722 resultaten.
Het groene woud
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 151 Het kronkelende bospad
zoekt een weg
in een rustieke natuur.
Gezang komt van daarginder.
De zoete lucht is geel.
Voetstappen nauwelijks zichtbaar
het sporadische water grauw,
geknakte takken gedoemd te sterven.
Het bedekte groen
als een fluwelen mantel,
en hier en daar een paddenstoel.
Gebarsten wind blaast
door opgeprikte bomen.
Bijtende…
Kilte van een woud.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 625 doordringende snijdende koude in
een gure oosten wind
mijn voetstappen klinken wat dof
op het met klei doorweven grind
bomen zijn groen uitgeslagen
mos stijgt op langs de stammen
hun kruinen bewegen en ruisen zacht
er wordt de komende dagen
wat lichte sneeuw verwacht
beklemmende intense stilte omringt me
in 't hart van 't bladerloze…
het zwarte woud
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 129 hoog in de bergen ontdek ik
wolken als zinnebeeld van
mysterieuze sfeer en bijgeloof
hoeder van oude waarheden
waar mijn nostalgische eigenheid
een romantische weerklank vindt
een eeuwige voort vertelling…
WOUD-EENZAAMHEID.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 348 Hier, tussen hoge heuv'len ingezonken,
Ligt, eeuwig koel, de donkre waterplas,
Klaar-kaatsend, als het rimp'loos spiegelglas,
De hoogste loov'ren van de zon doorblonken.
Hoe zacht wij naderde', onze stille pas
Had storend in die eenzaamheid geklonken,
De raven vloden op met luid gekras,
Der spechten haam'ren stilde in de oude tronken.
Op…
in een koperkleurig woud
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 829 had me weggetrapt
ineens was ik oud vuil
te min om naar te kijken
in blinde haat ging
je agressie over lijken
je ogen openden het weten
niet vergeten hoe het was
we spiegelden de uren
en braken muren af
liepen constant uit de pas
we vlogen goud
het zilver schitterde
in bloemen, de nectar
zong van warme zoenen
in een koperkleurig woud…
Een woud van armen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 Door een woud van armen
zoek je mijn mond
en ik de jouwe,
verdwaald
in een oceaan van liefde,
op zoek naar woorden
in de ban van
ondoorwaadbare vloed en
overbruggende eb.…
Noordelijke wouden
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 127 Waar nieuwe wouden zijn.
Waar vrije vogels zingen,
als violen in een bos.
Waar leven opnieuw begint.
Ooit begon.…
Het oude woud
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 Het oude woud
Stil en verlaten
Slechts wild heeft je hier in de gaten
Ze voelen zich vertrouwd
Al eeuwen heeft er bos gestaan
Men hakte voor het bestaan
Oude wegen kronkelde door het bos
Hessenkarren gingen met paard of os
Het oude woud
De zon spiegelt als bladgoud
Oude stuifheuvels heb je beklommen
Dood hout oogt verwrongen
De tijd…
OCHTENDBEDE
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.102 De nacht week in het woud, en, bij haar vluchten,
Heeft ze op struweel en roos een dauw-kristal
Geweend, dat glinstert in de zon, en zuchten
Luwt ze uit het woud langs berg en beemd en dal.
En dáar, op 't smalle pad, in hoger luchten,
Ontwaar ik haar, die wuift, mijn ziel, mijn al...…
Compromis
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.296 De berg der stilte kan ik niet bestijgen
Door het verwarrend woud herinnering;
Dus wil ik onder zeil van mijmering
Voortdrijven op een zee van eeuwig zwijgen.…
Mind over matter
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 251 Neem deze hand
van dit papier
om terug te gaan
naar de oorsprong
op een stille plek
in het woud
in een taal
die geen woorden behoeft.…
Eerlijk delen.
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 319 Ik denk net: alles wat ik had
heb ik al weggegeven, het is waar
Soms viel het in gaten,
soms in klauwen, maar gelukkig
ook vaak in het hart
En alles wat ik nog zal krijgen
zal ik ook weer geven,
ik ben niet het bezitterige type
Zelfs wat ik wist
heb ik vaak genoeg gedeeld.
Hoe wil je het? klinkt het nu opnieuw.
Ja, doe maar!…
Eerlijk delen.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 157 Ik denk net: alles wat ik had
heb ik al weggegeven, het is waar
Soms viel het in gaten,
soms in klauwen, maar gelukkig
ook vaak in het hart
En alles wat ik nog zal krijgen
zal ik ook weer geven,
ik ben niet het bezitterige type
Zelfs wat ik wist
heb ik vaak genoeg gedeeld.
Hoe wil je het? klinkt het nu opnieuw.
Ja, doe maar!…
dansende beuken
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 188 de grillige verstarring
van dansende beuken
reikt naar de hemel
een dreigende storm
het bladergoud verdoft
de geur van de herfst
warrelt door het woud
raast over de bodem
de wolken sluiten en
verdonkeren deze plek
een veluws mysterie
woelt in de razernij
vannacht zal de legende
in ‘t zilveren maanlicht
nahuiveren door dit woud
in…
O lach naar mij, gij klein kalf
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123 Ik ken het gif der schaduw
Ik weet dat de noten der aarde geschikt zijn als voedsel
Dus, wees niet bang
We zullen uw vader vinden in 't woud
Lach en speel, nu!
