 96 Dagen, vlieden,
maanden, vliegen
hoe harder 't waait
hoe sneller we
aan 't eind van
't jaar zijn...
Dagen vlieden
het zal geschieden.…
Lust
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 828 De dagen vlieden,
de vrouwen wiegelen voorbij:
jonken op een blinkende zee
van begeerte.…
Trein der jachtigheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 59 En vlieden de seconden,
vlieden de seconden
vlieden de seconden,
van geen tel....…
LACHEN EN SCHREIEN.
poëzie
3.0 met 7 stemmen 920 Want al mijn zangen in mij
Zijn boodschappers van vreugd :
Zij dragen goede tijdingen,
En hemelse verblijdingen,
En 't vlieden van hun Licht gewaad is liefelijk gewin mij,
Daar ik ze alleen in 't vlieden zie en 't vlieden mij
slechts heugt.…
Lachen en Schreien.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 619 Want al mijn zangen in mij
Zijn boodschappers van vreugd:
Zij dragen goede tijdingen,
En hemelse verblijdingen,
En 't vlieden van hun licht gewaad is liefelijk gewin mij,
Daar ik ze alleen in 't vlieden zie en 't vlieden mij slechts heugt.…
Van een Vrager.
poëzie
5.0 met 3 stemmen 645 GIJ vraagt uit wat voor reên dat ik de stad uit vlie?
’t Is om dat ik op ’t land jouw tronie niet en zie.…
Ad Tempus
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 1.170 ik was even in ruste
toen gefluister langs
de oren blies en zeide:
ga je mee
met mij mee
zomaar
vliegend vlieden
*
wonderbaarlijk
dat het mij met
vergankelijkheid
suste
ik wist niet
dat het de geest was
die zichzelve vaarwel
kuste…
ga mee
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 61 ik was even in ruste
toen gefluister langs
de oren blies en zei
ga je mee
mee met mij
zomaar
vliegend vlieden
*
wonderbaarlijk
dat zij mij met
vergankelijkheid suste
ik wist niet
dat het mijn geest was
die zich zelve vaarwel kuste…
Twee Wegen
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.666 Het een hij vlieden moest die ’t ander hebben zoude.…
Sterflied
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 400 En dan ga ik
De eeuwige nacht in
Waar atomen dolen
Het einde en het begin
Het zachte zingen
Van het vacuüm
Op ontelbare snaren
Het laatste stadium
En zie, daar is hij
De jager en de gejaagde
Omwenteling en keerkring
En het al zijn vertraagde
Sterren vlieden
De dageraad breekt aan
Kom tot mij
En laat mij gaan…
Het Web (2)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 433 Ragfijne druppels
vloeien
tergend langzaam
licht dampig
tussen onze
vochtige
lichamen
waar verweven
draden onzichtbaar
vlammen
door temperament
samengesmolten
als een hunkerend
naar liefde
gesponnen
web
vurig vlieden
verbrande zinnen
verstrengeld
verbonden
daar waar
samengekomen
draden
luiken…
De nacht lijkt wel dag
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 205 al naar gelang seizoenen
desondanks blijft de wind
in je leven waaien
kan eindeloos duren
mijn gedachten vlieden
heeft een subtiele smaak
laat tenen wortelen
met vleugels wijd gespreid
de nacht lijkt wel dag
waar ik slaap tussen dagen
de wind draagt, neemt je mee
zalig aangenaam…
Openstelling
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 213 stel ik kan mijn zielenpijnen
herleiden tot verstarde lijnen
in schier nekkende patronen
van dulden en gewonen
deze vatten en vervormen
zodat een opening ontstaat
waar warmte in kan stromen
die angst en spanning vlieden laat
zacht schakeert dan in het licht
een stroom bevrijde levenskracht
verlossend van de harde kluisters
gepaard aan…
Hart-aanrakend
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 156 fluweelzacht en zo frêle
haar vleugeltjes
het lijfje trillend
van genot
vlinder
de tuin vol geurende bloemen
waarin ze van de honing snoept
de vrouw kijkt toe
ze ziet het
ze bewondert
dan vlieden haar gedachten elders
meisje, mijn meisje
vanaf de allereerste seconde
dat men jou in mijn armen legde
hield ik meer van jou
dan dat ik ooit…
Winterimpressie
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 571 koude windvlagen
witte,grijze,zwarte wolken
vliedden dooreen
voorbij
voorbij
de zee bruist, roept
haar eindeloze energie
het strand schoongespoeld
leeg
leeg
volle regenboog siert
de bewegingsvolle hemel
bijzondere kleuren
energie
energie
we genieten van dit hondenweer
dit natuurspel
laadt onze batterijen op
en meer
en meer…
Zonovergoten waanzin
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 433 in chaos bevroede gedachten
vlieden uit mijn met waanzin
en nevel bezwangerde geest
tot wegdeemsteren gedoemd
onbruikbare woordenvloed
die mij noopt tot warrig denken
werkt kromme daden in de hand
die niet straffeloos verder leven
is het de zon? is het de wijn?…
Vader
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 863 Hij was omringd door werklieden
trotse mannen met een ambacht
die wonend in hun werkmansdracht
fluitend dagen lieten vlieden.
Een linkse intellectueel
mat zich een waardeoordeel aan:
Vader moest zijn stem verheffen.
