Alle inzendingen over woedend

Je ziet hoe goed het met Europa gaat, De bank verzamelt oude schuldpapieren En kan een nieuwe toren financieren, Het woedend volk staat achter prikkeldraad. Maar wat me van die cijferaars verbaast: Hun rekenwerk zat er één vierde naast.…

zo wreed is de zee als ze bulderend haar woedende vloed tot aan de dijken jaagt waar ze stukslaat als het klappen van de zweep op sidderend vlees van beurs lichaam de zee neemt en verslindt paait en behaagt slokt op en ontlaadt zo veel is de zee…

Goor, vunzig, gadverdamme, ik ben woedend. Hoe kan een kok toch zo iet smerigs maken? Een hamburger! Bah, ‘t is om van te braken.…

Drie fietser op een rij Met moeite kom ik langszij Ik attendeer de oudeheren erop 'Fiets achter elkaar het is geen driemansbaan' Voordat ik mij woedende waan en stop Ze waren oud en grijs Altijd maar commentaar op de jeugd Oh oh wat zijn ze wijs…

Ik wil liefhebben, Ik weet niet wie, ik weet niet hoe Ik wil getroost worden, Ik mag niet huilen, ik mag niet zwak zijn Ik wil schreeuwen, ik wil slaan Ik ben als een wild dier, die woedend in zijn kooi zit en wacht om uit te breken Ik wordt getreiterd, ik word verlamd Men is bang voor mij, Ik word opgesloten in een gesticht…

Zoiets was sinds de oorlog niet gebeurd De voorzitter sloeg woedend met zijn hamer Je hoort zo niet te spreken in de kamer Het werd dan ook meteen breed afgekeurd Thierry zette zichzelf hiermee voor gek Sloeg zo zichzelf figuurlijk op z’n bek…

Je mag wel woedend worden maar toch liefst niet teveel. Er zijn zo van die dagen dat je iedereen wel kan omhelzen maar op andere momenten is iedere vraag je een kruis. Is zo dit leven opgebouwd dat je constant moet zoeken?…

Ben ik het dan niet die boven je woedend gehuil het zachte gesnik hoor om mensen die stikken in hun zelfgemaakte oorlogskuil En als ik, woedend om zoveel wanbegrip mijn tranen laat lopen en dingen verniel Ben jij het dan niet die mij tot kalmeren dwingt met dat ene zinnetje: Je bent toch mijn kind?…

de zilveren weg glijdt beheerst door grijze heidevelden met vage bossen aan verre randen onder de zwartdreigende nederbuigende silhouetten van de eenzame bomen ze worden geteisterd door een grauwrazende stormhemel die woedend het water in schuine flarden over mijn kleine wereld striemt…

Sinds Hyves gekocht is door De Telegraaf Zijn heel wat leden woedend weggelopen Maar brengt dat het effect waarop zij hopen? Het lijkt veeleer aandoenlijk doorgedraaf Het lot der mensheid ligt erin vervat: Niet elke David wint van Goliath…

Een woedende imam uit Teheran? Een burlend hert dat plots verongelukt? De dreun van een brisante supernova? Nee, ’t kreunen van Maria Sjarapova!'…

Schrijven stille kreet Je verstaat het keer op keer Mijn koele bloedend woedend hart Schrijven stille kreet Letters vallend uit mijn gedachten Verleden heden of een toekomstrede Schrijven stille kreet Je roept steeds harder Ik mis je, meer en meer…

de droom werd omgebracht weg het piano-spel en weg was ook de bloemenpracht, en ook het rode glas wijn nadat jij woedend opstond van de treurig gedekte tafel. zijn alleen nog maar azijn over -vrachtladingen vol- en witte uren, alleen met Beethoven in de kamer.-…

de vele vormen van gemis zijn de grillige scherven op ongebaande paden leidend langs kantelende beelden van onvermijdelijke verliezen schrijf met woedend hart scherp alle zintuigen aan open onwillige vensters niets blijft onbeschreven het is bijna tijd…

storm van wolken flarden in mijn hoofd gevoelens kolken van verstand berooft storm van woedende vlagen berovend mijn verstand kan het niet meer verdragen woede krijgt de overhand storm van onredelijkheid en haat neerslaand tegen de spiegels van mijn ziel voorbij de goede raad nu niet meer subtiel…

