Alle inzendingen over waarden

Jij geeft mijn leven weer kleur en maakt het waard om te leven, ik hoop dat ik jou altijd die liefde zou blijven geven…

Deze zoektocht was de moeite waard.…

ik ben zoals ik ben intussen ken ik de kronkels in de paden van mijn geest elke zijstraat afgeweest eronderdoor eroverheen gelopen wegen maar met waarden meten is het niet gedaan waarvan wil ik bestaan kom mijzelf bij ontij tegen griploos wadend in het waterland ** waar is nog schapendroogte wat houdt er deze tijden stand…

Valluik is, om niets te ontkennen zonder leugen, en dat binnen te houden, wat begraven werd met de aardse deugden, in alle toonaarden van belang, wat al bestond verging allang, en zijn we dat even kwijt, om de waarden aan te horen, treft dat geen blaam en geen verwijt, staan we dichter bij het zelf, wat pas helder wordt als ware woorden…

ik heb alles uitgeplozen weggedaan in dozen wat niet van waarde was zaken waar ik ooit om heb gegeven die deel uit maakten van mijn leven zij bleken enkel franje versierselen van een andere tijd gekocht uit onbenulligheid ik kijk nu om me heen en nee ben niet alleen jij bent bij mij gebleven storm en rotsen getrotseerd de zuivere…

van de dood, de Maan die geboorte gaf aan een levenloze woestenij de Aarde, kringloop van pril geweld en liefde op een stormen en een blussen tot het over gaat, in een versleten seizoen iets houdt er de adem in op de zijlijn van een woestijn het wervelt er in een navelstaren hoe dat zo gekomen is of de afloop daarvan enige onverzoenbare waarde…

even hier om je gedag te zeggen zomaar met plezier ook om mijn gedachten in je hart te leggen maar zo denken is vaak verwachten ik schrijf ze maar in wat losse zinnen weet alleen niet waar te beginnen vandaar dat ik in het donker staar beelden trekken voorbij ik hoor mezelf praten luister naar een stem wil ook stilte in haar waarde…

Zo ver buiten alle waarden in burgernummers vastgelegd ver van huizen en van haarden heb ik het laatste woord gezegd volg mij in het spoor der paarden bezing mij als een boerenknecht die in leven niet kan aarden omdat zijn grenzen zijn verlegd wuif mij uit in rieten kragen waar onze liefde is bevrijd ik zal alle lasten dragen van onze…

heb het leven tot schoven gebonden zij drogen met wind weer speelt mijn kind in de zon net als vroeger dolt zorgeloos rond nog staan de stoppels hun wortels verankerd maar de grond is verkankerd door jarenlang roofbouw op normen en waarden gespoeld uit het zwart van de aarde wat rijk groeide en bloeide oogst nu de vruchten die…

Oudhollandsche waarden, schemerlampen, bloemetjesbehang, ganzenborden, negermuziek, poffertjes, verre reizen naar Egmond aan Zee, Stalin, de Gruyter, Abe Lenstra, Snip & Snap, melkchocoladehagelslag, benzine 14 cent per liter, warme anijsmelk, Douglas DC6, schorseneer, formica salontafel. Welkom in 1951. Mensch erger je niet.…

De maatschappij aanvaarden is kwestie van ontzag voor opgelegde waarden, zelfs als men je niet mag. Je bent voor leuks niet nodig, maar wordt correct bedankt. Je ziel lijkt overbodig, daar die geen heil ontvangt. Men zal je nergens weren, je wordt beleefd geduld, doch moet respect ontberen: `Dat is niet onze schuld.'…

Ik zal kruipen door het zand, stof der aarde omdat men mij niet naar de waarde schat. Ik zal lijden. Ik wil offeren, geven, weggeven, zonder enig hebben en houden. Alleen maar omdat ik geloof!…

Eeuwen geleden is Het al dat je uit Ons woordenboek verdween - Samenleving, verouderd begrip Dat alleen nog in verhalen Uit de geschiedenis van Dit koude land opgeld doet, Begrippen die ooit van Waarde waren voor hen Die hier leefden, gingen Hand over hand verloren - En, mochten we je ooit nog tegenkomen, Dan hooguit als verzameling…

Is het raar dat kinderen opgroeien in de wetenschap dat " het zo hoort" is het vreemd dat ze, terwijl wij ouderen weten dat het anders moet, de normen en jawel, ook de WAARDEN, niet automatisch vastliggen bij de jeugd van nu? Natuurlijk niet, want de tijd van toen staat in geen verhouding tot die van nu.…

Wonderschoon mooi kind zo onnozel, zo lief zo blij, zo tevreden een echte hartendief Wonderschoon mooi kind zo vrolijk van aard al zo innemend en ondernemend voor mij zoveel waard Wonderschoon mooi kind met je glanzende ogen zo blauw als de zee het is bijna niet te geloven Wonderschoon mooi kind je hoort er bij voor nu en altijd…