Ach jongen, weet die denker veel,
zei vader, moe maar zeer voldaan:
beter lot kon mij niet treffen.…
Getrouwheid
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 405 onder de tomeloze liefde
tijdens het langzaam wijken
bespeuren ze ongewild de angst
voor een laatste maal de daad
hoe zuiver toch volbracht
het vlieden van hun minnekracht
bij het verschijnen van de dag
samen met hun gedeelde dromen
zomaar weggevlerkt op vleugels
die zich niet lieten vermoeden
toch nog voor een stuk omwenteling
van hun…
Nagoya kasteel
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.734 Nu wil de eeuwige zwerver overvaren,
Zijn rust bewaren midden in het meer,
Welks oppervlak de schichtige winden vlieden,
Waarop geen kelken drijven, uit welks diepten
De muren rijzen, steil en afgesloten
Zonder een poort; gezonken zijn de boten.
--------------------------------------------------------
uit: Verzamelde gedichten, deel…
Daken die schreien
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 188 Soms als het regent in jouw nacht
daken misnoegend schreien
de wind strepen maakt op het veld
dan zijn je wangen de uiterwaarden
van al jouw verdriet
al zou je willen vlieden voor
instortende oevers, dan nog
ben jij het waaiend riet dat buigzaam
haar nest beschermt tegen de degens
die jou voortijdig al hadden bekrast
jij leeft voort in…
INDISCHE NACHTEN (2)
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.377 als schaduwen achter een wit decor
verschijnen zwijgzaam ranke ambachtslieden
de wayangs die ons hun geheim verrieden
zij geven gul de kunde aan ons door
ze volgen nederig het oude spoor
en laten eeuwen door hun handen vlieden
aanvaarden wat het leven heeft te bieden
want niets wordt gewonnen, niets gaat teloor
ze voelen vormen, scheppen…
Eens heb ik de dalende zon gevraagd
poëzie
3.0 met 26 stemmen 2.787 Eens heb ik de dalende zon gevraagd
te wachten,
eens heb ik van dichte nacht-schaduw
het luchte, vluchtige vlieden beklaagd -
en nu! - en nu! -
Nu glijden de tijden zo langzaam aan,
de dagen, de tragen, ze willen niet gaan
en lang - lang - lang zijn de uren der nachten.…
MIJN LICHAAM DE AARDE
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.454 mijn kennis is de hemel niet
begrenst mijn kunnen
beperkt mijn weten
de hemel eindeloos
mijn gedachten vlieden voort
stromen verder
groot verval
gèèn vergelijk
rivieren zijn gèèn gedachten rijk
mijn geest het heelal
zo groot, zo immens
ongrijpbaar, ontastbaar
het leven beheerst mijn geest
is nooit in het heelal geweest
mijn lichaam…
Ochtendlijk niemandsland
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 183 wanneer de mistige ochtend
de dageraad kleurt
in eigenwijze grijze tint
verdwaal ik in de straten
mijn niemandsland
waar goden en feeksen
engelen en heksen
eenogen en stommen
in stilte de koning half te rijk zijn
ik voel mij keizer
niet voor lang
de hemel klaart
gedachten vlieden
de ruimte in
onbegrijpelijk ongrijpbaar
voor hen,…
LOKKENDE PRACHT
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 216 In de ruige eikenkruinen
soest zware zomer levensmoe
sluipt jong najaar strijkend rond
daaronder
trillen - deinen - zweven
verwarde spinnenwebben
kleven aan een zonnestraal
hun schittering siddert
voelt zich gevangen - wil vlieden
popelt uiteen te springen
vliegt versnipperd omhoog
tussen de takken
spelen verspreide vingertopjes
van…
Jesaja 17
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 189 Hij zag het Al Sham van Jasmijn
En fontijnen wijken voor steenhopen
Voorspelde elkaar bekijvende steden
Heenlopen onder een ware barrage
Zoals lang geleden Israël en Judea
In ravage deden verstommen
Wee het gelag dat deze Levantijnen
Met hun belastende bagage
Nu in stoetsgewijs vlieden van drommen
Tot gelijkelijke verstrooiing dwingt…
Ik zal mooi dood-gaan
poëzie
3.0 met 31 stemmen 4.226 Hoe zalig is dat nu, wanneer ik tuur
Naar mijn gedachten in hun brede stoet,
Die álle schoon zijn, en niet één die doet,
Of zij wou vlieden uit Mijn hoog Bestuur.
Wat is dat goed, de grote rust van God,
De heerlijkheid eens kunst'naars, en 't geluk
Van mens, verenigd in één ogenblik!…
Uit zicht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 213 bezitten
groenlingen massaal schreeuwen om herkansen
en bosjes sneeuwklokjes niet meer witten
als het zonnetje zich aarzelend ontpopt
en lichte dagen lange nachten gaan verbieden
een enkele narcis zich niet meer verstopt
de buizerd en sperwer hun prooi bespieden
het bed van bladeren al rottend wordt geklopt
pas dan zal de winter langzaamaan vlieden…
VERDWIJNEND EN TERUGKEREND DENKEN
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 299 wanneer hij mooie huizen ziet
gemaakt van stijve slagroom
of gladgeschaafde griesmeelpudding
springt naar de weide
die hem zwakjes weert
toch met elke dauwdruppel
vrolijk uitdaagt
jeugdige dichtersgedachten
leiden hun eigenzinnig bestaan:
bolbliksems dringen samen
tot een woelige kluwen vuur
zwellen ras _ slinken plots
asvonkjes vlieden…
LEEUW van LUZERN
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 89 Een tijdloze lauwerkrans mag men bieden
aan huurlingen, met trouwe verbintenis,
die bij dreiging of sneven nooit vlieden.…