Alle inzendingen over wanorde

als de straat dreigt dood te lopen of de lantaarn te weinig belicht vergeet dan voor een wijle de naamplaatjes op deuren of namen van stijlen schrap nummers die aan bordjes zijn toegedicht erken dat het onkruid tussen klinkers is geslopen daarmee schep je nog geen wanorde of ruïnes in spe plaats je geen vlaggen op zwarte lijkauto's…

Bestaand uit vele spiegelscherven Weerkaatsten wij elkaar verwrongen Zingend van liefde, leven, sterven Beseften we- de tijden drongen Brokstukken, flarden en fragmenten Verdronken in verdeelde beelden Waarin we soms elkaar herkenden Of dat wellicht een weinig speelden Wanordelijke mozaïeken Heldere delen, slechte voegen Harten die…

De wanorde en chaos na de aardbeving een tremolo van binnenuit het moederhart; een huivering, die waarschuwt voor de aftakeling als Gaia vecht, waar mens het noodlot tart.…

Ik bezoek je in Je atelier waar Wanorde de boventoon Voert, maar waar Wel intens geleefd Wordt - een hok Van een kleine Twaalf vierkante meter Met je opklapbed Te midden van je Kunstwerken op doek, Paneel en papier - Honderden voltooide Werken neem ik waar, Allemaal in ruwe Olie opgezet - Jij wijst mij Mijn plek en…

aangebroken Dit lege landschap Heeft geen erbarmen Ik ben een wrak Aangespoeld op een helse kust Verlaten van een ieder Bitterkou doortrekt mijn lijf Maar, zie de bespieder Scherpt mij aan Zoals ijzer met ijzer Knerpend en sinterend Het land kleurt grijzer Hij slaat toe Meedogenloos in razernij Alles lijkt verloren In kille dwingelandij De wanorde…

uitstraling is als schoonheid zo in vele vormen gegleden geen eenheidsmodel maar nog net de laatste vingerwijzing in een kleine maar pittige aandacht bel er is al zoveel authentiek en karakter dat het extravagante boven alles uitgetild wordt het subtiele nog te ontdekken gebied zonder categorie en al bestaande regels in komende wanorde…

Diep van binnen ligt de aanleg tot verantwoording van gedachten redeneren over brengt verlichting optreden in onstuimig voortgaan steeds weer hetzelfde vastgezet in zijn wezen brengt hij de dag naar de nacht er zal weer rust ontbreken denken over zijn leven intensief is wanordelijk terug naar het bewuste ik intreden in zijn…

haar avondjurk die naar passie en lonkt en onverminderd vlindert in miljoenen zachtaardig kriebelende motjes zoekt een avondkleur die zwicht in affectie die er niet toe doet strak en sterk in eenzaam vrij want alles geef ik toe maar die ik liefheb dat ben jij indigo is de mooiste wanorde een knipoog en een duim omhoog is een prachtig bezit…

Mooi in hun Wanorde en chaos Parijs; Rodin 1840 - 1917 Tien reliëfpanelen in goud Hemels licht in hun vertelling Elk paneel eigen verhaal Adam en Eva in goud gecreëerd De moord op Abel door Kaïn Noach en zijn ark van hout Abr'am en Isaäk Liefde, haat en wirwar Florence; Ghiberti 1378 - 1455…

Vannacht vroeg ik mijn vader naar het geheim achter de terloopsheid van daagse dingen ik reikte hem de driftige deining aan van onze wanordelijke dagen sprak over de onmacht van voormannen en overmoedige vlagvoerders toonde hem de bloedsporen over bleke lijven wachtend sluimerde ik verder hij antwoordde niet misschien omdat hij al jaren…

‘Klopt dat wel?’ vroeg de man aan de boodschapper die als bewijs op de deur klopte ‘Hoort u dat’, het klopt toch?’ ‘Ja maar, u klopte.’ ‘Dat klopt, dus klopt het wat u hoorde!’ ter verduidelijking vertelde de boodschapper dat er werd gejaagd op alles en ieder die het kloppen niet wilde horen een geweer werd onderwijl geladen…

In de wanorde der vlegels verstoren zij de regels. Ondanks 'n helpende hand en bezwerende gesprekken, worden zij begeleid naar confronterende vertrekken. En gedwongen met gekluisterde handen, worden zij deelgenoot van ontluisterde banden. En ondanks hun plichten en rechten, is er 'n weifeling tussen zwichten of vechten.…

