Alle inzendingen over wind

ze houdt haar hand onder haar gedachten ze steunt op de vogels en leunt op de zee haar oren laat zij hangen naar het wisselen van seizoenen haar haren naar de stem van de wind zij is de vrouw zij is het kind…

Duizend emmertjes heb ik vergeefs naar zee gedragen, alleen maar om je te winden om mijn vinger, maar helaas, je koos voor een winnaar die alles heeft wat een vrouw kan wensen en ik niet zijn kan, dus: dan maar eenzaam strijdend verder gaan…

Brr, de wind zingt de bas langs de daken En de pannen slaan ratelend de maat De bomen zij kreunen en kraken Wat is me die wind nou toch kwaad. Maar ik word toch heus niet verlegen 'k Lig fijn in mijn warme bed En heb om de wind en de regen Alleen maar een stiekeme pret…

Je naam heb ik nog niet vergeten, maar op het zachte weefgetouw geweven, zoals een roos bloeit in de wind. Ik heb je naam goed opgeschreven en aan een wit papier gehangen waar kinderen mee spelen kunnen, zodat je naam in hun verlangen bewaard zal blijven voor de wind.…

Ze treedt binnen in haar hutje Geluiden verstommen Klokken die zwijgen En de wind doet alles verdwijnen De mist omhult haar hutje…

Teder kuste zachte wind het lover en zo warm beminde ‘t briesje mij Mij sloeg haar hartje alsmaar over haar liefde kwam nooit dichterbij Langzaam naderde een waarheid door deze nacht, zo zwart als roet Einde liefde streed de doodsstrijd ‘t einde kwam mij reeds tegemoet Gesproken had deze zachte wind van mijn lieve liefje van voorheen Die…

Tot kaf in de wind tot weet ik veel…

Als een vogel, gevangen in wrede onderdrukking, snak ik naar de zon, de wind en de wolken, mijn vleugels zijn verlamd van niet-begrijpen, mijn geest gebiedt te vluchten: sla je vleugels uit en snik je doodskreet langs de vredig-blauwe lucht, opdat de zon haar voedt tot storm en de wind haar uitstort over de slapend in niet-willen-weten…

Over onze liefde, wind en water: Heb je het dralen gezien dat de kust nadert: zal ik eb zal ik vloed? en de maan en de stand van de aarde die bepalen het aangaan het afgaan het over en weer Heb je gehoord het dilemma zal ik, zegt het, moet ik dan altijd het turkoois dat zweemt naar groen en aarzelt tussen blauw.…

Ik ben als een vlinder in de ogen van een kind, als een bloemblad van een roos sterf ik in de wenende wind.…

M'n gedachten zijn als de wind, wat ik voel, merk en vind, kan soms net zo stormachtig zijn, als regen, wind of zonneschijn. 't Kan loeien en tekeergaan, ook kan 't zachtjes, teder en langzaamaan, komt er rust en kalmte over me heen. Soms echter, is m'n hart van steen. Wapen ik me tegen alles wat me pijn kan doen.…

Blauwe lucht met witte wolken Doorboord door zonnestralen Loop ik in de wind Gedachten door elkaar te halen Het zand vindt haar weg De wind voert ze mee naar zee Golven klinken dreigend Ik loop gewoon maar mee Voetafdrukken van weleer Door het water uitgewist Zie ik voor me in gedachten Verzanden in dikke mist De wijdsheid van de…

De wind neemt happen van het gras. Iemand legt bloemen op een onbemand graf. Een wit kind wuift met een wijde arm en begint stil te zingen. Een reepje stof hangt omlaag van de stomp van een tak. De wind haalt zijn hand door het gras. Tandeloze kam. Een bij harpoeneert mijn arm en verliest lijf en leven.…