Zwarte krassen luid kermend getekend door genagelde klauwen welke de huid in het duister machteloos de volle laag geeft smeken sereen glimlachend doch inwendig woedend om waanzinnig tedere handen die gebroken lijnen verbinden eer zij haar waarheid vermoordt…

Liefde is woedend en vol tranen als jou onrecht wordt aangedaan Liefde opent wijd zijn ogen en ziet je stralend staan Liefde zoekt tussen de scherven zichzelf in jouw gemis Liefde geeft zijn leven voor jouw leven omdat het anders zonde is…

verdekt opgesteld in digitale loopgraven vuren ze anonieme aanvallen af verpakt in modder en het slijk van de aarde woedend vastgelopen op ijzige wegen op de dingen zoals ze lijken te zijn en nu de moed om slijk modder en de loopgraven te verlaten en dan de dingen zichtbaar beter te maken dan ze zijn…

hoger en hoger slaan de woedende golven door de Boca Inferno een duivels-aanschouw de bulderende kracht van wel duizend paarden werpen de schuimende zee tot ver in het blauw meeuwen verdrinken duiven slaan te pletter het gezicht van de schipper staat sober en grauw…

Lichaam ik luister naar wat je zegt Maar moet dat nu echt Je maakt me toch weer kwaad Als het weer niet gaat Gewoon een simpel ding Woedend ga je er tegen in Het helpt alleen niet En je doet jezelf verdriet Ik praat niet eens over de pijn Die kan soms zo vervelend zijn Lichaam het valt niet mee Maar ik luister en zeg nee!…

Want de liefde is een allesverzengend vuur, woedend uit een sprankje.…

Woedend stormde hij de tribunes op en beukte zijn spotters met zijn kop. Uiteindelijk werd hij door de Guardia geveld. Toch is deze stier voor mij een held. Wie dieren tergt voor zijn lage zinnen ziet nog eens het hospitaal van binnen. zie http://www.youtube.com/watch?v=htjS4VoQR04…

het in gevaar te brengen maar de grenzen liggen verder dan hun zorgen zeggen als je maar elastisch blijft niet ondood als een heilige volgens verwachtingen vegeteert, maar verteert wie je bent om wie je bent als een vuur heilig helend woedend…

Dan giert weer afgunstig door het hoofd gevoel niet te verdragen niet te verduren als ik jou nu zo zie met die ander samen Wringend knijpt de strop rond gedachten steeds vaster tot alles eendimensionaal woedend gericht is op dat wanhopige Uitgewrongen gevoelens blijven achter duistere negatieven ingekrast met haat waarom kan het nu wel…

in het vuur ziet een mens hoe het leven vlam vat en woedend hitte verteert in as legt wat gloeiend rood aan vuisten murw sloeg en verlangen smeedde de rook geeft signalen van rijk vergiste tijden de geuren verdampen in de weidse lucht uitspansel van beloftes dromen die daden wekken…

De boodschappers van Gods Woord en zij die ijv'rig streven naar het doen van Diens wil kunnen soms schandelijke daden bewust of onwetend tonen waarbij twijfelgrage mensen begrijpelijk woedend schreeuwen zijn deze handelswijzen het werk van de Heilige Geest?! dan liever de duivelse macht!…

Als Angela nu het Armeense leed Betitelt als een ware genocide, Wil Erdogan Frau Merkel dat verbieden: “Wat heeft zij nou van genocide weet?” Welnu, zij heeft een simpele verklaring: “Wij hebben door de oorlog veel ervaring.”…

Mijn prinsenkind, door u, in u ben ik gebrand en weet niet of ik schrijven moet: mijn levenslicht, mijn woedend bloed, jij schrijnt in mij als eb en vloed en hebt in mij de dood gewoed.…

Er woedt een woedende wind aan zee. Vraatzuchtige golfslag bijt op randen van betonplaten, die verweerd en smakeloos in het zilt rusten. Stormbrekers zullen de honger van de storm niet stillen. Een vloedgolf likt met gulzige tong en ontembare eetlust aan de troosteloze pier.…

Tijd is als de zee oneindig verre deining in hoog en laag aanspoelende vloed woedend als branding ebbend verdwijnend met regelmaat en rust, perpetuum mobilé van levensritme.…