De weg voor dikke ikken geplaveid Door ruttiaanse antiwoke praktijken Gaat in de naam der vrijheid over lijken Een one trick pony die niet om wil kijken Eenmanspartij die nergens voor wil wijken Uitholling overdwars - weg omgeleid Wie heeft het over normen zonder waarden Wie spreken niet van hen maar over ons Krijgt wat gegroeid…

gevoed gekleed gekapt ben je op de wereld gezet onzichtbaar aan de lijnen jouw vrijheid was gebed je danste zong en sprong totdat je geest blokkeerde jij het poppenspel bruuskeerde en jouw gevoel het won voor het eerst op nieuwe aarde met eigen normen en waarden kwetsbaar en te raken maar niet meer in hun spel die poppenkast…

Getekend in heiligen en vervolgens in de hemel gekleurd discipelen, schrijvers en poëten; volgers en kunstenaars Aangenaam, kleurrijk, atmosferisch fijnmazig, gedetailleerd een mooie hemel op aarde vertegenwoordigt onschatbare waarde Immer moeten wij leren uit het verleden, die tijd voor eeuwig die niet verloren mag Roemenië, Boekarest…

Het zonlicht lonkt naar de aarde vraagt haar ter dans plantjes nog maar net gepoot ruiken hun groeiende kans manen stralen kussen de zee maar vertel me liefste wat heeft dat lonken en kussen voor waarde weet je als wij dat niet zouden beleven neem ik al genoegen met soms even onze gevoel voor natuur is zo weergaloos groot…

Op de klok van de eeuwigheid bedeeld met een seconde tijd hebben we het onmogelijke gepresteerd, de aarde volkomen verkwanseld en versjteerd, zodat er niet veel meer van ons resteert dan een proef van weinig waarde, een schimmelige laag, die het verdient door een brute vlaag te worden weggevaagd naar een verre ster om na nogmaals proberen weer…

hoe na al die jaren en bezwaren van maanden dat ik woorden uitsprak die de leugen zwaarder lieten voelen dan het spreken van waarheden staan wij dan geschreven in waarden in een massa die zich uitlaat wandelend over de aarde ergens dwarrelt er een gedaante van ons rond waarin ik jou mocht liefhebben een zoektocht naar die schaduw is waar…

En met haar warme stralen is er een poging gaande om de aarde te bevrijden van veel te koude waarden. Ach, ik mijmer maar wat rond. Maar zie in mijn eigen leven soms alleen maar ijs, sneeuw en regen. Ik kan het niet echt controleren de seizoenen in mijn hart.…

legenden, pralen Met de magische verhalen Wereld scheppen in zes dagen Om je hart beheerst te vragen In mijn wereld te verdwalen Ook de Muzen te onthalen Om je twijfels weg te dragen Weet nu, stekende gedachten Heb ik voor de donk’re poorten Van de hel, onmondig weggesleept Ik verdoemde alle nachten Laat nu niet mijn hergeboorte Zonder waarde…

Je bent me gewoon niet waard! Maar heel diep van binnen, ben ik toch wel van de kaart...…

Ze zijn als beeld van het landschap van historische waarde; symbool van de strijd tussen water en land. Ambassadeurs van ons land tot aan het eind van de aarde; met de polder verbonden, zoals de zee met het strand.…

Het leven krijgt veel minder waarde door de grote bende schurkenstaten hier op aarde. - Oorzaak van ellende. Die staten maken veel kapot door hun gezaam'lijk front. Ze hebben zich verenigd tot een schurkenstatenbond. Bandieten zorgen wereldwijd voor leed en ongemak. Er komt geen einde aan de strijd. Een voorbeeld is Irak.…

Eigenlijk is het stijlloos Jij zit dan met de pijn dat is zijn vrijpartij niet waard, want als hij jou liefheeft, hoort hij bij jou te zijn...…

Maar zelfs de aarde Laat mij niet in mijn Waarde. Ik werd onbewust Geplukt in onschuld En word nu langzaam Maar zeker omhuld door een Dikke mist van dood.…

we hadden niets meer te verhullen het vuur ontstak door lichaamstaal wanden weken, leegte liet zich vullen kwartsext-akkoorden op ons manuaal de warmte was omhoog geschoten waarden ontstegen elke schaal circuit was even niet gesloten een zucht ontluchtte integraal de vlam ging uit was onbewaakt nu mis ik de hitte van je huid en warm…

Gesproken woorden zijn zo vaal daar ze worden wel verdraaid de kleur van woorden zwart op wit is de waarde van oneindigheid. Toch mis ik de blik in de ogen wanneer geschreven woorden mij raken dan hoor ik ze veel liever, zodat je voor mij staat.…