Alle inzendingen over wording

In haar zag ik jou hernieuwd, en een anders zijn in wording. Door haar groeiden we samen in een onverbrekelijk lot. Jij was het meisje, lief en wonderschoon; je bent de vrouw, zacht en goed, de moeder en de minnares. Wij in voor- en tegenspoed voor het aangezicht van God.…

Het ware-in-ons is dat wat onverloren ’t schokken en geweldig deinen doorstaat waarmee ons weze-in-wording zich ontlaadt van dinge’ in hem die hem niet toebehoren. Gedachte’ en voelingen, daaruit geboren vormen iets blijvends dat ons niet verlaat en dat we als ons hart stil is, kunnen horen als een klok die diep onder wat’ren slaat.…

heb je lief, schrijf ik maar er is niemand om lief te hebben zelfs mijn teddybeer wordt bleek rond de neus, door de gedachte aan mij ik ben mijlenver verwijderd van de waarheid nog even en ik geloof werkelijk dat ik een dichter ben zoals een dichter hoort te zijn maar er nadert geen liefde, er klinkt een echo van een eenvoudige ziel in wording…

Ik zie een vaag beeld in wording. Een gezichtje van een kind, ja misschien! Of beter een torso, misschien! Ik laat mijn handen hun werk doen, samen met mijn ziel. In ieder kunstwerkje zit er een stukje van mijn eigen ik. Ieder vingerputje of streepje, is uniek. Wanneer het af is, heb ik toch nog altijd kritiek.…

Schilder mij, ik ben het doek een broze maagd nog leeg op wankele ezel ik voel me doek, ik ben het doek een dorre vrucht in wording schilder mij in tempera omsluier mijn naakte waarheid met stremsel wit nog onbevlekt ben ik het doek, jouw muze jouw destinatie eerzame solist ik roep je aan, het doek je ogengloed laat transparant penselenschachten…

Opnieuw met weer Die stap naar de wording Eenheid van staat Entiteit geworteld Postulaat…

Opeens was ze zwanger Ze wist niet dat het nog kon Die tijd was voorbij, dacht ze Maar het was de overgang niet Er was een tweede levenslicht in haar aangegaan De groei van een nieuw leven, een nieuw wezen, een mens in wording, die zich daar zelf nog nauwelijks van bewust was Die nog steeds met haar hele ziel en zaligheid…

Een rift rukt op tussen twee zeeën en verscheurt Afrika in tweeën. Laat Mozes van toen zijn truuk overdoen en droogvoets vluchten met zijn Hebreeën.…

En toch is het zo goed, - want nu geschiedt, De eeuwig nieuwe wording van het zijnde, Het bloeien en vergaan terzelfder tijd. Het onberekenbare wordt een feit, De kleur is klank, de stilte werd een lied, En vreugde wordt de smart, die zich verreinde.…

Het is het doek dat jij schildert, in jonggeboren kleuren contouren die vervagen in een vroege avondstilte pasteltinten op rimpelloos linnen woorden als beelden op het doek van zonnebloem of korenveld zo vreemd levensecht het is het doek dat stabiel een ondergrond biedt een knop in wording in simpelweg een pennenstreek leg wolken…

winter In de splinter van de tijd telt elke tranende oogopslag als een geboorte in de eeuwigheid Het licht spreidt zich in een schijnbaar genadeloze catharsis, onontkoombaar Ongenaakbaar richt het zich op uit den dode, uit node van een hogere wetenschap vooralsnog onaantoonbaar voor het slapende oog van de mens, die engel in wording…

Gebouwen, eens bij hun wording geleid, door zeer kundige kunstenaars, zien mild neer op woonhuizen, oud en streng, vol trotse eer, steeds bestand tegen de voortgaande tijd.…

En toch is het zo goed, - want nu geschiedt, De eeuwig nieuwe wording van het zijnde, Het bloeien en vergaan terzelfder tijd. Het onberekenbare wordt een feit, De kleur is klank, de stilte werd een lied, En vreugde wordt de smart, die zich verreinde.…