Want in 't woud leven we voor eeuwig…
Betekenis
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 111 Ik heb de graten gegeten
Van de vissen uit ’t water
In een schelp heb ik gehoord
Wat de zee had te vertellen
Het woud met vele geluiden
Vertelde ‘t verhaal van de wind
De waterval sprak van de stilte
In storm liet donder zich horen
En overstemde het water
De zee en het woud
Toen sprak stilte in vele vogelkoren
Over het schoon van de…
Ziel
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 125 In het woud der scherpzieners
loopt de rivier der rivieren
ze weeft het lot van mens en dier
van plant en steen bijeen
en brengt het naar bewustheid
het zijn…
Met lichte ogen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 94 zij donkerde
in het woud
sprak takken toe
met lichte ogen
stond lang
gebogen bij het
kleurenonderscheid
in paddenstoelentijd
haar handen vol
met draadjes wol uit
gebruikte nesten
voor hun nieuwe rol
zij kende stroom
en tegenstand in
de balans van het
natuurlijk gebeuren
schaafde bij
als er iets haperde
aan levensbelang…
Het weten
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 1.206 Door het woud aan twijfels heen
bereikte ik het zeggen, mijn lief:
‘de antwoorden heb je al’.…
Dageraad
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 796 Zo voorzichtig, zo schuchter
is het nog nooit dag geworden
alsof op duizend schaakborden
een volgende zet, nuchter
en toch vol passie
gedaan moet worden
een nieuw spel
met onzichtbare horden
Aarzelend tikt de schemer op de velden
vanuit het woud dampt het eerste gekrakeel
en onder de wieken stuift het jongste meel
een vredig krieken…
Woudzang
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.060 Door 't woud der pijnen* zucht en kreunt de wind,
En machtig wuiven de gepluimde toppen
En strooien rond de zwarte schilferknoppen,
Die stuiven over 't knerpend naaldengrint.
En uit het hemelgroen dier ruige koppen,
Die schudden : ja, en neen, van woede ontzind...…
Slipping away
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 920 Ergens te midden het
beklemmende woud van z'n geest
verdampte de euforie
z'n passie
Trompetgeschal kondigde voorheen
'n overhaast vertrek
tegenstrijdig aan
'n schaduw is het tastbaarst
van zo'n weggeblazen herinnering
'n Klaterende golf
van gestolde chemie
barst middendoor
op z'n slippende verstomming
en al lachend
beschreit…
Dat zwart oogt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 108 in het
meervoud van soorten
door elkaar in hun reiken
naar licht voortdurend te raken
nog stillen wortels in het
ondergronds communiceren
zij netwerken vruchtbare tijd
groeien het woud naar eeuwigheid…
Avondlaan
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.676 'k Loop in de koele lafenis der laan,
De tarwe wiegelt langzaam 't bruin-geel goud,
Er waren fluisteringen door het woud,
Geruis van vogeltjes, die huistoe gaan.
Koel-ruiz'lig schuif'len siddert door de blaân,
Waar wind zijn lichte tenten heeft gebouwd;
En sterrelend doorblinkt de hemelblauwt'
Der hoge kruinen langgestrekte paân.…
De vleermuis dol van woede
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 164 er is een boze kracht
die mij mijn
eigenheid wil ontnemen
hij volgt mij dag en nacht
wat niet bevrijd is
houdt gevangen
omringd door wereldse
belangen
zon valt op
kruinen van de bomen
de vleermuis
dol van woede
verscholen
in 't hol hondsdol
het woud vervult
van klagen rondom
haar plagen
zon schijnt
op onze kruinen
terwijl…
De weg in 't woud
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.881 Indien gij weet wat leven is en lijden,
en welk een zee van weedom in een traan ligt,
laat mij die holle weg in ’t woud vermijden,
verg niet, dat ik mijn schreden naar die laan richt!
Daar sluipen schimmen rond van vroeger tijden,
een geestenheir, doodsbleek in ’t zilvren maanlicht.…
Dansende Grootmoeders
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 202 Het hout is niet ver weg
daar wachten zeven wachters
om moeder op te halen,
de draagster van het woud.
De dansers rond het vuur
zij hoorden oude woorden
die hen de kern doorboorden
ze wisten wie zij was.
De moeder van het woud
omringt door zeven dochters
met rechte sterke stammen
het beste timmerhout…
grenzeloos licht
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 374 ik droom vandaag een tropisch regenwoud
waar uit de zwarte aarde paddestoelen
ontkiemen en wat wortelwormen woelen
op zoek naar lucht waarvan de ochtend dauwt
het bladerdak weerhoudt geen straaltje goud
het water wil langs groene oevers spoelen
en elke bloemenknop de warmte voelen
totdat zij zich vol weelde open vouwt
dan zingen vogels elk…
- Ochtendlicht -
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 255 kuste het ochtendlicht, de zoute slikgronden
de vloedbossen en de herinneringen
die wijselijk boven het dichte bladerendak uitstaken
aan het einde van het bos,
aan het einde van het Griekse latijn
schijnt liefde gereserveerd
en ongehinderd op alle bladeren,
en herinnert de romantiek mij aan jouw aanwezigheid
de dichte kruinen van het woud…
Revelatie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 228 Terwijl de talisman echo-lacht in haar oor
ontwaakt ze met een nieuwe besef
dat zij geluk in ’t woud van gouden bergen
niet vinden en verwachten kan,
maar ook verrijkt met de gedachte
dat zij toch iets gevonden had
wat er uiteindelijk op lijkt.…