Drie kerken allemaal rotsvast leden vonden het ongepast voor elkaar opzij te gaan marechaussee kwam eraan te pas de vechters te scheiden wanorde bestrijden.…

zoals druppels glijden van een blad geen houvast meer in jouw leven de emoties drijven je ogen druipnat het wordt stilaan tijd om opnieuw te streven hou je vast aan de takken van de bomen want een felle rukwind kan plots verschijnen en kan zorgen voor wanorde in je dromen laat je gevoelens nooit meer ondermijnen zet je leven terug op de…

van harte welkom speelgoed van de vliering oude tijden keren weerom verruimd het leefgebied fietsend naar het zwembad het water zie je glimmen is deze dag uniék nat Play Mobil over de vloer als vanouds handstand tegen de muur van de schuur dan slaat de vermoeidheid toe nu is het lief logeetje terug naar huis en haard de kamer nog wanordelijk…

Daar sta je dan eenzaam in de kosmos doortrokken van ziekte en allerlei andere gevaren om je heen Is er nog een weg terug uit dit aan waanzin grenzende tijdperk de vreemde wanorde die ook ons huis is binnen gedrongen soms hebben we geen andere keus dan ons te verzoenen met ons lot Zoals de dichter zijn zwarte letters grift in poëzie iets…

Totale wanorde in het hoofd, gekte toegeslagen, jezelf verloren. De wereld om je heen, waarschuwingen niets je kunnen bekoren. Pijn angst voor het weer verliezen. Nooit meer voor jezelf kunnen kiezen. Dat is de weg te nemen naar puur levensgeluk. Een symfonie in de geest geboren. componeren van het ultieme muziekstuk.…

we wieden niet, maken distels en brandnetels tot bondgenoot, storen ons mateloos aan het zevenblad en heermoes volgen slaafs onze eigen paden en raken hopeloos verstrikt in hagewinde en klimop schoorvoetend banen we ons een weg en rusten uit op het groene bed van mos en varens hier regeert de waanzin, haalt wanorde, orde in ontredderd…

Bijt je mateloos vast in de wanorde van de dag. Raak verslaafd aan de geweldige vrede. Laat geen radeloze traan om een minnaar Verzin dat hij kruipt...de vadsige pad. Beteugel de begeerte niet, woekerende tong. Schaf de troon af. Verbied het kale graf en de bedelstaf. Schenk de stilte aan de stad, het tumult aan het moeras.…

er zijn weer zangers zangers op het plein liedjes cirkelen langs gevels de melodie verdwijnt als tonen in de straat vervliegen de groep is licht wanordelijk een dikke enthousiast de rest is mee- en leegloper gelokt door het refrein snel rijk te zijn bussen met pecunia gaan rammelend langs de menigte de armslagen van de dirigent…

de afspraak staat voor vandaag genoteerd ik zal dansen op je graf solo macabre bezorgd luister ik naar de weersvoorspelling zware buien met onweer en harde windstoten uit de schoenenzak op zolder vis ik een paar waarop ik jaren geleden bewoog op muziek vergeefs probeer ik in een wanordelijke la het ooit aangeschafte vlinderdasje te vinden…

zondvloed waarin woorden stroomden die met vrede en strijd de richting zochten, doch telkens verwezen zinnen naar het niets, het niets waar vreemde begrippen hun oorsprong vonden in een taal die ik slechts begreep genoeg, bastaard ge hebt genoeg geletterd, tijd is geen wapen maar een hebbeding die jij ter schrift wou stellen, klinkers die in wanorde…

deze of gene ben ik vandaag deze en morgen de ander ben ik bijde tegelijk voor mensen een huichelaar en voor mij zelf een verachtelijk klagende slappeling of lijkt wat nog in mij rest een verslagen leger dat wanordelijk wijkt bij een reeds gewonnen slag wie ben ik? een zaam vragen drijft de spot op mij wie ik ook ben, Gij kent mij…

Hoe open lucht langzaam begint te verkleuren en vergrijzen met een opeenstapeling van duistere wolken op hetzelfde moment werpt zon haar laatste dagstralen over stad en land Bovendien boezemt het onbekend verschijnsel menigeen fracties chaos en wanorde in.…

Onze wereld is in wanorde en in chaos, willen machtige media ons doen geloven. Journalisten willen ons laten herbeleven, hetgeen zij met eigen ogen zagen. Opiniemakers willen ons laten denken, wat zij denken en deskundig kunnen duiden.…

Muziek, ze speelt zachte noten op de achtergrond, van niets stoelen staan wanordelijk weggedrukte vragen, bergen glazen fonkelen schuimen onbeschrijfelijk mooi, misten in perfectie stil het praten van de mens.…

Ik plak graag m’n relaties weer aan elkaar En dozen met verzakte bodems en deksels Natuurlijk is iets of wat of meer wel eens zoek, kwijt En wil je dat naarstig weer snel kunnen betasten Dan laat ik dat rusten doe m’n best om te vergeten Tot het ‘iets of wat’ me zomaar weer te binnen schiet Want m’n chaotie is er niet 1 van de intrinsieke wanorde…