Dus laat de wind je gezicht strelen en de zon je huid verwarmen, zodat wanneer ook jij je ogen sluit je voelt hoe ik je zal omarmen.…

zo werden fronten geboren tussen weeën van zonneschijn en droog tij wind is gaan liggen keek met een lach naar zijn kunstenares en dacht diep van binnen zij is de godin die ik altijd zal beminnen…

(engels gras, engels gras hoe groen ik was, engels gras geeft mijn leven kleur eens was alles grauw en besloten maar mijn hart is nu een open deur) Mijn kleren verwaaien los in de wind. Naakt als die wind -weet ik- dat niemand mij vind. Hooguit een merel of een mus in de heg. Er was ooit iemand maar ik sluimer al weg.…

wilde ze de dag gaan plukken toen voelde ze de bedauwde grassprietjes kriebelen aan haar blote voeten ze danste in de wind met de zonneschijn strelend op haar huid in haar hart bloeide een "ikvergeetjenietje" juist alleen voor hem…

zon - zee - wind - vuur - rotsen zij werden man & vrouw in memoriam van verlichtende zon en verzengende vuurbal tot fletse noorderzon van verkwikkende zee en verwoestende springvloed tot verraderlijk brakmoeras van verkoelende wind en geselende stormen tot verstikkende windstilte van verwarmend vuur en uitslaande branden tot smeulend koudvuur…

mijn ziel bloot langs mijn wangen, tussen jou en de duinen die ik draag stijgen onbenaderbaar in mijn stem omdat ze willen weten van de pijn wind waait, de golf houdt aan ik wil naar zee…

rozenvingerigs aan de dageraad iets vaags en onbekend als een sluimerend idee dat begon te groeien de zee dempte zijn golven het was niet nodig dat ik mijn plannen te water liet in een oceaan van wachten de wind zou mijn woorden wel weven…

temidden van wollig groengebied vlinders fladderen sierlijk boven het weelderige goudgelaat der boterbloemen (dat kijkt zo wijs) ik lief het zo de winde wind vlecht een zomerzacht genoegen in het licht van mijn zeeblauwe ogen waarover rust zich heeft neergelegd de jonge dag is nog maar net begonnen langs hemelsblauwe wolken een vogel…

van een meteoor en, tergend traag als een vrouw zonder benen trekt de waanzin uit mij terug ik fluit naar een boom en de uiteen gewaaide wind terwijl stilte zich herstelt of zou het gewoon het opvliegen van jaren zijn ?…

Het zand en de wind wilden wat, wilden spelen met ‘t water, de zee spelen met ‘t strand haar herinnering golvend verinneren, alles wilde het doen met elkaar: de wind ‘t verschuiven en stuiven van stuifsel, de zon achter elk schelpje een schaduw verschijnen, de keitjes kuilden al kuilend een kuiltje, de steentjes kiezelden keutels, ’t geweken…

de wisselende wind die eigenlijk ook maar wat waait en wij die dat kleumend zagen buiten de kroeg met een sigaret terwijl we daar over kletsten beetje gloeiend van alcohol en vriendschap en die sneeuw die maar bleef vallen…

Wind vervoert de kou in scherpe schijven.…

nooit kuste de zon zo innig de aarde nooit deed de wind zo'n verrukkelijke vondst- blijk van liefde droom die uitkwam kind weergaloos kind…

Een raket schiet door het landschap trotse kracht van een winnaar ongebroken stuwt wilskracht malende tandwielen vooruit zeilend op de wind in kadans stijg je boven jezelf uit…

waterval, geruineerd, zingt in de wind. vingers, open, wijzen naar stenen fundamenten, waar, stil , duiven in spelonken leven. ik vergeet het water tergend langzaam.…

het overtollige langs de vloedlijn losgelaten tast mijn lijf bij elke stap in golvend zand weer onbevangen naar de einder in het luchtig spel van wolken en wind bevrijd…

Zittend op draden van spinrag ontspant zij haar vleugels en laat haren wapperen in wind zij voelt de kracht van de dag die reeds ontspringt aan de horizon kleuren verspreidend in oneindige fantasie…