Zonder waarom zonder daarom en het zijn, eeuwig verhullende wording. Het mijn en het dijn, verjagen de werkelijkheid wereld vergeten, versnipperd in schouwen zonder materie om herop te bouwen zonder ommekeer, rest alleen nog vertrouwen na afgesloten zoeken, enkel nog een weten van een lang vermoeid verleden.…

willen of het nog net zo was, het uitzicht op de vijver met eenden en een toevoeging van verbeeldende gedachten doch, het heden is als een lente die het voorjaar ontwijkt in een collectief doch eenzaam verhaal het speerpunt van mijn taal ligt aan haar hart, vastgesjord door een tros van gespleten tijd, hoe laat het is is slechts een wording…

afblijven omdat alles lading had wij waren geen stil stel met ieder een eigen filosofie die samen wandelden zonder vuur wij hadden al de drukte van een gezin ieder die wilde dook er dan ook midden in mee in alles delen juist om deze drukte te ontwijken zochten we een plaats zonder kijkers voerden daar ons toneelspel in wording…

blauwe schoenen wapperneus klapwiekende zeiloren uitpuilende buik een eendensnavel frisse reuk goedkope aftershave de baard van vier dronken dagen hangend kruis in afgezakte broek opmerkelijk de bedrevenheid in beurtlings knipperen beider ogen bij aanspraak der passerende freules amechtig hoestend en proestend snotneus groene pegels in wording…

Als de mens in wording denkt over een stenen pijlpunt kan hij ook over zichzelf nadenken, over zijn omgeving, over de tijd; het bewuste denken is geboren en daarmee het zelfbewustzijn dat ons tot mens maakt.…

Giftige dampen begeleidden het samen smelten Het kwaad aangezet door passie was in wording Dan duldde het moeras het embryo niet langer Stuwde het omhoog en braakte het op de oever En slijmerig begon jij aan jouw dodelijk bestaan Fluisterend met liefdevolle woorden penetrerend Dwangmatig ongeremd razend verspreid je gif Wetend dat verlustiging…

vraag me niet te schrijven of te spreken over iets anders dan Haar daar ik zal moeten antwoorden; wat bestaat er buiten Haar kringen van eeuwige wording, dan mijn afscheiding in gedachten? over wat anders dan de zoete dronk van de wijn der Liefde kan mijn hart nog zingen, eens Haar lippen gekust te hebben?…

woorden in stilte gedompeld spreken reikend naar verten in je ogen onbereikbaar: groene heuvels zich koesterend in wit licht zwervend tussen de heuvels zie ik hen rood – bloedloze geboorte breekt aan explosief in eigen vuur verteerd en geworden; zij, eens star geworteld, worden nu tot golven drijvend op vlammende grondzeeën – wereld in wording…

Ik ging de wereld in, opdat ontgind Wierd, wijze toekomst, die, in wording, wroette Diep in mijn ziel; door wetens waan verblind Glimlachte ik dan wel eens bij uwe groeten.…

overal is braak van landschap boerderij natuur pleinen geschiedenis vaak nog in wording nauwelijks nog kristal geen vorm in herinnering men ziet 's anderen daags aanleg van grote leegten voor de toekomst grote kantoren glas grote planten men wurmt zich door storm en wervelwind glazen draaigevallen die mensen vangen onzichtbaar daar…

Wereld in verwondering Werkelijkheid in wording Waarheid zonder leuze Woensdag was de keuze Woedende krijgers in de hemel Woeste wolven vol gewemel Wentelend op uw paard Worstelend met grote vaart Weerlicht en donder in galop Wilde jacht met paardenkop Wodan eenogig met baard Winteroffer bij de haard Wuivende bomen overal Wachten…

Het schilderij vertelt op een ochtend tijdens een koude bries beroerde een penseel mij het groene gras en de blauwe lucht schakeringen in kleur gevoel en techniek fascinerende fantasie landschap in wording de zon breekt door de dauw glinstert druppel in een bloemkelk gedachten weerkaatsen op het doek vormen ontstaan en vullen sprekende…

als mijn hart vraagt om een klinkende melodie het lijkt dat het zwart-wit minder mijn ziel wil weerkaatsen en ik de vertaalde echo niet hoor maar enkel in een snarentrilling zie het is die muze die ook mijn innerlijk stuwt en vaker vraagt om lyrische aandacht maar dan middels de vingers van 't scheppen waaruit enkel ikzelf iets van wording…

Ik ben alleen heel even om me te verbazen dat ik besta dat eens iemand mij was mijn wording is geweest.…

De planten groeien, vredige gedachten, heur stille wording onbewust; en over de eerstigheid van alle dingen, die 't een naast 't andre, elkander niet doordringen, daalt, in geleidlijkheid, gedegen rust.…

Mensheid in wording maakte zich op deze wijze los van de apen, zijn wereldbeeld volgde zijn groeiende bewuste brein. We leven nog steeds in schemertijd halverwege voorouder en beschaving waarin gevoelens 't verstand overheersen.…

Een ding dat als distel op de broek kan zitten of zit jij er als een distel op het is van mensen eigen en andersom ook het verloochent en verdraait en ver maait soms molen die als enkeling draait dat ding kan nog duizenden mee slepen dichters zien het in de wording uit het kleinste ding alles kan jij er mee verliezen toch de menselijkheid…